တ႐ုတ္ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားမွ ေစ်းေပါေသာ သန္းတစ္ေထာင္ လုပ္သားေစ်းကြက္ ကိုျပ၍ အေနာက္ ကမာၻမွ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္ သည္။ စီးပြားေရး လုပ္ကိုင္ႏိုင္ရန္ လမ္းေၾကာင္းမ်ား ဖြင့္ေပးသည္။ လုပ္ငန္းရွင္ မ်ား ဝင္ေရာက္လာေသာ အခါ တ႐ုတ္ အလုပ္သမား မ်ားကို အလုပ္ၾကမ္း တြင္ သာမက ပညာရွင္ပိုင္း တြင္ပါ မျဖစ္မေန ထည့္သံုးခိုင္းသည္။ လုပ္ငန္းရွင္ မ်ားလည္း နည္းပညာ ျပရမည့္ အပိုင္းကို တ႐ုတ္ တို႔အား မခိုင္းလို ေသာ္လည္း ေစ်းေပါေသာ လုပ္အား ေစ်းကြက္ကို လက္မလြတ္ ႏိုင္၍ အေလ်ာ့ေပး လိုက္ရသည္။ တ႐ုတ္မ်ားကို ၎တို႔ ႏိုင္ငံသို႔ ေခၚ၍ သင္တန္းမ်ား တက္ေစၿပီး ေလ့က်င့္ေပးရ၏။ ထိုမွ တဆင့္ တ႐ုတ္တို႔ နည္းပညာ ရရွိလာသည္။
ျပည္တြင္းတြင္လည္း အစိုးရမွ နည္းပညာ အတုခိုးရန္ ဌာန တစ္ခုဖြဲ႕စည္းသည္။ ထိုဌာနတြင္ အင္ဂ်င္နီယာ ႏွင့္ ပညာရွင္မ်ားစြာ ခန္႔ထား၍ တ႐ုတ္ျပည္သို႔ လာေရာက္ေသာ ျပည္ပ စက္ရံု မ်ားမွ နည္းပညာ မ်ားကို သုေတသန ျပဳေစသည္။ ထိုျပင္ ကမာၻ အရပ္ရပ္မွ ဝယ္ယူ လာေသာ စက္ရံုေဟာင္း မ်ားကို ႏွစ္မ်ိဳး အသံုးခ်သည္။ တ႐ုတ္တို႔ သံုးစြဲရန္ ထုတ္ကုန္ ထုတ္ခိုင္းသည့္ အျပင္ ထိုစက္မ်ား အလုပ္ လုပ္ပံုကို ေလ့လာ ေစသည္။ တဘက္တြင္လည္း ဉာဏ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ တီထြင္မႈ တိုးတက္ေစေသာ ပညာေရး ျပဳျပင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္သည္။ ထိုမွတဆင့္ တ႐ုတ္တို႔သည္ မူပိုင္ခြင့္ ခ်ိဳးေဖာက္ အတုယူ ကူးခ်သည့္ ေနရာတြင္ပါ အလြန္အမင္း ထူးခၽြန္ လာသည္။
တ႐ုတ္တို႔သည္ မူပိုင္ခြင့္ ခ်ိဳးေဖာက္ အတုယူ ကူးခ်သည့္ ေနရာတြင္ပါ အလြန္အမင္း ထူးခၽြန္ လာသည္။
ဥပမာ- ေဂ်ေက႐ိုးလင္း က ဟယ္ရီေပၚတာ အတြဲ ၆ မေရးခင္ တ႐ုတ္တို႔က ႀကိဳေရး၍ ေရာင္းသည္။ အဂၤလိပ္ လိုေရးသည့္ အစစ္ ေပၚလာရင္လည္း ခ်က္ျခင္း ဘာသာျပန္၍ တင္ေရာင္းသည္။ စာေရးဆရာ ၏ ဇာတ္သိမ္း မႀကိဳက္ရင္ ျပင္၍ ပင္ေရးေသးသည္။
တျခား နာမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာ တို႔၏ စာအုပ္မ်ား အကုန္ ကူးယူျခင္း ခံရသည္။ ေဟာလိဝုဒ္တြင္ ဇာတ္ကား တစ္ကား ရံုတင္၍ ေအာင္ျမင္ၿပီး ေခြ မထုတ္ရေသးခ်ိန္ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ထိုေခြ စေရာင္းေနၿပီ ျဖစ္သည္။ မူပိုင္ခြင့္ မ်ား ခ်ိဳးေဖာက္ ရာတြင္ တ႐ုတ္ တို႔ကို မွီသူမရွိ။
၁၉၉၀ တြင္ ေဗာက္(စ္)ဝက္ဂင္ ကား ကုမၸဏီ တ႐ုတ္ သို႔ ေရာက္လာသည္။ Jekka ေမာ္ဒယ္ကို ထုတ္လုပ္ရာ မၾကာမီ သူႏွင့္ ပံုစံတူ ခ်ယ္ရီကား ေပၚလာသည္။ ေစ်းကို တဝက္ျဖင့္ ခ်ေရာင္းသည္။
ဂ်ပန္က ယာမဟာ ေမာ္ဒယ္ Jinbao ဆိုင္ကယ္ကို ၁၉၉၅ တြင္ ထုတ္ေရာင္းသည္။ လအနည္းငယ္ အတြင္း Jinbao အတု စက္ရံု ၃၆ ရံု ေပၚလာသည္။ မူရင္းႏွင့္ ခြဲမရေအာင္ တူေသာ ထို ဆိုင္ကယ္မ်ား ျမန္မာ ေစ်းကြက္ သို႔ပင္ ေရာက္ရွိ လာခဲ့သည္။ တ႐ုတ္တို႔၏ ထူးျခားခ်က္ မွာ မည္သည့္ နည္းပညာ မ်ားကို မဆို လ်င္ျမန္စြာ အတုခိုးႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။
