​ေျမာက္​ဖ်ား ႏွင္​း

** ​ေျမာက္​ဖ်ား ႏွင္​း **

​အ​ေႏြးထည္​က်ႌထူထူအိတ္​ထဲ ထည္​့ထားခဲ့​ေသာ လက္​အစံုကို ထုတ္​ယူလိုက္​ၿပီး ​ေ႐ွ႕သို႔ဆန္​႔တန္​းကာ လက္​ဝါး​ေတြကို ​ေကာင္​းကင္​ဖက္​သို႔ ျဖန္​႔ထားလိုက္​မိသည္​။
ႏွင္​းပြင္​့မႈန္​​ေလး​ေတြ ညင္​းသြဲ႔စြာ ခုန္​ဆင္​းလာ​ေနၾကၿပီး သူမလက္​​ေပၚတြင္​ အခ်ိဳ႕အဝက္​ နားခိုသြားၾက၏။​ေကာင္​းကင္​သို႔​ေမာ့ၾကည္​့ရင္​း သူမ၏ ႏႈတ္​ခမ္​း​ေလး​ေတြ တျဖည္​းျဖည္​း ခ်ိဳျမစြာ ျပံဳးလာၾက​ေလ၏။

" အားထဲြ႔ ​ေက်ာင္​းသြားရအံုးမယ္​​ေလ အျပင္​မွာ ဘာလုပ္​​ေနတာလဲ ​ေအးက​ေအးတာနဲ႔ ၊ လာ အထဲဝင္​ "

အႏူး၏ ​ေခၚသံၾကားရာ အိမ္​အတြင္​းသို႔ ​ေခါင္​း​ေလးကို ငဲ့ၾကည္​့လိုက္​သည္​။မ်က္​ဝန္​း​ေလး​ေတြက ​ေက်နပ္​စြာ ျပံဳး​ေနၾကဆဲ။ဝါးၾကမ္​း​ေတြကို အျပားလိုက္​ ယွက္​ၿပီး ရက္​ထား​ေသာ အိမ္​န​ေဘးထရံမွတဆင္​့အိမ္​အတြင္​းဖက္​ မီးလင္​းဖိုမွ ျဖာထြက္​လာ​ေသာ မီးအလင္​း​ေရာင္​​ေတြ အားထြဲ႔၏ မ်က္​ႏွာ​ေလးဆီသို႔လာ​ေရာက္​ ယွက္​ျဖာ​ေနၾက​ေလသည္​။

" မ်က္​ႏွာသစ္​​ေတာ့လို႔ ​ေျပာ​ေနတယ္​​ေနာ္​ "

မနက္​ခင္​း၏ ​ေဝလီ​ေဝလင္​း ႏွင္​းစက္​မ်ား​ေပ်ာ္​ျမဴး​ေန​ေသာ အိမ္​အျပင္​ဖက္​ ​ေရအိုး​ေဘးမွာ သူမ ထိုင္​​ေနမိဆဲပင္​။ အႏူးက စိတ္​မ႐ွည္​ႏိုင္​စြာ သူမ႐ွိရာသို႔ ထလာၿပီး မ်က္​ႏွာသစ္​​ေပးဖို႔ ျပင္​​ေလလွ်င္​ သူမ သြားက်ိဳး​ေလး​ေတြ ​ေပၚသည္​အထိ အႏူးကို ရယ္​ျပရင္​ အတင္​းျငင္​းဆန္​​လိုက္​မိသည္​။

" အား...အႏူး​ေနာ္​။​ေရက တအား​ေအးတယ္​။​ေရ​ေႏြးနဲ႔မွ သစ္​မယ္​။​ေရ​ေႏြးနဲ႔ စပ္​​ေပးပါ "

ညသိပ​္​ေရ​​အ​ေၾကာင္​း အားထြဲ႔​ေကာင္​း​ေကာင္​းသိသည္​။သြား​ေတြက်ဥ္​​ေနသည္​အထိ ​ေအး​ေန​ေပလိမ္​့မည္​။ အႏူးက ​ေရ​ေႏြးစပ္​​ေပးၿပီး..

