ေကာင္ေလးကအေပါင္းသင္းမွားပီးပ်က္စီးသြားခဲ႔တယ္ တခါမွမလုပ္ဖူးတဲ႔အရက္ ေဆးလိပ္ ကြမ္းအကုန္လုပ္တတ္လာတယ္ ေနာက္ဆံုးေဆးပါစြဲသြားတယ္။ ေကာင္မေလးလဲေကာင္ေလးအက်င့္ေတြပ်က္ေနတာကိုရိပ္မိသြားတယ္။ ေနာက္ ေကာင္ေလးအေကာင္းကိုေသခ်ာစံုစမ္းခဲ႔ပီး အကုန္လံုးသိသြားခဲ႔တယ္ ဒါနဲ႔သူဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္ သူေကာင္ေလးကိုခ်စ္ေပမဲ႔သူျဖတ္ဖို့ဆံုးျဖတ္ခဲ႔တယ္ အဲ႔ဒါကလဲသူ႕ခ်စ္သူကိုလမ္းမွားမေရာက္ေအာင္ ေနာင္တရေအာင္လို့သူလုပ္ဖို့ဆံုးျဖတ္ခဲ႔တာပါ.. တစ္ေန႔ေတာ့သူ ေကာင္ေလးကို ေတြ႔ဖို့သူတို့ဆံုေနျကေနရာေလးမွာခ်ိန္းလိုက္တယ္။ အေတာ္ျကာေစာင့္ေနေပမဲ႔ေကာင္ေလးေရာက္မလာခဲဘူး
ဒါမဲ႔ေကာင္ေလးေရာက္လာခဲ႔ပါတယ္ တကိုလံုးေခြ်းေတြနဲ႔ ေကာင္မေလးအေတာ္လန္႕သြားတယ္ ဟိုတယ္၏အထက္ဆုံးအထပ္ရိွ စားေသာက္ဆိုင္တြင္ စုံတြဲမ်ား မိသားစုမ်ား လုပ္ငန္း႐ွင္မ်ား ကိုယ့္အာ႐ုံနဲ႔ကိုယ္ေျပာဆိုေဆြးေႏြး အလုပ္မ်ားေနၾကသည္။
အသံဗလံေတြက ဆူညံမေနပါ။ သို႔ေသာ္ အာ႐ုံကိုယ္စီႏွင့္ သြားလာဝင္ထြက္ေနၾကသူေတြ စည္ကားလ်က္ရိွ၏။ထိုသို႔ မတိတ္မဆိတ္ လူစည္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္..မိန္းမေဒါက္ဖိနပ္သံတဂြက္ဂြက္က အားလုံး၏အာ႐ုံကို သိမ္းက်ံဳးယူလိုက္သလိုပင္။
ေျခဖ်ားမွ စ၍လွပေသာ ပန္ဆယ္လ္ဟီးအျမင့္ႀကီးႏွင့္..ေပါင္လယ္သာသာရိွေသာ ရင္ပိုင္းျပတ္အနီေရာင္ ကိုယ္က်ပ္အက်ႌကို ဝတ္ထားကာ မ်က္ႏွာက ျဖဴဥႏုဖတ္ေနသည့္မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ အနီရဲရဲဆိုးထားသည့္ႏွင္းဆီဖူးႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ထား၏။ထိုသူမသည္ အနီရဲရဲလည္ဆြဲတစ္ကုံးကိုသာ ဝတ္ဆင္ထားၿပီး မ်က္ႏွာကိုေမာ့ခ်ီကာ ေလွ်ာက္လာသည့္ ေျခလွမ္းတို႔က ခပ္က်ဲက်ဲ။ ပစ္မ်ိဳးမွဲ႔မထင္လွပလြန္းသည့္ မ်က္ႏွာႏွင့္သူမကို ဆိုင္ထဲရိွလူအားလုံးနီးပါးေငးခနဲျဖစ္သြားၾကသည္။ ဝိတ္တာေတြပင္ ေျခလွမ္းမွားရတ့ဲအထိ ရက္ရက္စက္စက္ လွလြန္းသည့္ သူမက ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ထီမထင္သည့္မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ သူမအတြက္သီးသန႔္လုပ္ေပးထားသည့္ စားပြဲဝိုင္းမွာ သြားထိုင္သည္။
ဝိတ္တာေတြအေျပးအလႊားေရာက္လာကာ စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြခ်ေပးေနေသာ္လည္း သူမက ေက်ာက္စီလက္ပတ္နာရီကိုသာ ငုံ႔ၾကည့္ေန၏။
""လွလိုက္တာကြာ...ဒီေလာက္လွတာမျမင္ဖူးဘူး...""
