ဒီေန႔....ကိုကိုႀကီးက...ေႂကြ႔ကိုအေ၀းသင္ေျပာင္းတဲ့ကိစၥနဲ႔ပတ္
သက္ၿပီးကူညီေပးခဲ့သည္.....ေႂကြ.....ဒီအိမ္မွာေနရတာ...
လိုေလေသးမရိွခဲ့ေပမဲ့....ေမေမ့ကိုေတာ့သတိရမိသည္....
ေႂကြကေကာင္းေကာင္းေန...ေကာင္းေကာင္းစားၿပီးေမေမက...
ေရာအဆင္ေျပရဲ႕လား....ထမင္းကိုေရာပံုမွန္စားျဖစ္ရဲ႕လား...
အဲ့ဒီလူႀကီးကေရာ...ေမေမ့ကိုဘာေတြမ်ားအၾကပ္ကိုင္ေနတာလဲ...
ေႂကြ...စဥ္းစားရင္းေမေမ့ကိုစိတ္ပူမိသည္။ဘာလိုလိုႏွင့္ေႂကြ.÷ရန္ကုန္ကို
ေရာက္ေနသည္မွာ၁လပင္ျပည့္ေလၿပီ......ဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆို...
အိမ္မွာေအးခ်မ္းေလာက္ၿပီ.....ေႂကြကထင္ေနမိသည္။
ကိုကိုႀကီးက.....ေႂကြသံုးရန္ဖုန္းတစ္လံုးကို....၀ယ္ေပးခဲ့သည္။
ဖုန္းကအေကာင္းစားပင္.....ေႂကြ႔ဘ၀ကအိပ္မက္မက္ေနသလိုပင္...
ေန႔ျခင္းညျခင္းေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။
ဒီေန႔.....ေႂကြ....မယ္မယ့္ကိုသေရစာတစ္ခုခုလုပ္ေကြၽးရန္....
ေနာက္ၿပီး....ေရခဲေသတၱာတြင္စားစရာတခ်ိဳ႕လည္းကုန္ေနပီ
ုျဖစ္ေသာေၾကာင့္...ေႂကြ.....ကုန္တိုက္သို႔ထြက္လာခဲ့သည္။
ကုန္တိုက္သို႔ေရာက္ေသာအခါ.....၀ယ္စရာရိွသည္မ်ားကို
၀ယ္ျခမ္းၿပီး......အေအးဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ထိုင္ေနလိုက္သည္။
ထိုင္ေနစဥ္မွာပင္...ေႂကြတစ္ခုသတိရသြားသည္.....ေမေမ့ကိျ
ဖုန္းဆက္ရမည္.....ေႂကြ....လက္ကဖုန္းနံပါတိတစ္ခုကိုအလ်င္အျမန္
ႏိွပ္လိုက္ၿပီး.....ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။
"တူ....တူ.....တူ..."
ဖုန္း၀င္သြားေၿပီ...ေႂကြလည္း၀မ္းသာအားရႏွင့္...ေမေမဖုန္းကိုင္
သည္အထသ္ႏွင့္....စကားေတြကိုတရစပ္ေျပာေနမိသည္။
"ဟယ္လို....ေမေမ...သမီးေႂကြပါ÷÷÷ေမေမေနေကာင္းလားဟင္..
သမီးကိုစိတ္မပူပါနဲ႔ေနာ္....သမီးေနရာေကာင္းတေနရာမွာရိွေန
တယ္သိလား.....ေမေမအဆင္ေျပရဲ႕လားဟင္...."
ေႂကြ....ဖုန္းေျပာေနရင္းေမေမ့ကိုသတိရစိတ္ႏွင့္မ်က္ရည္ပါ၀ဲလာမိ
သည္....ေႂကြ႔ဘက္ကသာစကားေျပာေနတာေမေမ့ဆီကဘာအသံ
မွထြက္မလာေသး....