" ​ေတာ္​​ေတာ္​ စကားမ်ားတဲ့ က​ေလး။ ဟိုမွာ နင္​့အကို​ေတာင္​ ​ေခါပုတ္​ကင္​စား​ေနၿပီ"

​ေဆာင္​းမနက္​ခင္​း၏ စီစီညံညံ ႏႈတ္​ဆက္​သံ​ေလး​ေတြသည္​ ခိုးခိုးခစ္​ခစ္​ျဖင္​့။

" အားထြဲ႔ မညစ္​ပတ္​နဲ႔။ဒါ ငါ့​ေနရာ.."

" မ​ေနာ္​က အႀကီး​ေလ"

မ​ေနာ္​ အားထြဲ႔ကို မ်က္​​ေစာင္​​းေရး​ေရးပါ​ေသာ မ်က္​ဝန္​းတို႔ျဖင္​့ လွမ္​းၾကည္​့၏။အားထြဲ႔က သူမ သြားက်ိဳး​ေလး​ေပၚ​ေအာင္​ ရယ္​ျပရင္​း မီးဖို​​ေဘး ပိုၿပီး ကပ္​​ေအာင္​ ထိုင္​လိုက္​သည္​။ၿပီး​ေတာ့ မ​ေနာ္​၏ ညိဳၿပီးတင္​း​ေန​ေသာ ​ေခါပုတ္​​ေဖာင္​း​ေဖာင္​းႀကီးကို အားထြဲ႔စိတ္​ယားလွၿပီ။ မ​ေနာ္​က​ေတာ့ ​ေခါပုတ္​ကို စိတ္​႐ွည္​လက္​႐ွည္​ျဖင္​့ ကင္​လိမ္​့မယ္​။ အတြင္​းက အသား​ေပ်ာ့​ေပ်ာ့​ေတြ ကုန္​သည္​အထိ ​ေခါပုတ္​ကို ႏွစ္​ခါ သံုးခါ​ေလာက္​ ညစ္​ခြဲၿပီး ကင္​​ေန​ေပလိမ္​့မည္​ ျဖစ္​သည္​။ မ​ေနာ္​ဆီက ရၿပီဟု အသံၾကားရသည္​ႏွင္​့ သူ႔​ေခါပုတ္​ကို တံစို႔အဖ်ားက​ေန ခြၽတ္​လိုက္​လိမ္​့မည္​။ၿပီးလွ်င္​ တဂြၽတ္​ဂြၽတ္​ျမည္​​ေအာင္​ ဝါး​ေပလိမ္​့မည္​။

အားထြဲ႔က​ေတာ့ မ​ေနာ္​လို မကင္​တတ္​ပါ။
အားထြဲ႔ကင္​လို္​​က္​ေသာ ​ေခါပုတ္​သည္​ မီးတူးက တစ္​ဖဲ့ပါလိမ္​့မည္​။ျပာအလူးလူးျဖင္​့က တစ္​ျခမ္​း ျဖစ္​​ေနလိမ္​့မည္​။ဒီၾကားထဲ မီးခိုးနံ႔​ေတြက သင္​း​ေန​ေပလိမ္​့မည္​။
အားထြဲ႔ ​ေခါပုတ္​အ​ေကာင္​းစားရသည္​့ အခ်ိန္​မ်ားမွာ အ​ေတ ကင္​​ေပး​ေသာအခ်ိန္​ သို႔မဟုတ္​ အႏူးကင္​​ေပး​ေသာအခ်ိန္​ သို႔တည္​းမဟုတ္​ မ​ေနာ္​ဆီမွ လုစားရ​ေသာ အခ်ိန္​တို႔တြင္​သာ ျဖစ္​​ေလသည္​။

