ဤသို႔ပင္ ျမင္မိပါသည္..

မေန႔က ဆယ္တန္း ေအာင္စာရင္းေတြ ထြက္တယ္။ေအာင္သူျပံဳးလို႔ က်သူငိုၾကတယ္..။

ဆယ္တန္းစာေမးပြဲဆိုတာ သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုသာ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ဘဝတစ္ခုလံုး မဟုတ္ေသးဘူးဆိုတာ သူတို႔ေလးေတြ နားမလည္ႏိုင္ၾကေသးဘူး..။
စာေမးပြဲရဲ႕ အေအာင္ အ႐ွံုးက ဘဝအတြက္ အခြင့္အေရး အခ်ိဳ႕ကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ဆိုတာလည္း ေယဘုယ်အားျဖင့္ မသိႏိုင္ၾကေသးဘူး..။

အဲ့ဒီေရြးခ်ယ္ခြင့္ထဲမွာေတာင္မွ အခ်ိဳ႕အရာေတြအတြက္ေလးပဲဆိုတာ သိနားလည္ဖို႔ ပိုၿပီး ခက္ခဲေနေသးတယ္။

အတန္းတိုင္း အတန္းတိုင္းမွာ အဲ့ဒီေလာက္ မျဖစ္ၾကပဲ ေအးေအးေဆးေဆး ခ်ီတက္လာၾကၿပီးမွ ဆယ္တန္းေရာက္မွ ဆယ္တန္းမွာမွ အဲ့ဒီ ေနာက္ဆံုး စာေမးပြဲက်မွ ကေလးေတြအတြက္ ဘာလို႔ အဲ့ဒီေလာက္ ခက္ခဲေနခဲ့တာလဲ။
ကြၽန္မကေတာ့ ႀကီးမားတဲ့ ဖိအားေၾကာင့္လို႔ပဲ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
ႏွစ္စကတည္းက ေျဖလာတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ပုစၦာေတြ ျပင္ပေမးခြန္းေတြ ျပဌာန္းစာအုပ္ထဲက ေမးခြန္းေတြ ေမးခြန္းလႊာထုတ္ အေျဖလႊာမွာေရး ေက်ာင္းမွာေျဖရတဲ့ စာေမးပြဲ က်ဴ႐ွင္ေတြ ဝိုင္းေတြ အေဆာင္ေတြမွာ ေျဖရတဲ့ စာေမးပြဲ စာေမးပြဲရဲ႕ ပံုစံကေတာ့ အတူတူပါပဲ..

ဒါဆို ဘာက မတူတာလဲ..
႐ွင္းပါတယ္...ဖိအားက မတူတာပါ..

အဲ့ဒီ ေနာက္ဆံုးစာေမးပြဲအတြက္ ဆရာ ဆရာေတြက ဒါ အေရးႀကီးတယ္ေနာ္ ။မင္းတို႔အတြက္ အဆံုးအျဖတ္ေနာ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးက ၿခိမ္းေျခာက္မႈ တစ္ခုလို ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ စိုးရြံစိတ္ေတြ လႈပ္ခတ္မႈေတြက အနည္းနဲ႔အမ်ား ဝင္သြားၿပီ ျဖစ္တယ္..။

ဒါဟာ အ႐ိုး႐ွင္းဆံုး ဥပမာေပးရရင္ ကြၽန္မတို႔ အတန္းငယ္ေတြတုန္းက ကိုယ့္ဘာသာ စာက်က္ၿပီး စာရခ်ိန္မွာ ေဒါင္းေဒါင္းထေအာင္ စာကို အာဂံုေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါေစ. သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ အျပန္အလွန္ ေခ်ာမြတ္ေနေအာင္ စာဆိုျပႏိုင္ခဲ့ပါေစ..ဆရာမေ႐ွ႕မွာ စာျပန္တဲ့အခါ ဆရာမဆိုတဲ့ အ႐ွိန္နဲ႔ ကိုယ္ရၿပီးသား စာကိုေတာင္ ထစ္အ သြားရတဲ့ အခိုက္အတန္႔လိုပါပဲ..

