Story
” ျပည္တန္ဆာ့ ဂုဏ္ ” အပိုင္း ၂
Home / Story / ” ျပည္တန္ဆာ့ ဂုဏ္ ” အပိုင္း ၂
” ျပည္တန္ဆာ့ ဂုဏ္ ” အပိုင္း ၂
STORY
adminApril 24, 20181 Comment
FB_IMG_1524565940226
ေရတြင္မေပ် ာ္ေသာ ငါး
သက္ေအာင္ တံခါးကို အသံမၾကားေအာင္ ေသျခာျပန္ပိတ္ၿပီး ေျခသံလံုလံုျဖင့္ အထဲသို႔ဝင္ခဲ့လိုက္သည္။ အခ် ိန္မွာ ည ၁၀ နာရီခြဲၿပီ။ မ တစ္ေယာက္ အိပ္ခန္းထဲတြင္ အိပ္ေနေလာက္ၿပီ ဟု သူ ခန္႔မွန္းမိေလသည္။
အိပ္ခန္းရွိရာသို႔ တေျဖးေျဖးေလ်ွ ာက္လာခဲ့ရာ ဧည့္ခန္းသို႔ အေရာက္တြင္ ခပ္သဲ့သဲ့ ၾကားလိုက္ရသည့္ အသံေၾကာင့္ သက္ေအာင္ ေျခလွမ္းမ် ားတုန္႔သြားရေလ၏။
. . .ဘယ္လိုပါလိမ့္ . . . ဟု စိတ္ထဲမွာေတြးရင္း ေသျခာေအာင္ နားစိုက္ေထာင္မိျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္ သက္ေအာင္တစ္ေယာက္ ၾကက္သီးေမႊးညွင္းေတြ ေထာင္ထသြားရေလေတာ့၏။
ေသျခာေလၿပီ။ လူႏွစ္ေယာက္၏အသံ။ ရွင္းေအာင္ထပ္ေျပာရလ်ွ င္ အမ် ိဳ းသားတစ္ဦးႏွင့္ အမ် ိဳ းသမီးတစ္ဦးတို႔၏ အသံ။ထို႔အျပင္ အႏွီ အသံမ် ားသည္ ပံုမွန္အေနအထားမဟုတ္။ မည္သည့္အခ် ိန္တြင္ ထိုကဲ့သို႔ အသံမ် ိဳ းထြက္ေပၚတတ္သည္ကို သက္ေအာင္အသိဆံုးပင္။
သက္ေအာင္ ေျခကို အတတ္ႏိုင္ဆံုးဖြကာ အိပ္ခန္းဆီသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ေလ်ွ ာက္ခဲ့ေလ၏။ အိပ္ခန္းႏွင့္နီးလာေလ အသံဗလံေတြကို ပို၍ က် ယ္က် ယ္ၾကားရေလျဖစ္ၿပီး အခန္းဝသို႔ေရာက္ေသာ္ အခန္းတံခါးမွာ သံုးပံုတစ္ပံုခန္႔ပြင့္လ်ွ က္ ခပ္ဟ ဟ ျဖစ္ေနေၾကာင္းေတြ႕ရေလသည္။
တံခါးကို အနည္းငယ္ထပ္တြန္း၍ အထဲကို အသာအကဲခတ္လိုက္ေသာအခါ ျမင္လိုက္ရသည့္ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ သက္ေအာင္၏ ႏွလံုးေသြးတို႔ တပြက္ ပြက္ ဆူပြက္သြားရေလေတာ့၏။
မ ႏွင့္ အျခားအမ် ိဳ းသားတစ္ေယာက္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးတြင္ အဝတ္အစားမ် ားမရွိၾက။ မ က ကုတင္ေခါင္းရင္းလက္ရန္းကို လက္ေထာက္အားျပဳ လ်ွ က္ သူမ၏ ခႏၶာကုိယ္ကို ေကာ့ကာ အေနာက္သို႔ျပစ္ထားေလသည္။ အမ် ိဳ းသားမွာမူ မ၏ ေနာက္ ဒန္းေလာ့ေပၚတြင္ ဒူးေထာက္၍ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ မရဲ႕ဆံႏြယ္တို႔ကို ရစ္ပတ္ ေဆာင့္ဆြဲလို႔ က် န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ မရဲ႕ ခါးသိမ္သိမ္ရွိ မရွိမယ့္ရွိမယ့္ ေဘးသားမ် ားကို ျဖစ္ညွစ္ဆုပ္ကိုင္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းခပ္တင္းတင္း တစ္ခ် က္ျခင္း လႈပ္ရွားေနေလသည္။
အသံရွဴ သံျပင္းျပင္းမ် ား
အသားခ် င္း တဖတ္ဖတ္ ထိရိုက္သံမ် ား
ရမၼက္ျပင္းျပင္း ေအာ္ၿငီးေနသည့္ မ၏ အေမတသံ အကိုေခၚသံမ် ား
အမ် ိဳ းသား၏ တ ဟင္း ဟင္း မာန္တင္းသံမ် ား
ကုတင္လႈပ္သံ မ် ား . . . .
စသည့္ စသည့္ အသံတို႔က သက္ေအာင္၏ နားထဲသို႔ သံရည္ပူျဖင့္ေလာင္းထည့္ေနသလို။ အခန္းထဲရွိ တဏွာ သားေကာင္ႏွစ္ဦးကေတာ့ တဏွာရာဂ ဝဲထဲတြင္ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ယစ္မူးေျမာပါေနၾကရင္း သက္ေအာင္ၾကည့္ေနသည္ကိုပင္ သတိမထားမိၾက။
. . . . . လုပ္ရက္လိုက္တာ မမရယ္။ လုပ္ရက္လိုက္တာ။ ေမာင္နဲ႔ အၿမဲတမ္း ခ် စ္ေနခ် င္တယ္ဆို ။ ခုေတာ့ အျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ထဲမွာ ျဖစ္ခ် င္တိုင္းကို ပိုးဆိုးပက္ဆက္ ျဖစ္ေနပါေပါ့လား။ ခု ေမာင္ ျမင္ေနရတဲ့ မ က . . . တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ အိေျႏၵရရ အၾကင္နာအျပည့္နဲ႔ ေမာင့္အေပၚမွာ အရမ္းခ် စ္ခဲ့တဲ့ မ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အျခားသူစိမ္းမိန္းမတစ္ေယာက္ကို ျမင္ေနရသလိုပါပဲလား။ ရက္စက္တယ္ မ ရယ္။ မ သိပ္ရက္ဆက္တယ္။ . . . .