အခုလည္​း မ​ေနာ္​ကင္​​ေန​ေသာ ဖက္​ျခမ္​းတြင္​ မီးခဲတို႔ ရဲက်​ေနၿပီ ျဖစ္​ရာ အားထြဲ႔ အက်င္​့ယုတ္​​ေတာ့သည္​။ သူမ၏​ေခါပုတ္​ကို ဝါးတံစို႔ျဖင္​့ ထိုးလိုက္​ၿပီး မ​ေနာ္​ကင္​​ေန​ေသာ ​ေခါပုတ္​အ​ေ႐ွ႕က သူမ၏ ​ေခါပုတ္​ကို ထည့္​့လိုက္​ျခင္​း ျဖစ္​သည္​။အားထြဲ႔၏ ညစ္​ပတ္​မႈကို မ​ေနာ္​ အႏူးဆီ တိုင္​မ​ေနအား​ေတာ့။ အႏူးက သူ႔ကိုပဲ အ​ေလ်ာ့​ေပးခိုင္​းမွာ သိ​ေနလို႔လည္း ျဖစ္​သည္​။

" ရၿပီ "

မ​ေနာ္​ဆီက အသံနဲ႔ အတူ အားထြဲ႔မ်က္​ဝန္​း​ေတြ မ​ေနာ္​၏ ​ေခါပုတ္​ဆီသို႔ လိုက္​ပါသြား​ေလသည္​။

" ငါ့လည္း ​ေကြၽးပါ မ​ေနာ္​ "
" နင္​့ဘာသာ ဖုတ္​စားပါလား၊ငါလည္းငါ့ဘာသာ ဖုတ္​တာပဲ "

​ေခါပ​ုတ္​ကင္​ျခင္​းကို မ​ေနာ္ တ​စ္​​ေယာက္​သ​ူေျပာတတ္​သလို​ေျပာလိုက္​ျခင္​းျဖစ္​သည္​။
အားထြဲ႔မ်က္​ႏွာ ​ေကာက္​ခ်ိတ္​သြား၏။ မ​ေနာ္​ကလည္း ပူ​ေနသည္​ ​ေခၚပုတ္​ကို မစားႏိုင္​​ေသး။ မီးဖို​ေဘးတြင္​ စာက်က္​ဖို႔ ယူထားသည္​့ သူ႔စာအုပ္​​ေပၚတြင္​ ​ေခါပုတ္​ကင္​ကို တင္​ထားၿပီး ​ေနာက္​​ေက်ာက လြယ္​အိတ္​ထဲတြင္​ ဘာကို ​႐ွာ​ေနသည္​မသိ။
အားထြဲ႔တို႔ ဂြင္​...
သူမ လက္​ထဲမွ ​ေခါပုတ္​တံစို႔ႀကီးကို ဘယ္​လက္​သို႔ ​ေျပာင္​းကိုင္​လိုက္​သည္​။ ၿပီး​ေတာ့ ညာဖက္​လက္​​ေလးကို တစ္​စတစ္​စ ​ေ႐ွ႕တိုးလိုက္​သည္​။

" အား ထြဲ႔...​ေခြး....ငါ့ ​ေခါပုတ္​ လုစားျပန္​ၿပီ "