""အဲဒါ ႏိုင္ငံေက်ာ္သူေဌးႀကီး ဦးဗညား ရဲ႕သမီးကြ......ပန္းေရာင္ျခယ္တဲ့""
""မင္းကသိလို႔လား. ..""
""သိတာေပါ့ နာမည္ႀကီးပဲ..စီးပြားေရးဘုရင္မေလ..အရမ္းလွသေလာက္ အရမ္းလည္းေတာ္တာကြ...""
""သူ႔ကို အရင္မျမင္ဖူးပါဘူး..""
""သူက ဒီကိုလာခဲတယ္ကြ..ကိစၥရိွလို႔ ေနမွာေပါ့..ကဲပါ..ေတာ္ၾကာ ဂ်ာႀကီးအဆူခံထိလိမ့္မယ္...""
ဝိတ္တာႏွစ္ေယာက္ တီးတိုးတီးတိုးသဖန္းပိုးလုပ္ရင္း ထြက္သြားၾကလွွ်င္ ပန္းရောင္ျခယ္ေခါင္းေမာ့လာ၏။ သူတို႔ ေျပာသလိုပင္ သူမက တကယ္လည္းနာမည္ႀကီးတ့ဲသူပါ။ သူမရဲ႕ အလွအပ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ ဂုဏ္သတင္းေတြေၾကာင့္ ပုရိသအမ်ား၏ ကမ္းလွမ္းျခင္းကိုလည္း ခံခဲ့ရပါ၏။ သို႔ေသာ္ ပန္းရောင္ျခယ္အေနႏွင့္ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာကိုစိတ္ဝင္စားျခင္းမရိွေသးသလို ခ်စ္ခြင့္ပန္ထားသည့္လူအားလုံးကိုေခါင္းခါျငင္းဆိုခ့ဲသည္ခ်ည္းပင္။
သူမ၏ႏွလုံးသားကို အစိုးရႏိုင္မည့္ေယာက်္ားမရိွေသး။ သူမအတြက္ အေကာင္းဆုံးလက္တြဲေဖာ္ျဖစ္လာမည့္ေယာက်္ားဟာ သူမ၏ႏွလုံးသားကိုသာမက သူမ၏ဘဝ သူမ၏စီးပြားေရးအားလုံးကိုလႊမ္းမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္သူျဖစ္ရမည္။ သူမထက္ အစစအရာရာ အဆေပါင္းမ်ားစြာသာလြန္ႀကီးက်ယ္သူျဖစ္ရမည္။
သူမ ႏိုင္ငံတကာသြားလာခ့ဲေသာ္လည္း ထိုသို႔ေသာ ေယာက်္ားမ်ိဳးကို မေတြ႔ရေသးပါ။ ဒီေန႔ ဒီဟိုတယ္ကိုလာခ့ဲျခင္းဟာ ဒက္ဒီ့ရဲ႕ဆႏၵေၾကာင့္ပဲျဖစ္သည္။
`ဒက္ဒီမအားဘူးသမီး ဒက္ဒီ ဂ်ပန္ကိုသြားရမွာ..အဲဒါေၾကာင့္ သခင္လေးစေတမန္ကို သမီးပဲသြားေတြ႔လိုက္ပါ..သူနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ကိစၥကလည္း အရမ္းအေရးႀကီးေနတယ္...သခင္ေလးေစတမန္ ဒက္ဒီ့အတြက္ အရမ္းကိုအေရးႀကီးအေလးထားရမယ့္ပုဂၢိဳလ္မို႔ သမီး ေတြ႔ကိုေတြ႔ရမယ္...ဒက္ဒီ သူ႔ကို ဖုန္းဆက္ထားေပးမယ္...သူနဲ႔ေတြ႔တ့ဲအခါ စကားေျပာ ဆင္ျခင္ပါသမီး..သူက စကားေျပာမွားရင္မႀကိဳက္တတ္ဘူး...´ ဒက္ဒီေျပာတာေတြနားထဲျပန္ၾကားေနရင္း ဒက္ဒီ့လိုႏိုင္ငံေက်ာ္ သူေဌးတစ္ေယာက္မွာ ဒီေလာက္ထိအေလးထားရမည့္သူရိွေနတာကို အံ့ၾသမိသည္။ ဒက္ဒီ့ကိုစီးပြားေရးလုပ္ငန္း႐ွင္ေတြ ခယေနၾကသည့္အထဲမႇာ ဒက္ဒီကိုယ္တိုင္ခယေနရသည့္ဒီပုဂိၢဳလ္က ဘယ္ေလာက္ထိအေရးပါေနသလဲ။
အေတြးေတြႏွင့္ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်ိန္းထားသည့္အခ်ိန္ေရာက္ဖို႔ငါးမိနစ္ပဲလိုေတာ့သည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္က မလာေသး။ သူမတစ္သက္မွာ သူမ်ားကိုထိုင္ေစာင့္ေနရတာ ဒါပထမဆုံးပဲျဖစ္သည္။ ရင္ထဲမွာလည္း ေအာင့့္သက္သက္ျဖစ္ေနသည္။ ထိုစဥ္...