ဒီစာေမးပြဲက ႏိုင္ငံေတာ္က စစ္မွာ ဒီမွာ မစစ္ဘူး..ရေအာင္လုပ္ၾက ေအာင္ေအာင္ လုပ္ၾကဆိုတဲ့ စကားက ကေလးေတြအတြက္ ဖိအား တစ္ခု ျဖစ္ေစပါလိမ့္မယ္။ႏိုင္ငံေတာ္ကပဲ စစ္စစ္ ႏိုင္ငံျခားကပဲ စစ္စစ္ ေမးခြန္းအတြက္ အေျဖမွန္ရင္ အမွတ္ရမယ္ စာေမးပြဲေအာင္မယ္ဆိုတဲ့ အသိကို ပိုထည့္ေပးဖို႔ လိုလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။
စာေမးပြဲက အေရးႀကီးတယ္ဆိုတဲ့ စကားထက္ အေျဖေတြမွန္ဖို႔ ပိုႀကိဳးစားရမယ္ဆိုတဲ့ စကားက ပိုၿပီး ေတာ့မ်ား သင့္ေလ်ာ္မလားလို႔လည္း ေတြးမိပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ကေလးေတြအတြက္ မိဘေတြရဲ႕ ေသာက္ေသာက္လဲ အလိုလိုက္မႈဟာ ဒီဆယ္တန္းဆိုတဲ့ ကာလမွာေတာင္ စာေမးပြဲဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ပိုရတယ္ ထင္မိပါတယ္..။ဒါဟာလည္ ဖိအားတစ္ခုပါပဲ။
ႏုငယ္တဲ့ႏွလံုးသားေတြနဲ႔ကေလးေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔မိဘေတြ အလိုလိုက္ၿပီး ဖူးဖူးမႈတ္ရင္ ကိုယ့္မိဘေတြလည္း အဲ့ဒီလို အလိုလိုက္ေစခ်င္ၾကတာ အဲ့ဒီကေလးေတြရဲ႕ ဆနၵတစ္ခု ျဖစ္မွာပါပဲ..
ႀကီးမားတဲ့အရာေတြမဟုတ္ေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖိအားက စိတ္ခံစားခ်က္ႀကီးျခင္း ေသးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္လာတယ္လို႔ ယူဆမိလို႔ပါ။

ေနာက္တစ္ခုက အျခား စာေမးပြဲေပါင္းမ်ားစြာကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရေပမယ့္ ဒီဆယ္တန္း စာေမးပြဲႀကီးဆိုတဲ့ ေနာက္ဆံုးစာေမးပြဲမွာက်မွ ယူနီေဖာင္းဝတ္အေစာင့္မ်ားစြာနဲ႔ စာေမးပြဲခန္းထဲက ဆရာဆရာမေတြရဲ႕ တင္းၾကပ္တဲ့ မ်က္ဝန္းအၾကည့္ေတြက ကေလးေတြရဲ႕ သိစိတ္ထဲမွာပဲ ျဖစ္ေစ မသိစိတ္ထဲမွာပဲ ျဖစ္ေစ ႏွစ္ခုလံုးမွာပဲ ျဖစ္ေစ...ဖိအားတစ္ခုလို ျဖစ္ေစခဲ့မွာပါပဲ..။

ဒါေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ကေလးေတြဟာ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ စာေမးပဲြေပါင္းမ်ားစြာမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီစာေမးပြဲမွာမွ က်႐ွံုးရျခင္းလို႔ ျမင္မိတာပါ..။

ဒီေနရာမွာ စာေမးပဲြက်တဲ့ ကေလးေတြကို တစ္ခုေျပာခ်င္တာက စာေမးပြဲဲရဲ႕ အက်အ႐ွံုးကို အမွတ္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္တာျဖစ္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ႀကိဳးစားမႈကိုေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာပဲ ဆံုးျဖတ္ရတာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။