"ဟယ္လို....ေမေမ....ေမေမေႂကြေျပာတာကိုနားေထာင္ေနလားဟင္."
"............."
တဖက္မွ"အင္း"ဆိုသည့္အသံတစ္ခုပဲၾကားသည္.......
ေနာက္ထပ္ေႂကြ႔ကိုေမးလာသည့္စကားမ်ားက...ေမေမ့အသံႏွင့္မတူ
နားေထာင္ရတာတမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ေမေမကေႂကြေရာက္သည့္ၿမိဳ႕ကို
ေမးေနျခင္းပင္.....
"ေႂကြအခုရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာေရာက္ေနတာပါ....ေမေမ....ေႂကြအခုေဈး
လာ၀ယ္ရင္းနဲ႔ေမေမ့ကိုသတိရလို႔ဖုန္းဆက္လိုက္တာပါ..."
ေမေမကလည္းဇြတ္တရြတ္ပင္...ေႂကြေနသည့္လိပ္စာကိုေတာင္း
ေနေလသည္....ေႂကြ႔စိတ္ထဲမသကၤာခ်င္ေတာ့...
"ေမေမ့ရဲ႕အသံတမ်ိဳးျဖစ္ေနသလိုပဲေမေမေနမေကာင္းဘူးလားဟင္"
တဖက္မွေခ်ာင္းဆိုးသံေလးထြက္လာေတ့....ေႂကြလည္းေမေမေနမေကာင္းမွန္းယံုၾကည္လိုက္မိသည္....
"ေႂကြ....ေနတာက......ေရႊေတာင္ၾကား........လမ္းမွာပါ....ေမေမ
ဒါပဲေနာ္ေမေမ......ေႂကြအိမ္ေရာက္ရင္ေမေေမ့ကိုဖုန္းထပ္ေခၚလိုက္
မယ္ေနာ္....ေႂကြျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္..."
"..........."
တဖက္ကေမေမ့ဆီကခြင့္ျပဳခ်က္ရ၍......ေႂကြလည္းဖုန္းခ်လိုက္ေလသည္။
"ေမေမ....ေနမေကာင္းဘူးဆိုပါလား÷÷÷ငါေမေမ့ဆီလည္းသြား
ခ်င္တယ္....ဒါမဲ့....မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေလ...."
ေႂကြ...အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့.....မယ္မယ့္အတြက္႐ွမ္းေခါက္ဆြဲ
လုပ္ေပးလိုက္သည္။မယ္မယ္ကေႂကြရိွေနလ်ွင္ေပ်ာ္ရႊင္မဆံုး....
က်န္းမာေရးကလည္းအရင္ကနဲ႔မတူသိသိသာသာတိုးတက္လာခဲ့သည္။
မယ္မယ္ကအရင္ကတည္းကအခန္းတြင္းေအာင္းခဲ့ေပမဲ့......
ယခုေနာက္ပိုင္းမယ္မယ္ကအျပင္သို႔ေတာင္းလည္တတ္သည္။
ေႂကြကိုယ္တိုင္ပဲမယ္မယ့္ကို.....အနားမွာတစ္ဖ၀ါးမွမခြာပဲ....
ၾကည့္ရ်ဴေစာင့္ေ႐ွက္ေပးခဲ့သည္။ကိုကိုႂကီးရဲ႕ေက်းဇူးမ်ားက
ေႂကြ႔အေပၚမွာ....မ်ားလြန္းလွသည္...ေႂကြ...ရဲ႕ပညာေရးကိစၥမ်ား
ကိုလည္းကိိုကိုႀကီးကပဲ....တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သည္။
"႐ွင္....႐ွင္.....သမီးေလးကိျဘာမွမလုပ္နဲ႔ေနာ္......ကြၽန္မေတာင္းပန္ပါတယ္.. ...သမီးေလးကိုလႊတ္ေပးလို္၊က္ပါ..."
