Hacmi küçük diye bir çırpıda okunur sanmistim, yanılmışım.okudugum bu ilk kitabında Çok yordu beni Dostoyevksi, isyanım kendisinedir yeraltı ve notlar olarak iki bölümden oluşmuş kitap. Ilk bölümde yeraltı insanlarını acımasızca betimliyor ama öyle kolay olmadi anlamak. Bazı yerleri tekar okuduğum oldu.
Kısa cümleler kurmus olmasina rağmen okuyucuyu bu bölümde zorlamış. Ikıncı bölüm notlarda ise toparlıyor sanki anlatım şeklini. Burada yaşadiklariyla kendisini yerlatina iten sebepleri açıklıyor bize. Aciz, dışlanmış, kimseler tarafından sevilmemis, hor görülmüş kendisinin de deyimiyle sünepe bir karakteri tempolu anlatımıyla okumuş oluyoruz. Ne istediğini bilmeyen, dengesiz ve fazlasıyla yüzsüz bu isimsiz karakter oldukça da sınır bozucuydu diyebilirim.
Kitabın sonlarında kitabı yazma amacına dair şu cümleyi kurmuş karakterimiz:
" Sanirim bir edebiyat denemesi değil, suçumun cezasını çekmek oldu bu." Peki benim bundan çıkarım ne oldu, ben niye okudum bunları diye de kendisine sorar hepinize keyifli okumalar dilerim.
Niçin buradayım? Çünkü şurası gibi birkaç yere daha gidebilmek gibi bir hayalim var :) Steemit üzerinden pek para kazanacağımı ummuyorum ama burası da küçük bir destek çıkar herhalde :) Gidebilmek ümidiyle :)
Takip, resteem, upvote veya yorum farketmez, beklerim :)
FOLLOW ME :) ---> @cansel