5. Gün

Bu gün kendimi yakınlardan geçen bir dereye attım. Tam bir şelaleye yaklaşıyordumki dereye kollarını uzatmış bir ağaç gördüm. Ban bütün hataların affedilecek dedi bende ona tutunup dereden çıktım. Ve sanırım o soğuk sular yüzünden zatürre olacağım ama artık umurumda değil sevgili çınarlarım beni eve aldılar. Ama yatağım yok. İki tanesinin arasına uzandım. Beni sarmalıyorlar. Yakında onlarla birleşecekmişim gibi geliyor. Her ne kadar korkutucu olsada bir tahta olmak güzel olmalı sakin ve kolay bir görevi yerine getirdiğin bir hayat...