ဦးမင္းဒင္က...ေဒၚပန္းျမတ္ကို....အၿငိဳးမ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ၾကည့္
လိုက္ပီး....ေက်နပ္ေသာအျပံဳးႏွင့္ထရယ္လိုက္ေလသည္။
"ဟား...ဟား...လႊတ္ေပးရမယ္ဟုတ္လား....အစကတည္းက
လႊတ္ေပးဖံု
စိတ္ကူးရိွေနရင္ဒီလိုမ်ဒဳလိုက္ၿပီး႐ွာေနမွာမဟုတ္ဘူး...ခင္ဗ်ား
သိလား......ခင္ဗ်ားကအရမ္းအသံုး၀င္သားပဲ....ဟားဟား...
မၾကာခင္ေႂကြေလးကိုက်ဳပ္သိမ္းပိုက္ရေတာ့မွာပါ....အဲ့ဒီအခ်ိန္
ထိခင္ဗ်ားကိုအ႐ွင္ထားထားမယ္...ေႂကြေလးကို႐ွာေတြ႔တာနဲ႔
ခင္ဗ်ားကိုသတ္ပစ္မယ္...."
ဦးမင္းဒင္က ေအာင္ႏိုင္သူအျပံဳးႏွင့္ေျပၿပီးထြက္သြားေလသည္။
ေဒၚပန္းျမတ္ရင္ေမာသြားသည္.....သမီးေလးနဲ႔ဖုန္းေျပာေနတာ
သူမမဟုတ္...ဒါကိုသမီးေလးကသူမအမွတ္ႏွင့္...ေနရပ္လိပ္စာ
အျပည့္အစံုကိုပါေျပာျပလိုက္သည္။ဦးမ္င္းဒင္က
သူမဆီကသမီးေလးသတင္းသဲလြန္စရရန္...ေန႔တိုင္းပင္
လာေစာင့္ၾကပ္ေနသည္။ေဒၚပန္းျမတ္ခ၊်မွာလည္းေလွာင္အိမ္ထဲက
ငွက္ပမာျဖစ္ေနခဲ့သည္။မျဖစ္ဘူး....သမီးေလးနဲ႔ဘယ္လိုဆက္သြယ္
ရမလဲ....ဖုန္းကငါ့ဆီမွာမဟုတ္ဘူး.....သမီးေလးကိုတေနရာ
ေ၊ျပာင္းခိုင္းရမယ္....ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ.. .....
"သာလြန္း....ငါတို႔နဲ႔လိုက္ခဲ့ပါလား....ငါ့သူငယ္ေတြနဲ႔ငါတံု
အေအးဆိုင္သြားမလို႔ေလ..."
တိမ္လႊာျဖဴ ရဲ႕အေျပာေၾကာင့္ သာလြန္းေခါင္းခါျပလိုက္သည္။
"မသြားဘူးငါမအားဒသဘူး....စာက်က္စရာေတြရိွေသးတယ္...
ေနာက္ၿပီးနင္တံုမိန္းကေလးတစ္စုၾကားထဲမွာငါကဘာလိုက္
လုပ္ရမလဲ......"
သာလြန္းရဲ႕အေျဖကိုတိမ္လႊာျဖဴကသေဘာမက်....
"ဟာ...နင္ကလည္းနင့္သူငယ္ခ်င္းေက်ာ္ႀကီးတို႔....သက္ေဇာ္တံု
ကိုေခၚေလ....ေနာက္ၿပီးအေအးေသာက္ၿပီးတာနဲ႔
႐ုပ္႐ွင္ရံုသြားရေအာင္ ဇာတ္ကားေကာင္းတယ္...အနမ္း၀ိုင္ေလ
အဲ့ကား..."
"နင္တို႔ပဲသြားငါမလိုက္ဘူး.....ေနာက္ၿပီးအတန္းလစ္ၿပီးမသြား
ခ်င္ဘူး..."
