Stoom afblazen over draaiers en leugenaars

Dat de politiek bestaat uit één grote kluwen van elkaar baantjes toestekende, liegende – pardon: bezijden-de-waarheid-sprekende – grootverdieners, mag toch inmiddels het allergrootste publieke geheim ter wereld zijn.

Toegegeven, er zijn ook een paar goed bedoelende naïevelingen die zich voor een zeer royaal salaris een aantal jaren totaal zinloos een slag in de rondte werken met de intentie de bezem eens door die Haagse kliek te halen. Maar ik had al gebruik gemaakt van het woord zinloos dus daar hoef ik verder geen uitweiding aan te geven.

Waar ik momenteel ECHT HELEMAAL KLAAR MEE BEN, is het openlijke gelieg van de mannen en vrouwen aan de top van de politiek en het bedrijfsleven... nou, nee, eigenlijk dat niet eens; dat ben ik inmiddels niet meer dan gewend, nee, wat ik echt spuugzat ben, is dat ze er elke keer mee weg komen! “U draait en U bent niet eerlijk!”

Bron

Hoe is het in Godsnaam mogelijk dat wij als gezapig, maar altijd graag klagend, ergerend en zeurend volkje dat ons allemaal laten welgevallen? We laten ons zo wel erg makkelijk in de hoek van andere engerds drukken, ik noem een Wilders, een Baudet, en wie weet straks nog erger (ene Hitler is ooit – na een paar jaar door iedereen uitgelachen te zijn geweest – democratisch gekozen door een volk dat de huidige machthebbers niet meer zag zitten. Ze vertrouwden Snorremans niet, maar gaven hem een kans onder het mom van: wat we nu hebben is ook niet goed dus laten we het maar proberen.).

Om de vier jaar, bij elke aanloop naar nieuwe verkiezingen, doemt opnieuw de vraag op hoe de politiek het voor elkaar gaat krijgen om het vertrouwen in de politiek te herstellen. En alle politici duikelen dan over elkaar heen om te beweren dat zij door daden gaan aantonen dat vertrouwen wel degelijk op zijn plek is. Om vervolgens keer op keer op de meest infantiele wijze het tegendeel te bewijzen.

En wij zeuren dan een beetje tijdens of na het kijken van Pauw of Jinek. We mopperen dan over de hijgerigheid van journalisten die hun aandeelhouders tevreden moeten stellen, we beloven niet meer te gaan stemmen, en gaan vervolgens over tot de orde van de dag: vreten, consumeren, klagen en, als de tijd weer daar is: stemmen op weer een leugenaar, een marionet van de grote internationals, de top 1% van het land.

En die lachen zich de kolere! We dansen naar hun pijpen, zij laten ons doormodderen, gooien af en toe een stuk worst in de arena en trekken zich vervolgens weer terug in hun hoog omhekte villa's en laten de politici het vuile werk voor ze opknappen, zoals het afschaffen van dividendbelasting, het onderhands toezeggen van vennootschapskortingen, invoeren van ongewenste sleepwetten.

Bron

Kortom, Machiavelli nieuwe stijl: laat ze maar ploeteren en klagen, dat plebs, dan schermen wij nog een beetje met een mogelijke oorlog met 'de moslims', zaaien nog een beetje angst met hackers en terroristen, kopen wij ondertussen nog een extra pand aan de Amsterdamse grachten, een nieuwe boot, een studie voor ons lieve dochter en ach, waarom ook niet, nog een derde belastingvrij huisje op de Antillen, we moeten immers ook aan ons pensioen denken.

Ik vraag hier niemand om een oplossing, heb ook geen enkele illusie dat er ooit een gevonden wordt. Sterker nog, ik heb het inmiddels als voldongen feit aangenomen dat het een natuurkundige wetmatigheid is die net als dat water bij nul graden Celcius bevriest, niet te veranderen is.

Maar Gods-Alle-Jezus wat is het me toch weer een bende in het Haagse Hof. Ik hoop van ganser harte dat, ondanks dat het alternatief niet beter zal zijn, ons in elk geval gegund wordt dat Teflon fRutte, de grootste categorische hypocriete leugenaar van de laatste jaren, de laan uit wordt gestuurd, met pek en veren wat mij betreft. Genoeg is genoeg!

Ja, hij heeft de afgelopen jaren in moeilijke tijden best een paar dingen goed gedaan.. maar ten koste van wat en ten faveure van wie?!

Weet je wat nog het ergste is? Ik vermoed zelfs dat de beste man niet kan wachten om weggestuurd te worden. Hij heeft immers nog een paar mooie baantjes en commissariaten tegoed van Shell, Unilever, ING, ABNAMRO, ASML, Philips, Apple, Google, AirBNB, hier en daar een pensioenfonds, DMS, pfff, wat een lijst, en ik ben nog niet eens klaar!

Of toch wel, ik ben er klaar mee.

Zo, dat is eruit. Ik ga lekker een ijsje halen bij Venetië en vriendelijk lachen tegen het stonede Italiaanse meisje achter de toonbank ;-)

Tot slot een evergreen van de veel te vroeg overleden Bram Vermeulen als bewijs dat er nooit iets verandert en veranderen zal.

Bron: YouTube

---