Een ander leven
Een ander leven om elkaar te geven. Een nieuwe manier om het te doen. Om nog eens samen te komen... Zoals het hoort; zoals het is bedoeld.
Een nieuwe kans, een nieuw begin. Alles doen we samen, en nog steeds is het hier in ons. Vrienden van elkaar, dat zijn we. M'n al geef ik hiervoor. M'n leven offer ik hiervoor op.
Zonder jou heb ik hier niets; zonder jou is het voor niets. Geen leven om te delen met de velen van het leven. Geen knuffels, geen kus, geen warme hand. Geen warme vuurtjes op het strand. Geen goedemorgen, geen slaap lekker kus. Geen droom meer om te verwezenlijken dus.
Het is dan ook nog steeds een droom. Een woord, een hoop, een handreiking. Geen troost, maar een daadwerkelijke doop. De grootste doop van alle: de doop door vuur; de doop van pijn en transmutatie; de doop door de verbranding van de leugen dat we gescheiden zijn.
Hoe kan ik je zeggen dat we “gebroken” zijn als mensen. Ik hou zoveel van iedereen en zie je overal... In elk gezicht in ieder woord, is je stem elk moment gehoord. Maar nu is elk moment een sterven, en bestaan hier elk moment alleen de wensen.
M'n hart, dat ben je, en het is nooit anders geweest. Het is amper te geloven dat je het nog steeds niet weet. We wachten al millennia op dat ene feest. Laten we ons leven niet verder wachtend slijten... tevergeefs.
Waar is het anders allemaal om te doen? Waar zijn we hier dan voor? Waar is het allemaal voor geweest? Ik had één droom hier in het leven: een waar ik voor sterven wilde, en altijd voor bestond. Eén droom om voor door het vuur te gaan. Ik zette er alles voor opzij. Eentje maar ben ik er tegengekomen, eentje maar was alles waard. Eentje maar, en dat ben jij...
Ik laat je de enige zijn voor altijd. Ik hou alleen maar meer van jou.
De waarheid is mooi en het leidt je naar elkaar, maar waar is de liefde nu, als we het niet uitspreken naar elkaar? Waarom leeft de wereld nu zo in verdriet? Waarom vermoorden we iedere liefdesbrief en ieder vrijheidslied?
Het hart van de mens is aan het breken; we gaan hier helemaal kapot. Het is waarom we langzaam sterven, want het bloed uit iedere opening die er voor ons in is gemaakt, maar waar nu niemand woont.
Als we niet uitkijken, dan krijgen we het niet meer heel en worden we brandhout voor het vuur... en zijn we hier nog maar voor korte duur. Nog eventjes fel branden en dan gaan de vlammen uit. Dan zijn we het zat hier in dit leven; zijn we het zat hier op de aarde; willen we hier niet meer leven en willen we hier niet meer zijn. De grootste hoeveelheid mensen hier op aarde, heeft al heel hun leven pijn … behalve in die paar momenten dat we samen konden zijn.
We kunnen nog steeds niet echt van elkaar houden, maar misschien geloof je me niet... anders gebeurt niet wat hier op aarde gaande is... dan waren zoveel harten nu niet vol verdriet.
We beoordelen elkaar voor niets, want niets wat over elkaar wordt gezegd is waar. Alles gaat kapot voor niets, als we elkaar niet gewoon gaan zien, om te ontdekken: er is geen haat daar!
Ik zou voor eeuwig wachten, als ik maar wist dat het ooit komt... dan blijf ik zelfs aan de hemelpoort staan wachten en ga er zelf niet door, totdat eenieder aankomt.
Terwijl mijn lijf zich vult, met het vuur van liefde voor een mensheid die maar blijft vergeten dat de enige schoonheid die er is, die is die we met elkaar delen.
De koorts voor verandering is hoog en loopt tegen het dodelijke aan. We worden geconsumeerd door intolerante haat voor wat maar anders is, omdat we naar anderen luisteren, zonder zelf te kijken en te begrijpen wie we zelf zijn en waarom iedereen hier bestaat. Als we niet uitkijken barst het uit als een zieke vulkaan, terwijl het moet uitbarsten met vrije welvaart.
Verlaat elkaar niet en haat elkaar niet, onthoudt wat hier staat. Voel en weet dat iedereen lief heeft op z'n eigen manier... dat is hoe het gaat. Laat geen pijn je nog verscheuren, maar laat het aanleiding zijn tot het openen van al je deuren.
Liefde zal nooit uit je verdwijnen, het is er zelfs in je donkerste momenten. We zijn hier om met elkaar te delen; we zijn hier niet voor macht en centen.
Gezegend zijn we hier nog niet; niet geheiligd of geheeld. Alleen liefde voor elkaar kan dat, maar er wordt niet mee gespeeld. We zijn niet ver van elkaar verwijderd, we zijn slechts verdeeld: we denken dat we anders zijn, omdat het ons zo is verteld en we zo zijn aangekleed en we zo zijn ingedeeld.
We kennen elkaar steeds beter, en we zien voorbij kleding en kleur. Vecht niet meer met het systeem of met elkaar, maar bescherm elkaar en vergeef elkaar en ga verder met een open hart, zodat je kan kloppen op de “verboden” deur.
Ik laat je mijn hart,
Liefde.
Links:
Het Conflict
book: https://www.bol.com/nl/p/het-conflict/9200000076500172/
ebook: https://www.bol.com/nl/p/het-conflict/9200000075577158/