ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ကုလားမဟုတ္
ျမတ္စြာဘုရား က ကုလားဆိုတာ ဟုတ္သလား
အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ မြတ္စလင္မ်ားေမးေလ့ရိွေသာ ေမးခြန္းတစ္ခုကို
ျပန္လည္ေျဖရွင္းျပထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
(ေမးခြန္း)
မင္းတို ့ဘုရားက ကုလားၾကီး၊
ကုလားကို ကိုးကြယ္ျပီး ကုလားေတြကို ျပန္ေစာ္ကားေနၾကတာပဲ။
ဒါေၾကာင့္ မင္းတို ့ဘုရားကို ကုလားျပည္ ျပန္ပို ့ဖို ့ပဲ ရွိတယ္။
မင္းတို ့ဘုရားက ကုလားမဟုတ္လို ့ ဘာလဲ
(ေျဖဆိုခ်က္)
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ အထြဋ္အျမတ္ကိုးကြယ္ရာ
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားကို ကုလားတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္လို႔
ေျပာေနတဲ့အေၾကာင္းပါ။
ဗုဒၶဟာ ကုလားျပည္သား ျဖစ္တယ္ဆိုတာနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ဘုရားေဟာက်မ္း မ်ားအရေရာ၊ ကမ ၻာ့အဖြဲ႕အစည္းအသီးသီးက လက္ခံ၊
အတည္ျပဳထားၾကတဲ့ သမိုင္းအေထာက္အထား မ်ားအရေရာဆိုရင္
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသားကို ခရစ္ေတာ္မေပၚမီ ဘီစီ ၅၆၃ ခုႏွစ္မွာ
ကပိလ၀တ္ျပည့္ရွင္ သုေဒၶါဒနမင္းႀကီးရဲ႕ မိဖုရားေခါင္ႀကီး သီရိမဟာမာယာေဒ၀ီက
ကပိလ၀တ္ျပည္နဲ႔ ေဒ၀ဒဟျပည္အၾကား လုမၺိနီအင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ (ယခု နီေပါႏိုင္ငံ)
မွာေမြးဖြားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ကပိလ၀တ္ျပည္၊ ေဒ၀ဒဟျပည္၊ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္၊
ေ၀သာလီျပည္အစရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံငယ္ေလး မ်ားကို ထြန္းကားေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။
ကပိလ၀တ္ျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ မင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္ေတြဟာ သက်သာကီ၀င္
လူမ်ဳိးေတြျဖစ္ပါတယ္။
ကပိလ၀တ္ျပည္ဟာ ယခုအိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ပါတယ္ဆိုတိုင္း ကပိလ၀တ္ဘုရင္ကလည္း
အိႏၵိယအမ်ဳိးသားႀကီး (သို ့မဟုတ္) ကုလားႀကီးဆိုရင္ မွားပါလိမ့္မယ္။
သက်သာကီ၀င္အမ်ဳိးဆိုတာဟာ ယခုေခတ္အိႏၵိယႏိုင္ငံရွိ အမ်ဳိးအားလံုးနဲ႔
မေရာယွက္ပဲ ထိုေခတ္ထိုအခါကတည္းက သီးသန္႔ တစ္ေသြးတစ္သားကို
အေလးထားထိန္းသိမ္းခဲ့ၾကေသာ ျမင့္ျမတ္တဲ့အမ်ဳိးအႏြယ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္ထိေတာင္ ထိန္းသိမ္းသလဲဆိုရင္ သက်သာကီ၀င္ မင္းမ်ဳိးေတြဟာ
တျခားအမ်ဳိးအႏြယ္ေတြနဲ႔ ေသြးေႏွာမွာစိုးလို႔ ကိုယ့္ေမာင္ႏွမ၀မ္းကြဲကိုသာ
ျပန္ယူတဲ့အထိကို အမ်ဳိးအႏြယ္ကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးေစာင့္ေရွာက္ သန္႔စင္ေစသူမ်ားျဖစ္ပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ပြင့္ေတာ္မူတဲ့ကာလက အိႏၵိယျပည္မွာ
ဇာတ္ခြဲျခားမႈစနစ္ရွိပါတယ္။
ခတၱိယ၊ ျဗဟၼဏ၊ ေ၀ႆ၊ သုဒၶ ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးဇာတ္ ေလးပါးထဲမွာ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ဟာ
တိုင္းသူျပည္သားအေပါင္းတို႔ ရိုေသေလးျမတ္ရာ ထိပ္ဆုံးက
ခတၱိယအမ်ိဳးထဲမွာပါပါတယ္။