တ႐ုတ္ တို႔သည္ သူတို႔ မလုပ္ ႏိုင္ေသာ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို အေနာက္ ကမာၻ မွ ကုမၸဏီ မ်ားကို ဖိတ္၍ ပြင့္လင္း ျမင္သာ စြာ တင္ဒါ ေခၚေစသည္။ အေကာင္းဆံုး ႏွင့္ ေစ်း အသက္သာ ဆံုး ကုမၸဏီကို ေရြးခ်ယ္သည္။ ထို တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းတြင္ တ႐ုတ္ အင္ဂ်င္နီယာ တို႔ကို မျဖစ္မေန ထည့္သံုး ရသည္။ ထိုလုပ္ငန္း ၿပီးသည္ ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ နည္းပညာကို တ႐ုတ္တို႔ လက္ထဲ က်န္ရစ္ ေစရန္ တခါတည္း စီမံထားသည္။
ထိုမွတဆင့္ မီးရထားလမ္း၊ ကားလမ္း၊ မိုးပ်ံရထား၊ ေရေအာက္လမ္းမ်ား ေဆာက္လုပ္မႈ အတတ္ ပညာ၊ ေရကာတာ ႏွင့္ ေရအား လွ်ပ္စစ္ ထုတ္ယူမႈ၊ ၿမိဳ႕ျပ တည္ေဆာက္မႈ နည္းပညာ အကုန္ တ႐ုတ္တို႔ လက္ထဲ ပါသြားျပန္သည္။
ျပည္ပမွ လာေရာက္ အေျခစိုက္ ေသာ ကုမၸဏီ မ်ားစြာ၏ နည္းပညာမ်ား အားလံုး တ႐ုတ္တို႔ လက္ထဲေရာက္ကာ တ႐ုတ္ျပည္ လ်င္ျမန္စြာ တိုးတက္လာသည္။ အေနာက္တိုင္းမွ ပညာရွင္ မ်ားက တ႐ုတ္တို႔သည္ နည္းပညာကို သုေတသန ျဖင့္ အဓိက မရယူဘဲ ျပည္ပ ကုမၸဏီ မ်ားႏွင့္ ကုန္သြယ္ေရးျပဳလုပ္ၿပီး ထိုမွ တဆင့္စုပ္ယူ ၍ ႀကီးထြားေစ ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံဟု သံုးသပ္ၾက၏။
တ႐ုတ္ တို႔မွာ နည္းပညာကို စုပ္ယူရင္း တၿပိဳင္နက္ တည္း ကမာၻေက်ာ္ မိုက္ခ႐ိုေဆာ့၊ တိုယိုတာ အစရွိေသာ ကုမၸဏီ တို႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ နည္းပညာ သုေတသန လည္း ျပဳလုပ္ ေနပါသည္။
၁၉၇၃ တြင္ ကုန္သြယ္ေရး ေပၚလစီႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ေမာ္စီတုန္း ႏွင့္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး ဟင္နရီ ကစ္ဆင္းဂ်ား တို႔ ေျပာခဲ့ေသာ စကားဝိုင္း တစ္ခုရွိသည္။ ေမာ္က တ႐ုတ္ျပည္ တြင္ ဘာပို႔ကုန္ မွ မထုတ္လုပ္ ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ေပါေပါ မ်ားမ်ား ပို႔စရာ အမ်ိဳးသမီး မ်ားသာ ရွိေၾကာင္း စိတ္ပ်က္စြာ ေျပာဖူးသည္။ ကစ္ဆင္းဂ်ား မွ ထိုပစၥည္း မ်ားဆို အခြန္မေကာက္ပါ ဟုပင္ အရႊန္းေဖာက္ ဖူးသည္။ ယခုေတာ့ တ႐ုတ္ တို႔သည္ သူတို႔ အမ်ိဳးသမီး မ်ားကို ပို႔မည္ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ကေလး တစ္ေယာက္ ေပၚလစီ ေၾကာင့္ တ႐ုတ္တို႔၏ အမ်ိဳးသမီး လိုအပ္ခ်က္ လြန္စြာ ၾကီးမားလာၿပီး ႏွစ္စဥ္ သတို႔ သမီး သန္း ၂၀ ခန္႔ ျပန္လို ေနပါသည္။ နီးစပ္ရာ ျမန္မာ အပါအဝင္ အာဆီယံႏိုင္ငံ မ်ားႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံ မ်ားမွ အမ်ိဳးသမီး မ်ားကို ျပန္လည္ လူကုန္ကူး၍ ရယူေနျပီ ျဖစ္သည္။
credit Tin MG Hlaing
/frosblaze.blogspot.com/ မွ