""မင္းကပန္းရောင္ျခယ္လား...""
အရပ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္လူတစ္ေယာက္က အနားေရာက္လာကာ ေမးေတာ့...
""ဟုတ္ပါတယ္ ...႐ွင္က..""
စူးစမ္းသလိုတစ္ခ်က္ၾကည့္၍သူမေမးလိုက္မိသည္။ ေစတမန္ .မ်ားလား။
""ဪ...ကြၽန္ေတာ္က သခင္လေးစေတမန္ရဲ႕ အတြင္းေရးမႉးပါ...သခင္ေလးေစတမန္ ေစာေစာေလးကပဲ ကြၽန္ေတာ့္ဆီဖုန္းဆက္ပါတယ္...သူ ျမန္မာျပည္ကိုေရာက္ေနပါၿပီတ့ဲ ေနာက္မိနစ္အနည္းငယ္အတြင္း သူဒီကို လာပါလိမ့္မယ္...တကယ္လို႔ သူေနာက္က်သြားရင္ သူ႔အစား ဒီကေလဒီကို ကြၽန္ေတာ္လာေတြ႔တာပါ..""
ပန္းရောင္ျခယ္စိတ္တိုသြားေလသည္။ အခ်ိန္က ၁၀နာရီထိုးဖို႔ ၃မိနစ္ပဲလိုေတာ့သည္။ ဟိုပုဂိၢဳလ္က ခုမ်ျမန္မာျပည္ေရာက္သည္ဆိုေတာ့ အခ်ိန္ကိုမေလးစားတ့ဲသေဘာပါလား..။ ဒက္ဒီ့ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္သာမဟုတ္လႇ်င္ သူမလွည့္ျပန္သြားမွာပဲျဖစ္၏။
""ကြၽန္မက သူ႔ကို ဘယ္အခ်ိန္ထိေစာင့္ေနရဦးမွာလဲ...""
""ေစာင့္စရာမလိုေတာ့ပါဘူး ေလဒီ...ကြၽန္ေတာ့္္ သခင္လေးလာပါၿပီခင္ဗ်ာ..""
အတြင္းေရးမႉးစကားေၾကာင့္ သူမလွည့္ၾကည့္သည္။
ဆိုင္ထဲသို႔ လူငါးေယာက္ ဝင္လာကာ အလယ္မွလူက ကုတ္အက်ႌအနက္၊ေဘာင္းဘီအနက္ႏွင့္ မ်က္မွန္နက္တပ္ထားသျဖင့္ အလြန္႔အလြန္ေခ်ာေမြ႔တင့္တယ္သည့္ ဝင္းဖန္႔ဖန္႔မ်က္ႏွာမွလြဲ၍ ေျခစေခါင္းဆုံးနက္ေမွာင္ေန၏။ ပန္းေရာင္ျခယ္ဤမွ် ေခ်ာေမြ႔တင့္တယ္သည့္ေယာက်္ားကို မျမင္ဖူးခ့ဲေပ။ သူက......