ကြၽန္မေျပာခ်င္တဲ့ ႀကိဳးစားမႈက စာကိုပဲ မတရား က်က္ေနရမယ္လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဘဝတစ္ခုလံုးထဲက ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈကို ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းထဲက ကိုယ့္ဘဝအတြက္ ေရြးခ်ယ္မႈမွာပါ ႀကိဳးစားဖို႔ကို ေျပာခ်င္တာပါ။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကမၻာေပၚကလူသားအက်ိဳးေတြကို ထမ္းရြက္ခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိဳ႕ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြဟာ စာတတ္ဖို႔မေျပာနဲ႔ ေက်ာင္းေတာင္ ေျဖာင့္ေအာင္မေနခဲ့ၾကရသူေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိလို႔ပါ..။
ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီလိုျဖစ္ဖို႔ဆိုရင္ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြက ျပင္းထန္တယ္ဆိုတာထက္ ပိုျပင္းထန္မွ ရပါလိမ့္မယ္။
ဒါကိုထည့္ေျပာလိုက္တာက စာေမးပြဲေအာင္တဲ့ကေလးေတြကို ေစာ္ကားလိုက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။စာေမးပြဲက်တဲ့ကေလးေတြကို ေျမႇာက္ေပးလိုက္တာလို႔လည္း မျမင္ေစခ်င္ပါဘူး။

စာေမးပြဲက ဘဝရဲ႕အဆံုးအျဖတ္ မဟုတ္ေသးဘူးဆိုတာကို ရည္ၫႊန္းခ်င္မိရံုပါ..

ကြၽန္မကေတာ့ ဆယ္တန္း စာေမးပြဲကို ဒီလို ျမင္မိပါတယ္..

ဆယ္တန္းေအာင္ျခင္းက ကေလးတစ္ေယာက္႐ဲ႕ဘဝအတြက္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္တံခါးတစ္ခ်ပ္ပြင့့္သြားျခင္းပဲလို႔ ျမင္ပါတယ္။အဲ့ဒီတံခါးကေန ျဖတ္ေက်ာ္လိုက္တဲ့အခါ လမ္းေပါင္းမ်ားစြာ႐ွိမယ္..
အဲ့ဒီလမ္းမွာ မာယာလမ္းက်ဥ္းေတြ သပ္လွ်ိဳထားတာေတြလည္ ႐ွိတယ္..
..လမ္းေတြရဲ႕ အဆံုးမွာ ဘြဲ႔ထူး ဂုဏ္ထူးေတြက မွ်ားေခၚေနၾကတယ္..
အခ်ိဳ႕ အဲ့ဒီဘြဲ႔ထူး ဂုဏ္ထူးေတြအတြက္ လမ္းေတြကို ျဖတ္သန္းရခ်ိန္မွာ သိမ္ငယ္ခ်ိဳ႕တဲ့ၾကရတယ္..
အခ်ိဳ႕က အဲ့ဒီလမ္းေတြကို ခက္ခက္ခဲခဲ ျဖတ္ေက်ာ္ၾကရတယ္..
အခ်ိဳ႕ကေတာ့ စားေရရိကၡာ လက္နက္ကိရိယာအျပည့္အစံုနဲ႔ သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖတ္သန္းခြင့္ရၾကတယ္..ဘြဲ႔ထူး ဂုဏ္ထူးကို လြယ္လင့္တကူ ယူလို႔ ရၾကတယ္..။

ဒါေပမယ့္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ဆုအတြက္ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့လမ္းကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတာ့ မရၾကျပန္ဘူး..။
သူမ်ားခ်ေပးတဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွာ ကိုယ္က ဘြဲ႔တစ္ခုအတြက္ ေလွ်ာက္ေနရသလိုပါပဲ....
ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ ကိုယ္လမ္းကို ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာက္ခြင့္ရသူေတြလည္း ႐ွိပါတယ္ေလ..
လူတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့..