တိမ္လႊာျဖဴ မ်က္ႏွာဆူပုပ္ပု္ုပ္ျဖစ္သြားသည္.......
"ရတယ္ေလ....နင္မလိုက္တဲ့အေၾကာင္းကိုေမေမ့ကိုတိုင္လိုက္မယ္...
နင္ကငါနဲ႔ဆိုတခါမွအျပင္မသြားခ်င္ဘူး.....ဘာလဲငါကနမိတ္ေသြး
မဟုတ္လို႔လား...."
နမိတ္ေသြးဆိုသည့္နာမည္ၾကားေတာ့...သာလြန္းေဒါသမ်ား
ေထာင္းကနဲထြက္သြားသည္။
"သူနဲ႔ငါနဲ႔ဘာမွမဆိုင္ဘူး.....နင္ငါ့ကိုဘာမွပုတ္ခပ္ၿပီးေျပာစရာ
မလိုဘူး......နင့္ကိစၥသာနင္အာရံုထား...ငါ့ရဲ႕ကိုယ္ေရးက။ု္တာနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီးနင္ျခယ္လွယ္စရာမလိုဘူး......နင္နဲ႔ငါကမိဘခ်င္း
သေဘာတူထားေပမဲ့...နင့္ငါ့ဘ၀ကိုဘာမွစြက္ြကစရာမလိုဘူး..
သေဘာေပါက္လား....."
သာလြန္းက....တိမ္လႊာျဖဴ ကိုေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီးအခန္းအျပင္
ထြက္လာခဲ့သည္။
"ငါ....ငါေျပာတာအဲ့ဒီသေဘာမဟုတ္....."
တိမ္လႊာျဖဴရဲ႕စကားမဆံုးခင္မွာပင္......သာလြန္းကအခန္းျင္ပင္
သို႔ေရာက္သြားေလၿပီ.....
ေဒါသေတြတအားထြက္ၿပီးစိတ္ကိုထြက္ေပါက္
ေပးရန္အတြက္....ဆိုင္ကယ္ေမာင္းၿပီးတေနရာထြက္လာခဲ့သည္။
တိမ္လႊာျဖဴက ေဒါသထြက္မဆံးု.......
"နမိတ္ေသြး.....နမိတ္ေသြး နင္ေသတာေအးေဆးမေသဘူးေနာ္
သာလြန္းကိုပါအ႐ုူးျဖစ္ေအာင္လုပ္သြားေသးတယ္....လာ
ငါတို႔ပဲသြားၾကမယ္....."
ေျပာၿပီးတိမ္လႊာျဖဴတို႔အုပ္စုေက်ာင္းလစ္ၿပီးထြက္ခဲ့ေလသည္။
အျပင္ေရာက္ေတ့ာ အိမ္ကအဆင္သင့္ယူလာေသာ၀တ္စံုမ်ားကို
လဲလိုက္ေလသည္။
ေႂကြ....ဒီေန႔အေ၀းသင္ရံးုမွAssignmentစာအု္ပ္ႏွင့္ပံုႏိွပ္
ထုတ္ၿပီးအျပန္....အင္းယားကန္ေဘာင္ဘက္ လမ္းေလွ်ာက္
ထြက္ခဲ့ေလသည္။အင္းယားကန္ေဘာင္နားရိွဘူးသီးေၾကာ္ဆိုင္
ေလးတြင္ဘူးသီးေၾကာ္ေလး၀င္စားရင္....ကန္ေဘာင္ရိွထိုင္ခံု
တြင္သြားထိုင္ပီးကန္ေရအလွၾကည့္ရန္ထြက္လာခဲ့စဥ္.......
