Goedkoop is duurkoop
De werkelijke waarde van goederen die we hier zo hoog in het vaandel hebben staan, verhullen een absurde werkelijkheid.
Door het jarenlang mechaniseren, automatiseren en het overnemen van complete grondstoffenlijnen door grote multinationals en consortiums, is dit een onderwerp waar ze liever niet over praten. De werkelijke kosten van goederen, waarvan de complete grondstoffen, productie, transport en recycle trajecten in handen zijn, komen namelijk niet echt in de buurt van wat er door de consument voor betaald moet worden in de winkels.
De werkelijke kosten zijn zo extreem laag, omdat de aarde alles vrij deelt, en als de geautomatiseerde mechaniek eenmaal draait, draait het voor een minimum aan kosten, en als mensen misbruikt kunnen worden voor 25 eurocent per uur…
Het is gerapporteerd dat de werkelijke waarde van goederen ergens tussen de 0.3% en 3% van de winkelprijs is. Spullen worden je dus verkocht voor ongeveer 33x tot 333x de totale kosten. Het blijkt, de begeerte en bezitsdrang van de machtigen is zo gigantisch dat alles om je heen een schijnvoorstelling is. Een schijnvertoning om je iedere maand het liefst al je inkomen afhandig te kunnen maken, terwijl ze aan alle kanten aan je verdienen, maar je geen een bijdrage aan je gezin kan leveren die echt blijvend is.
De hele handelswetenschappen etc. zijn slechts ingewikkelde constructies om de eenvoudige waarheid van alles af te schermen, door je de manieren aan te leren die in reflectie lijken op wat ze doen, zodat je ervan denken kunt dat het zo hoort.
De hoeveelheid geld, benodigd om de hele mensheid van alle gemakken te voorzien, en daar het twintigvoudige van, wordt ieder jaar door de VN landen aan het militair complex besteed.
Als alles vrij is, zal een bevolking minder te doen hebben om een in welvaart groeiende maatschappij te creëren, dan wat nu het geval is... doordat ze zeggen dat we “het” beschermen moeten. Als alles vrij is, zal een mens niet “uit noodzaak” moeten werken, maar z'n hart en ziel erin stoppen…
Het leidt tot moeiteloze inzet en zelfs slapeloze nachten. De wereld heeft nog geen kans gekregen, om te laten zien wie we werkelijk zijn.
Het geheel kan slechts zo bestaan als het nu doet, als een reflectie van de egoïsche mentale toestand: de onbewuste niveaus waar laag op laag een maatschappelijke systematiek op is gebouwd, om al er boven zit af te schermen door het niveau van intellectuele ontwikkeling die semantiek en symbolische waarden aanleert als rationele systematiek.
Het zijn de onbewuste “niveaus” van intelligentie die de niveaus van kunstmatige intelligentie doen ontwikkelen als intellect. Of, anders gezegd: het begint in de onderste drie onbewuste niveaus: de niveaus van overleven, macht en controle waarmee we met een intellectuele kennis leren functioneren, die we zonder enige intelligentie moeten overnemen, waardoor een pseudo-intelligentie in systematiek wordt neergezet die slechts gebruikmaakt van herinnering, begrip en complexiteit. (Zie Deel 4 – “Moeten kunnen willen delen”.)
In het kort: het eerste niveau heeft te maken met “moeten doen” en seks, om te overleven. Dit eerste niveau heeft qua intelligentie, slechts “intellectualiteit door herinnering”, en daarmee wordt uitgevoerd en toegepast, wat onthouden is. Dit niveau heeft geen begrip over: waarom het zo moet.
Het tweede niveau heeft te maken met macht over anderen. Het heeft qua intelligentie, intellectueel begrip. In dit niveau begrijp je wat je kunt, met wat je onthouden hebt, waarmee je de kenmerken van het eerste niveau, maar van anderen, naar jezelf toe kunt trekken.
Het derde niveau is het niveau van controle. Je kunt hier het begrip wat je hebt, in complexiteit vergroten zoals je wilt, waardoor je, door slechts iets te willen, hen die slechts begrijpen, zover kunt krijgen dat ze hen die slechts onthouden, gaan laten doen. Met z'n drieën zijn ze zo'n beetje als werknemer, chef en stafmedewerker.