ဒီအမ်ိဳးဇာတ္ေလးပါးထဲမွာ ေနာက္ဆုံးအမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ သုဒၶဆိုတဲ့အမ်ဳိးဟာ
ဗုဒၶရွင္ေတာ္လက္ထက္ေတာ္အခါက အနိမ့္ဆံုးဇာတ္နိမ့္အမ်ဳိးေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။
လက္ရွိအိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ အမ်ားစုေနထိုင္ၾကတဲ့ အိႏၵိယ တိုင္းရင္းသားမ်ား
( Original ethnics) ျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ကိုျမန္မာေတြက ကုလားလို႔လြယ္လင့္တကူေခၚၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
(ဒါေပမယ့္ ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ပြင့္လင္းေလးစားလာေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက
အမ်ဳိးဇာတ္ခြဲျခားမႈကို ကန္႔ကြက္ၾကလို႔ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္းအတူတူျဖစ္ပါတယ္။
ဟိုေခတ္အခါကေတာ့ အမ်ဳိးဇာတ္ခ်င္း ခြဲျခားထားတာျဖစ္ပါတယ္။)
ေနာက္တစ္နည္းနဲ႔တြက္ခ်က္မယ္ဆိုရင္ ယခုေခတ္သမိုင္းသုေတသီမ်ားနဲ႔
မႏုႆာေဗဒပညာရွင္မ်ား အလိုအရ ဗုဒၶဘုရားရွင္ပြင့္ေပၚေတာ္မူစဥ္က
ထိုနယ္ထိုေဒသမွာေနၾကတဲ့ လူမ်ဳိးႏြယ္ေတြအားလံုးဟာ မြန္ဂိုမ်ဳိးရင္းမွ
ဆင္းသက္လာၾကတဲ့ Mongoloid အႏြယ္၀င္ေတြျဖစ္ပါတယ္။
ယခုေခတ္ လူမ်ဳိးႏြယ္ခြဲျခားမႈအရဆိုရင္
လူျဖဴမ်ဳိး ( Caucasians)၊
လူ၀ါမ်ဳိး ( Mongoloids)
လူမည္းမ်ဳိး ( Negroids)
ထဲမွာမွ လူ၀ါမ်ဳိး (Mongoloid) ထဲမွာပါ၀င္တဲ့ အမ်ဳိးအႏြယ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶရွင္ေတာ္လက္ထက္ ဇာတ္ျမင့္လူတန္းစားသုံးမ်ိဳးျဖစ္တဲ့
မင္းမ်ိဳး (ခတၱိယ)၊
ပုဏၰားမ်ိဳး (ျဗဟၼဏ)၊
ကုန္သည္မ်ိဳး (ေ၀ႆ)
ဆိုတဲ့အမ်ိဳးေတြက ဥေရာပတိုက္ အေရွ႕ပိုင္းက ေျပာင္းေရႊ႕လာၾကတဲ့
Caucasians မ်ိဳးေတြျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားဟာ လူ၀ါမ်ိဳး (Mongoloid) ေသာ္လည္းေကာင္း၊
လူျဖဴမ်ဳိး ( Caucasians) ေသာ္လည္းေကာင္း၊
အဆိုပါအရင္းအျမစ္တစ္ခုခု က ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္ေတာ္မူလာတာျဖစ္ပါတယ္။
ဘာသာေရးကို ထဲထဲ၀င္၀င္နားလည္ျခင္းမရွိပဲ အေပၚယံေလ့လာသူမ်ားေျပာသလို
ကုလားျပည္က ကုလားဘုရင္ႀကီးနဲ႔ ကုလားမိဖုရားႀကီး ထိမ္းျမားၾကလို႔
ထြက္လာတဲ့ ကုလားလူမ်ဳိး၊ ကုလားမင္းသားေလးမဟုတ္ပါ။
အလြန္အင္မတန္ အထက္တန္းက်၊ အမ်ဳိးဂုဏ္မာန္ ျမင့္ျမတ္ေတာ္မူတဲ့
လူ၀ါမ်ဳိးႏွင့္ လူျဖဴမ်ဳိးအရင္းအျမစ္ခံ သက်သာကီ၀င္ခတၱိယမင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္မွ
ဆင္းသက္လာေသာ သာကီ၀င္မင္းေသြးစစ္စစ္ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားကလည္း ဗုဒၶရွင္ေတာ္ကို
ဘုရင့္သားေတာ္ျဖစ္လို႔၊
ျမင့္ျမတ္လို႔၊
တန္ခိုးအာဏာႀကီးမားခဲ့လို႔၊
စ်ာန္အဘိညာဥ္နဲ႔ျပည့္စံုလို႔
ကယ္မျခင္းခံရေအာင္၊ ေကာင္းခ်ီးေပးျခင္းခံရေအာင္
ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္တာမဟုတ္ပဲ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဘယ္ဟာေကာင္းသလဲ၊
ဘယ္ဟာမေကာင္းဘူးလဲဆိုတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိေအာင္
လမ္းညႊန္ျပသဆံုးမေပးတဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္အျဖစ္၊
လူနတ္ျဗဟၼာ ေလာကီစည္းစိမ္ခ်မ္းသာတို႔အားလံုးထက္ သာလြန္ျမင့္ျမတ္တဲ့
နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ အမတသုခကို ပို႔ေဆာင္ေပးေတာ္မူတဲ့ ေက်းဇူးရွင္တစ္ပါးအျဖစ္
ရိုရိုေသေသ၊ ယံုယံုၾကည္ၾကည္၊ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာနဲ႔ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
ေၾကာက္လို႔လည္းမဟုတ္၊ မိဘကိုးကြယ္လို႔ လိုက္ကိုးကြယ္တာလည္းမမည္သလို
အားနာျခင္းလည္းမပါပါ။ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ေတြလို ေၾကာက္လို ့
ကိုးကြယ္ေနၾကတာ တစ္ေယာက္မွ မပါဘူး။
ဒီေတာ့ ေနာက္ဆံုး ေျပာၾကားလိုတာက ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား
ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ေနေသာ ဘုရားရွင္သည္
- အမ်ိဳးထဲမွာလည္း အျမင့္ျမတ္ဆံုးမ်ိဳးရိုးျဖစ္ပါတယ္
- ဥစၥာဓနအရမွာလည္း အခ်မ္းသာဆံုး ျဖစ္ၾကပါတယ္။
- အသားအရည္၊ ရုပ္ရည္ပိုင္းမွာလည္း ေခ်ာေမာလွပျပီး ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာျဖစ္ပါတယ္။
- ထိုေခာတ္ထိုအခါမွာ ပညာတတ္ျဖစ္ပါတယ္။
—>
☸ သာကီမ်ိဳး အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ ☸
- မႏုမင္း (မဟာသမၼတမင္းတို႔၏အစ)
- ဩကၠာကမင္း (၂၅၂၅၅၆ ေယာက္ေျမာက္ေသာမင္း)
- ဥကၠာမုခမင္း (ကပိလဝတ္ျပည္ တည္ေထာင္ၾကျခင္း)
- “သက်သာကီဝင္” ဟု ျဖစ္ပြားလာျခင္း
- ေကာလိယျပည္ တည္ေထာင္ျခင္း
- ေဒဝဒဟျပည္ ျဖစ္ေပၚလာပံု
- သာကီဝင္မင္းစဥ္ဆက္ ၈၂၀၁၃ ေယာက္
(ဥကၠာမုခမင္း မွစ၍ အေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္း တိုင္ေအာင္ သာကီဝင္မင္းေပါင္း ၈၂၀၁၃ ေယာက္။)
•ကမၻာႏွင့္စပ္သိမွတ္ဖြယ္
မႏုမင္း (မဟာသမၼတမင္းတို႔၏အစ)
မႏုမင္း - ဤဘဒၵကမၻာ၊ ဝိဝ႗ ႒ာယီကပ္၏ ေရႉးဦးစြာေသာအႏၱရကပ္၌၊ ေဂါတမျမတ္စြာ ဘုရားေလာင္းလ်ာျဖစ္သည့္ မႏုအမည္ရေသာပုဂၢိဳလ္ကို၊ လူအေပါင္းတို႔က ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္သည့္အရာတြင္ စံထားေလာက္သည့္ အရည္အခ်င္းျပည့္ဝသူဟု တညီတညြတ္တည္းခံယူကာ အမ်ား၏သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္၊ မိမိတို႔အား ေကာင္းမြန္သင့္ေလ်ာ္ရာ အစီအစဥ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ပါရန္ ေတာင္းပန္ၾကကုန္၏။
ဤသို႔ျဖင့္ ဤဘဒၵကမၻာဦးအစမွ လူတို႔သည္ ေပၚေပါက္လာေသာကိစၥအရပ္ရပ္တို႔၌၊ မိမိတို႔ကို စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေပးမည့္သူအား၊ အညီအညြတ္တိုင္ပင္ကာ စီစစ္တင္ေျမာက္ခဲ့ၾက၏။ ထိုသို႔ လူအေပါင္းတို႔အား စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေပးသည့္အတြက္ေၾကာင့္၊ လူအေပါင္းတို႔က မိမိတို႔ လုပ္ေဆာင္ရရွိေသာ စားေရရိကၡာအစုတို႔မွ ဆယ္ပံုတစ္ပံုကို စီရင္အုပ္ခ်ဳပ္ခ အေနအားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္သူအား အခြန္အတုတ္ကို ေပးေဆာင္ၾကကုန္၏။
•အေလာင္းေတာ္ မႏုမင္း၏ အမည္ ၃-မ်ိဳး။ ။
(၁) မဟာသမၼတ – အခြန္အတုတ္ ေပးဆက္ပူေဇာ္ရာ၊ တရားသျဖင့္ စီရင္စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္သူအျဖစ္ လူအေပါင္းတို႔က အကန္႔အကြက္မရွိ တညီတညြတ္တည္း သေဘာတူ ေကာင္းစြာ သမုတ္ၾကေသာေၾကာင့္ “မဟာသမၼတ” ဟူေသာ အမည္ကိုရ၏။
(၂) ခတိၲယ - လယ္ေျမယာေျမ၊ ပိုင္ဆိုင္မႈ စသည္တို႔ႏွင့္ပတ္သတ္စပ္လ်ဥ္း၍ သူပိုင္ ငါပိုင္ အျငင္းပြားျခင္း၊ ခိုက္ရန္ျဖစ္ျခင္း စေသာအမႈမ်ားမရွိရေအာင္ ဆံုးျဖတ္ စီမံ အုပ္စိုးခြင့္ အာဏာရွိေသာေၾကာင့္ “ခတိၲယ” ဟူေသာ အမည္ကိုရ၏။
