သံသယႏြံအပိုင္​း(၃)

​ေနာက္​ဆုးံဘယ္​အထိျဖစ္​လာသလဲဆို​ေတာ့

က်န္​တ့ဲဦးဇင္​း​ေတြကပါယုံလာၿပီးစကား​ေတြ၊

ဘာ​ေတြမ​ေျပာျက​ေတာ့ဘူးတ့ဲ၊ပိုဆိုးတာက

​ေတာ့ဆြမ္​းအတူမစား​ျကေတာ့တာပဲ။သူမ်ား

ပစၥည္​း ခိုးရင္​ပါရာဇိကက်တာဆို​ေတာ့ပါရာဇိ

ကတ့ဲဦးဇင္​းန႔ဲဆြမ္​းအတူမစားခ်င္​ၾကတ့ဲသ​

ေဘာ​ေပါ့​ေလ ။အားလုးံကဝိုင္​းၾကဥ္​ထား​

ေတာ​့ေတာ္​​ေတာ္​​ေလး့အထီးက်န္​လာပုံရ

တယ္​။​ေနာက္​​ေတာ့သူ​ေက်ာင္​းထိုင္​ဆရာ​

ေတာ္​ကိုသြား​ေလ်ွာက္​ျပလိုက္​တယ္​။

ဆရာ​ေတာ္​ကခ်က္​ခ်င္​းသံဃာကုန္​​ေခၚၿပီးျသ

ဝါဒ​ေပးတယ္​။တပ္​အပ္​မျမင္​ဘဲန႔ဲမစြပ္​စြဲဖို႔​ေပါ့​

ေလ။သံဃာၾကားထဲမွာဦးဇင္​း​ေလးကလူး

လိမ္​့ငို​ေနသတ့ဲ​။သူမဟုတ္​တ့ဲအ​ေၾကာင္​း

လည္​းက်ိန္​ၿပီး​ေျပာတယ္​တ့ဲ။​ေနာက္​ဆုးံ​ေတာ့

သူ႔ဇာတိျဖစ္​တ့ဲဘဘုန္​းရ႕ဲ​ေက်ာင္​းကိုျပန္​​

​ေရာက္​လာ​ေတာ့တာပဲ။သူ​ေရာက္​လာတ့ဲအ

ခ်ိန္​ကဘဘုန္​းဆြမ္​းစား​ေနတ့ဲအခ်ိန္​(၁၁)နာ

ရီ​ေလာက္​ရိွၿပီ။ဒါန႔ဲဘဘုန္​းကလည္​း

"
ဦးဇင္​းတစ္​ခါတည္​းဝင္​ဘုဥ္​း​ေပးလိုက္​"

​ေျပာလိုက္​တယ္​။သူကဘာျပန္​​ေျပာသလဲဆို

​ေတာ့"ဆရာ​ေတာ္​လည္​းတပည္​့​ေတာ္​ကိုယုံ

မွာမဟုတ္​ပါဘူး၊တပည္​့​ေတာ္​ကိုတစ္​ပါး

တည္​းပဲျပင္​​ေပးပါ"တ့ဲဘဘုန္​းကလည္​း
"
ဟ့ဲ...ဦးဇင္​းဘာ​ေတြ​ေျပာ​ေနတာလဲ၊လာ..

တစ္​ခါတည္​းဒီမွါဝင္​ဘုဥ္​းေပး"လို႔ထပ္​​ေျပာ​ေပ

မယ့္သူကအ​ေၾကာက္​အကန္​ျငင္​း​ေနတာ

န႔ဲ​ေနာက္​ဆုးံ​ေတာ့သူစိတ္​ခ်မ္​းသာပါ​ေစဆို

ၿပီးျပင္​​ေကြၽးခိုင္​းလိုက္​တယ္​။​ေနာက္​ရက္​​ေတြ

မွာလည္​းဒီအတိုင္​းပဲတစ္​ပါးတည္​းစားတယ္​။

ဘယ္​သူန႔ဲမွစကားမ​ေျပာဘူး။ၿပီး​ေတာ့

သူ႔အတြက္​​ေပးထားတ့ဲသီးသန္​႔အခန္​းထဲမွာ

အျမဲတမ္​း ​ေနတယ္​။ဒီကို​ေရာက္​ၿပီး(၁၂)​ရက္​

ေျမာက္​​ေန႔မွာဆရာမ​ေလးရယ္​​ေျပာရမွာ​

္​္​ေတာင္​စကားမထြက္​ရက္​ပါဘူး။အဲဒီသူ​ေနတ့ဲ

အခန္​းထဲမွအဆိပ္​​ေသာက္​ၿပီးပ်ံလြန္​​ေတာ္​မူ

သြားတယ္​" "အို"ကြၽန္​မႏႈတ္​မွအသံထြက္

သည္​အထိအံျသသြားပါသည္​။ဘဘုန္​းက

စကားဆက္​သည္​။"ပ်ံလြန္​​ေတာ္​မူ ​ေတာ့

သကၤန္​းၾကားထဲကစာရြက္​တစ္​ရြက္​​ေတြ႕

ရတယ္​။စာရြက္​ထဲမွာဘာ​ေရးထားလဲဆို​

ေတာ့"ဘဝဆက္​တိုင္​းသသံယျဖင္​့ႏိွပ္​စက္​ခံရ

သူအျဖစ္​မွကင္​းလႊတ္​ရပါလို၏တ့ဲ။