သက္ေအာင္၏ စိတ္ထဲတြင္ ႏွလံုးသားထဲတြင္ မြန္းၾကပ္သထက္ မြန္းၾကပ္လာသလို အသားမ် ားလည္းတဆတ္ဆတ္တုန္၍ လည္ေၾကာမ် ားလည္းေထာင္ထလို႔ လာေခ် သည္။ အႏွီျမင္ကြင္းကို ဆက္ၾကည့္ေနရမည္ အႏွီအသံတို႔ကို ဆက္ၾကားေနရမည္ ဆိုပါက သက္ေအာင္ လူသတ္မိေပေတာ့မည္။
သူ ဘာလုပ္ရမည္နည္း။
သူ မည္သို႔ ဆံုးျဖတ္ရမည္နည္း။
ပံုမွန္အခ် ိန္တြင္ ရင့္က် က္မႈ အားနည္းကာ ကေလးဆန္ဟန္ရွိေသာ္လည္း အခက္အခဲ အၾကပ္အတည္းႏွင့္ ႀကံဳ ရခ် ိန္ က် င္းထဲၾကပ္ထဲသို႕ ေရာက္ခ် ိန္မ် ား၌ တစ္ပါးသူမ် ားထက္ ပိုမိုထူးကဲစြာ တည္ၿငိမ္ရင့္က် က္ သြားျခင္းသည္ သက္ေအာင္၏ စူပါ ပါဝါပင္ ျဖစ္ေလ၏။ ဤသို႔ေသာ ေကာင္းမြန္လြန္းလွသည့္ အားသာခ် က္ေၾကာင့္ပင္ သူသည္ စိန္ေခၚမႈအပြဲပြဲကို ရင္ဆိုင္ျဖတ္ေက် ာ္ကာ ယခုလို ေအာင္ျမင္ေသာ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း မဟုတ္ပါလား။
သက္ေအာင္ စိတ္ကို ေလ် ာ့ခ် လိုက္ၿပီး ေလပူတစ္ခ် က္မႈတ္ထုတ္လိုက္လ်ွ က္ အိပ္ခန္းဝမွ ထမင္းစားခန္းဆီသို႔ အသာထြက္ခဲ့လိုက္ေလသည္။ ထမင္းစားခန္းသို႔ေရာက္လ်ွ င္ ေရခဲေသတၱာအတြင္းမွ ကုတ္တစ္ဗူးကို ထုတ္ယူ၍ ဧည့္ခန္းသို႔ျပန္ေလ်ွ ာက္ခဲ့ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ဆိုဖာခံုေပၚတြင္ထိုင္ကာ ကုတ္ကို တစ္ဂ် ိဳ က္ျခင္းေသာက္ရင္း အိပ္ခန္းထဲမွ လူႏွစ္ဦး၏ တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာက္လ်ွ က္ရွိေသာ ရာဂါမီးမ် ား ၿငိမ္းေသ သြားမည့္အခ် ိန္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေစာင့္ဆိုင္းေနလိုက္ေလေတာ့သည္။
သက္ေအာင္တစ္သက္ ေသာက္ဖူးခဲ့သမ်ွ ကိုကာကိုလာတို႔ထဲတြင္ ယခု ေသာက္သံုးေနေသာ ကိုကာကိုလာသည္ အရသာ ရွိလွေပစြ။
” မ နဲ႔ ကိုလွဦးဟာ ဟိုးငယ္စဉ္ဘဝကတည္းက အရမ္းခ် စ္ၾကတဲ့ ခ် စ္သူေတြပါ။ မိဘေတြ သေဘာမတူလို ေဝးကြာခဲ့ၾကရၿပီး ခုလို မ ေမာင္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က် ၿပီးကာမွ ျပန္ဆံုၾကေတာ့ . . . . ဟီးး ဟီးးး ဟင့္ ဟင့္ ”
မ က ခုထက္ထိ အဝတ္ေတြ ျပန္မဝတ္ရေသး။ တံဘတ္ႀကီးတစ္ထည္ကို ရင္လ်ွ ားပတ္ထားရင္း ဆက္တီခံုေပၚတြင္ ထိုင္ကာ သက္ေအာင္ကို အထက္ပါအတိုင္းရွင္းျပၿပီး ေခါင္းကိုျပန္ငံု႔ကာ တ ဟီး ဟီး ငိုေက်ြ းေနေလသည္။ ကိုလွဦးဆိုသူကလည္း သူမ၏ နေဘးတြင္ မ် က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ထိုင္လ်ွ က္။
” ဒါနဲ႔ျမန္းမရယ္ . . .က် ေတာ္ လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းေတာ့ လက္ခံခဲ့ရေသးလား။ မ ရဲ႕လူကိုပဲ ဆက္ေစာင့္ကေရာေပါ့။ က် ေတာ္နဲ႕ ယူၿပီးေတာ့မွ ခုလို ေဖာက္လႊဲေဖာက္ျပန္ေတြလုပ္တာကေတာ့ မ က် ေတာ့္ကို သစၥာမဲ့တာပဲ။ မလိုပဲ က် ေနာ့္မွာလည္း ငယ္စဉ္အခါမွာ သံေယာဇဉ္တြယ္ခဲ့ရသူရွိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ မနဲ႕လက္ထပ္ၿပီးကတည္းက မ ကို က် ေတာ္ ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ သစၥာရွိရွိ သားမတ္မတ္မယားမတ္မတ္ ေပါင္းသင္းရွာေဖြ ေက်ြ းေမြးခဲ့တယ္။ မ မဟုတ္တဲ့ ဘယ္မိန္းကေလးအေပၚမွာမွ ေဖာက္လႊဲေဖါက္ျပန္စိတ္ဓာတ္ မေမြးခဲ့ဘူး။ မ ကသာ . . . ”
” ဟင့္ ဟင့္ ဟီးး အား အားးလံုး မ အမွားေတြခ် ည္းပါပဲရွင္။ တကယ္ေတာ့ ကိုလွဦးနဲ႔မ ျပန္ေတြ႕ၾကရလိမ့္မယ္လို႔ မ တကယ္မေမ်ွ ာ္လင့္ခဲ့ပါဘူး။ ေမာင္ လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းတဲ့အခ် ိန္မွာ ကိုလွဦးကလည္းအနားမွာမရွိ ေမာင္ကလည္း ျငင္းစရာမလိုေလာက္ေအာင္ ျပည့္စံုေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္မို႔ မ ေခါင္းၿငိမ့္မိခဲ့တာပါ။
ရက္စက္လြန္းတဲ့ ကံၾကမၼာက မ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝေရာက္ကမွာ ကိုလွဦးနဲ႔ ျပန္ဆံုေစခဲ့တယ္ေလ။ ခုလို ျဖစ္သြားရတဲ့အေပၚမွာ မလည္း တကယ္ကို စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ကိုလွဦးကိုလည္း အဆံုးရံႈးမခံႏိုင္သလို ႏွစ္နဲ႔ခ် ီေပါင္းသင္းလာခဲ့ရတဲ့ ေမာင့္ကိုလည္း သံေယာဇဉ္ျဖစ္မိတယ္ အားနာမိတယ္ သနားမိတယ္။ ”
” ေတာ္ပါေတာ့ မ ရယ္။ အပိုေတြေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့။ ကိုယ့္ရဲ႕ ကာမပိုင္လင္သားအေပၚမွာ သစၥာပ် က္ယြင္းခံၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကို ပံုအပ္သည္အထိ ကိုလွဦးအေပၚမွာ မ စိတ္ႏွစ္ထားၿပီးၿပီပဲ။ ကဲပါေလ . . ဒီလို လုပ္ၾကတာေပါ့ ”
သက္ေအာင္က စကားကို မဆက္ေသးဘဲ သက္ျပင္းတစ္ခ် က္ခ် ကာ မ် က္ႏွာကို အေပၚသို႔ေမာ့၍ စဉ္းစားဟန္ျပဳ လိုက္ေလ၏။
” ေျပာ ေျပာပါ ေမာင္ရယ္ . . . ေမာင္ဆံုးျဖတ္သမ်ွ နာခံဖို႔ ေမာင္ေပးသမ်ွ အျပစ္ေတြကို ခံယူဖို႔ မ အေနနဲ႔ အသင့္ပါပဲ ဟီးး ဟီးး အီးးး ”
သက္ေအာင္က ကိုလွဦး ဘက္ကိုလွည့္ၿပီး
” ကိုလွဦး တကယ္လို႔ ခုအခ် ိန္မွာ က် ဳ ပ္သာရွိမေနဘူးဆိုရင္ ခဗ် ား မ ကို တကယ္ၾကင္ၾကင္နာနာ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ လက္ထပ္ေပါင္းသင္းႏိုင္မွာ မို႔လို႔လား။ မ က က် ေတာ္နဲ႕ ျငားၿပီးသားေနာ္ ”
