+=+=+=+=+
က်ေနာ္ ----
ေပ်ာ္ေအာင္ ---- ၾကံဖန္ေနတယ္
တိုင္မွာ ---- ကပ္ခ်ိတ္ထားတဲ့
ဘဝရဲ႕ ---- နာရီလက္တံေတြကို
ပင့္ကူမွ်င္ေတြနဲ႔ ---- တန္ဆာဆက္ရင္းေပါ့ —။
ဆုရကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ ---- လိင္အဂၤါနဲ႔
ဆက္ဆပ္ပစၥည္းေတြ ---- ဟာ
ဘယ္အရာကို ---- ၫႊန္ျပသလဲ
မိုးနည္း ---- ေရ႐ွားအရပ္က
ထြက္သက္ေတြရဲ႕ ---- ညီးသံၾကားတိုင္း
မ်က္ႏွဖံုး ---- အထပ္ထပ္
ကြန္ဒံုးေတြ ---- တတ္ၿပီး
ေခါင္းေပါင္း ---- ေပါင္းၾကတယ္
တစ္ခ်ိဳ႕ကလဲ ---- ဘီးစပတ္နဲ႔ပုဝါျခံဳလို႔ေပါ့ —။
ဆာေလာင္တဲ့ ---- ကေလးရဲ႕ငိုသံေတြဟာ
ႏို႔မစို႔ရဘဲ ----
ကုလားမေျခေထာက္တစ္စံုရဲ႕---- ေအာက္မွာ
ေသေပ်ာက္ ---- က်န္ခဲ့ရတယ္
သခင္ႏုရဲ႕ ---- ရက္စက္ပါေပ့ကြယ္ကို
က်ေနာ္ ---- သက္ပံုလိုက္စစ္ၾကည့္တဲ့အခါ
ကဗ်ာေတြ ---- ထြက္က်လာတယ္
မသိန္း႐ွင္ဆီ ---- ပို႔ေပးရမယ့္ထန္းလွ်က္ေတာင္းကို
နီျပာခဲတံတစ္ေခ်ာင္းက ---- ႏိႈက္ျမည္းေနတုန္း
အဘမွိဳင္းရဲ႕ဆဲသံေတြက ---- ဘဝက္ညံလာတယ္
နားထိုင္းတဲ့လူေတြ ---- ေခါင္းေပါင္း,ေပါင္းထားၾကပါ
အနီေရာက္လက္မွတ္ ---- ကိုင္ေဆာင္ထားသူမ်ား
ထမင္းစားရံုသို႔ ---- မသိမသာႂကြခဲ့ၾကပါ
ေခါင္းေပါင္း,ေပါင္းတဲ့လူတိုင္း ---- နားထိုင္းေပးၾကပါ
အလွဴ႕အစ္မက ---- ဘီးစပတ္ႀကီးႀကီးပတ္ရင္း
ႏွပန္းဇံသီခ်င္းနဲ႔ ---- ကေနရဲ႕ —။
မေန႔ကေတြ ---- အားလံုးကို
ဒီကေန႔မွာ ---- ထုေခ်ျပစ္လိုက္ခ်င္တယ္
မနက္ျဖန္အတြတ္ ---- အသစ္စက္စက္
ေျခလွမ္းေတြအတြတ္ ---- ဘဝ,ဝဲကယက္ထဲက
ခြန္အားေတြကို ---- သယ္ပိုးရင္း
ေဝဝါးျခင္းျမဴတိမ္ကင္းတဲ့ ---- အခ်ိန္ကို
ေနေရာင္မမွိန္ခင္ ---- ေရာက္ဖို႔
အိမ္မက္ေကာက္ေၾကာင္းေတြ ---- ေရးခ်င္ေနမိတယ္
ေရဗူးနဲ႔ဖိနပ္ ---- မပါလဲရတယ္
ဒါနနဲ႔သီလ ---- မပါလဲျဖစ္တယ္
ရြာရဲ႕ ---- တစ္ဖက္မွာေတာ့
မီးကင္းသံေခ်ာင္းသံေတြ ---- ၾကားေနရတယ္
မနက္ျဖန္ေတြဟာ ---- ဒီကေန႔မွာပဲ
လွံစြပ္ ---- အထိုးခံလိုက္ရတဲ့အတြတ္
သဘက္ခါေတြက ---- မ်က္ရည္စက္လတ္နဲ႔ေပါ့ —။
အိမ္မက္ေတြ ---- သိမ္ငယ္သြားတယ္
ခေလး ----တစ္ေယာက္ရဲ႕
လိင္အဂၤါ ---- အေပါက္ကေန
လူႀကီး ---- တစ္ေယာက္က
သက္ေသခံပစၥည္း ---- ေဖ်ာက္ဖို႔အတြတ္
ဖုန္စုတ္စက္နဲ႔ ---- ေတ့စုတ္ဖူးတယ္တဲ့
ထြက္လာတဲ့ ---- ကလီဇာေတြကို
တရားလူႀကီး ---- ကိုယ္တိုင္
သူ႔ဟာမဟုတ္မွန္း ----သိေနတယ္
ကဲ ---- လူဆိုတာဘယ္ကစလဲ
လူဆိုတာ ---- ဘယ္မွာဆံုးမလဲ
လူဆိုတာ ---- နားထိုင္းျခင္းကစတာ
လူဆိုတာ ----
ကုလားထိုင္တစ္လံုးေပၚ ---- ထိုင္လိုက္ရင္ဆံုးသြားၿပီ
ေခါင္းေပါင္းေပါင္းရင္ ---- မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ရမယ္
လွ်ာကို ---- ကြန္ဒံုးစြပ္ရမယ္
ဒါဟာ ---- ႐ိုးရာအစဥ္အလာမို႔
-------- မေမ့ၾကပါနဲ႔ ——။