ေႂကြ႔ရဲ႕မ်က္လံးုကမထင္မွတ္ပဲလူတစ္စုကိုေတြ႔သြားေလသည္။
ထိုလူမ်ားကလည္တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုအသည္းအသန္လိုက္႐ွာ
ေနပံုရသည္....ေႂကြကလြၿီီပီးဘယ္သူမွမျဖစ္ႏိုင္.....ဒီလူေတြက
ဦးမင္းဒင္ရဲ႕လူေတြမွန္းေႂကြသိလိုက္သည္။ေႂကြ.....ဒီမွာရိွေနမွန္း
သူတို႔ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ....ဧကႏေႂကြ....ရိွတဲ့ေနရာကိုသိသြား
တာမ်ားလား.......ဒုကၡပဲ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ
"ခုနကေတြ႔လိုက္ပါတယ္....ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ ႐ွာၾကစမ္း
ဒီတခါဆရာ့ကိုစိ္တ္မပ်က္ေစနဲ႔....."
ေႂကြ....လည္းၾကံရာမရ သည့္အဆံးု......ကန္ေဘာင္တေနရာရိွ
လူတစ္ေယကာ္ ထိုင္ေနသည့္.....ခံုတန္းနားတြင္၀င္ထိုင္လိုက္
ေလသည္။ေႂကြ....ကထိုလူ၏ပခံုးကိုအကာအကြယ္ယူၿပီး
ေအာက္မွာထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။
"ေဟ့....ေဟ့....ဒါဘာလုပ္တာလဲ ထစမ္းအဲ့ေနရာကေန...."
ထိုလူက....ေႂကြ႔ကိုအတင္းေမာငး္ထုတ္ေနေပမဲ့....ေႂကြက
ထြက္မသြားသည့္အျပင္....လက္အုပ္ေလးခ်ီၿပီး...
"ဟို....ဟိုေလအဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႔...ေနာ္ေႂကြေတာင္းပန္ပါတယ္...."
သူ႔ကိုလက္အုပ္ေလးခ်ီၿပီေတာင္းပန္စကားဆိုေနေသာမိန္းကေလး
ကိုသူၾကည့္လိုက္ေတာ့သာလြန္း...အေတာ္ပင္အံ့အားသင့္သြား
ေလၿပီ......."
"မင္း....မင္း...နမိတ္ေသြး မဟုတ္လား...."
ေႂကြက......ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ေလသည္.......နမိတ္ေသြး နင္အရင္က
အက်င့္ေတြမေပ်ာက္ေသးဘူးေနာ္.......ဒါေပမဲ့နမိတ္ေသြးကေသသြား
့ၿပီမဟုတ္လား....သူကေရာတကယ္ပဲနမိတ္ေသြးလား..ဒါမွမဟုတ္
နမိတ္ေသြး ကတကယ္မေသတာလား....သူငါ့ကိုေတြ႔တာဘာေၾကာင့္
မမွတ္မိရတာလဲ...တစ္ခုခုေတာ့လြဲေနပီ
"ငါသြားစရာရိွလိ့ုသြားေတာ့မယ္.....မင္းေနခဲ့ေတာ့...."
သူထြက္သြားေတာ့မွာကိုေၾကာက္ရံြေနသည့္အလား....ေႂကြက
သူ႔လက္ေလးကိုအတင္းဆြဲထားလိုက္ေလသည္။
"မ....မသြားပါနဲ႔အံးု.....ခဏေလးေနေပးေနာ္...ဟိုမွာ
ဟိုလူေတြေတြ႔လား......"
သာလြန္း....တစ္ေယာက္ေႂကြလက္ညိွဴးထိုးျပေသာ....လူတစ္စု
ကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့....အဟုတ္ပင္...ထိုလူေတြက....တစ္စံု
တစ္ေယာက္ကိုအသဲအသန္လိုက္႐ွာေနပံုရသည္။ဒါနဲ႔....သာလြန္း
လည္းဆက္မသြားေတာ့ပဲျပန္ထိုင္လိုက္ေလသည္။ေႂကြ...ထိုင္
ေနပံုက....သူႏု႔ဲသူမဘာလိုလုိညာလိုလုိသူမ်ားေတြကထင္သြား
ႏိုင္သည္။
"ဟိတ္...မင္းထၿပီးထိုင္ခံုမွာလာထိုင္....ေအာက္မွာထိုင္ရ္င္
မင္းကငါ့ကိုောင္တင္းပန္ေနသလိုထင္ေနအံးုမယ္..."