Het derde niveau is zo ingewikkeld te maken dat je ervan denkt dat het zo moet, omdat je het niet begrijpt! Het is zo ingewikkeld te maken op dit niveau, dat je gaat denken dat alleen de experts, specialisten, etc. het begrijpen. Het eindigt daar voor de meesten, omdat we niet langs het labyrint kunnen kijken, want op dit niveau ontwikkeld met filosofieën van ethos. Het doet er dan ook niet toe of dat een filosofie nou bedrijfsfilosofie of levensfilosofie is, of zelfs wetgeving, wat ook een variant van filosofie is, namelijke rationele filosofie… De ingewikkeldheid ervan maakt dat alleen zogenaamde experts er nog uit kunnen komen, beëdigde en hoog gediplomeerde mensen met zogenaamde Unieke visies en begrip die in werkelijkheid slechts goed kunnen rationaliseren, zodat niet doorschemert dat filosofieën en wetgeving, zo lek zijn als een mandje.
In het derde niveau ontwikkeld een mens filosofieën van vanalles, omdat hij heeft ontdekt hoe ingewikkeld het te maken is, zonder dat er fouten in hoeven op te treden. Het is waar we de diepte ontdekken, maar er nog niet mee willen leven zonder het te begrijpen… zelfs al volgt dat moment nooit. Wetten zijn daarin rationele filosofieën en politici behoren ook tot dat vlak. Het derde “niveau”: het niveau van intellectuele complexiteit en filosofie.
We krijgen aangeleerd om te denken dat het nodig is om complexe dingen te begrijpen, als we willen doorzien wat iets is, maar dat is niet zo. Het ingewikkelde ervan is slechts een doolhof dat je kan overslaan. De hele kluwen van ingewikkelde omschrijvingen van “met filosofie doorspekte redeneringen” en wettelijke doolhoven is slechts een ingewikkelde manier om eenvoudige dingen af te schermen zodat je er niet voorbij groeit naar een bewust leven: naar het het “vierde niveau”, het eerste bewuste niveau; het menselijke niveau, het niveau van delen uit liefde. Want het is het punt waarin intelligentie het intellectuele ontstijgt en je eenvoudigweg begrijpt dat al het voorgaande slechts iets was wat je moet laten gaan om bij liefde uit te kunnen komen.
Filosofieën komen voort uit mensen die blijven hangen in het immer complexer wordende niveau van intellect en ego. Alle verhullen ze de ware toedracht van het egoïsche in de mens die daardoor in het onbewuste blijft hangen, doordat hij denkt dat hij het complexe begrijpen moet, voordat hij door kan gaan. Het is niet zo. Je moet doorzien wat het is, zodat je het kan gebruiken waar het voor is: om de complexe dingen te maken die je wilt, zodat je gelukkig zal zijn en fatsoenlijk zal ruilen... niet om het te doorspekken met ideologische zienswijzen, zodat je in de persoonlijkheid blijft hangen… Als je door wilt, voorbij het filosofische, dan hoef je er niets over te begrijpen, dan moet je ermee zijn; je moet het laten, zodat je erin kunt verdwijnen, want het complexe is als een doorgang die, als je hem laat, zich toont als eindeloze complexiteit in harmonie.
De opzet van de onderste drie onbewuste niveaus, zijn die waarin de hele hiërarchische piramidesystematiek is opgebouwd, als reflectie van het ego. Die hiërarchie is zo dat niemand van een ander weet wat ze nou eigenlijk doen, nog niet één trede hoger of lager in de hiërarchie. Hiërarchie is van de eerste drie niveaus van bewustzijn, de onbewuste niveaus. Het is de hiërarchie die voortkomt uit het egoïsche onbewuste projectieve en reflectieve zelf. De hele maatschappelijk hiërarchische piramideconstructie bestaat slechts in de drie onbewuste niveaus.
Het begrip van de onbewuste niveaus staat in Deel 3 uitgebreider en meer menselijk beschreven dan hier. En de manier hoe het functioneert in de buitenwereld is eenvoudig en oppervlakkig, waardoor je er zelf gemakkelijk uit kunt groeien, maar de opzet van de hiërarchische systematiek die we zo strikt hanteren in de wereld om ons heen, is dat niet. (Zie Deel 4 – ”Zeven energetisch“.) Piramide hiërarchie is gestructureerd om je in de onbewuste niveaus te houden, en je daar net zolang egoïsch te laten zijn, totdat je denkt dat dit alles is wat er is. Het is een reflectie van het ego dat niet wil afsterven. (Zie Deel 4 – “Eindspel” en “Spelsysteem”.)