ဟု ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ ေမးလိုက္ေလ၏။ ထိုအခါ ကိုလွဦးက အံ့ၾသေသာ မ် က္လံုးတို႔ျဖင့္ သက္ေအာင္ကို အေတာ္ၾကာၾကာေလးျပန္ၾကည့္ၿပီးမွ ႏြယ္နီထြန္းဘယ္ဘဝေရာက္ေရာက္ ၎အေနျဖင့္ သူမကို တန္ဖိုးတထားႏွင့္ ဘဝ တစ္သက္တာ ေပါင္းသင္းလက္တြဲသြားႏိုင္ေၾကာင္း အထစ္ ထစ္ အေငါ့ ေငါ့ျဖင့္ ျပန္လည္ေျဖၾကားေလသည္။
ကိုလွဦး၏ စကားဆံုးေသာအခါ သက္ေအာင္က မ ကို စိုက္ၾကည့္လ်ွ က္ ေအာက္ပါအတိုင္းစကားဆိုေလ၏။
” ဒီမွာ မ ။ မလည္း ဥပေဒ ၾဆာမတစ္ေယာက္ပဲ။ ခု ျဖစ္ပ် က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ် က္ေတြအရ မတို႔ကို ပိုင္နက္က် ဴ းလြန္မႈ မယားခိုးမႈ တစ္လင္တစ္မယားဥပေဒ ေတြနဲ႔ ဒုကၡေကာင္းေကာင္းေပးလို႔ရတယ္ဆိုတာ မ သေဘာေပါက္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ က် ေတာ္ မလုပ္ပါဘူး။ က် ေတာ့္ထက္ ပိုၿပီး သံေယာဇဉ္ရွိလို႔မွ လူ႔က် င့္ဝတ္ လူ႔သီလကို အပ် က္ခံၿပီး မ ဒီလူကို ေရြးခဲ့ၿပီးၿပီပဲ။
က်ြ န္ေတာ္ ေပါင္းသင္းလာခဲ့တဲ့ ကာလေတြအတြင္း သာယာေပ် ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့အခ် ိန္ေတြကို မေၾကာင့္ က် ေတာ္႐ခဲ့ပါတယ္။ က် ေတာ္က မကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာခ် စ္ခင္ျမတ္ႏိုးခဲ့သလို . . မ ကလည္းက် ေတာ့္ကို လင္သားတစ္ေယာက္လိုသာမက ေမာင္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္လိုပါ ဂရုတစိုက္နဲ႕ ျပဳ စု ေစာင့္ေရွာက္ ေပးခဲ့တယ္။ ၾကင္နာယုယခဲ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ က် ေတာ္ဟာ . . . ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ဆံုးပါးသြားၿပီးကတည္းက တစ္ေကာင္ၾကြက္ တစ္မ် က္ႏွာပါ မ ရယ္။ က် ေတာ့္ရဲ႕ အထီးက် န္အေဖာ္မဲ့လွတဲ့ဘဝကို မ ေၾကာင့္ အခ် ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ စိုစိုျပည္ျပည္ ေပ် ာ္ေပ် ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖစ္ခြင့္ရတဲ့ အတြက္ က် ေတာ္ မကို ေက် းဇူးတင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့ ဒါေတြအားလံုးၿပီးသြားပါၿပီ။ မ ကို က် ေတာ္ကြာရွင္း ေပးမယ္။ က် ေတာ္နဲ႔ကြာရွင္းၿပီးတာနဲ႔ တၿပိဳ င္တည္း ကိုတင္ဦးနဲ႔ မကို လက္ထပ္ေပးၿပီး မ တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕ဆက္ ေနဖို႔ထိုင္ဖို႔နဲ႔ ဘဝထူေထာင္ဖို႔ ဒီကြန္ဒိုခန္းနဲ႔ ေငြ သိန္း ၄၀၀ က် ေတာ္လက္ဖြဲ႕လိုက္ပါ့မယ္။ ဒါ မ နဲ႔ အတူတူေနခဲ့ရၿပီး က် ေတာ္ ေပ် ာ္ရႊင္ခြင့္ရတဲ့ အခ် ိန္ကာလေလးေတြအတြက္ က် ေတာ့္ဘက္က မ ကို တတ္ႏိုင္သမ်ွ ျပန္လည္ေပးဆပ္တယ္လို႔ပဲ မွတ္ပါေတာ့။
ခုေတာ့ က် ေတာ္ ရံုးကို ျပန္ေတာ့မယ္။ မ လည္း ျပန္အိပ္ေတာ့။ ကိုလွဦးလည္း ျပန္ခ် င္ရင္ျပန္ မျပန္ခ် င္လည္း ဒီမွာသာ ဆက္အိပ္ေပေတာ့ . . . ဟုတ္ၿပီလား။ က် ေတာ္ စီစဉ္စရာရွိတာေတြစီစဉ္ၿပီး မနက္ ၁၀ နာရီခြဲအေရာက္ ေရွ႕ေနနဲ႔ လာခဲ့မယ္။
ကဲ . . ခြင့္ျပဳ ၾကဦး ”
သက္ေအာင္က စကားကိုအဆံုးသတ္ကာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီး . . . မ တို႔ႏွစ္ဦးကို ေက် ာခိုင္း၍ အခန္းတံခါးဝဆီသို႔ တလွမ္းခ် င္းေလ်ွ ာက္လွမ္းခဲ့ေလေတာ့သည္။
” မ မွားၿပီ ေမာင္ေရ . . . . မ အမွားေတြပါေမာင္ရဲ႕ မ မိုက္မိတာပါတာ။ သနားဖို႔ေကာင္းလိုက္ေလျခင္း ေမာင္ေလးရယ္ . . . . ဒီလိုလူမ် ိဳ းအေပၚကိုမွ ဒီလို လုပ္ရက္ရတယ္လို႔ မိႏြယ္နီရယ္ . . . မ ကို ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ရွင္ မ ကို ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ ေမာင္ ရဲ႕. . . . . ဟီးး ဟီးး အီးးး ဟီးးး ”
ဧည္ခန္းဆက္တီခံုတြင္ထိုင္လ်ွ က္ မ် က္ႏွာကို လက္ဝါးျဖင့္အုပ္ကာ ၾကဴ ၾကဴ ပါေအာင္ ရိႈက္ႀကီးတငင္ ငိုေၾကြးခ် လိုက္သည့္ မ ၏ ငိုသံတို႔ကို သက္ေအာင္မၾကားႏိုင္ေတာ့။ ၾကားလည္းမၾကားလိုေတာ့။
ဤသို႔ျဖင့္ သက္ေအာင္သည္ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ခင္းတြင္ ေရွ႕ေနမ် ား အသိသက္ေသမ် ားေရွ႕၌ လက္မွတ္ထိုးကာ ခ် စ္မယားအပါအဝင္ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းတစ္ခန္းႏွင့္ ေငြသိန္းေလးရာအား ကိုလွဦးထံသို႔ လွဴ ဒါန္းလိုက္ေလေတာ့သည္။ ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ မိန္းမအား ကုတ္ကပ္ဖက္တြယ္မထားဘဲ အလ်ွ င္အျမန္ စြန္႔ပစ္ဖယ္ရွားလိုက္ေသာ သက္ေအာင္၏ လုပ္ရပ္အား နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ် ားက သာဓုေခၚၾကေလကုန္၏။