"ဟို....ဟိုလူေတြကေတြ႔သြားအံးုမယ္...."
"ရတယ္....ထိုင္....."
ေႂကြကေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ခံုေပၚထိုင္လိုက္ေတာ့.....သာလြန္းက
ဘာမေျပာညာမေျပာပဲ သူမကိုဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့ ေႂကြ
လန္႔သြားေလသည္ ။
"႐ွင္....႐ွင္ဘာလုပ္တာလဲ.. ..လႊတ္...."
"ေႂကြက....သူဖက္ထားတာကိုအတင္း႐ုန္းေနေတာ့.....သူ႔မ်က္ႏွက
ေႂကြ႔မ်က္ႏွာနားတိုးကပ္လာခဲ့သည္...ဒုကၡပဲ ငါ...လူေကာင္းလို႔
ထင္မိတာမွားပီထင္တယ္.....ေႂကြ႔ရဲ႕အေတြးအဆံုးသူကေႂကြ႔နားဒာ
ကပ္ၿပီးစကားတစ္ခြန္းေျပာသြားသည။္
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန အေနာက္မွာဟိုလူေတြအကဲခတ္ေနတယ္....
မင္းနဲငငါခ်စ္သူေတြလိုဟန္ေဆာင္မွအဆင္ေျပမွာ....မင္းကုိ
ဖ္က္ခ်င္လို႔ဖက္တယ္မထင္နဲ႔..."
ဒီေတာ့မွေႂကြ႐ုန္းေနမွၿငိမ္က်သြားသည္....ေႂကြနဲ႔သူနီးက္ပ္လြန္းတဲ့
အထိအေတြ႔ေၾကာင့္.....ရင္တုန္ေနသည္....သူ႔ဆီက....
ေရေမႊးန႔ံကလည္းလူကိုက်ီစယ္ေနသည္......သာလြန္းကလည္း
မိန္းကေလး မ်ားႏွင့္တခါမွအနီးက္ပ္မေနဖူးေတာ့....ရင္ခုန္ခ်င္သလုိလို
သူမဆီကရေသာသနပ္ခါးနံ႔သင္းင္သင္းဒလကသူ႔ကုိဆြဲေဆာင္
ေနသလိုလို........သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္ပံုကမသိရင္သမီးရည္းဒာ
အခ်င္းခ်င္း ခ်ိန္းေတြ႔ၿပီးအနမ္းေပးေနသလုိလို....
"ေတြ႔လား.....ဒီေနရာမွတင္ ေပ်ာက္သြားတာ....ထပ္႐ွာၾကည့္
ဟိုဘက္မွာသဒာ႐ွာၾကည့္...."
ထိုလူမ်ားကေျပာၿပီးထိုေနရာမွထြက္သြားေတာ့....ေႂကြလညး္
သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။ုအခုခ်ိန္ထိ....သာလြနး္ကသူမကို
ဖက္ထားသည့္လက္ကိုျဖဳတ္ဖု့ိေမ့ေနေလသည္။
"ဒီမွာ...႐ွင့္ရဲ႕လက္ကိုျုဖုတ္လုိ႔ရပီ....."
ေႂကြကေပျာလုိက္ေတာ့မွ.......သာလြန္းလည္း႐ွက္႐ွက္ႏငွ့္ျဖဳတ္ေပး
လိုက္ေလသည္။
"Sry.....ဒါနဲ႔သူတိုက႔မင္းရဲ႕ေနာ္က္ကိုဘာလို႔လိုက္ေနတာလဲ...."
ေႂကြလည္းယခုမွေတြဖ႔ူးေသာသူစိ္မ္းတစ္ေယာက္ကိုသူမအေၾကာငး္
ဘာမွမသိေစခ်င္.....