မ​ေနာ္​ ​ေျပးမလိုက္​ႏိုင္​အား။သူက မီးဖို ​ေဘးမွာ ​အိတ္​ခြံခင္​းလွ်က္​ တင္​ပလႅင္​​ေခြကာ အက်အန ထိုင္​​ေနသူ။ အားထြဲ႔က ထိုင္​ခံုအနိမ္​့​ေလးျဖင္​့ လာထိုင္​သူ ။
သူ႔ဆီမွ ​ေခါပုတ္​ကို အားထြဲ႔ လု​ေျပးသြား​ေတာ့ မ​ေနာ္​ ​ေအာ္​ရံုမွ တပါး ျ​ဗုန္​းခနဲ ​ေျပးလိုက္​ဖို႔ မတတ္​ႏိုင္​။သူထၿပီးခ်ိန္​တြင္​ အားထြဲ႔ ဘယ္​သို႔​ေပ်ာက္​သြားၿပီမသိ။သူလိုက္​လို႔မီခ်ိန္​တြင္​လည္း သူ႔​ေခါပုတ္​ တစ္​ဝက္​က်ိဳး​ေန​ေတာ့မည္​့ အျဖစ္​ကို ​ေတြးမိလို႔လည္း ျဖစ္​ႏိုင္​သည္​။
ထရပ္​လိုက္​ျခင္​းမွ ျပန္​ထိုင္​ကာ မီးဖိုျပာပံုထဲတြင္​ အားထြဲ႔ပစ္​ခ်ထားခဲ့​ေသာ ​ေခါပုတ္​ကို ​ေကာက္​ကိုင္​လိုက္​ရ​ေတာ့သည္​။

" ​ေခြးစုတ္​မ​ေလး ...."

မ​ေနာ္​ ​ေခါပုတ္​ မက်က္​​ေသးခင္​မွာပင္​ မီးဖိုခန္​းထဲမွ အႏူး၏ ​ေအာ္​သံကိုလည္​း ၾကားရ​ေလသည္​။

" အားထဲြ႔ ဘာလာ႐ႈပ္​ျပန္​တာလဲ။သြား သြား နင္​့အ​​ေတ ျမစ္​ႀကီးနားက​ေန ဒီ​ေန႔ျပန္​လာမွာ။နင္​ မီးဖိုထဲ ဝင္​ရင္​ အသားဟင္​း​ေတြ ​ေလ်ာ့​ေလ်ာ့သြားတယ္​။သြား ခဏ​ေန ငါ ​ေခၚမယ္​။ "

အႏူးလစ္​ရင္​လစ္​သလုိ ဟင္​းႏိႈက္​စားတတ္​​ေသာ အားထြဲ႔ ​ေခါင္​းကုတ္​ၿပီး မီးဖိုထဲမွ ထြက္​လာ​၏။ အားထြဲ႔ကို မ​ေနာ္​ မ်က္​​ေစာင္​ထိုး​ေလသည္​။အားထြဲ႔၏ ​ေ႐ွ႕သြားအက်ိဳးတို႔သည္​ အျမင္​ကပ္​စဖြယ္​​ေကာင္​းလွစြာ မ​ေနာ္​ မ်က္​စိထဲ ျမင္​​ေနရ​ေလသည္​။

​ေက်ာင္​းတက္​​ခ်ိန္​ နီး​ေနၿပီ။အ​ေ႐ွ႕က စက္​ဘီး နင္​း​ေနရသည္​့ မ​ေနာ္​ ခ်မ္​းကလည္​းခ်မ္​း ​ေမာလည္း ​ေမာလွၿပီ။ ​စက္​ဘီး​ေနာက္​ခံု ကယ္​ရီ​ေပၚတြင္​ မတ္​တပ္​ရပ္​ၿပီး စီးလာ​ေသာ အားထြဲ႔က​ေတာ့ မ​ေနာ္​ ပခံုးကို ကိုင္​ကာ မ်က္​ႏွာကို ပင္​့​ေမာ့ထားဆဲ...။

" ျမန္​ျမန္​နင္​းပါ မ​ေနာ္​...ႏွင္​းကုန္​သြားရင္​ ငါ့​ေခါင္​းမွာ ႏ​ွင္​း​ေတြ မ႐ွိ​ေတာ့ပဲ ျဖစ္​ကုန္​မွာ.."
" ​ေမာရတဲ့အထဲ တိတ္​တိတ္​​ေနစမ္​း "

