Babam, Madde ve Anı

Yanılmıyorsam 3-4 yıl önceydi. Zaman kavramımı yitirdiğim dönemler. Şimdilerde de çok hakim sayılmam kendisine. Akşam 9:00 gibi eve gelmiştim. Evde hararetli bir konuşma ortamı vardı; en sevdiğim kafa. Kesin siyasi meseleler diyerek üzerimi bile değiştirmeden girdim muhabbete. Konu siyasi olmasa da ucundan dokunuyordu. Bonzai, esrar ve ölüm temalı bir tartışmanın ortasında kaldım kısaca. Yalan yok üçüyle de ilgileniyordum. Durum rahatsız ediyordu beni zaten ilgilendiğim de buydu. KAHROLSUN KİMYASAL MADDE !

O dönemler evde sürekli bir tartışma zemini vardı. Taraflar, konular, kafalar ve kavgalar.. Bu sefer iki abime karşı babam tek mücadele veriyordu. Abimler, "esrar serbest olsaydı bu ölümler gerçekleşmez" diyen taraftı. Babamsa bunun antisiydi, "esrar serbest olamaz, bu düşünce savunulamaz" kafasındaydı. Tartışma çok uzamadı ama keyifli bitti. Benim de en sevdiğim anılardan biri olarak kaldı.

Anı olarak kalan noktaya şu şekilde geldik: Babam işin içinden çıkamayınca bizi küçümseyerek, "oğlum siz bu bokun ne olduğunu biliyor musunuz da savunuyorsunuz ?" sorusunu sordu. Abimlerle göz göze geldikten sonra imalarla cevap vermeme kararı aldık. Babam cevabı daha da merak ettiği için soruyu tek tek yöneltti. İlk hedef küçük abim oldu. Çünkü sicili bize göre daha kabarıktı; Bıçaklı kavgalar, zil zurna eve gelmeler falan. Abimin cevabı, "Geçmişte birkaç defa denemiştim" oldu. Adamın yüzü biraz düştü ama beklemediği bir şey değildi.

Sıradaki hedefi bendim. O dönemler zehirim. Barda çalışıyorum ve her gün içiyorum. Babam da beni alkolik sanıyor, hatta içten içe, "içiyor, içiyor bir bok olmuyor ite bak !" diyor, eminim. Ben de gizleyecek bir şeyim yok, korkusuzum. Dedim ya zıpkınım o zamanlar," İçtim, içiyorum. Gram zararını gördüysem de şerefsizim" dedim. Yüzü biraz daha düştü, muhtemelen sağlam da küfür etti.

Bir nefeslik boşluktan sonra gözlerini büyük abime dikti. Büyük abim de beyaz yakalı, saygın bir şirkette mühendis, ailenin ve sülalenin medarı iftiharı bir adam. Ses tonu hayal kırıklığına uğratma beni dercesine çıktı ve "Ya sen oğlum, sen biliyor musun bu boku?" diye sordu. Abim, "Yani baba bilmeyen mi var bunu. Yurtdışına çıktıkça takılıyorum" dedi. Son kalesi de yıkılan babam düşünceli bir on saniye geçirdi. Sonra bıyık altından gülerek, "Ben de içtim zamanında. İyi güzel de yuva yıkar, kalp kırar uzak duralım en iyisi" dedi. Yüzündeki düşük ifade biraz daha keyifli hal almıştı.

Babamın içtiğini tahmin ediyordum ama ağzından duymak bir tuhaf oldu. Hepimizin içtiği sonucundan sonra annemin içeri elinde tepsi ve teçhizatla girmesini bekledim, girmedi. İyi ki de girmedi.

Son: Amirim mizah yapıyoruz burada. Ne içmesi amirim ağzıma sürdüysem şerefsizim. Amirim aklım içtiklerimde değil, hala içemediklerimde. Görüşürüz amirim yengeye ve çocuklara selam.

Son -2: Arkadaşlar 155'i aramadan önce beni sevdiğinizi söyleyin. İçim rahat yatayım. Şaka lan aramayın bir yeri. Boş yapıyoruz burada gerildim.

Görsel -1

Görsel -2