Ramazan Ayının Anlam ve Önemi..[Cointurk 30. Projesi] [kujou#1716]

Ramazan ayını değerli kılan sebeplerden en önemlilerinden birisi Kutsal kitabımız olan Kur'an-ı Kerim'in bu ayda indirilmiş olmasıdır.Kur'an-ı Kerim de bin aydan daha hayırlı olduğu bildirilen "Kadir Gecesi" bu ay içinde kutlanmaktadır.İslam'ın temel ibadetlerinden biri olan oruç da bu ayda tutulmaktadır.Ramazan ayı, Müslümanlar için en kutsal aydır ve o "on bir ayın sultanı" olarak gönüllerde yer bulmuştur.

Ramazan, Yüce Allah tarafından Müslümanlara oruç tutmaları için Kur’anda ismi belirlenmiş tek ayın adıdır.Bu ay; İslam dininde büyük bir öneme ve seçkin bir yeri sahiptir.Müslümanlığın başlangıcı bu ayda gerçekleşmiştir.Ayrıca bu kutsal ay, idrak ettiğimiz veya edemediğimiz sayısız nimet ve faziletlerle doludur.Bu mübarek ayda cehennem kapıları kapanır cennet kapıları açılır.Bu ayda şeytanlar zincirlere vurulur.

Ramazan yanmak demektir.Bu aya “Ramazan” denmesinin bir sebebi; bu ayın günahları yaktığıdır.Ramazan ayında açlık, susuzluk hararetinden ıstırap çekilir.Veya oruç hararetinden günahlar yakılır.

Ramazan'ın bir başka kelime anlamı ise; yağmur demektir.Bu yağmur, yeryüzünü yıkadığı gibi şehr-i Ramazan da ehl-i imanı günahlardan yıkayıp kalplerini temizlediği için bu isim ile adlandırılmıştır.

Ayrıca Ramazan, “Allah’ın isimlerinden” olduğu da bilinmektedir.Bu yüzden bu aya sadece Ramazan olarak adlandırmamamız gerekmektedir.Yüce Allahı'ın dediği gibi şehr-i Ramazan olarak söylememizde fayda vardır.

Ramazan ayında yardımlaşmanın önemli nedenlerinden birisi, insanları birbirlerine dayanışma çerçevesinde yaklaştırmasıdır.Oruç ile birlikte yardımlaşma ve dayanışma duygusu gelişir.Oruç tutan kişi aç ve susuz kalarak açlık sıkıntısı çeken insanların sıkıntısını bir nebzede olsa anlar ve yoksul insanlara daha fazla yardım yapma arzusuna kapılır.Bu yapılan yardımlar insanda cömertlik duygusunuda geliştirir.Zekatını ve fitresini veren kişi toplumda büyük bir yardımlaşma ve dayanışma örneği sergiler..

Evet bu yazımdaki asıl konumuzda bu başlık altında olduğu gibi yardımlaşma.Fotoğraf koyma ile ilgili biraz anlaşmazlıklar olduğu doğrudur.Bu yönde aslında bende ilk gördüğümde biraz şaşırmıştım.Ama bu konuda yapılan itirazları göz önüne aldığınız için teşekkür etmek istiyorum.Hem karşı tarafın hemde bizim duygularımız açısından böylesi daha makbul oldu diye düşünüyorum.Bu konu hakkında nasıl açıklama yapılır aslına bakarsanız bir kaç gündür düşünüyorum.Yapılan ufak bir iyiği yazıya dökmek adına.Sizin iyiniyetinizden hiçbir şüphem yok ama yazarken bile çekinerek yazıyorum.Söylemiş olduğunuz yardımlaşma projesi fazlasıyla yerine getirilmiştir.Aslında zaten yapılan,yapılacak hatta yapılması gereken ufak bir iyiniyet göstergesiydi.Sizde bir bakıma vesile olmuş oldunuz.Ama bunu hikaye anlatır gibi yazmak istemiyorum.İçimden gelmiyor kusuruma bakmayın.Ama başka bir anımı burada paylaşmak istiyorum...

Bir gün evmizin kapısı çalındı.Balkondan aşağı baktığımda sadece 70 yaşlarında bir yaşlı amca vardı.Bir kaç kez seslenmeme rağmen duymadı.Yanlış basmıştır yada başkasıdır diyerek içeriye girdim.Sonra tekrar çaldı kapı.Yine sadece o amca vardı.Onca seslenmeme rağmen hiçbir tepki yoktu.Merak edip aşağıya indim.Konuşmaya çalıştım ama halen tepki yoktu.Sadece eliyle ağzını işaret ediyor ve daha sonrada midesini gösteriyordu.Benimde aklıma aç olduğu gelmişti bir şekilde.Ve daha sonrada duymadığını ve konuşamadığını fark ettim geçte olsa.Para vermek istedim asla kabul ettiremedim.Öyle olunca eve gidip yiyecek birşeyler getirdim belki kabul eder diye.Ama onuda asla almadı.Sürekli başını ve midesini gösteriyordu.Sonrada anladımki başı ve midesi ağrıyordu.Ne yapacağımı bilemedim.Aklıma bir yandan ilaç geliyordu ama bunun sakıncalı oluşu biraz tedirgin etmişti beni.Sonra komşularında ortak rızasıyla ilaç getirmeye başladık yüzü güldü bir anda.Herkes ne varsa getirdi ortaya koydu.İçinden ağrı kesicileri ve mide ilaçlarını aldı sadece.Belliki ilk baştada başını ve midesi tutuşu bunun göstergesiydi.Ama anlayamamıştık.Neyseki sorun çözülmüştü.İlaçların hepsini verdik.Ama ettik etmedik ne bir kuruş para verebildik nede bir yiyecek.Elini açıp sürekli dua ediyordu.Benide alnımdan öptü.Şuan yazarken bile tüylerim diken diken oluyor ve gözlerim doluyor.Belki konuşamıyordu ama biz içinden söylediklerini anlayabilmiştik.Ben dilenci değilim diyordu.Bana ne lazımsa onu verin fazlasını istemiyorum diyordu.Gerçekten çok duygulanmıştım.Ondan sonra sürekli gelmesini istemiştik ve ara ara da geliyordu.Hatta uzun süre gelmediğinde acaba birşeymi oldu diyerek mahallece düşünüyor yolunu gözlüyorduk.Şimdi o mahalleden taşındık 2-3 sene önce.Bu yazıyı paylaştığınızda aklıma direk o amca geldi.Gittim eski mahalleme ve komşulara ve esnafa sordum.Uzun zamandır gelmediğini söylediler.Doğal olarak üzüldüm ama umarım birşey olmamıştır ve sıhati yerindedir.

Hepimiz elimizden geldiğince yolda karşımıza çıkan dilenenlere olsun yada gerçekten tanıdığımız yoksullar olsun elimizden geldiğince yardım etmeye çalışırız.Bundan şüphem yok ama böyle iyi kalpli insanlarla karşılaştığımızda insan elinden gelinin fazlasını yapmak istiyor ve bazı şeyleri sorguluyor.Ama hayat deyip geçmekten başka elimizden birşey gelmiyor malesef.Tek dileğim her insanın kalbine,gönlüne göre versin Allah.Bu dünyada olmasa bile öteki dünyada...Herkese hayırlı Ramazanlar..Haydi kalın sağlıcakla..