သို႔ေသာ္ ညဘက္တြင္ သက္ေအာင္သည္ ေန႔အခါက ၿမိဳ သိပ္ႀကိတ္မွိတ္ေအာင့္အီးထားရသမ်ွ ကို အတိုးခ် လ်ွ က္ အေကာင္းစား စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုသို႔သြား၍ တစ္ကိုယ္တည္း ေၾကကြဲရေလေတာ့သည္။ အတူတူေနထိုင္ခဲ့ၾကစဉ္ကာလတစ္ေလ်ွ ာက္လံုး သူ႔အေပၚတြင္ အစစအရာရာ ေႏြေထြးၾကင္နာမႈအျပည့္ေပးခဲ့ေသာ မ ကိုရုတ္တရက္ ခ် က္ျခင္းဆိုသလို စြန္႔လႊတ္လိုက္ရသည္မဟုတ္ပါလား။ အခ် ိန္ကာလ တိုေတာင္းေပမယ့္ သက္ေအာင္ဘက္က ခ် ည္ေႏွာင္ခဲ့သည့္သံေယာဇဉ္ပမာဏက မေသးလွေပ။
” ဒီအျဖစ္အပ် က္ႀကီးသာ တကယ္မဟုတ္ခဲ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ မ ရယ္။ က်ြ န္ေတာ္ ဒီအမွန္တရားကို လံုးဝ လက္မခံႏိုင္ေသးဘူး။ မကေတာ့ ခုေလာက္ဆို တပါးသူရင္ခြင္မွာ ေပ် ာ္ေနေရာေပါ့ . . . ”
ေၾကကြဲျခင္းမ် ားစြာကို တေထြးႀကီးေပြ႕ပိုက္လ်ွ က္ မ် က္ရည္ႏွင့္ ေရာေနၿပီျဖစ္ေသာ အေကာင္းစားယမကာကို တစိမ့္စိမ့္မွီဝဲရင္း သက္ေအာင္ တေျမ့ေျမ့ေဆြးေနမိေလ၏။
သို႔ေသာ္ သတိတမံ ဉာဏ္ကတုတ္ႏွင့္ ပညာခ်ြ န္းအုပ္သူ ျဖစ္သည့္အေလ်ွ ာက္ ေမွာက္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ သူ အလြန္အက်ြ ံမေသာက္ျဖစ္။ နဲနဲေထြလာရံုျဖင့္ ဝိတ္တာကို ေဘလ္ေတာင္း ေငြရွင္းၿပီး ထြက္ခဲ့လိုက္ေလသည္။ ေငြရွိေသာ္လည္း အေဖာ္မပါဘဲ အထီးက် န္ တစ္ေကာင္ၾကြက္ ေရွ႕ဆက္ေလ်ွ ာက္လွမ္းရမည့္ ဘဝတြင္ အရာရာကို ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွသာ ေတာ္ကာၾကမည္ဟု သက္ေအာင္ေေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ေလ၏။
စားေသာက္ဆိုင္မွ ကားကို ကိုယ္တိုင္ေမာင္းထြက္ခဲ့ၿပီး ခဏအၾကာ လူျပတ္ေသာ လမ္းေကြ႕တစ္ေနရာအေရာက္ လမ္းမီးတိုင္ေအာက္တြင္ အသားျဖဴ ျဖဴ ကိုယ္လံုးသြယ္သြယ္ အမ် ိဳ းသမီးတစ္ဦးအား အမ် ိဳ းသားႏွစ္ဦးမွ ဆြဲလားရမ္းလားလုပ္ေနသည္ကို သက္ေအာင္ ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သက္ေအာင္လည္း ၎တို႔၏ နေဘးသို႔ေရာက္သည္ရွိေသာ္ ကားကိုအရွိန္ေလ် ာ့၍ အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေလ၏။
အဆြဲအလြဲခံေနရေသာ အမ် ိဳ းသမီးမွာ ေက် ာလည္ေလာက္ရွိသည့္ ဆံပင္တို႔ကို အေရာင္စံုဆိုးကာဖြားဖြားခ် ထားၿပီး သြယ္သြယ္လွလွ သူမ ခႏၶာကိုယ္၏ေကာက္ေၾကာင္းမ် ား အထင္းသားေပၚေစမည့္ အဝတ္အစားတို႔ကို တင္းရင္းေနေအာင္္ဝတ္ဆင္ထားေလသည္။ အမ် ိဳ းသားႏွစ္ဦးမွာလည္း ပညာမဲ့ လူမိုက္ ႏွာဗူးစရိုက္ရွိသူမ် ားျဖစ္ေၾကာင္း ရုပ္လကၡဏာမ် ားကိုျမင္ရံုျဖင့္ သိႏိုင္ေပ၏။
” . . . အင္းး ညငွက္ တစ္ေကာင္ကို အေဝမတည့္ျဖစ္ေနၾကတာထင္တယ္ . . . ”
သက္ေအာင္လည္း ဝင္မပါေတာ့ဘဲ ကိုယ္လမ္းကိုယ္ ဆက္သြားဖို႔ရန္သာ ဆံုးျဖတ္၍ ကားကိုဆက္ေမာင္းခဲ့ေလသည္။
သို႔ေသာ္ ၎တို႔ကို ေက် ာ္လာခဲ့ၿပီး မလွမ္းမကမ္းသို႔အေရာက္. . . ရုန္းရင္းကန္ရင္းကားဘက္သို႔ လွည့္လိုက္သည့္ အမ် ိဳ းသမီး၏ မ် က္ႏွာေခ် ာေခ် ာေလးကို ဘက္မွန္ထဲမွ ျဖတ္ခနဲ ျမင္လိုက္ရသည္တြင္ သက္ေအာင္ ရင္ထဲမွာ အမည္မသိေဝဒနာတစ္ခု ခံစားလိုက္ရေလေတာ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သက္ေအာင္ ကားကို လမ္းေဘးသို႔ထိုးရပ္လိုက္ကာ
ဘက္မွန္ထဲမွေန၍ ၎တို႔သံုးဦး၏ အေျခအေနကို ဆက္လက္ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္ေလ၏။
ျမင္ကြင္းကေတာ့ မေကာင္းလွ။ အမ် ိဳ းသားႏွစ္ဦး၏ ေခၚယူမႈေနာက္သို႔ အမ် ိဳ းသမီးက မလိုက္လို၍ ျငင္းဆိုရုန္းကန္ေနသည့္ဟန္ ရွိေလသည္။ အႏွီအမ် ိဳ းသမီး၏ မ် က္ႏွာလွလွေလးကို အေတာ္ကို ရင္းရင္းနီးနီးေတြ႕ဖူးျမင္ဖူးေနသည္ဟု သက္ေအာင္ ထင္မွတ္မိေလ၏။
သို႔ေသာ္ မည္သည့္ေနရာ မည္သည့္အခ် ိန္တြင္ မည္ကဲ့သို႔ ေတြ႕ဖူးျမင္ဖူးခဲ့သည္ကို ျပန္လည္စဉ္းစားဖို႔ရန္ အခြင့္အေရးမရွိေတာ့။ သေကာင့္သားႏွစ္ဦးက အမ် ိဳ းသမီး၏ပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ရိုက္လို႔ေနေျခၿပီ။
ျပသနာတစ္ခုကိုေတာ့ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရဖို႔ရန္ ေသျခာ သြားေလေတာ့သည္။ တစ္ကိုယ္တည္းေအးေအးေဆးေဆးေနလို၍ အေဖာ္လိုက္ေပးမည္ဆိုသည့္ မာန္ေနဂ် ာ ကိုသန္႔ဇင္တို႔ကို မေခၚခဲ့မိျခင္း မွာ သူ႔ရဲ႕အမွားပင္။ သက္ေအာင္ ပါးစပ္မွ ေလပူတစ္ခ် က္ကို ဟူးခနဲ မႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး
” အင္းေလ . . ဘာပျဲဖစ္ျဖစ္ ငါတစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုးနည္းကိုပဲ သံုးရေတာ့မွာေပါ့ ”
ဟု ဆံုးျဖတ္ခ် က္ခ် ကာ ဘက္ဂီယာထိုးၿပီး ကားကို အေနာက္သို႔ျျပန္ဆုတ္ခဲ့ေလေတာ့၏။
ဆိုက္ကနက္ကားအမဲေရာင္ႀကီး ေနာက္ျပန္ဆုတ္လာ၍ ၎တို႔အနားတြင္ ထိုးရပ္လိုက္သျဖင့္ အမ် ိဳ းသားႏွစ္ဦး အနည္းငယ္ေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားေလသည္။ ခ် ဳ ပ္ကိုင္ရိုက္ပုတ္ခံေနရသည့္ အမ် ိဳ းသမီးကိုလည္း လႊတ္ေပးလိုက္ေလ၏။
သက္ေအာင္က ကားအံဝက္အတြင္းမွ တစ္စံုတစ္ရာကို ႏိႈက္ယူ၍ ခါးၾကားတြင္ထိုးကာ ကားတံခါးဖြင့္ၿပီး ေအာက္သို႔ ဆင္းလိုက္ေလသည္။ ေသျခာအကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ရာ အမ် ိဳ းသားႏွစ္ဦးက သူ႔ထက္အသက္ငယ္မည့္ဟန္ရွိသည့္အတြက္ . . .