သူ႔အတြက္ ျပင္ဆင္ထားသည့္ထိုင္ခုံမွာ ဝင္ထိုက္လိုက္ၿပီး ေဘးမွ အတြင္းေရးမႉးအပါအဝင္ ေလးေယာက္က စက္႐ုပ္ေတြလိုေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနၾကသည္။ ပန္းေရာငျ္ခယ္ ထိုင္ခံုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သူကိုတအ့ံတၾသၾကည့္ေနစဥ္ ထိုလူက မ်က္မွန္နက္ကိုခြၽတ္လိုက္လွ်င္ ထူတန္းသည့္မ်က္ခုံးတို႔ေအာက္မွ စူး႐ွေသာမ်က္လုံးတို႔သည္ မ်က္ေတာင္ေတြေကာ့ေနသျဖင့္ ညိဳ႕ဓာတ္ေတြပါေန၏။ ထင္းေနသည့္ႏွာတံႏွင့္ ေထာင့္ခ်ိဳးညီ၍နီျမန္းထူျပည့္သည့္ႏႈတ္ခမ္းေတြ...ေလးေထာင့္ဆန္သည့္မ်က္ႏွာႏွင့္ လိႈင္းတြန္႔ဆံပင္ေတြ....အားလုံးကိုျခံဳငုံၾကည့္လိုက္လွ်င္ အလြန္ေယာက်္ားပီသသည့္ မ်က္ႏွာပိုင္႐ွင္ပဲျဖစ္သည္။ ပန္းေရာငျ္ခယ္ တစ္ခ်က္ေတာ့ေငးခနဲ ျဖစ္သြားေလသည္။
""ဟုတ္ပါတယ္ သခင္ေလး..ဦးဗညားက ဂ်ပန္ကိုအလုပ္ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ဒီမနက္ပဲထြက္သြားလို႔ သူ႔ကိုယ္စား သူ႔ရဲ႕သမီး ပန္းေရာငျ္ခယ္ လာေတြ႔တာပါ...." စေတမန္မ်က္ေမွာင္ကုပ္သြားကာ သူမကိုတစ္ခ်က္လႇည့္ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းခါလိုက္ရင္း..""ငါေတြ႔ခ်င္တာ ဦးဗညား ကိုပါ...သူမအားဘူးဆို ငါ့ကို ဒီေနရာထိ မခ်ိန္းခ့ဲသင့္ဘူး..အဲဒီေတာ့ မင္းကိုအားနာပါတယ္ေလဒီ..ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က ဦးဗညားနဲ႔ေတြ႔မွျဖစ္မွာမို႔ မင္းကိုေျပာစရာဘာစကားမွမရိွဘူး...မင္းလာေပးတ့ဲအတြက္ ကိုယ္ဝမ္းသာပါတယ္.. ကိုယ့္ဘက္က မင္းနဲ႔ေတြ႔ဖို႔လာတာမဟုတ္လို႔ လာလမ္းအတိုင္းျပန္လွည့္သြား႐ုံပဲရိွတယ္...မင္းရဲ႕ဒက္ဒီကိုေျပာလိုက္ပါ လူစားထိုးစရာမလိုပါဘူးလို႔...ကဲ ကိုယ္သြားမယ္...""