(၃) ရာဇ – လူအေပါင္းတို႔ကို ေကာင္းမြန္ ေျဖာင့္မတ္ေသာ မင္းက်င့္တရားတို႔ျဖင့္ စီရင္ ထိန္းေစာင့္လ်က္ ႏွစ္သက္ ခ်စ္ၾကည္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္ “ရာဇ” ဟူေသာ အမည္ကိုရ၏။
ဤဘဒၵကမၻာ၌ မင္းလူတကာတို႔တြင္ မဟာသမၼတ၊ ခတိၲယ၊ ရာဇ ဟူေသာအမည္သံုးပါးတို႔ကို ဘုရားအေလာင္းေတာ္ မႏုပုဂၢိဳလ္သူျမတ္သည္သာ ေရွးဦးစြာ ရရွိခဲ့ေလသည္။
•ႋ ဤဘဒၵကမၻာဦးအစ ေဂါတမဘုရားအေလာင္းေတာ္ မႏုမင္း မွစ၍ ဩကၠာကမင္းသို႔တိုင္ေအာင္ မင္းဆက္ေပါင္း သားေျမးအစဥ္အဆက္အားျဖင့္ ႏွစ္သိန္းငါးေသာင္းႏွစ္ေထာင့္ငါးရာငါးဆယ္ေျခာက္(၂၅၂၅၅၆) ေယာက္ရွိကုန္၏။
ထိုအေၾကာင္းကို မဃေဒဝလကၤာ ဒုတိယပိုင္း ရာဇဝင္ခန္း၌ –
“သာဂရေဒဝ၊ ေတဇေနစက္၊ မင္းမွဆက္သား၊ ဘုန္းတက္ၾကြၾကြ၊ မဃေဒဝ၊ ေစာေလာင္းကတိ၊ အစျပဌာန္း-ပ-ဩကၠာကတိုင္း၊ ေသာဠသမင္း၊ လူ႔မွန္ကင္းတို႔၊ ယင္းဗာရာျပည္၊ ထီးေရႊစည္ႏွင့္၊ က်ဴးမည္သာယာ၊ စံခ်မ္းသာရွင့္။”ဟူ၍ လည္းေကာင္း။
“မဟာသမၼတ၊ မင္းကစ၍၊ ဩကၠာကထိ၊ အရွိတြက္ကိန္း၊ ဂဏန္းခ်ိန္းေသာ္၊ ႏွစ္သိန္းငါးေသာင္း၊ ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာ၊ ငါးက်ိပ္သာ၍၊ သခ်ၤာေနာက္ပြား၊ မင္းေျခာက္ပါးတည့္၊ ပိုင္းျခားေရႊမင္၊ ေရွးဦးတင္သည္၊ ရာဝင္ပထမ၊ ေဝျခမ္းတည္း” ဟူ၍ လည္းေကာင္း စပ္ဆိုေတာ္မူထား၏။
ဩကၠာကမင္း (၂၅၂၅၅၆ ေယာက္ေျမာက္ေသာ မဟာသမၼတမင္း)
•ထို ၂၅၂၅၅၆ ေယာက္ေသာမင္းတို႔တြင္ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေသာ ဩကၠာကမင္း ၌ မိဖုရား ၅-ေယာက္ရွိ၏။
(၁) ဟတၳာ၊
(၂) စိတၲာ၊
(၃) ဇႏဳၲ၊
(၄) ဇာလိနီ၊
(၅) ဝိသာခါ။
•ထိုမိဖုရား ၅-ေယာက္တို႔တြင္၊ အႀကီးဆံုးျဖစ္ေသာ ဟတၳာမိဖုရားမွ –
(၁) ဥကၠာမုခ၊
(၂) ကရက႑ဳ၊
(၃) ဟတၳိနိက၊
(၄) သိနိသူရ ဟူေသာ သားေတာ္ ၄-ပါး။
(၅) ပိယာ၊
(၆) သုပၸိယာ၊
(၇) အာနႏၵာ၊
(၈) ဝိဇိတာ၊
(၉) ဝိဇိတေသနာ ဟူေသာ သမီးေတာ္ ၅-ပါး၊ ေပါင္း ၉-ပါး ဖြားျမင္၏။
သားေတာ္ ၄-ပါး၊ သမီးေတာ္ ၅-ပါး ေမြးဖြားျပီးေနာက္ မိဖုရားႀကီး နတ္ရြာစံ၏။
ထို႔ေနာက္ ဩကၠာကမင္းႀကီးသည္ အသက္အရြယ္ႏုနယ္ပ်ိဳမ်စ္၍ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာလြန္စြာအဆင္းလွပေသာ မင္းသမီးငယ္တစ္ေယာက္ကို မိဖုရားႀကီးအရာ၌ တင္ေျမွာက္၏။ ထိုမိဖုရားမွ ဇႏဳၲ မည္ေသာ သားငယ္ကို ဖြားျမင္၏။ ဖြားျမင္ၿပီး ငါးရက္ေျမာက္၌ သားငယ္ကို ႐ႈခ်င္ဖြယ္ရာ တန္ဆာဆင္ယင္ၿပီး မင္းႀကီးအားျပသရာတြင္၊ အလြန္ႏွစ္သက္ေတာ္မူသျဖင့္ ထိုမိဖုရားအား “အလိုရွိရာ ဆုတစ္ဆုကို ယူေလာ့” ဟု ေျပာဆိုကာ ဆုကိုေပးေလသည္။ ထိုမိဖုရားသည္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္တိုင္ပင္ၿပီးလွ်င္ သားေတာ္ဇႏဳၲ အားထီးနန္းအ႐ိုက္အရာကို ေပးအပ္ရန္ေတာင္းဆိုေလသည္။ ဩကၠာကမင္းႀကီးသည္ အလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္၍ တျခားဆုကိုေတာင္းရန္ေျပာေသာ္လည္း ထိုမိဖုရားသည္ “အရွင္မင္းႀကီး၊ မင္းတို႔မည္သည္ ေျပာဆိုခဲ့ေသာ ကတိစကားကို မဖ်က္စေကာင္းပါ၊ ေပးမည္ဆိုသည့္အတိုင္းေပးေစလိုပါသည္။” ဟူ၍ အခါအခြင့္သင့္တိုင္း ေတာင္းဆို၏။ ဩကၠာကမင္းႀကီးသည္ စိတ္ႏွလံုးမသက္သာ ဝမ္းနည္းစြာျဖင့္ သားေတာ္ သမီးေတာ္တို႔ကို ေခၚၿပီး “သားေတာ္ သမီးေတာ္တို႔၊ ေမာင္တို႔ မယ္တို႔၏ညီငယ္ ဇႏဳၲမင္းသားငယ္ကို ျမင္ရ၍၊ ခမည္းေတာ္သည္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ကာ ဇႏဳၲ၏မယ္ေတာ္အား အလိုရွိရာဆုတစ္ခု ခြင့္ျပဳခဲ့မိသျဖင့္၊ ဇႏဳၲမယ္ေတာ္မိဖုရားသည္ သားေတာ္ဇႏဳၲအတြက္ ထီးနန္းအ႐ိုက္အရာကို ေတာင္းဆိုခဲ့ေသာေၾကာင္၊့ ခမည္းေတာ္ ေပးရေပေတာ့မည္။ သားေတာ္ သမီးေတာ္တို႔သည္ ခမည္းေတာ္၏ မဂၤလာဆင္ေတာ္ ျမင္းေတာ္တို႔ကို ခ်န္ထား၍ အလိုရွိသမွ် ဆင္ ျမင္း ရထားတို႔ကိုယူေဆာင္၍ ခမည္းေတာ္မကြယ္လြန္မီ ဤျပည္မွ လြတ္ရာ၌ သြားေရာက္ေနၾကကုန္ဦး၊ ခမည္းေတာ္ကြယ္လြန္ၿပီးသည့္ေနာက္မွ ဤျပည္ ထီးနန္းကို သိမ္းပိုက္စိုးစံၾကကုန္ေလာ့။” ဟူ၍ မိန္႔ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ သားေတာ္ သမီးေတာ္တို႔ကို အမတ္ႀကီး ရွစ္ေယာက္တို႔ႏွင့္ အတူတကြ ေစလႊတ္လိုက္ေလသည္။
သားေတာ္သမီးေတာ္တို႔လည္း ခမည္းေတာ္မင္းႀကီးကို ကန္ေတာ့ၾကၿပီးလွ်င္ စစ္အဂၤါေလးပါးျခံရံလ်က္ တိုင္းျပည္မွထြက္ေလသည္။ “သားေတာ္ႀကီးမ်ားသည္ ခမည္းေတာ္နတ္ရြာစံလွ်င္ ဧကန္ပင္ ထီးနန္း စိုးအုပ္ၾကလိမ့္မည္။” ဟု သိၾကေသာတိုင္းသူျပည္သားတို႔သည္ မင္းသားတို႔ကို ခစားလုပ္ေကြ်းရန္ ေနာက္မွလိုက္ပါလာၾကကုန္၏။ သို႔ျဖစ္၍ စစ္သည္အင္အား လူအင္အားတို႔သည္ အလြန္မ်ားျပားလာေလသည္။
မင္းသားတို႔သည္ “ငါတို႔၏စစ္အင္အား လူအင္အားတို႔သည္ အလြန္မ်ားျပား၏။ ဤစစ္အင္အားျဖင့္ အနီးအပါး တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ကို တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္လိုေသာ္ ရလြယ္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူတစ္ပါးတို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာတိုင္းျပည္ကို ဒုကၡမေပးလို၊ လြတ္လပ္ေသာ ေတာအရပ္ က်ယ္ဝန္းရာ တစ္ေနရာ၌သာ တိုင္းျပည္ကို တည္ေထာင္ၾကမည္”ဟု တိုင္ပင္ ညီညြတ္ၾကၿပီး ၿမိဳ႔နန္းတည္ရန္ေနရာကိုသာ ရွာၾကကုန္၏။
ဥကၠာမုခမင္း (ကပိလဝတ္ျပည္ တည္ေထာင္ၾကျခင္း)
ထိုစဥ္အခါ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား အေလာင္းေတာ္ ကပိလရေသ့(ဤဘဒၵကမၻာ၏ မဟာသမၼတမင္းတို႔၏အစ မႏုမင္း ျဖစ္ခဲ့သူ) သည္ ဟိမဝႏာၲေတာင္နံပါး ႀကီးမားေသာကြ်န္းသစ္ေတာ၏အတြင္း သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေသာေရကန္၏ အနီး၌ သစ္ရြက္မိုးေက်ာင္း ေဆာက္လုပ္ဖန္တီး၍ ေနေတာ္မူဆဲျဖစ္ေလသည္။
အေလာင္းေတာ္ကပိလရွင္ရေသ့ သည္ ဘူမိဇာလအတတ္(ေျမၾကန္အဂၤါကို သိေသာအတတ္)ကို တတ္သိသူျဖစ္၏။ ထို ကပိလရေသ့၏ ေက်ာင္းေနရာ ေျမတဝိုက္၌ ေပါက္ေရာက္ေနေသာ ျမက္သစ္ပင္ ျခံဳႏြယ္တို႔အားလံုး လက္ယာရစ္ လည္ကုန္လ်က္၊ အႏြယ္အညြန္႔တို႔သည္ အေရွ့အရပ္သို႔သာ လွည့္ၾကကုန္၏။ ဤအရပ္သည္ အားႀကီးေသာ တိရစၦာန္တို႔က အားေသးေသာ တိရစၦာန္တို႔ကို အႏာၲရာယ္မျပဳႏိုင္ေသာ ေအာင္ေျမအရပ္လည္းျဖစ္၏။
ဥကၠာမုခ မင္းသားႏွင့္အေပါင္းအပါတို႔သည္ ၿမိဳ႔တည္ရန္ေနရာ ရွာေဖြၾကစဥ္၊ အေလာင္းေတာ္ရေသ့သူျမတ္ႏွင့္ေတြ႔၍ ရေသ့သူျမတ္ ညႊန္ျပေသာ ေက်ာင္းသခၤမ္း ေအာင္ေျမေနရာ၌ပင္ နန္းေတာ္ႏွင့္တကြ ျမိဳ႔ေတာ္ကိုတည္ေဆာက္ၾကျပီး၊ ျမိဳ႕ေတာ္ကိုလည္း ကပိလရေသ့၏ ေက်ာင္းသခၤမ္းေျမေနရာျဖစ္၍ ကပိလဝတၳဳ(ကပိလဝတ္)ျပည္ ဟု ကပိလရေသ့သူျမတ္ကပင္ အမည္ေပးခဲ့ေလသည္။
“သက်သာကီဝင္” ဟု ျဖစ္ပြားလာျခင္း
