“အေရအတြက္ အေခါက္ေရႏွင့္ ပုတီးစိပ္သူမ်ား”

ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို သတိရဖို႔ ဒီေန႔ေခတ္ေတာ့
ဂုဏ္ေတာ္ပြားတယ္ဆိုတဲ့အခါမွာ ပုတီးစိပ္ျပီးေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ပြားၾကတာလည္း
ရိွတယ္ေပါ့။ပုတီးစိပ္တဲ့အခါမွာ ဘုရားရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္ကို စိတ္ကေရာက္ရာ
အင္မတန္မွ အေရးၾကီးတယ္ေပါ့။အဲ့ဒီလိုမွ မဟုတ္ပဲ ပုတီးလံုးနဲ႔
ပုတီးအေရအတြက္ဘက္ကို စိတ္ေရာက္ေနတယ္ဆိုရင္ ဂုဏ္ေတာ္နဲ႔ေဝးကြာေနၾကေသးတယ္ေပါ့။ဂဏန္းဘက္ စိတ္ေရာက္ေနတာ။
အေရအတြက္ပဲ။ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာ့ မျမင္ဖူးဘူး ၾကားပဲၾကားဖူးတာ။

မႏၲေလးဘုရားၾကီးထဲမွာ ၈၄၀၀၀ ပုတီးစိပ္တဲ့သူေတြရိွတယ္လို႔ ေျပာတယ္။
အဲ့ဒီတိုင္း ပုတီးစိပ္ရင္ သတိထားေပါ့။သူက ပုတီးကို လက္ညိႇဳးပတ္ျပီးေတာ့ ရမ္းေနတာလို႔ေျပာတယ္။ပုတီးကို လက္ညိႇဳးပတ္ျပီး ရမ္းလိုက္တာ
အနားနားက လူေတြ မွန္လိုက္ရင္ေတာ့ မသက္သာဘူး။
ပုတီးကိုလက္ညိႇဳးပတ္ျပီးေတာ့ ရမ္းေနတာဆိုရင္ ၈၄၀၀၀ က ခဏရသြားမွာပဲ။အဲ့လိုစိပ္တဲ့သူလည္း ရိွတယ္လို႔ေျပာတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕လည္း ဗ်င္းဗ်င္းနဲ႔ ဆြဲခ်ျပီးေတာ့ စိပ္တဲ့သူလည္းရိွတယ္။ကိန္းဂဏန္းကိုပဲ ေရွ႕တန္းတင္ျပီးေတာ့ ပုတီးစိပ္ၾကတယ္ေပါ့။

အဲ့ဒီပုတီးစိပ္တာကိုပဲ သမထ အလုပ္ဆိုျပီးေတာ့ လုပ္ၾကတဲ့ပုဂၢိဳလ္
ေတြလည္းရိွတာပဲ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္တယ္ဆိုလို႔ရိွရင္
မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္ဖို႔ေတာ့ လိုအပ္တာေပါ့။မမွန္ မကန္လုပ္ရပ္ေတြဟာ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာေပးေတာ့လည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ ေကာင္က်ဳိးေတြ
ရမွာမဟုတ္ဘူး။ဘယ္ဟာပဲျဖစ္ျဖစ္ နည္းလမ္းက်က် စနစ္တက် systematically လို႔ေခၚတယ္။သဘာဝက်က် လုပ္တတ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္ေပါ့။

အဲ့ဒီလို သဘာဝမက်တဲ့ ပုတီးအပတ္ေရ ၾကည့္ျပီးေတာ့ ဗုဒၶံႏုႆတိ
လုပ္လို႔ကေတာ့ သိပ္ျပီးေတာ့အက်ဳိးတရားေတြ လံုေလာက္ေအာင္ရမွာ
မဟုတ္ဘူး။ဒါေတြက အေရအတြက္ဂဏန္းေတြေပၚမွာ မူတည္ျပီး လာလို႔။
တစ္ခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ပုတီးေတာင္မကိုင္ေတာ့ဘူး Tally ဂဏန္းေပါင္းစက္ကေလးနဲ႔။

