က်ြန္ေတာ္၏သမိုင္းတစ္ေခတ္ရဲ့ ဘဝစာမ်က္နွာ

က်ြန္ေတာ္၏အမည္မွာ ေအာင္ေက်ာ္စိုး ျဖစ္ပါသည္။ က်ြန္ေတာ့္ကို နယ္ျမိဳ့ေလးတစ္ျမိဳ့မွာေမြးဖြးခဲ့ပါသည္။ က်ြန္ေတာ္၏ေက်းဇူးရွင္မိဘနွစ္ပါးမွာ ေဖေဖဦးတင္ျမင့္နွင့္ေမေမေဒၚခင္ျငိမ္းျဖစ္ပါသည္။ေမြးခ်င္းေမာင္နွမ ေျခာက္ေယာက္ရွိပါသည္။ သားေယာက္်ားေလးမွာ က်ြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းသာရွိပါသည္။ အေဖနွင့္အေမတို့၏ သဲသဲလွုပ္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြအျပည့္အဝရရွိထားပါသည္ အမနွင့္ညီမေတြရဲ့ မ်က္စိေအာက္ကအေပ်ာက္မခံ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာမ်ားရ႐ွိခဲ့ပါသည္။

မိသားစုအားလုံး၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာေတြအျပည့္အဝရ႐ွိထားတဲ့ က်ြန္ေတာ္ဆိုတဲ့လူသားတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ခါတစ္ရံ ခပ္ဆိုးဆိုး ခပ္ေပေပ ေနတတ္ပါသည္။ ဂ်စ္ကန္ကန္ အမူအရာရွိေနတတ္သည္။ ထစ္ခနဲ့ဆို စိတ္တိုစိတ္ဆိုးလြယ္တတ္သည္။
မိသားစု စားဝတ္ေနေရးမဆင္မေျပသည့္ ၾကားကေနသားသမိီးေတြကို ေလာကအလယ္မွာမ်က္နွာမငယ္ရေအာင္ အေဖနဲ့အေမတို့က နဖူးမွေခ်ြး ေျခမထိက်ေအာင္ ဒုကၡဆင္းရဲအပင္ပန္းခံျပီးေက်ာင္းထားေပးခဲ့ပါသည္။ ဘြဲရပညာတတ္ၾကီးေတြျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တဲ့အေဖနဲ့အေမပါ။

             မိဘနွစ္ပါးရဲေက်းဇူးတရားေတြကို နားလည္လာျပီးတဲ့ေနာက္မွာအေဖတို့အေမတို့၏ဆႏၵေတြကို ျပည့္ဝေအာင္ စာကိုအပတ္တကုပ္ ၾကိုးစားေလ့လာသင္ယူခဲ့ပါသည္။
             ငယ္စဥ္ကေလးဘဝကတည္းကေန အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝထိ နွစ္စဥ္တစ္နွစ္မွမပ်က္ဘဲအေဖနဲ႔အေမအတြက္ဆုတစ္ခုကိုအျမဲရေအာင္ယူေပးခဲ႔ပါတယ္။ဆုေပးပြဲေတြမွာဆုယူေနစဥ္အေဖနွင္႔အေမတို႔ရဲ႕ဝမ္းသာပီတိအျပံဳးေတြကိုလည္းေတြ႔ရပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္ေက်နပ္မိပါတယ္။
           ဒီလိုနဲ႔ (10) တန္းေအာင္စာရင္းထြက္တဲ႔ေန႔ကိုေရာက္လာပါျပီ။ Math Physisc & Biology သုးံဘာသာဂုဏ္ထူးေတြနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ေအာင္ျမင္ခဲ႔ရပါျပီ။ဒါေပမယ္႔ကြ်န္ေတာ္အရမ္းမေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ပါဘူး။
        မိသားစုရဲ႔စားဝတ္ေနေရး အဆင္မေျပသည္႔အတြက္