႐ွင္း႐ွင္းပဲ ဆိုၾကပါစို႔..
ဆရာဝန္ျဖစ္ဖို႔ ဝါသနာပါတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္က ေဆးေက်ာင္းတက္ဖို႔ အမွတ္မမီတဲ့အခါ.....
စာေရးဆရာလုပ္ခ်င္တဲ့ ကေလးက မိဘေတြရဲ႕ ဖိအားေျကာင့္ ဆိုဒ္လြန္အမွတ္ေတြနဲ႔ ေဆးတကၠသိုလ္ တက္ေနရတဲ့အခါ ....
အဲ့ဒီအေျခအေနေတြက ေနရာအတပ္မွားထားတဲ့ စက္ယနၱရားႀကီး တစ္ခုလို လည္ရပတ္ရ အေတာ္ခက္ခဲေနမွာပါပဲ..။
အေတာ္လည္း စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းေနမွာပါပဲ..။

အဲ့ဒီအခ်ိန္ေတြကို ေရာက္တဲ့အခါ ဒီဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းဆိုတာေတြ စာေမးပြဲတုန္းက ဆိုတဲ့အခ်ိန္ေတြဟာ အမွတ္စာရင္းဆိုတဲ့ အရာေတြေအာက္မွာ ဖိသတ္ခံလိုက္ရျပန္ေတာ့တာပါပဲ..။

အဲ...ၿပီးေတာ့
ဘြဲ႔ဆိုတဲ့အရာကို ပိုင္ဆိုင္ျပန္တဲ့အခါမွာေရာ တကယ္ပဲ ဘဝထဲကို ေခါင္းေမာ့ ရင္ေကာ့ၿပီး တိုးဝင္ခြင့္ရၾကၿပီလား...
အလုပ္တစ္ခုရဖို႔ ဘယ္လိုလဲဆိုတာ ေအာက္ေျခက ဘြဲ႔တစ္ခုပိုင္ထားတဲ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ပိုသိၾကပါလိမ့္မယ္။

ကြၽန္မဆိုလိုခ်င္တာက ဆယ္တန္းစာေမးပြဲဆိုတာ ဖိအားႀကီးႀကီးမားမားေတြနဲ႔ ကန္႔သတ္ထားတဲ့ ေဘာင္တစ္ခုပါပဲ။ဆယ္တန္းၿပီးလို႔ တကၠသိုလ္တက္ခ်ိန္ တကၠသိုလ္မွာ စာေမးပြဲေတြ ေျဖခ်ိန္မွာ စာက်က္ဖို႔ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ယူခဲ့ၾကသလဲ...စာေမးပြဲအေပၚ ဘယ္လို စိတ္ထားခဲ့ၾကသလဲဆိုတာ ဘြဲ႔ရၿပီးသြားသူေတြ ပိုသိၾကမွာပါ..
ဆယ္တန္းေလာက္ေတာ့ စာေတြက မခက္ေတာ့ဘူးလို႔ေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ ။ဆယ္တန္းကို ေက်ာ္ၿပီးမွ တက္ခြင့္ရတဲ့အတန္းက ဆယ္တန္းေအာက္ နိမ့္က်တဲ့ ျပဌာန္းခ်က္ေတြကို ေပးထားမွာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး..။
ဒါေပမယ့္ လြတ္လပ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ဖိအားေတြကေန လြတ္လြတ္ကင္းကင္း ေျဖႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာေတာ့ ဝန္ခံၾကလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။
( ကြၽန္မကိုယ္တိုင္က တကၠသိုလ္မတက္ခဲ့ရလို႔ မတက္ခဲ့ဖူးလို႔ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ကိုပဲ ေပးႏိုင္တာပါ..။)

ဒီအေၾကာင္းေျပာေတာ့ အင္တာနက္မွာ ဖတ္ဖူးတဲ့ စာတစ္စုကိုလည္း သြားၿပီးသတိရမိပါေသးတယ္။ ဖတ္ဖူးၾကမယ္လို႔လည္း ထင္ပါတယ္။