မင္းသားတို႔ အသက္ႀကီးျမင့္၍ အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္ေသာ အရြယ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ၊ မွဴးမတ္အေပါင္းတို႔သည္ မင္းသားမင္းသမီးတို႔ကို အိမ္ေထာင္ျပဳေပးရန္ တိုင္ပင္ႏွီးေႏွာၾကကာ၊ မင္းသားတို႔ကိုလည္း အိမ္ေထာင္ျပဳၾကရန္ တိုက္တြန္းၾကကုန္၏။ မင္းသားတို႔ကလည္း ဤအရပ္၌ ငါတို႔ႏွင့္အမ်ိဳးဇာတ္ႏြယ္တူေသာ မင္းသားမင္းသမီးမ်ားလည္း မရွိၾကကုန္၊ အမ်ိဳးဇာတ္ႏြယ္ မတူသူခ်င္း ထိမ္းျမားေပါင္းဖက္ျခင္း ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္ ဖြားျမင္လာေသာ သားသမီးတို႔သည္ အမ်ိဳးဇာတ္ပ်က္ျပားျခင္း(ဇာတိ သေမၻဒ) အျဖစ္သို႔ေရာက္ကုန္ၾကမည္။ သို႔ျဖစ္၍ ေမာင္ႏွမကိုးေယာက္တို႔တြင္ အႀကီးဆံုးအမႀကီး ပိယာ ကို ခ်န္ထား၍ အမိအရာ၌ ထားျပီးလွ်င္၊ ေမာင္ေတာ္ေလးေယာက္ ႏွမေတာ္ေလးေယာက္ တို႔သည္ အမ်ိဳးဇာတ္ႏြယ္ မပ်က္ျပားေစျခင္းငွာ အခ်င္းခ်င္း ထိမ္းျမား စံုဖက္ျခင္းကို ျပဳလုပ္ၾကကုန္၏။
သားေတာ္သမီးေတာ္တို႔သည္ အမ်ိဳးဇာတ္ႏြယ္ ပ်က္ျပားမည္စိုး၍ အခ်င္းခ်င္း စံုဖက္ေနထိုင္သျဖင့္၊ သားသမီးမ်ား ပြားစည္းလ်က္ရွိေၾကာင္း ခမည္းေတာ္ ဩကၠာကမင္းႀကီး ၾကားသိေသာအခါ မွဴးမတ္ပရိသတ္အလယ္၌ -
“သက်ာဝတ ေဘာ ကုမာရာ – အို အခ်င္းတို႔၊ ငါ၏ သားေတာ္ သမီးေတာ္တို႔သည္ စြမ္းႏိုင္ၾကေပကုန္စြတကား။”
“ပရမာ သက်ာဝတ ေဘာ ကုမာရာ- အို အခ်င္းတို႔၊ ငါ၏ သားေတာ္ သမီးေတာ္တို႔သည္ လြန္ကဲ ျမင့္ျမတ္ကုန္သည္ျဖစ္၍ စြမ္းႏိုင္ၾကေပကုန္စြ တကား။” ဟူ၍ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ခ်ီးက်ဴးစကား က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။ ခမည္းေတာ္ဘုရင္ႀကီး က်ဴးရင့္ေသာ “သက်- စြမ္းႏိုင္ျခင္း” ဟူေသာ အနက္အဓိပၸါယ္ျဖင့္ပင္၊ သက်- သာကိယ- သာကီႏြယ္- သာကီမ်ိဳး ဟူ၍ ျဖစ္လာရေပသည္။
ေကာလိယျပည္ တည္ေထာင္ျခင္း
ေမာင္ႏွမကိုးေယာက္၏ အမအႀကီးဆံုးျဖစ္ေသာ ပိယာမင္းသမီးႀကီး၌ ကု႒ႏူနာေရာဂါ စြဲကပ္လာခဲ့၏။ ေမာင္ေတာ္ညီမေတာ္တို႔သည္ အတူေနသျဖင့္ ကူးစက္ျပန္႔ပြားမည္ စိုးရိမ္ၾကေသာေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္းတိုင္ပင္ညီညြတ္ကာ အစ္မႀကီးပိယာအား လွည္းျဖင့္တင္ေဆာင္၍ ေတာအရပ္ ခရီးကြာလွမ္းရာ တစ္ေနရာ၌ ေလးေထာင့္က်င္းႀကီးတစ္ခုကို တူးၾကၿပီး ေလ်ာင္း ထိုင္ ရပ္ သြား ဣရိယာပုဒ္ ေလးပါး မွ်တ႐ံု စီမံၾကၿပီး စားေရရိကၡာ အျပည့္အစံုျဖင့္ ပိယာမင္းသမီးအားထားကာ၊ သားရဲတိရစၦာန္ အႏာၲရာယ္မွ ကာကြယ္ရန္ ပ်ဥ္ခ်ပ္တို႔ျဖင့္ ဖံုးပိတ္ထားခဲ့ၾကကုန္၏။
ထိုစဥ္အခါ ရာမမည္ေသာ ဗာရာဏသီမင္းတစ္ပါးသည္လည္း ကု႒ႏူနာေရာဂါ စြဲကပ္လာသည္ျဖစ္၍ သားေတာ္ႀကီးအား ထီးနန္းလႊဲအပ္ၿပီးလွ်င္၊ ေတာအရပ္သို႔မွီခိုလာၿပီး သစ္သီးသစ္ဥတို႔ကို စားေသာက္ရင္းပင္ ႏူနာေရာဂါေပ်ာက္ကင္းလ်က္၊ ထိုအရပ္ရွိ ပင္စည္လံုးရပ္ ႀကီးမားဖြံ႕ထြားေသာ ကေလာပင္ႀကီး၏ သစ္ေခါင္းတြင္းဝယ္ ေနထိုင္ဖြယ္ရာေကာင္းေအာင္စီမံၿပီး ေနထိုင္ေလသည္။
ထိုရာမမင္းႀကီးသည္ မီးအိုးကင္းႀကီးတစ္ခု၌ မီးကိုထည့္၍ ညဥ့္အခါ သမင္ ေတာဝက္စသည္တို႔၏ ေအာ္သံၾကားရာ အရပ္တို႔ကို မွတ္သားကာ နံနက္သြားေရာက္ၾကည့္ ႐ႈ၍ ေတာေကာင္ႀကီးမ်ား စားၾကြင္းျဖစ္ေသာ အသားတို႔ကို ေကာက္ယူခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ေလ့ရွိ၏။
