Zelf moet ik er eigenlijk 2 voorstellen, de eerste "voor te oefenen" en de tweede "voor echt".
Het eerste vehicle , een Ford Cortina die ik kreeg toen ik geslaagd was op school. Ik was toen net geen 16.
Mijn ouders hadden dat goed bekeken want ik was al van mijn elfde met bromfietsen en later ook moto’s bezig met iets dat we toen “crossen” noemden.
Bij een vriend, van wie de ouders boeren waren, hadden we een weide afgespannen. Daar reden we dan onze rondjes. Natuurlijk waren we dat nogal snel moe, altijd dat zelfde tourtje… Er waren in de buurt nogal wat smalle onverharde boerenweggetjes, en die zijn we dan maar gaan verkennen. Je kan het al wel denken...ook die waren we snel beu, en zo kwamen we al eens op de openbare weg.
Op een gegeven moment kwam er bij de ouders van Freddy (mijn vriend) politie aangereden. Ik dacht nog ‘wat heeft Fred nu weer mispeuterd?’….maar ze kwamen voor mij, de eigenaar van de wagen. Oei wat nu…?
De eerste keek wat rond, terwijl de tweede uitvoerig begon te vertellen dat hij precies dezelfde wagen had gehad, nooit problemen mee gehad en blablabla… Na een kwartiertje gingen ze terug naar hun combi, en net voor het instappen draaide één van hen zich om, en zei “ah ja, je weet toch dat je niet op de openbare weg mag met dat ding? Want we hebben klachten gehad uit de buurt”.
Wat een meevaller… Vanaf die dag hebben we dat dan ook niet meer gedaan...de schrik zat er toch wel in…
De tweede wagen, gekocht toen ik 18 was, was een Ford Escort RS 1600 met verbrede spatborden, brede banden, kuipzetels, een koppel enorme verstralers, en nog meer van dat fraais.
Eigenlijk was het een gewone Escort 1100 met de looks van een RS. Dus veel gas, maar weinig vertrek… Na een jaartje was dan ook de versnellingsbak naar de filistijnen, die kon al dat geweld niet aan.
Al bij toch wel hele goeie wagen, zo maken ze niet meer…