ဖားေရာင္းရန္ရွိသည္
မွားတာက အစကတည္းကမွားတာ
မွားမွာေပါ့ဗ်ာ ဘိုးခင္က စာမွ မတတ္တာ
ဒီမိုးဦးမွာ ဖားေတြက အရမ္းေပါသကိုး။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ည ဖားထြက္႐ိုက္လိုက္တာ ဘိုးခင္တစ္ေယာက္ ပလိုင္းျပည့္အျပင္ ေနာက္ထပ္ ေတာင္းျပည့္ ဖားေတြရခဲ့တယ္။
ကိုင္း … ဖားေတြက စားမကုန္ ဖားေရာင္းမွျဖစ္ေတာ့မယ္။
ဖားေရာင္းစရာ ရြာမွာ ဆိုင္မရွိတာေၾကာင့္ ကိုယ့္ၿခံေရွ႕ ဆိုင္းဘုတ္ေလးခ်ိတ္မွ
ဘိုးခင္က စာမတတ္ေတာ့ ရြာက ဘုန္းႀကီးကို စာသြားေရးခိုင္းတယ္။ ေပယ်ာလကန္ ရြာမွာကလည္း စာတတ္ေပတတ္ အေတာ္ေလး ရွားသကိုး။ ဘုန္းႀကီးက ဘိုးခင္ယူလာတဲ့ သစ္သားျပားေပၚမွာ ဘိုးခင္ ေျပာတဲ့အတိုင္း စာေရးေပးလိုက္တယ္။
“ဟဲ့ ဒကာ ငါဘာေရးေပးရမွာလဲ”
“ေႏြေအာင္းဖားဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳးေရာင္းရန္ရွိသည္” လို႔ ေရးေပးေတာ္ မူပါဘုရား
“အိမ္း အကုသိုလ္ေတာ့ မ်ားသား … ဒါေပမဲ့ ဆရာရင္း ဒကာရင္းဆိုေတာ့ ေရးေပးရမွာေပါ့”
ဒီလိုနဲ႔ ဆရာေတာ္ ေရးေပးလိုက္တဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကို အိမ္ေရွ႕မွာ ထုတ္ခ်ိတ္။ ရြာထဲက လူေတြ ဝိုင္းဖတ္ၿပီး ဟားၾကတယ္။
“ေဟ့ ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳးဖာဆိုတာ ဘယ္လိုဟာလဲကြာ ငါတို႔ကို ျပစမ္းပါ။ တစ္ခ်ီတစ္ေမာင္းေလာက္ ေအာင္း လိုက္ခ်င္လို႔”
ဘိုးခင္က အိမ္ထဲကထြက္လာ
“ဖာ မဟုတ္ပါဘူးဗ် … ဖားပါ”
“မင္းအေမဂ်ီးေဒၚ (ႀကီးေတာ္) ဒီမွာ လာဖတ္ၾကည့္ ဖဦးထုပ္ေရးခ်ဖာပါဗ်ာ။ ဘယ္မွာလဲ ဝစၥႏွစ္လံုးေပါက္”
“သိဘူးေလဗ်ာ … ဆရာေတာ္ ေရးေပးလိုက္တာ”
“မင္းက ဖားေရာင္းမွာလား”
“ဟုတ္သေလ”
“တကယ္ဆိုရင္ စာတန္းက ဒီေလာက္ရွည္စရာ မလိုဘူးကြ”
“ဟုတ္ကဲ့ အမိန္႔ရွိပါ”
“ေႏြေအာင္းဖားေရာင္းရန္ရွိသည္ေလာက္ဆိုရင္ ရတာပဲ”
“ဟုတ္လား … အစ္ကိုတို႔ပဲ ေကာင္းေအာင္ ဖ်က္ေပး ျဖည့္ေပးပါေတာ့”
ဒီလိုနဲ႔ ဆရာေတာ္ေရးေပးလိုက္တဲ့ စာတန္းက
“ေႏြေအာင္းဖားေရာင္းရန္ရွိသည္” ျဖစ္သြားျပန္တယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္က လာျပန္တယ္
“ဘိုးခင္”
“ခင္ဗ်ာ”
“ဖားဆိုတာ ေႏြေအာင္းတာေတြ မိုးေအာင္းတာေတြ မရွိဘူးကြ။ ဖားဆိုတာ ဖားပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဖားေရာင္းရန္ ရွိသည္ေလာက္ဆိုရင္ရတယ္”
“ေၾသာ္ … ဟုတ္လား ျပင္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ”
ဒီလိုနဲ႔ ဆိုင္းဘုတ္က
“ဖားေရာင္းရန္ရွိသည္” ျဖစ္သြားျပန္တယ္
“ကိုဘိုးခင္”
“ဗ်ာ”
“ရွင့္ႏွယ္ေတာ္ ရွည္ရန္ေကာ”
“အလို”
“ဖားေရာင္းတာမ်ား ဖားဆိုတဲ့ တစ္လံုးေလာက္နဲ႔ လံုေလာက္တယ္။ ဖားဆိုရင္ ငါးမဟုတ္ဘူး။ ၾကက္လည္း မဟုတ္ဘူး။ ရွင့္အိမ္မွာ ဖားဆိုရင္ ဖားေရာင္းဖို႔ရွိတယ္ဆိုတာ အားလံုးသိတာပဲ”
“ေၾသာ္ ဟုတ္သားပဲေနာ္ … ဒါဆိုလည္း ဖား ဆိုပဲ ထားလိုက္ပါဗ်ာ”
ဘိုးခင္အိမ္ေရွ႕က ဆိုင္းဘုတ္မွာ ဖားဆိုၿပီး တစ္လံုးပဲ ျဖစ္သြားၿပီ။
ဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ေရွ႕ကို သူႀကီးကေရာက္လာတယ္
“ဘိုးခင္”
“ဟုတ္ကဲ့”
“ဘာေၾကာင့္ မင္းအိမ္ေရွ႕မွာ ဖားဆိုၿပီး ေရးထားသလဲကြ”
“မွန္ပါ ဖားေရာင္းရန္ ရွိသည့္အတြက္ ဖားလို႔ ေရးထားတာပါ”
“အလိုကြယ္ မင္း အိမ္မွာ ဖားရွိတယ္ဆိုတာ ငါ ဟိုးကုန္းအတက္ေလာက္ကတည္းက အနံ႔ရေနတာ။ ေရးထားစရာ လိုသလား။ ဖားဆိုတာ ေရးထားမွ သိတဲ့ေကာင္ေတြဆိုတာ အလကားေကာင္ေတြ။ တကယ္ ဆိုရင္ ေရးစရာ မလိုဘူးကြ။ ျဖဳတ္ထားလိုက္။ အနံ႔နဲ႔သိတယ္”
ဘိုးခင္က ဆိုင္းဘုတ္ကိုျဖဳတ္လိုက္တယ္။
ညေနအထိ ဖားလာဝယ္တာမရွိလို႔ပုပ္
အဲဒါ ေပယ်ာလကန္က လူေတြရဲ႕အလုပ္။
တင္ညြန္႔
photo: facebook
