Hindi nasusukat sa mamahalin na pagkain ang kasiyahan ng bawat meyembro ng pamilya, basta't sama-sama kahit gaano pa ka liit ang ulam ay mabubusog ka parin.
Hindi lahat ay nabiyayaan ng buong pamilya pero nasasayo kung paano mo gawan ng paraan para magkasalo-salo kayo kahit minsan lang. Ganito kami sa probinsya, Hindi na iba ang mga kapit bahay kaya sa tuwing nakakaluwang ay inaanyayahan ko silang maghapunan sa munting bahay namin,may okasyon man o wala Basta't kasya ang pagkain kasalo ka.
Ito na rin siguro ang kaugalian ng mga ninono natin, ang Pilipinong mapagbigay na minsan ay nakakataba ng puso isipin.
Nag aabutan ng ulam ang magkakapitbahay, nagyayayaan maligo sa batis kahit walang baon na pagkain, kaya ako? Mas pipiliin kong manirahan sa Pilipinas.! 
Authors get paid when people like you upvote their post.
If you enjoyed what you read here, create your account today and start earning FREE STEEM!
If you enjoyed what you read here, create your account today and start earning FREE STEEM!