Cd-review: Paola Pellegrini Lexrock - Lady To Rock

Durf te wedden dat er maar heel weinig bekend zijn met Paola, tenzij je misschien in Italië woont. Lady To Rock is al weer haar derde cd. Toch echt veel info heb ik niet over haar (voornamelijk omdat ik niet zo'n ster ben in italiaans), maar dat mag de pret niet drukken natuurlijk.
De cd Lady To Rock dan maar.
"No Half Way" begint direkt stevig, je weet direkt wat je te wachten staat, stevige gitaar rock/metal. Dat gitaar ook centraal staat is natuurlijk te verwachten, ze is tenslotte ook gitariste. Klinkt lekker dit nummer, al hoor je af en toe haar italiaans accent wel een beetje, maar dat heeft zo z'n charmes natuurlijk. Je hoort het plezier er vanaf.
"Lovely Man" een tamelijk rustig liedje. Waar valt dit soort muziek eigenlijk onder? Metal met een vleugje punkrock a la Green Day. Goede instrumentalisatie, geen hoogvlieger gedoe, geen ego gitaarsolo, gewoon een lekker luisterliedje.
"Avuta Mai" de titel zegt het al een italiaans gezongen liedje. Up tempo punkrock. Kun je wel lekker op headbangen trouwens, maar dat geld voor (bijna) alle liedjes op deze cd. Halverwege even een rustpuntje, maar klinkt niet echt storend.
"Cut The Chains" heavy rock omschrijft dit liedje het beste. Zang doet me wel een beetje denken aan de Runaways. Nu ik het me zo bedenk, het klinkt allemaal wel wat op de Runaways, en dat is niet echt slecht te noemen. Paola klinkt ook wel een beetje op Joan Jett in dit nummer.
"Endless Begin" weer een lekker punkrock/metal liedje. Lekker up tempo en veel melodie, goed ze is niet de beste zangeres, maar het past wel allemaal bij elkaar. Ook de rest van de instrumentalisatie is goed.
"Wild Shot" heeft wel wat weg van L7, goedklinkende gitaargedreven punkrock. Misschien zelfs een beetje popinvloeden, zou zo maar een goede singel kunnen zijn.
"Making Love Forever" hier hoor je haar italiaans accent iets meer in de zang. Vermoed dat dit een soort liefdesliedje is, maar ik kan me vergissen natuurlijk. Een soort van poppy punkrock liedje, weer in het Green Day genre, die waren ook redelijk bekend met dat genre. Klinkt weer lekker, eigenlijk moet je de cd met hoofdtelefoon beluisteren.
"What I Like" een leuk deuntje beginnend met gitaarsolo, lijkt weer verdacht veel op de Runaways, maar zoals gezegd dat is niet echt slecht. Okay, misschien klinkt het allemaal ook een beetje op elkaar, maar vind dat nu niet echt storend. De gitaarsolo is kort en krachtig, past er precies bij.
"You Better Believe" punkrock, yep erg L7 achtig. Niet slecht, lekker gitaarwerk, redelijk tot goede zang, en de rest van de instrumenten staan ook als een huis. Al is dit niet echt headbang gereed, maar al met al niet slecht.
"All My Love Has Gone" een stevig up tempo punkrock/metal liedje. Weer in het Green Day kader met een vleugje L7 en Runaways. Goede instrumentalisatie en een een goede gitaarsolo. Je hoort weer het plezier er vanaf spatten.
Conclusie: Paola Pellegrini Lexrock heeft een goede lekker in het gehoor klinkende punk-gitaarrock/metal cd uitgebracht. Misschien moet je even aan haar stem wennen, maar dat is na een paar tellen ook wel voorbij. Goede instrumentalisatie in elk nummer. Hou je van dit soort muziek, is het zeker aan te raden om dit eens te gaan beluisteren.
Heb gezocht op youtube naar een nieuw liedje van deze cd, maar die zijn er (nog) niet, daarom in de tussentijd maar het titelnummer van haar vorige cd Dreams Come True, kwa geluid is het precies hetzelfde, dus weet je in ieder geval hoe het allemaal klinkt.