Anders dan de reden van geld verdienen, weten mensen in de onbewuste niveaus niet waaraan ze meewerken. De werknemer voert z'n werk uit, maar krijgt slechts orders of opdrachten, en weet niet waarom het allemaal zo moet. De chef voert beleid uit, maar weet niet waarom dat zo moet. De financiële manager verdeelt de budgetten, maar weet niet waarom de maatstaven zo moeten zijn. De stafmedewerkers weten niet waarom de regels zo uitgezet moeten worden, maar voeren het slechts uit. Directeuren volgen wettelijk uitgezet beleid, maar kunnen de politiek niet doorzien. Politiek beschrijft de wet en doet dit “zogenaamd” naar de wil van het volk die onderin zit maar slechts orders krijgt en uitvoert. De cirkel lijkt compleet, maar bestaat op iedere laag uit onwetendheid en vele geheimen, en leid je op alle plekken terug naar het onderste niveau: het niveau van “het moet zo, anders heb ik geen leven”, om maatschappelijk en fysiek te kunnen overleven. Het zit hem daarom niet in de mensen die het systeem in stand houden, maar in de systematiek die niet veranderen kan, waardoor iedere verandering die wordt gemaakt, het meer complex maakt, maar je er zelf om blijft vragen… totdat het geheel weer barst, wat het altijd doet.
Het systeem bestaat op alle plekken uit geheimen, die, wanneer ze aan het licht komen, telkens weer laten zien dat er gelogen wordt en fraude wordt gepleegd. Omkoping, afpersing, manipulatie en eigenbelang, voeren door alle geledingen heen de boventoon, want het geheel is egoïsch in opzet en daar worden we op voorbereid. Hoe hoger je komt, hoe erger het wordt. Het verdraaien van feiten en glashard gelieg door vertrouwenswaardig ogende dames en heren die net gekleed en met net genoeg gedistingeerd grijs haar die sympathieke indruk weten te wekken om je voor de gek te houden. De zelfverloochening bij deze groep individuen, waaronder de politici vallen, is zo groot dat ze amper in het openbaar durven spreken en een echt gesprek niet aankunnen zonder er boos uit weg te lopen, of die de vragenstellers laten verwijderen door beveiligingspersoneel... waarna de hele zaak met een grap wordt afgedaan.
Het kan niet anders dan zich uiten in geheimen, maar eenmaal aan het licht gekomen, kunnen ze niet langer blijven bestaan in de staat waarin ze zijn.
Het is waarschijnlijk waarom de staat “de staat” heet, want het is de houding van hypocrisie die je moet aannemen als staat van zijn, om erin te kunnen functioneren Zo is het voor de wereld om je heen, omdat het zo is voor je innerlijk. Om in zo'n omgeving te mogen functioneren, zal je een eed moeten afleggen of een geheimhoudingsverklaring of zwijgcontract moeten teken, waarmee je jezelf vastzet, en je daarmee demonstreert en verankert wat je ego je altijd al vertelde: “Je houdt je mond en dan kom je ermee weg en dan word je rijk”.
Een eed formeert daarmee de externe representatie van het egoïsche zelf die tot interne belofte gemaakt wordt om het ego te behouden: het is de belofte om jezelf eeuwig leven te ontnemen, door het “in de eed beloofde” te verankeren in een zelfgemaakte verplichting tot zelfverloochening... Je belooft plechtig om geheimen te bewaren en nooit te openbaren, waardoor je zelf nooit heel kunt worden, omdat het gebeurt op een dusdanige manier dat het je interne staat tot een solide fort maakt: als schild van zelfbescherming, met een onbuigzame rigiditeit, waarbinnen je je valse zelf bewaakt, en je dit beloofd te verdedigen, door al die je zelfverloochening aantasten, tot vijanden te maken die moeten worden vernietigd.
Een geheimhoudingsverklaring maakt het geheel af met juridisch taalgebruik, waar het wettelijke bepalingen en strafmaatregelen krijgt toegewezen, als fysieke verankering in dreiging.
Links:
Het Conflict
book: https://www.bol.com/nl/p/het-conflict/9200000076500172/
ebook: https://www.bol.com/nl/p/het-conflict/9200000075577158/