Bob Flosman #2 "Een poging tot een thriller"

Losse flodder 1: Bob doet een poging een thriller te schrijven...

Rennen, rennen....
Links, rechts, Frank rende en rende.
De achtervolgers zaten vlak achter hem, hij voelde het gewoon.
Door zijn stijve nek kon hij amper achter zich kijken maar hij wist dat ze vlak achter hem zaten, die grote met dat donkere haar en die kleine dikke. Tonie en Albert waarschijnlijk, gestuurd door Manke Arie vanwege die lege container.
Manke Arie had gisteren nog tegen Frank gezegd "not amused" te zijn, toen Frank hem vertelde dat de container in de haven van Rotterdam helemaal leeg bleek te zijn.

Wat een waardeloze shit dacht Bob, het lijkt wel rechtstreeks uit zo'n zogenaamde literaire thriller van Saskia Noort of Linda van Rijn te komen.
Hij trok het vel uit de schrijfmachine, verfrommelde het en gooide het in de richting van de papierbak. De vloer rond de papierbak lag inmiddels bezaaid met proppen.
Dat zag er tenminste professioneel uit, als je de films tenminste mocht geloven waarin je een schrijver ziet worstelen met een writers block in wording. vond Bob.
Hij draaide een nieuw vel in de machine en begon opnieuw.

Rennen, glijden, struikelen.
Frank wist dat het bijna onmogelijk was dat hij de rivier op tijd zou bereiken.
Te laat in ieder geval om de laatste pont naar de overkant te halen.
De laatste pont naar de vrijheid.
De mannen die hem op de hielen zaten waren waarschijnlijk achter hem aangestuurd door manke Arie.
Arie had Frank een paar dagen daarvoor in vertrouwen genomen en hem verteld over een lucratieve deal die hij met een zekere Marko had gesloten, een deal die te maken had met een transport van illegaal, met behulp van kinderarbeid geproduceerde fietstassen.
Omdat een van de mannetjes van Arie met een zware griep in bed lag, had Arie aan Frank gevraagd om in de haven van Rottterdam de inhoud van de containers te gaan inspecteren. Er stond een leuke vergoeding tegenover en omdat Frank al een tijdje zonder werk zat en wel een beetje extra cash kon gebruiken leek het hem wel wat. Het was bekend dat Arie altijd goed van betalen was, dus Frank had ermee ingestemd.
Eenmaal in Rotterdam bleek de container geen fietstassen te bevatten, maar allemaal kartonnen dozen met daarin pakjes met poeder, waardeloos spul, dus Frank had het maar meteen in zee laten dumpen.
Niet echt een goed idee zoals later was gebleken toen manke Arie "not amused" was nadat Frank het hem vertelde.
Nog mazzel dat Albert ziek thuis lag en dat lange Tonie op dat moment net even een broodje warm vlees voor manke Arie was gaan halen, waardoor Frank probleemloos naar buiten had kunnen lopen en op zijn gemak

Nee dacht Bob dat is het toch ook niet, te ongeloofwaardig misschien dat die hoofdpersoon een hele container coke in het water zou storten.
Bob stond op en liep naar de keuken. Dan maar even pauze met een kop koffie.
Misschien dat de inspiratie later vanzelf weer zou komen.
Hij deed een lepel instant koffie in een mok en goot er heet water uit de Quooker in. Heerlijk die instant koffie. Dat de meeste mensen koffie zetten met een Senseo of een Nespresso of zelfs met een apparaat van duizenden euro's, daar snapte Bob niks van, waarbij ze dan ook nog eens zo neerbuigend doen over instant koffie.
Ervan uitgaande dat ze in de fabriek waar ze de instant koffie maken wel weten waarmee ze bezig zijn, dacht Bob, moet die koffie wel superieur zijn. In ieder geval vond hij, na jaren van experimenteren met allerlei vormen van koffie zetten, instant koffie het lekkerst.
En dan niet melk melk of suiker en al helemaal niet met opgeklopte melk, nee de pure koffie zonder toevoegingen.

Met de mok koffie in zijn hand liep Bob naar het raam. Buiten miezerde het.
Misschien moet ik maar iets heel anders gaan schrijven dacht Bob. Iets over dat de werkelijkheid een projectie is van informatie op de rand van een zwart gat of zoiets.