တစ္ေန႔တြင္ ရာမမင္း၏ေနရာႏွင့္ မနီးမေဝးျဖစ္ေသာ ပိယာမင္းသမီးေနထိုင္ရာ ေျမအိမ္က်င္းမွ လူနံ႔ရသျဖင့္ က်ားတစ္ေကာင္သည္ က်င္းတိုက္အမိုးပ်ဥ္ခ်ပ္ကို လက္သည္းတို႔ျဖင့္ ကုတ္ျခစ္ဖြင့္လွစ္လာသျဖင့္ မင္းသမီးသည္ အလြန္ေၾကာက္လန္႔သည္ျဖစ္၍ က်ယ္ေလာင္စြာေအာ္ေသာအသံကို ရာမမင္းၾကား၏။ နံနက္ေစာေစာ သြားေရာက္ၾကည့္ရာ က်င္းတိုက္အတြင္းေနေသာ ပိယာမင္းသမီးကိုေတြ႔လွ်င္ အေၾကာင္းစံုေမးျမန္းျပီး မင္းမ်ိဳးခ်ည္းျဖစ္ေၾကာင္းသိၾကလွ်င္ ပိယာမင္းသမီးကိုေခၚေဆာင္၍ မိမိ၏ကု႒ႏူနာေရာဂါေပ်ာက္ေဆးျဖစ္ေသာ ကေလာသီးတို႔ကိုေကြ်းေလလွ်င္ မင္းသမီးလည္း မၾကာမီပင္ ကု႒ႏူနာေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္းသြားေလသည္။ ရာမမင္းႏွင့္ ပိယာမင္းသမီးတို႔လည္း ခတိၲယႏြယ္ဝင္ မင္းမ်ိဳးခ်ည္းပင္ျဖစ္၍ အညီအညြတ္သေဘာတူ အိမ္ေထာင္ျပဳကာ ေနၾကေလေသာ္ သားအျမႊာခ်ည္း တစ္ဆယ့္ေျခာက္ႀကိမ္ ေမြးဖြား၍ သားေတာ္ခ်ည္းပင္ သံုးဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။
ရာမမင္း၏သားေတာ္ႀကီး ဗာရာဏသီမင္းသည္ မုဆိုးတို႔ထံမွ တဆင့္ ခမည္းေတာ္ ရာမမင္းႀကီး ႏူနာေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္းသြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ၾကားသိရသျဖင့္ လာေရာက္ကာ ဗာရာဏသီထီးနန္းကို ျပန္လည္လက္ခံရန္ ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း ရာမမင္းႀကီးသည္ ဗာရာဏသီနန္းေတာ္သို႔ျပန္ မလိုက္ေတာ့ဘဲ မိမိတို႔ေနထိုင္ရာ ကေလာပင္ႀကီးကို ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္း၍ နန္းၿမိဳ႔အသစ္ တည္ေထာင္ေပးေစသည္။ သားေတာ္ဗာရာဏသီမင္းႀကီးလည္း ၿမိဳ႔နန္းသစ္ တည္ေထာင္ေပးခဲ့ကာ ဗာရာဏသီ ထီးနန္းသို႔ ျပန္ေလသည္။
ၿမိဳ႔သစ္၏အမည္ကို ကေလာပင္ကိုဖယ္ရွား၍ ၿမိဳ႔တည္ေသာေၾကာင့္ “ေကာလိယၿမိဳ႕”၊ ေကာလိယျပည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ က်ားတို႔သြားရာလမ္း၌ တည္ထားေသာေၾကာင့္ “ဗ်ဂၢပဇၨၿမိဳ႔”ဟူ၍လည္းေကာင္း အမည္ႏွစ္မ်ိဳးတြင္ေလသည္။
ရာမမင္းႏွင့္ပိယာမိဖုရားတို႔သည္ ထိုေကာလိယၿမိဳ႕သစ္၌ စံေနခဲ့ၾကရာ အရြယ္ေရာက္ၿပီးေနေသာ သားေတာ္တို႔ကို “သားေတာ္တို႔၏ ဦးရီးေတာ္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ သာကီဝင္မင္းတို႔သည္ ကပိလဝတ္ျပည္၌ ေနၾကကုန္၏။ ထိုဦးရီးေတာ္တို႔၏သမီးေတာ္တို႔သည္ ႐ုပ္ဆင္းအဂၤါလွပၾကကုန္၏။ ထိုမင္းသမီးတို႔ေရခ်ိဳးရန္ ေရခ်ိဳးဆိပ္သို႔ လာၾကကုန္ေသာအခါ သားေတာ္တို႔ႏွစ္သက္ရာ မင္းသမီးကို ေဆာင္ယူၾကကုန္။” ဟု မယ္ေတာ္မိဖုရားႀကီးက ညႊန္ျပေသာေၾကာင့္၊ သားေတာ္တို႔လည္း ကပိလဝတ္ျပည္ မင္းသမီးတို႔ ေရခ်ိဳးဆိပ္သို႔ သြားေရာက္ၾကၿပီး၊ မိမိတို႔ႏွစ္သက္ရာ မင္းသမီးကို ဆြဲေခၚယူၾကၿပီး မိမိတို႔၏ အမ်ိဳးအႏြယ္ကို ေျပာဆိုကာ ေကာလိယျပည္သို႔ ေဆာင္ယူၾကကုန္၏။
ထိုအေၾကာင္းကို ကပိလဝတ္ သာကီဝင္မင္းတို႔ ၾကားသိၾကေလေသာ္၊ အမႀကီး ပိယာမင္းသမီး၏ သားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိၾက၍ ၾကည္ျဖဴေက်နပ္ကာ ကပိလဝတ္ႏွင့္ေကာလိယ သာကီဝင္မင္းမ်ိဳး အခ်င္းခ်င္း ထိမ္းျမားမႈျပဳခဲ့ၾက၏။(ဤသို႔ သာကီဝင္မင္းမ်ိဳး အခ်င္းခ်င္း ထိမ္းျမားမႈျပဳခဲ့ၾကရာ၊ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသားတိုင္ေအာင္ပင္ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။)
ေဒဝဒဟျပည္ ျဖစ္ေပၚလာပံု