” ဒီမွာ ငါ့ညီတို႔ ” . . ဟူ၍ စကားစလိုက္ေလ၏။
ကားေပၚမွဟန္ပါပါျဖင့္ဆင္းလာလ်ွ က္ ၎တို႔ကို စကားလာေျပာသည့္ သက္ေအာင္အား လူငယ္ႏွစ္ဦးက . . . ဒီလူဘာလဲကြာ။ ဘာလာရႈပ္တာလည္း။ သူရဲေကာင္းဝင္လုပ္ခ် င္တာလား . . . . ဟူသည့္ အၾကည့္မ် ိဳ းျဖင့္ မိုက္ကန္းကန္း ရွဴ သိုးသိုးျပန္ၾကည့္ၾကေလသည္။ သက္ေအာင္ကေတာ့ အႏွီဆိုးသြမ္းလူငယ္တို႔၏ အၾကည့္ကို ဂရုမစိုက္ဘဲ စလက္စ စကားကိုသာ ဆက္လိုက္ေလ၏။
” ငါ့ညီေတြ မင္းတို႔ ၄ သိန္းတန္ ဖာခ် ဖူးလားကြ ”
၎တို႔ႏွင့္သိလည္းမသိ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမ်ွ လည္း မေတြ႕မျမင္ဘူးဘဲ ဤသို႔ ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္လာေမးေနေသာ သက္ေအာင္ကို လူငယ္ႏွစ္ဦးက ေခတၱမ်ွ အံ့အားတသင့္ေၾကာင္ၾကည့္ေနၾကၿပီး ခဏၾကာမွ အရပ္ရွည္ရွည္အသားမဲမဲႏွင့္ လူငယ္က သတိဝင္လာဟန္ျဖင့္
” ခဗ် ားနဲ႔ က် ဳ ပ္နဲ႔ သိလို႔လား။ ေဟ့လူႀကီး ေသာက္ဇယားလာမကပ္နဲ႔ေနာ္။ ဒီမွာေတြ႕လား ”
ဟု ႀကိမ္းဝါးကာ ခါးၾကားမွ ဓားကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေလသည္။
” အိုးး ဟိုးးဟိုးး ေနၾကပါဦးကြာ။ စိတ္မႀကီးပါနဲ႕ ။အကိုက တကယ္သိခ် င္လို႔ေမးတာပါ။ ေလးငါး သိန္းတန္တဲ့ ဖာ ကို ငါ့ညီတို႔ ခ် ဘူးၾကလား။ ခ် ဘူးတယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုေနလဲ။ လန္းလား အမွန္အကန္ေလးလိုပဲလား။ အကိုလည္း အဲ့ဒီဘက္မွာ ဝါသနာပါလို႔ စံုစမ္းၾကည့္တာပါ။ ”
သက္ေအာင္၏ စကားဆံုးေသာအခါ အရပ္ပုပုအသားျဖဴ ျဖဴ ႏွင့္ အနည္းငယ္ ယဉ္ေက် းဟန္ရွိေသာ လူငယ္က
” ေနစမ္းပါကြာ။ မင္းဓားႀကီးသိမ္းစမ္းပါ ”
ဟု သူ႔လူလက္ထဲက ဓားကို ဆြဲလုလိုက္ၿပီး
” ဟဲ ဟဲ က် ေတာ္တို႔က လမ္းေဘးလူမိုက္ေတြပဲ ကိုႀကီးရဲ႕။ ေလး ငါး သိန္းတန္ေတာ့ ဘယ္ခ် ဖူးမလဲ။ ခု ဒါေလးေတာင္ က် ေတာ္တို႔ ၾဆာႀကီးအရွိန္နဲ႔စားရမလားလို႔ လာမတာ။ ကိုႀကီးေျပာတဲ့ ေလး ငါး သိန္းတန္ဆိုလို႔ကေတာ့ ကိုႀကီးရယ္ . . ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ေဖြးဥ လုံးတင္း ဝင္းမႊတ္ ေနေတာ့မွာေပါ့။ အသားေလးကို လ်ွ ာနဲ႔ထိၾကည့္ရင္ေတာင္ ခ် ိဳ မလားပဲရယ္ ”
ဟူ၍ သက္ေအာင္ကို အေသအျခာျပန္ရွင္းျပေလသည္။ သက္ေအာင္လည္း ဂ် ပု၏ လူေရးသူေရး သိတတ္ပံုကို သေဘာၾက၍ တ ဟဲ ဟဲ ရယ္ေမာလ်ွ က္
” ေအးးးကြ။ အကိုကလည္း ခု ငါ့ညီတို႔ကို အဲ့ဒီကိစၥညွိမလို႔။ ဒီလိုကြာ . . . အကို႔အေနနဲ႕ ေဟာဒီေကာင္မေလးကို ဒီညအတြက္ သိပ္လိုခ် င္သြားတယ္။ ”
သက္ေအာင္၏ စကားေၾကာင့္ ေလာရွည္ငမဲတူ၏ မ် က္ႏွာ အေတာ္ပင္ တင္းမာသြားၿပီး ဂ် ပုကေတာ့ သက္ေအာင္ဘာဆက္ေျပာမည္ကို ဆက္လက္နားေထာင္ေနေလသည္။ အမ် ိဳ းသမီးကေတာ့ မဲ့ၿပံဳ းေလး ခပ္မဲ့မဲ့ၿပံဳ းရင္း လက္ပိုက္ကာ သက္ေအာင္ကို စိုက္ၾကည့္ေနေလ၏။
” ဒါေၾကာင့္ ငါ့ညီတို႔ကို ေဆာ္ဖိုးေငြေလးသိန္းနဲ႔ ေဟာ္တယ္ခ ႏွစ္သိန္း ေပါင္းေျခာက္သိန္းထုတ္ေပးလိုက္မယ္။ အဲ့ဒီေငြေျခာက္သိန္းကို ငါ့ညီတို႔ ႀကိဳ က္သလိုသံုး။ ေဆာ္ပဲေခၚခ် ခ် ဘိုးဘြားရိပ္သာကိုပဲ သြားလွဴ လွဴ အကိုနဲ႔မဆိုင္ေတာ့ဘူး။ ငါ့ညီတို႔က ေဟာဒီက အမ် ိဳ းသမီးကို အကိုနဲ႔ ထားျပစ္ခဲ့ဖို႔ပဲ။ ငါ့ညီတို႔ စဉ္းစားၾကေပါ့ ”
သက္ေအာင္၏ စကားဆံုးေသာအခါ ဆိုးသြမ္းလူငယ္ႏွစ္ေယာက္လည္း ေခါင္းခ် င္းဆိုင္၍ တိုင္ပင္ၾကေလရာ တတ္ပုက သေဘာတူဖို႔ရန္အားသန္ေသာ္လည္း ေလာရွည္မွာမူ လူမိုက္ဂုဏ္ကို ထိန္းလိုဟန္ျဖင့္ ခံတန္တန္ အေနအထားတြင္ ရွိေလ၏။
သို႔ေသာ္ သက္ေအာင္က အေပၚထပ္ကုတ္အက်ၤ ီကိုလွပ္ကာ ခါးတြင္ထိုးထားသည့္ ပစၥတိုကိုျပလိုက္ၿပီး
” ဒီမွာ ငါ့ညီတို႔ . . .ဘာမွ ေထြေထြထူးထူးစဉ္းစားမေနပါနဲ႔ကြာ။ အကိုက အားလံုးေကာင္းဖို႔ေျပာတာပါ ”