"ဟို.....ေႂကြ႔ကုိကူညီေပးတဲ့အတြက္ေကး်ဇူးတင္ပါတယ္...
အခါအခြင့္သ့္င္ရင္႐ွင့္ရဲ႕ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ေပးပါ့မယ္"
သာလြန္းက အံ့ျသေနသည္ နမိတ္ေသြး ကသူ႔ကုိမမွတ္မိတာလးာ
မသိခ်္င္ေယာင္ေဆာ္င္ေတနာလားမသဲကြဲ...
"ဒါနဲ႔မင္းငါ့ကို မမွတ္မိဘူးလား "
"႐ွင့္ကုိေႂကြအခုမွျမင္ဖူးတာ....ပါခြင့္ျပဳပါအုးံေနာ္..."
ေျပာပီးေႂကြကပဲဦးေအာင္ထြက္သြးာလိုက္ေလသည္။ေႂကြ႔ရဲ႕စတ္ထဲ
သိလိုကိတာက.....ဒီလူကနမိတ္ေသြးနဲတ႔စ္ခုခုပတ္သက္ေနတာ
ျဖစ္မည္....ခုနကတည္းကသူမကူညီမွာစိးုလုိ႔ေႂကြ႔ကုိေႂကြ...
နမိတ္ေသြး ဟုေျပာလိုက္မိသည္။ဒါကိုသူကေႂကြ႔ကိုနမိတ္ေသြးဟု
ထင္မွတ္ေနပံုရသည္။
သာလြန္းရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့....နမိတ္ေသြး နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပေဟဠိ
ေပါင္းမ်ားစြာကပ္ပါလာခဲ့သည္။
"ကို.....ကိ့ုရဲ႕အိမ္ကိုႏွင္းဆီသြးလည္ခ်င္တယ္...."
ေတဇတစ္ေယာက္ခ်စ္ရသူထံမွၾကားရေသာစကားေၾကာင့္
"အခုမလ္ည္ပါနဲ႔အံးု....ကိုယ္အလုပ္အးာတဲတ့စ္ေန႔ႏွ္င္းဆီကို
လာေခၚမယ္ေလ....အခုေတာ့မလိုက္န့ဲအံးုေနာ္..ႏွင္းဆီက
လိ္မ္မာပါတယ္....."
ခ်စရ္သူထံမွၾကားလိုက္ရေသာတားျမစ္စကးာေၾကာင့္ႏွငး္ဆီႏႈတ္ခမ္း
ေလးဆူသြးာသည္။
"ဟြန္႔....ကိုကလည္းခ်စ္သူျဖစတ္ာသံုးႏွ္စ္ျပည့္ေတာ့မယ္....
ကိုေျပာလုိက္ရင္အဲ့လိုႀကီးပဲ.....ဒီတစ္ခါေတာ့မရေတာ့ဘးူ
သြားျဖစ္ောအင္ကိုသြားမွာ....ဒါနဲက႔ို....ႏွင္းဆီ ကုိတကယ္ခ်စ္တာ
ေရာဟုတ္ရဲ႕လား....."
ႏွငး္ဆီကေတဇကိုသကၤာမကင္းသည့္မက်္လံုးႏွင္ျက့ည့္ပီး
ေမးေလသည္။
"ခ်စ္တာေပါ့.....က့ိုဘ၀မွာႏွင္းဆီိုကသာအခ်စ္ဆံုး"
"တကယ္ေနာ္ ဒါဆုိႏွငး္ဆီမနက္ျဖန္ကိ့ုအိမ္ကိုလာခဲ့မယ္...."
"သောဘာဗ်ာ.....သေဘာ......"
please follow&upvote
This post has received a 0.35 % upvote from @drotto thanks to: @phyopyae.
Downvoting a post can decrease pending rewards and make it less visible. Common reasons:
Submit