ဂဏန္းစက္ကေလးနဲ႔ ဆြဲျပီးေတာ့ လုပ္ေနတာ။ဘယ္ႏွစ္ပတ္ရျပီ
ဘယ္ႏွစ္ခုရျပီနဲ႔ ဂဏန္းပဲ အာရံုျပဳျပီးေတာ့ စိပ္ေနတာ။ဘယ္ႏွစ္ခါ ရရဘာမွ လုပ္စရာမလိုဘူး။တစ္ေထာင္ရမွ ႏွစ္ေထာင္ရမွ သံုးေထာင္ရမွ မွတ္စရာမွမလိုတာ။
ဘုရားကို အာရံုျပဳတယ္ဆိုတာ အာရံုျပဳေနရင္ျပီးတာပဲ။
ဘုရားကို အာရံုမေရာက္ဘဲနဲ႔ ဘယ္အာရံုေရာက္ေနလဲဆိုေတာ့ အေရအတြက္ ဘယ္ႏွစ္ပတ္ရိွသြားျပီလဲ? ဥပမာ တစ္ေန႔ကို ဂုဏ္ေတာ္ပုတီး
၅၀၀၀ ျပည့္ေအာင္ စိပ္မယ္ဆိုျပီး အခု ဘယ္ႏွစ္ပတ္ရိွသြားျပီလဲ
ဒါပဲၾကည့္ေနတာ။

ျပည့္သြားရင္ ကိစၥေအးသြားမယ္လို႔ သူကဒီလိုထင္တာ။
အဓိက ကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ဟာ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေပၚမွာ သတိတရားဟာ
စြဲစြဲ ျမဲျမဲရိွေနဖို႔ဟာ ပိုအေရးၾကီးတယ္။
ဆိုလိုတာက ဘာလုပ္လုပ္ မွန္ကန္ဖို႔လိုတယ္လို႔ ဆိုတာ။
ေျပာတာၾကားဖူးတယ္ စစ္ကိုင္းေတာင္ရိုးမွာ ထြဋ္ေခါင္ေခ်ာင္ဆိုတာ
ထြဋ္ေခါင္ဆရာေတာ္ၾကီး မင္းတုန္းမင္းၾကီးလက္ထက္က နာမည္ၾကီးတဲ့
ထြဋ္ေခါင္ဆရာေတာ္ၾကီး။ထြဋ္ေခါင္ေခ်ာင္ကေန ေကာင္းမႈေတာ္ေစတီေတာ္ကို
သြားဖူးတဲ့အခါမွာ ဆရာေတာ္ၾကီးေနာက္က တပည့္ေတြ
ေယာဂီေတြ သီလရွင္ေတြ သံဃာေတြ ပါမွာေပါ့ သြားတဲ့အခါ။အဲ့ဒီလို သြားတဲ့အခါ ဆရာေတာ္ၾကီးက ေမးတဲ့အခါ တပည့္ေတာ္က ပုတီး ဘယ္ႏွစ္ပတ္ရတယ္ဘုရား။တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း တပည့္ေတာ္ ဂုဏ္ေတာ္ပုတီး ၁၀၀၀ ရတယ္ ၂၀၀၀ ရတယ္
၁၀၀၀၀ ရတယ္နဲ႔ေလွ်ာက္ၾကတာ။
ထြဋ္ေခါင္ဆရာေတာ္ၾကီးက “ေအးဗ်ာ ခင္မ်ားတို႔ေတာ့ ေတာ္လိုက္ၾကတာ။
က်ဳပ္ျဖင့္ တစ္လံုးကိုေတာင္ မနည္းရေအာင္ စိပ္ရတယ္” လို႔ေျပာတယ္။

