မပူရေတာ႔ပါဘူး

မင္းရဲ႕ဝတ္႐ုံ ျခံဳဖူးသူတိုင္း
ေဝဒနာပန္းပြင့္တက္ႀကသလား
လဝန္းအိမ္
တိမ္နဲ႔ပထဝီလက္တြဲညီဖို႔
လြဲမွားႀကိဳးစားငါလူသားရဲ႕
ဆႏၵပန္းတစ္ပြင့္ကို
ဂုဏ္ျဒပ္တေစၦေတြက
ေျခြဖ်က္ခဲ့ေလေတာ့
အျပစ္မဲ့ငါ့အသဲကမာၻမွာ
ဒဏ္ရာအလြမ္းမီးေတြေတာက္လို႔
ဘဝခရီးတစ္ေခါက္မွာ
မ်က္ႏွာႀကီးသူတစ္ေယာက္ကို
႐ူးသြပ္ေခါင္းေခါက္ခဲ့ေတာ့
ႀကည္ႏူးျခင္းေတြေပ်ာက္ဆံုးကာ
ေျခရာမဲ့အလြမ္းေတြနဲ႔အတူ
အခုေတာ့လည္း ျပာႀကခဲ့ရၿပီ
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက အသည္း