သူတို့ကအရမ္းကိုလိုက္ဖက္ပီးလူတကာအားက်ရေလာက္တဲ႔စံုတြဲေလးတစ္တြဲေပါ့ သူတို႔ကအတူစားအတူသြား တေယာက္ကိုေတ်ာက္နားလည္မႈအျပည့္နဲ႔ ေတ်ာက္ကအားငယ္ရင္ေတ်ာက္ကအားေပးမယ္ေတ်ာက္ကဝမ္းနဲရင္လဲေနာက္ေတ်ာက္ကမ်ွေဝခံစားမယ္ ေတ်ာက္ကေပ်ာ္ရႊင္ေနရင္ေနာက္ေတ်ာက္ကလဲေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္ အဲ႔လိုအရမ္းကိုခ်စ္ၾကတဲ႔စံုတြဲ သူတို့ႏွစ္ေယာက္ဆီကိုကံျကမာဆိုးျကီးက်ေရာက္လာေတာ့တယ္ ေကာင္ေလးကေဆးေျကာင္ပီးကေယာင္ေခ်ာက္ျခားေတြျဖစ္ေနတယ္ ေကာင္မေလးက ဘာျဖစ္ေနလဲလို့ေမးေတာ့ေကာင္မေလးကိုျကည့္လိုက္တယ္
ေနာက္သူ႕မွာပါလာတဲ႔ဓားနဲ႔ေကာင္မေလးကိုထိုးသတ္လိုက္တယ္ ေကာင္မေလးအဲ႔ေနရာမွာပဲပြဲခ်င္းပီးေသခဲ႔တယ္ ေနာက္မွေကာင္ေလးလဲသတိျပန္ဝင္သြားပီး သူေကာင္မေလးကိုဓားနဲ႔ထိုးလိုက္မိပီဆိုတာသိေတာ့အရမ္းကိုေျကကြဲဝမ္းနဲခဲ႔တယ္ ဒါမဲ႔ အဲ႔ေနရာကလူရွင္းေနတာျဖစ္လို့ဘသူမွမေတြ႕ခင္ေကာင္မေလးကိုအဲ႔ေနရာမွာပဲေျမျမႈပ္ခဲ႔တယ္ သူရွပ္အျဖဴေရာင္မွာလဲေကာင္မေလးရဲ႕ေသြးေတြစြန္းထင္းေနတယ္
ေကာင္ေလးအရမ္းကိုေျကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္ေနပီ
သူခ်စ္တဲ႔သူကိုသူ႕လက္နဲ႔ျပန္သတ္လိုက္ေတာ့အရမ္လဲခံစားခဲ႔ရတာေပါ့
ဒီလိုနဲ႔သူအိမ္ကိုျပန္လာခဲ႔တယ္ အဲ႔အေျကာင္းကိုေခါင္းထဲကထုန္မရေအာင္စဥ္းစားပီးေတြေဝေနခဲ႔တယ္ သူအရမ္းလဲေျကာက္ေနခဲ႔တယ္
အဲ႔ဒီလိုစဥ္းစားရင္းကေနည9:00နာရီထိုးသြားတယ္
သူအသံတစ္ခုျကားလိုက္ရတယ္ "ေဒါက္"
အျပင္မွာေခြးေတြလဲအရမ္းအူေနတယ္
အဲ႔ခ်ိန္မွာသူ႕ရဲ႕ေျကာက္စိတ္ကသူ႕ကိုစိုးမိုးေနb
"ေဒါက္" သူထပ္ျကားတယ္
သူ႕အခန္းျပတင္းေပါက္ကေနေလေတြလဲတိုက္ေနတယ္
လိုက္ကာအျဖဴျကီးကလြင့္လို႔
"ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္"
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔အရမ္းကိုနီးကပ္စြာျကားေနရb
သူ႕အခန္းဆီကိုလာေနတာပဲ သူသိလိုက္ပီ
သူလဲေျကာက္ေျကာက္နဲ႔အခန္းတခါးကိုသြားဖြင့္လိုက္တယ္
"ကြ်ီ႔ ႔႔႕႕႕႕႕႕႕႕"(တံခါးဖြင့္သံ)
အျပင္မွာ ဘသူမွမရွိဘူး
သူျပန္ပိတ္လိုက္တယ္ ေနာက္သူ ကုတင္ဆီျပန္လာခဲ႔တယ္
"အား"
သူအလန့္တျကားနဲ႔ေအာ္လိုက္တယ္
သူေတြ႔လိုက္ရတာက အျဖဴေရာင္ပုဝါျကီးလြင့္ပီးဆံပင္ဖားလ်ားခ်ထားတဲ႔အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ သူေသခ်ာျကည့္လိုက္ေတာ့ သူသတ္ခဲ႔တဲ႔သူ႕ရဲ႕ခ်စ္သူပဲ