ဟုတ္တယ္ေလ တကယ့္ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကို စိတ္ေရာက္မွ အဲ့ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္
“နင္ျပီး နင္ဆင္းပဲ သြားမွာပဲေလ”။
ပုတီးလံုးေလးေတြ ဆြဲဆြဲျပီးေတာ့ ခ်ေနတာ။နင္ျပီး နင္ဆင္း၊
“ နင္” ျပီး “ နင္” ဆင္းပဲ။ေနာက္ဆံုးမွာ ကိုယ္ပါ ဆင္းရမယ့္ ပံုစံမ်ဳိးျဖစ္လာမယ္။
အဲ့ဒီလို အေရအတြက္ဘက္ လိုက္လာတဲ့ သေဘာေတြဟာ မွန္ကန္တဲ့ဟာမဟုတ္ဘူး။ဘုရားဂုဏ္ကို အာရံုျပဳနိဳင္ဖို႔က အေရးၾကီးတယ္။

ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္လာလဲဆိုေတာ့ ဘုန္းၾကီးတို႔ နိေပါ
ေရာက္တဲ့အခါ သြားသတိထားမိတယ္။အဲ့ဒီမွာ ဘီးလံုးၾကီးေတြ
လုပ္ထားတာ ရိွတယ္။ သူတို႔မွာလည္း မႏၲာန္ရြတ္တာေတြ မႏၲာန္ကို
ဘယ္ႏွစ္ေခါက္ ရြတ္ရမယ္ဆိုတာေတြ ရိွတယ္။
မႏၲာန္ကို ဘယ္ႏွေခါက္ရြတ္ဆိုျပီးေတာ့ ။ အဲ့ဒီကေန ကူးဆက္လာတာ။
မႏၲရ တႏၲရ ဂိုဏ္းေတြရဲ႕အယူအဆေတြက ဒီထဲမွာ ဝင္ေရာလာတာ။
ဒါေၾကာင့္ ဂုဏ္ေတာ္စိပ္ရင္ ပုတီးဘယ္ႏွစ္ပတ္ျပည့္ေအာင္ စိပ္ရမယ္လို႔ဆိုတဲ့
အယူအဆေတြ ဝင္လာတာ။မႏၲာန္နဲ႔ဆက္စပ္ျပီးေတာ့ ဝင္လာတဲ့သေဘာေတြေပါ့။

ဂုဏ္ေတာ္ကို အာရံုေရာက္ေအာင္ လုပ္နိဳင္ရင္ေတာ့ အက်ဳိးမရိွဘူးလို႔
မဆိုလိုပါဘူး။သို႔ေသာ္ စနစ္တက် သတိတရားဟာ ကိုယ့္သႏၲာန္မွာ
တန္ဖိုးရိွတဲ့ ျမတ္စြာဘုရား ဂုဏ္ေပၚမွာ လြမ္းျခံဳထားတဲ့ သတိရိွဖို႔ လိုအပ္တယ္။
ဂဏန္းေပၚမွာ အာရံုေရာက္ေနရင္ေတာ့ ဂုဏ္ေပၚေရာက္တာ မဟုတ္ဘူး။အဲ့ဒီေတာ့ နိေပါသြားေတာ့ သူတို႔က ဘယ္ႏွစ္ေခါက္ဆိုတာ ရြတ္ရမယ္ဆိုတဲ့ တႏၲရ မႏၲရ ေတြရဲ႕ အယူအဆအရ ဘီးလံုးၾကီးမွာဘာေတြ
ေရးထားလဲ ဆိုေတာ့ “ ဥံဳ မဏိ ပေဒၼ ဟံု”ဆိုတဲ့ မႏၲာန္ကိုေရးထားတယ္။
အဲ့ဒီ မႏၲာန္ၾကီးကိုေရးထားတာ ပါးစပ္က မရြတ္တတ္တဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြတို႔ မရြတ္နိဳင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြတို႔ အဲ့ဒီဘီးလံုးၾကီးကို သြားလွည့္ေနၾကတယ္။တစ္ပတ္ျပည့္ရင္ တစ္ေခါက္ေပါ့ ႏွစ္ပတ္ျပည့္ရင္
ႏွစ္ေခါက္ေပါ့။ဘီးလံုးဆိုတာ လွည့္ရင္လည္တာပဲေပါ့။အဲ့ဒါကို ကုသိုလ္ရတယ္ထင္ျပီး လွည့္ေနၾကတာပဲ။ အဲ့ဒီမွာ ဘုရားဖူးေတြ ေတြ႕ခဲ့တာ။
ရမ္းသန္းမွန္းသန္း ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္လုပ္ျပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္ကေတာင္
“ဥံဳ မဏိ ပေဒၼ ဟံု” ေတြ လုပ္ေနေသးတယ္။