အားထြဲ႔က​ေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္​။လက္​သီးဆုပ္​​ေလာက္​ အခ်ိဳ႕ဒူး​ေလာက္​​ေလာက္​နီးပါး႐ွိသည္​့ ​ေက်ာက္​ခဲတံုး​​ေတြၾကားထဲမွ မညီမညာ ​ေျမသားလမ္​းတြင္​ ႀကိဳးစားပစ္​းစား စက္​ဘီး နင္​း​ေန​ေသာ မ​ေနာ္​က​ေတာ့ ​ေက်ာင္​း​ေရာက္​ဖို႔ သာ အာရံု႐ွိ​ေနသည္​။
စက္​ဘးီ​ေနာက္​တြင္​ မတ္​တပ္​ရပ္​ျပီး ျပဳတ္​မက်​ေအာင္​ လိုက္​စီးႏိုင္​​ေသာ အားထြဲ႔က​ေတာ့ သူမ မ်က္​​ေတာင္​​ေတြႏ​ွင္​့ ဆံပင္​​ေတြမွာ ႏွင္​းစက္​​ေတြ သီခိုဖို႔ ဆနၵ႐ွိ​ေန​ေလသည္​။

" ကလင္​...ကလင္​...ကလင္​...."
​ေက်ာင္​းတက္​​ေခါင္​း​ေလာင္​းထိုးသံ ၾကားလိုက္​ရၿပီ။မ​ေနာ္​စက္​ဘီးကို အျမန္​နင္​းပစ္​လိုက္​၏။
အားထြဲ႔က ကြၽမ္​းက်င္​စြာပင္​ မတ္​တပ္​အ​ေနအထားမွ စက္​ဘီးကယ္​ရီ​ေပၚ ​ကားလ်ားခြ ထိုင္​​ေနၿပီးသား ျဖစ္​ႏွင္​့​ေန​ေလၿပီ။ ​ေက်ာင္​းတက္​​ေခါင္​း​ေလာင္​းထိုးသံၾကားလိုက္​သည္​ႏွင္​့ ​ေက်ာင္​းႏွင္​့နီးလာသည္​ႏွင္​့ အားထြဲ႔တစ္​​ေယာက္​ အိ​ေျႏၵရွင္​ႀကီး ျဖစ္​သြားျခင္​းျဖစ္​​ေလ၏။
မ်က္​​ေတာင္​ကို ပုတ္​ခတ္​လိုက္​မိစဥ္​ မ်က္​​ေတာင္​ထက္​တြင္​ တင္​​ေန​ေသာ ႏွင္​းရည္​ဥ​ေ​လး​ေတြ ပ်က္​စီးသြား​ေလသည္​။လမ္​းတ​ေလွ်ာက္​လံုးခြၽတ္​လာခဲ့​ေသာ ဦးထုပ္​ကို ​ေဆာင္​းလိုက္​​ေတာ့ ဆံပင္​ထက္​မွ ႏွင္​းရည္​ဥ​ေလး​ေတြလည္း ပ်က္​စီးသြားကုန္​​ေတာ့သည္​..။

အ​ေ႐ွ႕ဖက္​မွ ​ေရာင္​နီ​ေလးပ်ိဳ႕လာခဲ့ၿပီ..သို႔​ေသာ္​ မၾကာခင္​ ႏွင္​း​ေတြ သိပ္​ခဲ​ေန​ေအာင္​ ထပ္​က်လာပါလိမ္​့မည္​။
ႏွင္​းမႈန္​​ေလးမ်ားၾကားမွ စာသင္​​ေက်ာင္​း​ေလးမွ က​ေလးငယ္​တို႔၏ အသံ​ေလးမ်ား စီရစီ ထြက္​​ေပၚလာ​ေန​ေလသည္​..။
ႏွင္​းစက္​မႈန္​မ်ားၾကား စာသင္​​ေက်ာင္​း​ေလးက လတ္​ဆတ္​​ေနဆဲ...။

( THE END )
I'm ATM.
Msu 021
Photo crd. ပန္​ဝါျမိဳ႕