အတန္းတစ္တန္းမွာ ဆရာက ဒီပုစၦာဟာ ကမၻာ့အခက္ဆံုးသခ်ၤာ ပုစၦာပဲ..ေျဖၾက ဆိုၿပီး အေျဖထုတ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ အတန္းထဲက အေတာ္ဆံုးကေလးေတြကေတာင္ အေျဖမထုတ္ၾကေသးဘူး..အခ်ိန္ေတြ ကုန္သြားတယ္..
အေျဖမထုတ္ႏိုင္ၾကေသးဘူး..
အဲ့ဒီအခ်ိန္ အတန္းထဲ အလယ္အလတ္အဆင့္ေလာက္ပဲစာရတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္က အတန္း ေနာက္က်မွ ေရာက္လာတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္က အတန္းထဲ ဝင္ခြင့္ေတာင္းၿပီး ဆရာက ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာ ေရးျပထားတဲ့ သခ်ၤာပုစၦာကို ကမၻာ့အခက္ဆံုးဆိုတာ မသိပဲနဲ႔ ပုစၦာကို အခ်ိန္တခဏအတြင္းမွာ လြယ္လင့္တကူ ေျဖခ်သြားႏိုင္ခဲ့တယ္...ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေလးပါ...

(အေသးစိတ္ကို မမွတ္မိလို႔ အာေဘာ္မွ်ပဲ ေျပာလိုက္တာကိုေတာ့ ခြင့္လႊတ္ၾကပါ..မူရင္းေရးသားသူကိုလည္း creditေပးပါတယ္...)

အတန္းထဲက အေတာ္ဆံုးဆိုတဲ့ ကေလးေတြ ဘာေၾကာင့္ ဒီပုစၦာကို အေျဖထုတ္ဖို႔ ဒီေလာက္ၾကာေနၾကတာလဲ..
အလယ္အလတ္အဆင့္ေလာက္ပဲ စာရတဲ့ ကေလးက ဘာေၾကာင့္ ဒီပုစၦာကို တြက္သြားႏိုင္တာလဲ..
စာေတာ္တဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ အသိထဲက ကမၻာ့အခက္ဆံုးပုစၦာဆိုတဲ့ ဖိအားနဲ႔ ဒီစာရရံု ကေလးရဲ႕ သာမန္ေမးခြန္းဆိုတဲ့ ဖိအားက ကြာျခားသြားတာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္..။

အခု ဆယ္တန္းက်တဲ့ ကေလးေတြထဲမွာေရာ ဆယ္တန္း စာေမးပြဲဆိုတဲ့ ဖိအားေၾကာင့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဖိအားေတြေၾကာင့္ စာေမးပြဲ က်ၾကသူေတြမ႐ွိဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္ပါသလား..
ဟင့္အင္း..ကြၽန္မကေတာ့ အဲ့ဒီဖိအားေတြေၾကာင့္ စာေမးပြဲက်ရတဲ့ ကေလးေတြက ပိုမ်ားတယ္လို႔ပဲ ျမင္မိပါတယ္...

ဒီႏွစ္အတြက္ စာေမးပြဲေအာင္ၾကတဲ့ ကေလးေတြအတြက္ ဝမ္းသာဂုဏ္ယူရသလို စာေမးပြဲက်တဲ့ ကေလးေတြအတြက္လည္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါတယ္...
ကြၽန္မတို႔ဆီက ကေလးေတြ အားလံုးအတြက္ေတာ့ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲတိုင္းကို အဲ့ဒီလိုပဲ ျမင္ေနမိပါတယ္...

( ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ထိခိုက္ေစလိုျခင္း ရည္ၫႊန္းျခင္မ႐ွိပါ။ ကြၽန္မရဲ႕ အေတြးအျမင္သက္သက္သာ ျဖစ္လို႔ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထား ကြဲလႊဲႏိုင္ၾကပါတယ္....)

I'm ATM.

@ayethatmon
MSU 021
Photo credit by google