တန္ခိုးရိွတယ္ထင္ျပီးေတာ့ ေလွ်ာက္လုပ္ၾကတာ။
အဓိပၸာယ္ကို နားလည္ဖို႔လိုတယ္ေပါ့။ ဥံဳ-ဆိုတဲ့ စကားလံုးသည္ပင္လွ်င္ ဘာအဓိပၸာယ္ေဆာင္တာလဲလို႔ စဥ္းစားဖို႔ လိုအပ္တယ္ေပါ့။
ဥံဳ-ဆိုတဲ့ စကားလံုးက “အ , အု, မ” ဆိုတဲ့ အကၡရာ သံုးလံုးကို
တစ္သံထဲ ထြက္ေအာင္ ရြက္တဲ့သေဘာ။ကိုယ္ဟာနဲ႔ကိုယ္
အိမ္ျပန္တဲ့အခါ ရြတ္ၾကည့္ေပါ့။“အ, အု ,မ ” အဲ့ဒီ သံုးလံုးကို
တစ္ျပိဳင္တည္း ထြက္ေအာင္ ရြတ္ၾကည့္။တစ္ျပိဳင္တည္း ျမန္ျမန္ထြက္ေအာင္
ရြတ္ၾကည့္။“ အ ,အု, မ” လို႔မဆိုနဲ႔ “ အ , ေအာင္” ဒီလိုထြက္ အဲ့ဒါကို
“ ေအာင္း ” လို႔ အသံၾကားတဲ့အခါ ၾကားတယ္။
“ ဥံဳ” လို႔ အသံၾကားတဲ့အခါ ၾကားတယ္။တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒီ အကၡရာ သံုးလံုးကိုေပါင္းထားတာ။ဒါက ဟိႏၵဴဘာသာဝင္ေတြ သံုးတဲ့စကားလံုး။
အဓိပၸာယ္က , အ-ဆိုတာ ျဗဟၼာကို ရည္ညႊန္းတာ။အု-ဆိုတာ ဗိသွ်ႏိုး၊မ-ဆိုတာ သွ်ီးဗား(သိဝ) ဆိုတဲ့ နတ္ၾကီးကို ရည္ညႊန္းတာ။
သူတို႔အေခၚနဲ႔ဆို Brahma, Vishnu , Shiva အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုး
အကၡရာေလးေတြ ယူျပီးေတာ့
Brahma မွာ -အ၊ Vishnu မွာ- အု၊
Shiva မွာ- မ။အဲ့ဒီ သံုးလံုးကို ေပါင္းျပီးေတာ့ ရြတ္တာ။
“ေအာင္း” ဆိုတဲ့စကားလံုးက။
သူတို႔ ကိုးကြယ္တဲ့ ျဗဟၼာဆိုတဲ့- Creator ၊
ဗိသွ်ႏု-ဆိုတဲ့ Protector ၊ သွ်ီဝ-ဆိုတဲ့ Destroyer ။
ဖန္ဆင္းတာကတစ္ေယာက္ ေစာင့္ရွာက္တာကတစ္ေယာက္
ဖ်က္စီးတာကတစ္ေယာက္ သံုးေယာက္။
အဲ့ဒီနတ္ဘုရား သံုးဆူကိုတမ္းတျပီးေတာ့ တစ္ျပိဳင္တည္း
တမ္းတရိွခိုးတဲ့ မႏၲာန္။အဲ့ဒါဟာ “ ဥံဳ ” လို႔ရြတ္ဖတ္တာ။
ဗုဒၶဘာသာ နဲ႔မဆိုင္ဘူး။ဗုဒၶဘာသာေတြ ရြတ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဣတိပိေတာ ရြတ္၊
“ ဥံဳ” ခံစရာမလိုဘူး။
ဗုဒၶ သရဏံ ဂစာၦမိ။ဓမၼံ သရဏံ ဂစာၦမိ။ သံဃံ သရဏံ ဂစာၦမိ။ဒီလိုရြတ္
ေဝႆဝဏ္ နတ္မင္းၾကီးက
“အာဋာနာဋိယ”သုတ္ကို ျမတ္စြာဘုရားကို လာျပီးေတာ့
ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါမွာ ၾကည့္ ။သူ႔ရဲ႕ပရိတ္သတ္ တပည့္ေတြ
ဘီလူးေတြ ျမတ္စြာဘုရားကို ၾကည္ညိဳတာ ရိွတယ္။မၾကည္ညိဳတာရိွတယ္။
မၾကည္ ညိဳတာေတြက မ်ားတယ္။ဘာျဖစ္လို႔ မ်ားလဲဆိုေတာ့ ဘုရားက
သူ႕အသက္ သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ရမယ္။

