နည္းနည္းေလာက္ ႀကီးျမတ္ခ်င္ေသာ အတၱႏွင့္ပင္ တရားက်ခဲ့မိပါသည္။
တစ္ေလွလံုး အပုတ္ေစလိုခဲ့ေသာ ငါးတစ္ေကာင္အျဖစ္သည္ပင္ တစ္ေကာင္ထဲကား လတ္ဆတ္ျခင္း မမည္ခဲ့...။
တစ္စီးထဲေသာ ခရီးသည္တို႔၏ ကံအေၾကာင္းတရားျဖစ္ေစခဲ့ေလၿပီ...။
ကိရိယာ အစိတ္အပိုင္းတို႔၏ အားႀကီးရာ ေနရပ္တို႔ျဖင့္ပင္ အႀကီးမားဆံုးေသာ ဝက္သစ္ခ်ပင္ႀကီးလည္း ၿပိဳ၏...
အက်ယ္ေျပာဆံုးေသာ ပင္လယ္အားလည္း ကူးျဖတ္လိုက္ၾက၏.....
သို႔ေသာ္ ဘဝတစ္ခု၏ ထြက္သက္ထြက္သက္တို႔ ကုန္ခမ္းသြားခဲ့ေသာ အျဖစ္သည္ကား ေမွးမွိန္ ေသးသိမ္သြားခဲ့ရေလသည္...။
အေကာင္းဆံုး ေလာကဓံတြင္ အညစ္ယုတ္ဆံုး အခက္အခဲ ႐ွိစျမဲတည့္...။
လြန္က်ဴး ကုန္ေျမာက္ျခင္းငွါ မစြမ္းသာသည့္တိုင္ ၾကံ့ၾကံ့ခံ ရင္ဆိုင္ျခင္းကိုမူ တတ္ေျမာက္ရေလသည္။
အခ်ိန္တို႔၏ တန္ဖိုးကို တြက္ခ်က္ျပေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔၏ ႀကီးျမတ္မႈတြင္ ျဖစ္သန္းခဲ့ေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို စုဆက္တပ္ဆင္ရာ ပညာအား ျမတ္ႏိုး တန္ဖိုးထားမိျခင္းမွ အစျပဳ၍
ငါသည္.....လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္၏...
ငါသည္ ခြန္အား ႀကီးမား၏....
ငါသည္ အသိဉာဏ္႐ွိ၏...
ငါ၏ ျဖစ္ေျမာက္လိုရာသည္ ငါ၏ ႀကိဳးစားမႈ ျဖစ္၏ဟု ေႂကြးေၾကာ္ျခင္းသည္ လူျပံဳး သူျပံဳးျဖင့္ ႀကီးက်ယ္ေနေလေတာ့၏.....
I'm ATM. 