ကပိလဝတ္ျပည္၌ ေနၾကကုန္ေသာ သာကီဝင္မင္းသားတို႔သည္ ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ရာ သာယာတင့္တယ္ေသာ ေရအိုင္ႀကီးတစ္ခုသို႔သြားေရာက္၍ ေရကစားေလ့ရွိၾကကုန္၏။ ထိုေရအိုင္သည္ သာကီဝင္မင္းတို႔ ေရကစားရာအိုင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ “ေဒဝဒဟ” ဟု အမည္တြင္၏။(ေဒဝ- သမၼဳတိနတ္ျဖစ္ေသာ သာကီဝင္မင္းတို႔၏၊ ဒဟ- ေရကစားရာ ေရအိုင္။) ေနာင္အခါတြင္ ဤေရအိုင္၌ ေရကစားရန္လာၾကကုန္ေသာ သာကီဝင္မင္းတို႔သည္ တိုင္းျပည္သို႔ မျပန္ၾကဘဲ ထိုေရအိုင္၏အနီး တည္းခိုစံေနရာ မင္းတဲ တည္ေဆာက္၍ ေနထိုင္ခဲ့ၾကရာမွ အစဥ္သျဖင့္ စည္ကားႀကီးက်ယ္လာရာ ၿမိဳ႔ႀကီးျပႀကီးမွသည္ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ေပသည္။ ထိုတိုင္းျပည္သည္ ေဒဝဒဟျပည္ ျဖစ္လာ၏။
သာကီဝင္မင္းစဥ္ဆက္ ၈၂၀၁၃ ေယာက္ - ဥကၠာမုခမင္း မွစ၍ အေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္း တိုင္ေအာင္ သာကီဝင္မင္းေပါင္း ၈၂၀၁၃ ေယာက္။
ကပိလဝတ္ျပည္၊ ေကာလိယျပည္၊ ေဒဝဒဟျပည္ ဤသာကီဝင္ သံုးျပည္ေထာင္တို႔တြင္ ကပိလဝတ္ျပည္ တည္ေထာင္ေသာ ဥကၠာမုခမင္း မွစ၍ သားေတာ္ ေျမးေတာ္ စဥ္ဆက္အားျဖင့္ ေဇယ်ေသနမင္း တိုင္ေအာင္ သာကီဝင္ မင္းဆက္ေပါင္း(၈၂၀၁၀)ပါး တိုင္ခဲ့သည္တြင္ -
•ေဇယ်ေသနမင္းႀကီး(ကပိလဝတ္ျပည္)၌
(၁) သားေတာ္သီဟဟႏု ႏွင့္
(၂) သမီးေတာ္ယေသာဓရာ ဟူ၍ ႏွစ္ေယာက္ရွိ၏။
•ထိုေခတ္အခါ ေဒဝဒဟျပည္၌ စိုးစံလ်က္ရွိေသာ ဥကၠာသကၠမင္းႏွင့္ ယသဝတီမိဖုရားႀကီးတို႔တြင္ –
(၁) သားေတာ္အဥၥန ႏွင့္
(၂) သမီးေတာ္ကဥၥနာ ဟူ၍ ႏွစ္ေယာက္ရွိ၏။ - ထိုကပိလဝတ္ျပည္မွ သားေတာ္ သမီးေတာ္ႏွင့္ ေဒဝဒဟျပည္မွ သားေတာ္ သမီးေတာ္တို႔ကို လက္ထပ္ထိမ္းျမားၾကေစရာ၊
• ကပိလဝတ္မင္းသား သီဟဟႏု ႏွင့္ ေဒဝဒဟမင္းသမီး ကဥၥနာ တို႔မွ
(၁) “သုေဒၶါဒန၊
(၂) အမိေတာဒန၊
(၃) ေဓာေတာဒန၊
(၄) သေကၠာဒန၊
(၅) သုေကၠာဒန” ဟု သားေတာ္ငါးေယာက္၊
(၆) “အမိတၲာ၊
(၇) ပါလိတာ” ဟူ၍ သမီးေတာ္ႏွစ္ေယာက္ ဖြားျမင္၏။
• ေဒဝဒဟမင္းသား အဥၥန ႏွင့္ ကပိလဝတ္မင္းသမီး ယေသာဓရာ တို႔မွ
(၁) “သုပၸဗုဒၶ၊
(၂) ဒ႑ပါဏိ” ဟု သားေတာ္ႏွစ္ေယာက္၊
(၃) “သိရီမဟာမာယာေဒဝီ၊
(၄) ပဇာပတိေဂါတမီ” ဟူ၍ သမီးေတာ္ႏွစ္ေယာက္ ဖြားျမင္၏။
ၭ ထိုတြင္ သီဟဟႏုမင္း၏သားေတာ္သုေဒၶါဒန ႏွင့္ အဥၥနမင္း၏ သမီးေတာ္ “သိရီမဟာမာယာေဒဝီ၊ ပဇာပတိေဂါတမီ” ညီအမႏွစ္ေယာက္တို႔ စံုဖက္ၾကရာ ၊
•သိရီမဟာမာယာေဒဝီမင္းသမီး မွ –
(၁) အေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသား၊
ပဇာပတိေဂါတမီမင္းသမီး မွ –
(၁) သမီးေတာ္႐ူပနႏၵာမင္းသမီး(ဇနပဒကလ်ာဏီ) ႏွင့္
(၂) သားေတာ္နႏၵမင္းသား တို႔ကိုဖြားျမင္၏။
ၭ အဥၥနမင္း၏သားေတာ္သုပၸဗုဒၶ ႏွင့္ သီဟဟႏုမင္း၏သမီးေတာ္ “အမိတၲာ၊ ပါလိတာ” ညီအမႏွစ္ေယာက္တို႔ စံုဖက္ၾကရာ ၊
(၁) သားေတာ္ေဒဝဒတ္ ႏွင့္
(၂) သမီးေတာ္ဘဒၵကဥၥနာမင္းသမီး(ယေသာဓရာ) တို႔ကိုဖြားျမင္၏။
အေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသား ႏွင့္ ဘဒၵကဥၥနာမင္းသမီး(ယေသာဓရာ) တို႔ စံုဖက္ၾကရာမွ သားေတာ္ ရာဟုလာမင္းသား ကို ဖြားျမင္၏။
ဤတြင္ ကပ္ဦးအစ မဟာသမၼတမင္း(အေလာင္းေတာ္ မႏုမင္း) မွ ဩကၠာကမင္းတိုင္ေအာင္ မင္းေပါင္း ၂၅၂၅၅၆ ေယာက္၊ အေလာင္းေတာ္ ကပိလရေသ့ႀကီး၏ညႊန္ၾကားခ်က္ျဖင့္ ကပိလဝတ္ျပည္ ကို တည္ေထာင္ေသာ ဥကၠာမုခမင္း မွစ၍ အေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္း တိုင္ေအာင္ သာကီဝင္မင္း ၈၂၀၁၃ ေယာက္ တိုင္ခဲ့ေလၿပီတည္း။
က်မ္းကိုး >>>
မဟာသုတကာရီ မဃေဒဝလကၤာက်မ္း၊ မဟာဗုဒၶဝင္က်မ္း
. . . . . . . . . ., #ေက်ာင္းဆရာေလး