သူ႕ဥစၥာခိုးျခင္းမွ ေရွာင္ရမယ္။ဆိုေတာ့
ဒီေကာင္ေတြက သူ႕အသက္ သတ္ခ်င္တဲ့ ေကာင္ေတြ
ခိုးခ်င္တဲ့ေကာင္ေတြ မဟုတ္တာလုပ္ခ်င္တဲ့ ေကာင္ေတြ
ဆိုေတာ့ ဘုရားကို မတည့္ဘူးသူတို႔က။
မၾကည္ညိဳတဲ့ ေကာင္ေတြကမ်ားေနတာ။
ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ မၾကည္ညိဳလို႔ ဘုရားကို ကိုးကြယ္တဲ့သူေတြကို
ေႏွာက္ယွက္မွာစိုးလို႔ ဘုရားကိုလာျပီးေတာ့ ေလွ်ာက္တာ။
လာေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ အဲ့ဒီလိုလုပ္ရင္ ေႏွာက္ယွက္ခ်င္လို႔ အနီးကပ္တယ္။အခြင့္ေခ်ာင္းတယ္ဆိုရင္ ဒီေကာင္ကိုဖမ္း
နယ္ႏွင္ဒဏ္ေပး။ေနာက္ဆံုးမွာ ဘီလူးအစည္းအေဝး မဝင္ရဆိုတာေတြ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြနဲ႔လုုပ္။ဒီလိုေတြ လုပ္ျပီးေတာ့
ျပစ္ဒဏ္ေတြ ခ်မွတ္တယ္။ အဲ့ဒါ အာဋာနာဋိယ သုတ္ဆိုတာ အဲ့ဒီဟာပါတယ္ေပါ့။

အဲ့ဒီေတာ့ ဒီလိုအႏၲရာယ္ေတြက ရိွေနတာကိုး။အဲ့လို ရိွေနတဲ့
အႏၲရာယ္ေတြက ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ မွန္ကန္တဲ့နည္းလမ္းကို အသံုးခ်ရမယ္။
ဘုရားဂုဏ္ကို အာရံုျပဳျပီးေတာ့ ေနလိုက္တယ္ဆိုတာ ကိုရတဲ့
“ဣတိပိေတာ”ဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အကုန္ရတယ္။
ဘုရား ဂုဏ္ကိုအာရံုျပဳျပီးေတာ့ ၾကည့္ရမယ္။အရဟံ-ဆိုတာ
ဘုရားမွာ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ကိေလသာေတြ မရိွဘူး
ဆိုတာကို အာရံုျပဳလို႔လည္း ရတယ္။တစ္နည္းအားျဖင့္ ေလာကလူသားေတြဟာ ဆိတ္ကြယ္ရာေရာက္ရင္ မေကာင္းတာလုပ္တတ္ၾကတယ္။