သူ႕နားကိုတျဖည္းျဖည္းလာေနတယ္
"င့ င့ ကိုမေျခာက္ပါနဲ႔ကြာ ငါ ငါမင္းရဲ႕ခ်စ္သူေလ"
"မင္းင့ကိုမမွတ္မိေတာ့ဘူးလား"
သူအရမ္းေျကာက္ပီးသရဲမကိုသူေျပာခ်င္တာေတြကေယာင္ကတမ္းေလ်ွာက္ေျပာေနခဲ႔တယ္
သရဲမကေတာ့ သူ႕ဆီကိုတေရြ႕ေရြ႕လာပီးအနားေရာက္ေတာ့
"နင္ အဲ႔အကၤ် ီကေသြးေတြ ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ မလုပ္လို့ကေတာ့နင္ဒီညေသေစရမယ္"
ေကာင္ေလးလဲအရမ္းေျကာက္တာနဲ႔ျမန္ျမန္ခြ်တ္ပီးေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုသြားပီးေျပာင္ေအာင္ေလ်ွာ္ေတာ့တာေပါ့
ဒါေပမဲ႔ကံမေကာင္းစြာပဲေသြေတြကခဲေနလို့ဘလိုမွမေျပာင္ႏိုင္ဘူး သူအခက္ေတြ႔ေနတာေပါ့
သူ႕ပံုကိုျကည့္ပီးသရဲမက
"ဟား ဟ ဟား ဟ ဟ ဟား"
အသံနက္ျကီးနဲ႔ရယ္လိုက္တယ္ ပီးေတာ့ေကာင္ေလးနားကိုနျဖည္းျဖည္းကပ္လာတယ္
ေကာင္ေလးလဲေျကာက္ေျကာက္နဲ႔ ေသြးေတြကိုမထြက္ထြက္ေအာင္ေလ်ွာ္ေနတာေပါ့
"ဟား ဟ ဟ ဟား ဟား"
သရဲမကထပ္ရယ္လိုက္ပီးသူ႕ကို ေျပာလိုက္တယ္
"ဟက္အေကာင္ ေလ်ွာ္လို့ထြက္မလား နင္မွအိုမိုဆပ္ျပာမႈန္႕အသစ္ကိုမသံုးပဲ"
ေျပာၿပီး သူ႔လူမ်ားနွင့္ ခ်က္ခ်င္း ထထြက္သြားသည့္ေက်ာျပင္ကိုအံ့ၾသစြာၾကည့္ေနရင္း ေတာက္ခတ္လိုက္မိသည္။ သူမအျဖစ္က ငုိရမလား ရယ္ရမလားမသိေတာ့။ ဒီလူက ဘယ္လိုေယာက်္ားမ်ိဳးလဲ။ သူမဒီေန႔မွာပဲ ပထမဆုံး ထိုင္ေစာင့္ဖူးခ့ဲၿပီး ပထမဆုံးက်န္ရစ္ခဲ့ရေလၿပီ။ ကားေမာင္းေနသည့္မင္းခန့္က အမိန္႔အတိုင္း ဂေဟာေက်ာင္းသို႔ေမာင္းလာ၏။ ေစတမန္ ကေ်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးႏွင့္ေတြ႔ၿပီး စကားေျပာကာ လက္ေဆာင္ေပးၿပီး ဧည့္ဆောင္ထဲမွထြက္လာခဲ့လွ်င္...သစ္ပင္ေအာက္တြင္ရိွေသာမိနး္ကေလးကလွပေခ်ာေမြ႔ၿပီးႏြဲ႔ေပ်ာင္းေနသည္။သူမကႏူးညံၾကည္လင္ေသာအသားေရႏွင့္သမင္ကဲ့သို႔ၾကည္လဲ့လဲ့မ်က္၀န္းမ်ားရိွၿပီးနက္ေမွာင္ေျဖာင့္စင္းေသာဆံေကသာမ်ားကသူမပုခံုးေပၚျဖာက်ေန၍က်က္သေရရိွလွသည္။ျမန္မာဆန္ဆန္မိုးျပာေရာင္၀မ္းဆက္ေလးႏွင့္သိမ္ေမြ႔ဟန္ႏွင့္လွပတင့္တယ္ေန၏။သူမေခါငး္ႏွင့္မလွမ္းမကမး္တြင္ရိွေသာတ႐ုတ္စကား၀ါပနး္ေလးကိုလက္ညိဳးထိုးကာ.....ရဲရင့္သူမေခါငး္ကိုပုတ္ရငး္ ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္လႊတ္လပ္ပြင့္လငး္စြာရယ္ေနသည္ျဖစ္သြားစြယ္ေလးမ်ားကညီညာသြယ္တန္းေနသည္။သူမမ်က္ႏွာႏွင့္အမူအရာတိုင္းကို ဧည့္ေဆာင္ေ႐ွ႕မွလွမး္ၾကည့္ရင္းေစတမန္ရင္ခုန္သံေတြျမန္သြားရသည္။