ဟု ဆိုလိုက္သည္တြင္ေတာ့ ေလာရွည္သည္လည္း သက္ေအာင္ႏွင့္သေဘာညီသြားလ်ွ က္ ေငြေျခာက္သိန္းကိုလိမ္လိမ္မာမာယူ၍ ေက် းဇူးတင္ေၾကာင္းအထပ္ထပ္ေျပာၿပီး ျပာျပာသလဲ ထြက္ခြာသြားၾကေလေတာ့သည္။
” ကဲ . . လာ မိန္းကေလး ကားေပၚတက္။ မင္းအိမ္ကို ကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္ ”
သက္ေအာင္က ကားတံခါးဖြင့္ကာ ကားေပၚတက္လိုက္ၿပီး မိန္းကေလးကိုလည္း ကားေပၚတက္ေစ၍ သူမ၏ အိမ္ကို လိုက္ပို႔ရန္ ဟန္ျပင္ေလသည္။ မိန္းကေလးက သက္ေအာင္ရဲ႕စကားကို လိုက္ေလ် ာဘဲ ဟက္ခနဲ တစ္ခ် က္ရယ္လိုက္ၿပီး
” ရွင္ ခုလို႔ ကူညီတာ ေက် းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က် မအိမ္ျပန္လို႔ ေတာ့ မျဖစ္ေသးဘူးရွင့္။ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ေဖာက္သည္ေစာင့္ရဦးမယ္။ ေဖာက္သည္မရရင္ ပိုက္ဆံမရဘူး။ ဒီေခတ္ႀကီးကလည္း ပိုက္ဆံမရွိရင္ အသက္ေတာင္ရွဴ လို႔ရတာ မလြယ္ဘူးေလ ”
ဟုဆိုကာ ကားေပၚသို႔ မတက္ဘဲေနေလရာ သက္ေအာင္လည္း
” ဒီမွာ မိန္းကေလး . . မင္းဒီေန႔ရမယ့္ ညေၾကးေတြဘာေတြ ေခါင္းထဲကထုတ္ထားလိုက္စမ္းပါ။ ခု မင္းေတြးရမွာက အိမ္ျပန္ၿပီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြးအိပ္ဖို႔ပဲ။ က် န္တာ အားလံုး ငါတာဝန္ယူတယ္ . . ဟုတ္ၿပီလား ”
ဟု ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးေျပာလိုက္မိေလ၏။ ထိုအခါမွ မိန္းကေလးက ခံစားခ် က္ နည္းပါးလွေသာမ် က္ႏွာျဖင့္ သက္ေအာင္ကို မအီမလည္ ခပ္ယဲ့ယဲ့ ၿပံဳ းျပရင္း ကားတံခါးဆြဲဖြင့္ကာ သူရဲ႕ေဘးခံုတြင္ ဝင္ထိုင္ေလသည္။
” လိုက္ပို႔ရမယ့္ေနရာ ကိုယ့္ကိုေျပာ ”
သက္ေအာင္လည္း မိန္းကေလးကို လိုက္ပို႔မည့္ေနရာအားေမးျမန္းရင္း ကားကို ေမာင္းထြက္လာခဲ့ကာ အျခားသိလိုသည္မ် ားကို စပ္စုလိုက္ေလေတာ့၏။
” က် မ နာမည္က ပန္းေရာင္။ ေနတာက ၾကည့္ျမင့္တိုင္ x x x ရပ္ကြက္မွာ။ ခုနက ရွင္နဲ႔ေတြ႕ခဲ့တဲ့ေနရာက ေဖာက္သည္ရွာဖို႔ က် မ က် က္စားေနၾက ေနရာပဲ။
က် မက တစ္ေန႔တစ္ႀကိမ္ပဲ လိုက္တယ္။ အကာအကြယ္မသံုးရင္ လက္မခံဘူး။ ေၾကးက တစ္သိန္း။ က် မကတစ္ဝက္ရတယ္ က် မရဲ႕ေဘာစ့္က တစ္ဝက္တယ္။ က် မအေၾကာင္းကေတာ့ဒါပဲ။ ရွင္ဘာသိခ် င္ေသးလည္း။ ”
” ေနပါဦး ကေလးမရဲ မင္းရဲ႕ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ရင္းၿပီး မင္းဖာသာရွာထားတဲ့ေငြကို ဘာလို႔ ေဘာစ့္ဆိုတဲ့လူကို တစ္ဝက္ေပးေနရတာလဲ ”
” ေရာ္ . . ရွင္ကေတာ့ခက္ၿပီ။ ေဘာစ့္ကို မေပးလို႔ျဖစ္မလား။ ေဘာ့စ္က နယ္ခံေလ။ သူက က် မတို႔ရဲ႕ က် န္းမာေရး လူမူေရး ေတြကို အားလံုးတာဝန္ခံတယ္။ အႏၲရာယ္မျဖစ္ေအာင္ ရဲမဖမ္းေအာင္လည္းကာကြယ္ေပးတယ္ေလ ”
” ဒါဆို အသြင္ယူၿပီးဖမ္းတယ္တို႔ ဘာတို႔ စသျဖင့္ ရဲဖမ္းခံရတဲ့ မိန္းကေလးေတြက ေဘာစ့္ဆိုတာနဲ႔ အလုပ္မလုပ္လို႔လား ”
” ဒါက ေဘာစ့္ခ် င္းကြာတယ္ရွင့္။ တခ် ိဳ ႕ေဘာစ့္က အထက္ကို အရမ္းပိုင္တယ္။ တခ် ိဳ ႔ေဘာစ့္ေတြၾကေတာ့ မျဖစ္သေလာက္ေတြရယ္။ တကယ္ခံရေၾကးဆို အဲ့ဒီမျဖစ္သေလာက္ ေဘာစ့္ကို ကပ္မိတဲ့ မိန္းကေလေတြက ခံရေတာ့တာပဲ ”
” မင္းတို႔ေဘာစ့္က ပိုင္တယ္ေပါ့ ”
” ပိုင္တာေပါ့ရွင့္။ က် မတို႔ေဘာစ့္နဲ႔အလုပ္လုပ္တဲ့သူတိုင္း ဘာေရွာ့မွ မရွိေစရဘူး။ သူ႔စည္းကို မေက် ာ္ရင္ေပါ့။ ေက် ာ္လာခဲ့ရင္ေတာ့ အဲ့ဒီသူ ဒီေလာကထဲက ေပ် ာက္သြားေတာ့တာပဲ ”
” ေၾသာ္ . .ဒီလိုလား။ ဒါနဲ႔ မင္းရဲ႕ေဘာစ့္က ပိုင္တယ္လည္းေျပာေသးတယ္ ဟိုေကာင္ႏွစ္ေကာင္က မင္းကို ဘာလို႔ ဆြဲလားရမ္းလားနဲ႔ ရိုက္နက္ေနရတာလဲ ”
” အို . . သိပ္အေမးအျမန္းထူတာပဲ။ ဘာလဲ . . ရွင္ကရဲလား ”
” ဟာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္က စိတ္ဝင္စားလို႔ေမးၾကည့္တာ။ ၿပီး ၿပီးေတာ့ မင္း မင္းက . . .”