တကၠသိုလ္ဆက္တက္ဖို႔ထက္ အလုပ္တစ္ခုရေအာင္ဘဲကြ်န္ေတာ္ၾကိဳးစားခဲ႔ပါသည္။
သူငယ္တန္းမွတကၠသိုလ္ဝင္တန္းထိဒုကၡေပါင္းစုံ အခက္အခဲမ်ားစြာ အဆင္မေျပမူမ်ားနဲ႕ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းကိုထူးခြ်န္စြာနဲ႔ေအာင္ျမင္ခဲ႔ရပါသည္။
ပထမဦးဆုးံအလုပ္တစ္ခုအေနျဖင္႔ ဦးေလးရဲ႔ကားမွာကားစပါယ္ယာစတင္လုပ္ခဲ႔ပါသည္။ပင္ပန္းေပမယ္႔ညီမေလးနွစ္ေယာက္ကိုေက်ာင္းထားေပးခ်င္တဲ႔စိတ္နဲ႔အခက္အခဲမ်ားစြာနဲ႔ေပေတာျပီးလုပ္ခဲ႔ပါတယ္။
ကားစပါယ္ယာလုပ္ေနရင္းကားနားရက္ေတြမွာ မီးေသြးအိတ္ေတြကို Tea ဆိုင္ေတြဆီမွာ ကိုယ္တိုင္ထမ္းျပီးေရာင္းခဲ႔ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔အမွတ္စာရင္းေတြရလာတဲ႔အခါ စက္မူတကၠသိုလ္သို႕ဝင္ခြင္႔ရခဲ႔ပါသည္။ဒါေပမယ္႔ စက္မူတကၠသိုလ္က ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ဘဝေပးအေျခအေနတစ္ခုေၾကာင္႔ တက္ခြင္႔မရခဲ႔ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္က်မိခဲ႔ရပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႔အထင္ေသး အျမင္ေသး ခံခဲ႔ရပါသည္။ဒါေတြကိုမမုပါဘူး။
ဆရာေတာ္ၾကီးေျပာသလိုပါဘဲ
" ခနိုးခနဲ႔ဆိုကဲ႔ရဲ႔လည္း မဖဲ႔မေစာင္း
ကိုယ္႔လမ္းေၾကာင္းကို စိတ္ေကာင္းနဲ႔ယွဥ္
ေရွးရွဴေလေတာ႔"
ဆိုသလိုေရွ့ဆက္ရမည့္ဘဝခရီးလမ္္းကို အားမာန္အျပည့္နွင့္ ဆက္ေလ်ွာက္ေနမိသည္။ ဒီလိုနွင့္ Mandalay Novotel Hotel စတင္အလုပ္လုပ္ခဲ့ပါသည္။ အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာနွင့္ခါးသီးေသာေန့ရက္ေတြကိုေက်ာ္ျဖတ္ျပီး ရရွိေသာလစာေလးကို ေခ်ြတာစားေသာက္ကာ လက္ထဲက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ျပီး အေဖနွင့္အေမအားလွမ္း၍ကန္ေတာ့ခဲ့ပါသည္။
တစ္နွစ္ေလာက္အၾကာမွာ "Sedona Hotel"မွာ ေျပာင္လဲလုပ္ကိုင္ခဲ့ပါသည္။ အလုပ္တစ္ဖက္နွင့္ ေက်ာင္းဆက္တက္ျပီ Duty ျပီးခ်ိန္မွာ speaking class နွင့္ computer Traning သင္တန္းမ်ားအားဆက္လက္တက္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ဘဝအခက္အခဲမ်ားစြာေက်ာ္ျဖတ္ျပီး Bsc;Phys:(Q)ဝင္ခဲ့ပါသည္။Msc Part 2 ထိေရာက္ေအာင္ ဆက္တက္ခဲ့ပါသည္။
စတိတ္ေက်ာင္းသားဘဝတုန္း ဆရာတစ္ေယာက္၏အကူအညီနွင့္ 9/10တန္းမ်ားအား က်ဴရွင္စတင္ကာသင္ၾကားေပးခဲ့ပါသည္။အခုဆိုရင္ေအာင္ျမင္ေသာဆရာတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ရပ္တည္ေနခဲ့ပါသည္။
ဆရာဦးဘုန္း(ဓာတု)ေျပာခဲ့သလို-
"ေျမျဖဴ တစ္ေခ်ာင္း စာတစ္ေၾကာင္းျဖင့္ ပန္းေပါင္းမ်ားစြာပြင့္ေစသူ"ျဖစ္ေနပါျပီ။

SMT67@aungkyawsoe

photo from Gallery