လူၾကီးသူေကာင္းလို႔ေျပာတဲ့သူေတြေတာင္ ကြယ္ရာက်မဟုတ္တာ
လုပ္တတ္ၾကတယ္။ျမတ္စြာဘုရားမွာ ကြယ္ရာမွာေတာင္ မဟုတ္တာမလုပ္ဘူး။
မေကာင္းတဲ့ အကုသိုလ္ဆို ကြယ္ရမွာေတာင္ မလုပ္ဘူးဒါ့ေၾကာင့္မို႔
“အရဟံ”ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ေတာ္နဲ႔ ျပည့္စံုတယ္ လို႔ေတြးျပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ
ၾကည္ညိဳလာေအာင္ ႏွလံုးသြင္းရမယ္။သတိရတယ္ဆိုတာ အဲ့ဒါေျပာတာ။
ဘုရားရဲ႕ အရဟံ ဂုဏ္။ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြကို အၾကြင္း
က်န္မရိွေအာင္ ဖယ္ရွားနိဳင္တယ္။သမၼာသမၺဳဒၶ-မွန္ကန္တဲ့တရားေတြကို
ကိုယ္တိုင္သိတယ္။ဝိဇၨာစရဏ-ပညာနဲ႔အက်င့္တရားေတြနဲ႔ လံုးဝ
ျပည့္စံုတယ္။သုဂတ-က်င့္ၾကံ ၾကိဳးကုတ္လို႔ ေအာင္ျမင္ေပါက္ေရာက္ျပီးသာ
ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တယ္။(ဝါ)မွန္ကန္တဲ့စကားကိုေျပာဆိုတယ္။
ေလာကဝိဒူ-ေလာကအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ဒီလို
ဂုဏ္ေတာ္ေတြ တစ္ခုစီ တစ္ခုစီ စိတ္ထဲမွာ အာရံုျပဳျပီးေတာ့
စိတ္နဲ႔ဂုဏ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ထံုမႊမ္းတာေျပာတာ။
အဲ့ဒီလို ထံုမႊမ္းထားရမယ္တဲ့ ေန႔အခါမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ညအခါမွာပဲျဖစ္ျဖစ္
ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကို မိမိရဲ႕ႏွလံုးသားထဲမွာ ပြားထုံထားျပီးဆိုရင္
ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ပြားထံုထားတဲ့အခ်ိန္မွာ
ဘာအႏၲရာယ္ေတြ ကင္းလဲဆိုေတာ့အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေလာဘဆိုတာ
မျဖစ္ဘူး ေဒါသဆိုတာ မျဖစ္ဘူး ေမာဟဆိုတာလည္း မျဖစ္ဘူး။
ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေပၚမွာ စိတ္ဟာေျဖာင့္ေျဖာင့္မွတ္မွတ္
ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေပၚမွာေတြးျပီးေတာ့ အာရံုျပဳေနတာ။

ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကို အမွတ္သတိရေနတယ္ ဒီအေပၚမွာပဲစိတ္ဟာ
တစ္ေျဖာင့္တည္း ျဖစ္ျပီးေတာ့ စိတ္ေတြဟာၾကည္ႏူးမႈေတြ ပီတိေတြျဖစ္လာတယ္။ပီတိေတြျဖစ္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ေတြ ျငိမ္းခ်မ္းလာတယ္။
ျငိမ္းခ်မ္းလာေတာ့ သုချဖစ္လာတယ္။သုချဖစ္လာတဲ့အခါ စိတ္တည္ျငိမ္လာတယ္။ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေပၚမွာ
စိတ္ဟာ ျငိမ္က်သြားတယ္။အဲ့ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ပြားပါ။
ဂုဏ္ေတာ္ တစ္ေထာင္ရေအာင္တို႔ ႏွစ္ေထာင္ရေအာင္တို႔ ၈၄၀၀၀
ျပည့္ေအာင္တို႔ နင္ျပီး နင္ဆင္းေတြ လုပ္မေနပါနဲ႔။ဒီလိုဆိုလိုတာေပါ့ေနာ္။
အဲ့ဒါမွ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားရျခင္းအက်ဳိးဟာ တကယ့္စစ္မွန္တဲ့အက်ဳိးတရားကို
ရရိွမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္း ပြားရင္း စိတ္ထဲမွာ
ၾကည္ႏူးလာေအာင္ ဘုရားကို အာရံုျပဳျပီးေတာ့ ပြားရတယ္။အဲ့ဒီလိုပြား
တယ္ဆိုတဲ့အခါမွာ အတြင္းအႏၲရာယ္ေတြ ကင္းသြားတာေသခ်ာတယ္။

ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ အႏၲရာယ္မရိွဘူး။အျပင္အႏၲရာယ္ေတာ့ ရိွေကာင္းရိွမယ္။အတြင္းအႏၲရာယ္ကင္းတယ္ဆိုကတည္းက အျပင္အႏၲရာယ္လည္းပဲ ကင္းသြားျပီ။အတြင္းနဲ႔အျပင္ဆိုတာ အတြင္းကပို အားေကာင္းတယ္။အျပင္က ဒီေလာက္အား
ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ အတြင္းအႏၲရာယ္ကင္းဖို႔ရန္
ပိုအေရးၾကိဳးတယ္။အတြင္းအႏၲရာယ္ကင္းသြားေတာ့ အျပင္အႏၲရာယ္ကလည္း
ကိုယ့္ကို အေႏွာက္အယွက္မေပး
နိဳင္ေတာ့ဘူး ဒီလိုေျပာတာေနာ္။အဲ့ဒီေတာ့ အေရအတြက္က
အဓိကမဟုတ္ဘူး။

ျမတ္စြာဘုရားက ဝိသာခေက်ာင္းအမၾကီးကိုေဟာတယ္။ဘုရားကိုအာရံုျပဳတဲ့သတိ ကိုယ့္သႏၲာန္မွာျဖစ္ေနေအာင္လုပ္ သတိျဖစ္ေနေအာင္လုပ္။
ဘုရားကို သတိရေနတာ။အၾကိမ္ၾကိမ္ သတိရေအာင္လုပ္။ဘယ္အခ်ိန္မွာ
လုပ္ရမလဲဆိုေတာ့ အလုပ္လုပ္ေနရင္းလည္းလုပ္တဲ့။
သြားေနရင္းလည္းလုပ္။ထိုင္ေနရင္းလည္း လုပ္။ေနာက္ဆံုး သားသမီးေတြနဲ႔ အတူေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ ဒီကမၼ႒ာန္းဘာဝနာပြားတဲ့။
လုပ္ငန္းကိုင္ငန္းေတြ လုပ္ေနတဲ့အခါမွာလည္း ဘုရားကို ကိုယ့္သႏၲာန္မွာ
တည္ေအာင္လုပ္ ဒီလိုေျပာတာ။ဘယ္အခ်ိန္ရယ္လို႔ မဟုတ္ဘူး။
အခ်ိန္မေရြး ျဖစ္ေနေအာင္ၾကိဳးစား။ဒီလိုေျပာတာ။
တေန႔ဂုဏ္ေတာ္ပုတီး ဘယ္ႏွစ္ပတ္ စိပ္တယ္ဆိုတာ အဓိကမဟုတ္ဘူး။
လြဲမွားစြာ မမွတ္သားသင့္ဘူး။တႏၲရ မႏၲရေတြရဲ႕ အေရအတြက္ေတြဟာ
အဲ့ဒီဘက္ကို စိတ္ေရာက္သြားလို႔ ရိွရင္ တကယ့္ဂုဏ္ေတာ္ေပၚမွာ
အာရံုေရာက္မႈ လႊဲေခ်ာ္သြားနိဳင္တယ္။ဒီလိုေျပာတာေနာ္။

          ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ေဒါက္တာ အ႐ွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ

ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားေတာ္
@chirstonawba

Posted using Partiko Android