သက္ေအာင္က စကားမဆက္ေသးဘဲ ေျပာဖို႔ မေျပာဖို႔ စဉ္းစားေနေလ၏။ ထိုအခါ ပန္းေရာင္က စိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္
” ၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ဆက္ေျပာေလ . . . ”
” ၿပီးေတာ့ . . မင္းက ကိုယ္ငယ္ငယ္က အရမ္းကိုရင္းနီးခဲ့ဖူးတဲ့ ကေလးမတစ္ေယာက္နဲ႕ အေတာ္ကို ဆင္ေနလို႔ ”
” ဟား ဟားး ဟားး းးဟားး ”
သူမ၏ ရယ္သံစူးစူးေလးက သက္ေအာင္ကို ေလွာင္ေျပာင္ေနသလိုပင္။
အားရေအာင္ရယ္ၿပီးမွ ပန္းေရာင္က မ် က္ႏွာလွလွကို ျပန္တည္လိုက္ၿပီး
”ရွင္ရယ္ . . ငယ္ငယ္ကဆံုခဲ့ဖူးတဲ့ ငယ္ခ် စ္ဦးနဲ႔ တူတယ္တို႔ ဘာတို႔ဆိုၿပီး က် မအေပၚ သံေယာဇဉ္ေတြ လာမႏြယ္ပါနဲ႕ရွင္။ နာမည္တူမရွား လူတူမရွားပါ။
ရွင့္ပံုစံႀကီးၾကည့္ရတာ တကယ့္လူႀကီးလူေကာင္းပံုစံနဲ႕ အရက္ကိုေတာင္ ခုမွ ေလာက္ေလာက္လားလားေသာက္ဖူးခဲ့တဲ့အေနအထား။ က် မက ၾကက္မရွင့္။ အေဝးႀကီးပါရွင္။
ဒီမွာ လူႀကီးရဲ႕ . . အဆင့္အတန္းေတြ ဂုဏ္ေတြ ျဒပ္ေတြ ျမင့္မားလွပါတယ္ဆိုတဲ့ ရွင္တို႔ ဘဝေတြကိုလည္း က် မစိတ္မဝင္စားဘူး။ က် မရဲဲ႕ စုတ္ျပတ္သတ္ၿပီး ျဖစ္ခ် င္ရာျဖစ္ေနတဲ့ ဘဝကိုလည္း ရွင္စိတ္ဝင္စားစရာမလိုဘူး ရွင္းလား . . .။မီးဆိုတာ မေလာင္ခင္တည္းက တားရတာမို႔ ရွင့္ကိုက် မႀကိဳ သတိေပးထားရတာ။
ကဲ . .ဒါေတြ ထားပါေလ။ ရွင္သိခ် င္တာကို က် မေျပာျပမယ္။ က် မကိုဆြဲလြဲေနတဲ့ေကာင္ေတြထဲက ေလာရွည္ေကာင္က က် မေဘာစ့္ရဲ႕ ေလးေယာက္ေျမာက္ မယားပါသားရွင့္။ ဂ် ပုက သူ႔သူငယ္ခ် င္း။ ေဘာစ့္အရွိန္နဲ႕ က် မကို အႏိုင္က် င့္ေန႔ၾက။ ဒီတစ္ခါေတာ့ က် မက အႏိုင္က် င့္မခံေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ သူတို႔အလိုကိုမလိုက္ဘဲ ေနမိလို႔ က် မကို ရိုက္ၾကႏွက္ၾကတာ။ သိၿပီလား . . .”
မိန္းကေလးရဲ႕ စကားဆံုးေသာအခါ သက္ေအာင္လည္း သက္ျပင္းတစ္ခ် က္ခ် လိုက္ၿပီး
” မင္းလည္းမလြယ္သလို မင္းဘဝကလည္း မလြယ္ပါလားကြာ ”
ဟူ၍ ခပ္ေဆြးေဆြး ၿငီးျငဴ လိုက္မိေလေတာ့၏။
ဤသို႔ျဖင့္ သက္ေအာင္သည္ မိန္းကေလးအား သိလိုသည္မ် ားကို ေမးျမန္းလ်ွ က္ ကားေျဖးေျဖးခ် င္းေမာင္းလာခဲ့ေလရာ ၾကည့္ျမင္တိုင္ x x x ရပ္ရွိ မထင္မရွားလမ္းႏွစ္ခု ဆံုရာသို႔အေရာက္တြင္ သူမက
” ေတာ္ၿပီ ရွင္က် မကို ဒီအထိပဲပို႔ေတာ့။ က် န္တာ က် မဘာသာလမ္းဆက္ေလ် ာက္ေတာ့မယ္။ အိမ္ကေရာက္ခါ နီးပါၿပီ ”
ဟု ကားရပ္ခိုင္းေလသည္။ လမ္းေဘးသို႔ ကားထိုးရပ္ေပးလိုက္ေသာအခါ သူမက တစ္စံုတစ္ခုကို သတိရသြားဟန္ျဖင့္ ကားေပၚမွ မဆင္းေသးဘဲ သက္ေအာင္ဘက္သို႔လွည့္ကာ ေအာက္ပါအတိုင္း ေမးျမန္းေလ၏။
” ကဲ . . ၾဆာႀကီး ခုည က် မရဲ႕ဝင္ေငြအတြက္ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ ”
သက္ေအာင္လည္း အနည္းငယ္စဉ္းစားဟန္ျပဳ လ်ွ က္
” ဒီလိုလုပ္ကြာ . . တစ္ညကို တစ္သိန္းမဟုတ္လား။ ကိုယ္မင္းအတြက္ တစ္ပတ္စာ ခုႏွစ္သိန္းေပးခဲ့မယ္။ မင္းအလုပ္မသြားဘဲ အိမ္မွာ တစ္ပတ္တိတိ ဒီအတိုင္းေနလို႔ မရဘူးလား ”
ဟူ၍ သူမကို ကမ္းလွမ္းလိုက္ေလ၏။ ထိုအခါ သူမက တစ္ခ် က္ေတြေဝသြားၿပီးမွ
” ဒီလိုရွိတယ္ရွင့္။ မနက္ဖန္တစ္ရက္ကိုေတာ့ ရွင္ေငြဘယ္ေလာက္ပံုေပးေပး ရွင့္ကို ေပးလို႔မရေတာ့ဘူး။ က် မ ေဘာစ့္ ႀကိဳ ခ် ိတ္ေပးထားတဲ့ ေအာ္ဒါ လက္ခံထားၿပီးသားျဖစ္ေနၿပီ။ က် မက အလုပ္လုပ္ရင္ ကတိမဖ် က္တတ္ဘူး။ က် န္တဲ့ရက္ေတြဆိုရင္ေတာ့ ရွင့္ရဲ႕ေအာ္ဒါကို က် မ လက္ခံႏိုင္ပါတယ္။ ရွင္က က် မကို ေငြေပးထားတာကိုးး ”
ဟု ျပန္လည္ေျဖၾကားေလသည္။ သူမရဲ႕ အေျဖစကားထဲမွ မနက္ဖန္တစ္ရက္ဟု ဆိုလိုက္ျခင္းကို သက္ေအာင္ ရင္ထဲတြင္ နင့္ခနဲ ခံစားလိုက္ရေသာ္လည္း လုပ္ငန္းအေပၚတြင္ထားရွိသည့္ သူမ၏ စည္းကမ္းအား အေလးထားသည့္အေနျဖင့္ သက္ေအာင္ လက္ခံလိုက္ရေလေတာ့သည္။
