Ben bunu okumuştum

 DOSTOYEVSKİ İnsancıklar

 İnsancıklar kitabının hemen hemen her yerde, önünde isteyerek düğmemizi  ilikleyeceğimiz Fyodor abimizin ilk romanı olduğunu daha 25 yaşında genç  biri iken bla bla bla bölümünü bulabilirsiniz.
 

Makar devushkin 58 yaşında, varvara ise genç çıtır kimsesiz bir  ablamızdır. (Uzaktan akraba sayılırlar) Bu şekilde giriş yapıldığında  yuhhh boşan da semerini ye diyebilirsiniz ( bu atasözü uygun olmayabilir  ) hatta seni teneşir bile paklamaz diyecekler vardır kabul ilk birkaç  sayfada  yani mektupta benim tepkimde farklı olmadı :)
 

Kitap bu ikilinin karşılıklı mektuplarından oluşmakta dili gayet akıcı  Fyodor abimizle özdeşleşen acıyı derinden hissettiren betimlemeler  burada da mevcut ancak çok  uzun betimlemeler var denemez. Makar  abimizin esas kıza bir türlü açılamadığını aslında korktuğunu ara ara  farklı duygularla varvara'ya birçok sıfat yüklediğini görüyoruz kardeş,  sevgili, olmayan yakını, dostu vs. bu duygularla gidip gelmekte sürekli  ancak kendisinde açılacak cesareti gösterebildiği pek söylenemez. Farklı  bir kültürde geçmesine rağmen çok tanıdık bir hikaye gibi hissettirdi  sanki ben değil ama tanıdığım birileri yaşamıştı bunu diye hissettim  okurken sürekli bizden bir hikaye yani.
 

Mektuplar ilerledikçe Makar size daha yakın geliyor hoşlanıyorsunuz  kendisinden tıpkı kendinize kimse yokken kızdığınız gibi ona da  kızıyorsunuz o derece yakınlaşıyor. Varvara ile bu denli yakın bir  ilişki hissedemedim belkide onun mektuplarının daha kısa olması ya da  her zaman daha ölçülü davranmasıdır bilemiyorum Makar'ı sevdim.  

 Gayet akıcı kısa sürede bitecek bir kitap olduğunu düşünmekteyim.  Okumayı düşünenler varsa ertelemeyip okumalarını kendi adıma naçizane  tavsiye ederim.