Goede gewoonten zijn de beste zaadjes.

Als er één les zou zijn die ik liever wat vroeger in mijn leven had geleerd, dan zou het vervat zijn in het gezegde: "je oogst wat je zaait". Niet dat mijn ouders me die zin nooit hebben voorgeschoteld toen ik jong was, maar ik denk dat ik hem - tot voor kort - gewoon nooit echt begrepen heb.

Bron

Als tiener was ik best blij met het traject dat ik tot dan gelopen had in het leven. Ik voelde me goed in mijn vel, deed mijn maandelijkse bijdrage aan een goed doel, en trachtte over 't algemeen een voornamelijk goedgezind, eerlijk en behulpzaam burger te zijn. Als de hogere machten mijn karma zouden uitrekenen, zou de balans in mijn voordeel staan, zo vermoedde ik. En goede karma wordt beloond, nietwaar? De toekomst zou me al lachend tegemoet komen, en dus stond er mij maar één ding te doen: wachten. Geduld hebben tot de toekomst zich aan mij zou openbaren.

Het zal u misschien niet verbazen, maar ik heb lang mogen wachten. De toekomst stelde mijn geduld danig op de proef. Ik was nog steeds een jongeman met goede internties en probeerde nog steeds zoveel mogelijk goeds in de wereld te brengen. Dus wat was de reden dat dit nog niet had opgebracht voor mij persoonlijk? Waarom had ik nog steeds geen model als vriendin? Waarom had ik nog steeds geen opslag gekregen op m'n werk en reed ik nog niet met die pracht van een BMW rond waar ik als kind zo van droomde? Waar waren mijn feestjes in Las Vegas met de winsten die ik in één, twee, drie van de pokertafels zou halen?

Oké, misschien overdrijf ik mijn verwachtingen van toen een tikkeltje, maar het volgt wel de redenering die ik als puber had. Als ik goed doe, zou het goede ook naar mij komen. 't Is bijna als geïnspireerd door een Bijbels vers. Het grote probleem is dat ik deze uitdrukking veel te passief opvatte. Ik probeerde goed te doen, maar ik ging niet aan de slag met de vele werkpunten die ik nog had in m'n leven. Ik zou niet aan een vriendin te geraken door elke maand een goed doel te sponsoren. Ik zou geen nieuwe hobby vinden door respectvol te zijn tegenover anderen. En de kans dat mijn baas me opslag zou geven omdat ik elke dag de eendjes in het park ging eten geven, was eerder klein.

Bron

Ik was 23 toen dat besef begon door te dringen en "je oogst wat je zaait" een hele nieuwe betekenis voor me kreeg. Het werd tijd om me minder te focussen op het goed doen voor een ander en meer energie te stoppen in het bereiken van wat ik wou. En dus ging ik aan de slag met het veranderen van mijn gewoonten. Ik ging het huis uit en leerde voor mezelf zorgen, ik zocht een nieuwe hobby en vond bijgevolg een nieuwe passie in mijn leven. Ik las zelfhulpboeken over communicatietechnieken en zelfbewustzijn zodat ik met meer vertrouwen in interactie kon gaan met anderen. Ik gooide m'n leven op een jaar tijd overhoop en stelde mezelf centraal, echter zonder mijn oude waarden en normen aan de kant te schuiven.

Het veranderen van gewoonten is wat mensen maakt tot wie ze zijn. Het vraagt een enorme dosis zelfbeheersing en doorzettingsvermogen, maar de voldoening die het geeft is na verloop van tijd onuitputtelijk. Na een jaar hard labeur, voel ik me beter dan ooit en heb ik het gevoel dat ik alles kan bereiken waar ik m'n zinnen op zet, zolang ik maar hard genoeg werk en dat ene zinnetje onthoud: "je oogst wat je zaait"