” ဒါဆိုရင္ ရွင္နဲ႔က် မအေပးအယူ အိုေက ၿပီေနာ္။ က် မကို ခုႏွစ္သိန္းမေပးနဲ႕ ။ ေရာ့ တစ္သိန္းျပန္ယူ။ က် မက တစ္ရက္ မေပးႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့ တစ္ရက္စာေလ် ာ့ၿပီး ေျခာက္သိန္းပဲယူမယ္။ က် မ သူမ် ားပိုက္ဆံ အလကားမလိုခ် င္ဘူး ”
” ေကာင္းၿပီကေလးမ ”
သက္ေအာင္က သူမျပန္ေပးေသာ ေငြတစ္သိန္းကို အိပ္ထဲသို႔ ျပန္ထည့္လိုက္ေလ၏။
သူမက ပိုက္ဆံမ် ားကိုရည္တြက္ရင္း
” ေၾသာ္ . . ေျခာက္ရက္ႀကီးမ် ားေတာင္ အိမ္မွာ ေနရမွာဆိုေတာ့ ပ် င္းစရာႀကီးေပါ့ ”
ဟု ခပ္ၿငီးၿငီးေလးေျပာလိုက္ေလရာ သက္ေအာင္က သူမဘက္သို႔လွည့္၍
” ေနာက္ဆံုးတစ္ရက္ကို ကိုယ္လာေခၚလွည့္မယ္။ ေရွာ့ပင္ပတ္ထြက္ၾကတာေပါ့။ မုန္႔ေတြလည္း စားၾကမယ္ ”
ဟု အစီအစဉ္ဆြဲလိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ ပန္းေရာင္လည္း မ် က္ႏွာ ဝင္း ပ သြားၿပီး သက္ေအာင္၏ အႀကံကို လက္ခံေလ၏။
” အိုေကေလ။ ထြက္ၾကတာေပါ့။ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႕ကိုယ္ရွင္းေၾကးေနာ္။ သေဘာတူလား။ ”
” သေဘာတူပါတယ္ကေလးမရယ္။ မင္း့သေဘာပါ ”
” ဒါနဲ႔ ေရွာ္ပင္ထြက္ရံု မုန္႔စားရံုပဲလားရွင္ က် န္တဲ့ အစီအစဉ္ေလးေကာ မပါဘူးလား ”
သူ႔ရဲ႕ မ် က္ႏွာကို ညိွဳ ႕ဓာတ္ျပင္းျပင္းၾကည့္ရင္း တစ္ခြန္းျခင္းေမးလိုက္တဲ့ ပန္းေရာင္ရဲ႕အေမးကို သက္ေအာင္ ခ် က္ျခင္း ျပန္လည္ေျဖဆိုဖို႔ရန္ ဆြံ႕အသြားေလသည္။ အတန္ၾကာေအာင္ သူမ၏ မ် က္ႏွာလွလွကို ျပန္လည္စိုကၾ္ကည့္ေနမိၿပီးမွ အၾကည့္ကိုလႊဲကာ
” အဲ့ဒီေန႔ၾကမွ စဉ္းစားၾကတာေပါ့ကြာ ”
ဟူသည့္ မေသမျခာအေျဖမ် ိဳ းကိုသာ သက္ေအာင္ ျပန္လည္ေျဖၾကားလိုက္ႏိုင္ေလေတာ့၏။
ထို႔ေနာက္ ေနာက္ဆံုးေန႔တြင္ ေတြ႕ဆံုရန္ ခ် ိန္းဆိုၾကေလသည္။
” အဲ့ဒီေန ကိုယ္ဘယ္ကိုလာေခၚရမလဲ ”
” ဘယ္မွလာမေခၚနဲ႔ ညေန 3 နာရီ x x x ေကာ္ဖီဆိုင္မွာေစာင့္။ က် မလာခဲ့မယ္။ အျပန္က် မွ ဒီအထိလိုက္ပို႔ေပါ့ ။ ဒီၾကားထဲ ရွင္လိုအပ္ရင္လည္း က် မကိုဖုန္းဆက္လိုက္ပါ။ က် မရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္က@@@@@@@@ ။မနက္ဖန္ကလြဲၿပီး ဒီတစ္ပတ္စာ က် မကို ရွင္ပိုင္ပါတယ္ ”
ပန္းေရာင္က စကားကို အဆံုးသတ္လိုက္္ၿပီး သက္ေအာင္၏ မ် က္ႏွာကို ခပ္စူးစူးတစ္ခ် က္ ထပ္မံစိုက္ၾကည့္ကာ ကားတံခါးဖြင့္၍ ဆင္းသြားေလ၏။
ကားေအာက္သို႔ေရာက္ေသာ္ သူမက ကားတံခါးျပန္လိုက္ၿပီး ျပတင္းေပါက္မွေန၍ ခနဲ႔ၿပံဳ းေလးၿပံဳ းျပရင္း
” ေၾသာ္ ဒါနဲ႔ . . ရွင္က အေတာ္ေလး ေငြကို အားကိုးတယ္ေနာ္ . . .”
ဟု သက္ေအာင္ကို ခနဲ႔တဲ့တဲ့လွမ္းေျပာျပန္သည္။
သက္ေအာင္လည္း သူမနဲအၿပိဳ င္ ေထြေထြထူးထူးမေျပာလိုေတာ့တာမို႔
” အခ် ိန္မေစာေတာ့ဘူး ကေလးမ။ အခ် မ္းလည္းပိုလာၿပီ။ အိမ္အျမန္ျပန္ၿပီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနလိုက္ေတာ့။ ကိုယ့္ကို ခြင့္ျပဳဦး ”
ဟု အသာၿပံဳ းျပရင္းျဖင့္သာ ႏႈတ္ဆက္စကားဆို၍ ကားကိုေမာင္းထြက္လိုက္ ခဲ့ေလေတာ့သည္။
” . . . . . ဒီေန႔မနက္တင္ ေငြသိန္းေလးရာနဲ႔ ကြန္ဒိုတစ္ခန္းေပးၿပီး မယားကို ကြာခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕အေၾကာင္းကိုသာ မင္းသိမယ္ဆိုရင္ ငါ့ကို ဘယ္ေလာက္ျမန္း မင္း စြပ္ဆြဲလို႔ေကာင္းလိုက္လိမ့္ဦးမလဲ မိန္းကေလးရယ္ . . . ”
သက္ေအာင္ ရင္မွ ေျပာလိုက္ေသာ စကားသံမ် ားကိုေတာ့ ပန္းေရာင္ဟူသည့္ အႏီွမိန္းကေလး မၾကားႏိုင္စေကာင္းေတာ့။
ေရတြင္မေပ် ာ္ေသာ ငါး
Post navigation
Previous” ျပည္တန္ဆာ့ ဂုဏ္ ” အပိုင္း ၁” ျပည