ကိုယ့္အေဖဆီက ရတဲ့အေမြေတြထဲက
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အေမြတခုကိုေျပာပါဆိုရင္
အေဖဟာ လူတိုင္းေပၚမွာ ေစတနာထားတာ
လူွေတြကို ကူညီေပးတတ္တာ
ေနာက္တခုက
သူနဲ႔အမ်ားႀကီးရင္းႏွီးသည္ျဖစ္ေစ မရင္းႏွီးသည္ျဖစ္ေစ
ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို လက္ေဆာင္ေတြေပးတတ္တာ
လက္ေဆာင္ေတြေပးတယ္ဆိုလို႔
တန္ဖိုးႀကီးပစၥည္းေတြ ဝယ္ေပးတာမဟုတ္ပါဘူး
ေဒသထြက္ကေလးေတြကိုေပးတာ
ကိုယ္လူမွန္းသိတတ္စအရြယ္တည္းက
အေဖက ျခံထြက္သီးႏွံေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို
သူခင္တဲ့သူေတြကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ားလက္ေဆာင္ေပးေလ့႐ွိတယ္
ေပးစရာဆိုလို႔လဲ ဒါပဲ႐ွိတာကိုး
အဲဒီဓေလ့ေလးက
ကိုယ္တို႔ေတာသူေတာင္သားအမ်ားစုမွာေတြ႔ရေလ့႐ွိတယ္
သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္....
ကိုယ့္မိဘေတြဟာ ကိုယ္မွတ္မိသေလာက္
ငယ္ငယ္တည္းက
စီးပြားေရးကံအက်ိဳးမေပးတာေၾကာင့္ပဲလား
စီးပြားေရးမလုပ္တတ္လို႔ပဲလား
လူေရာ စိတ္ေရာ အားကုန္ပင္ပန္းခဲ့သေလာက္ အရမ္းႀကီးႀကီးမားမားျဖစ္ထြန္းတယ္ရယ္လို႔မ႐ွိဘူး
မိသာစုစားေလာက္ရံုထက္မပိုခဲ့ဘူး
ႏွစ္စဥ္ ျခံထဲမွာ မာလကာ ကေလာ ဖရံု နႏြင္း ကနခို
ငွက္ေပ်ာ နဲ႔ တျခားတျခားအသီးအႏွံေတြအမ်ားႀကီးစိုက္ဖူးတယ္
တကယ္လဲ အေဖက အရမ္းအလုပ္လုပ္တယ္
အသီးအႏွံေတြလျဲဖစ္တယ္
ဒါေပမဲ့ ေစ်းမေကာင္းတဲ့ႏွစ္ေတြနဲ႔ခ်ည္းၾကံဳရတယ္
မိသားစုစားေလာက္ရံုပဲဆိုေပမဲ့ ေစတနာကေတာ့ခ်မ္းသာတယ္ေလ
ငယ္ငယ္တုန္းက ကိုယ့္အေဖမ်ား ခရီးျပန္လာလို႔
ငံုးဥတလံုးျပန္မပါရင္သာေနမယ္
သူသြားတဲ့ ဘယ္အရပ္ေဒသမဆို
ျခံထြက္သီးႏွံမွန္သမ်ွ အကုန္ယူသြားတယ္
တခ်ိဳ႕ေတြ ေတာင္းထဲထည့္သင့္တာထည့္
တခ်ိဳ႕ေတြ ျခင္းထဲထည့္တန္တာထည့္
ဖရံုသီး ငွက္ေပ်ာသီး ပိနၷဲသီး သရက္သီး
ကေလာဥ မာလကာ အေသးအဖြဲကအစ
အဲခင္းေတြေတာင္းေတြထဲ အကုန္ပါပါလိမ့္မယ္
ခုေခတ္ကိုယ္ေတြသာ ခရီးသြားရင္ အသားငါးမသယ္တာ
အေဖတို႔တုန္းကဆို ေတာဝက္သားေတြရရင္ လံုးပီးယူတယ္
ၾကက္သားဆိုလဲ ၾကက္သားေပါ့ အကုန္ယူသြားတာ
လယ္ႂကြက္ေတြရရင္လဲ အကုန္သယ္သြားေလ့႐ွိတယ္
ကိုယ့္အေဖတို႔ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ရြာကေန ရန္ကုန္ကို
ခုလိုေတြ ကားတိုက္႐ိုက္႐ွိတာမဟုတ္ဘူး
ရြာကေန ဟသၤာတကို ရထားစီးရင္စီး မစီးရင္ကားစီး
တခါ ဟသၤာတေရာက္ပီဆိုေတာ့လဲ ဂိတ္ကေန
သာရေဝါတဖက္ကမ္းကို ကူးတို႔နဲ႔ကူးရေသးတယ္
ဘူတာကေန အဒီဲကူးတို႔ကို မိုးတြင္းဆို ေရတက္ေတာ့
ကိုယ္စီးတဲ့ ကူးတို႔အကြာအေဝးေပၚမူတည္ပီး
၂ဖာလံုကေန ၄ဖာလံုေလာက္ထိေလ်ွာက္ရတယ္ေျပာတယ္
အဲဒါမိုးတြင္းေပါ့
ေႏြဘက္ဆို ေရက်တဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ေလ်ွာက္ေပေတာ့ပဲ
အဲမွာေရက်လို႔ ေသာင္ထြန္းေနတဲ့ေနရာကေန ကးူတို႔ဆိပ္ထိ
၂မိုင္ခြဲ ၃မိုင္ဝန္းက်င္ေလာက္ထိ ေခ်ြးဒီးဒီးက်ေအာင္
ကြင္းျပင္ေနပူျကီးထဲေလ်ွာက္ရတာ
ကူးတို႔ကူးပီးခါမွ သာရေဝါဘက္မွာ ရထားနဲ႔ ရန္ကုန္ထိလာရတာ
ရထားစီးပီး ရန္ကုန္ဘူတာေရာက္ေတာ့လဲ
အဲဒီ ရန္ကုန္ကမိတ္ေဆြေတြဖို႔ယူလာတဲ့ ေတာင္းေတြ ပလံုးေတြ အိတ္ေတြကို သယ္ပီး လိုင္းကားတိုးစီးရေသးတာ
ကိုယ္တို႔အေဖငယ္ငယ္တုန္းက
ရန္ကုန္က သူ႔မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြကို လက္ေဆာင္ေပးရဖို႔
ခုေခတ္လို႔ လိုင္းကားနဲ႔ တခါတည္းေရာက္တဲ့ေခတ္မဟုတ္ဘူး အဲကြန္းဘတ္စ္လဲမ႐ွိဘူး ဆိုကၠားေတြ Taxiေတြလဲ ေတာ္ရံုငွါးမစီးေတာ့ လူပင္ပန္းတာေပါ့
အဲေလာက္အပင္ပန္းခံသယ္ရလို႔လဲ တခ်က္မညည္းဘူး
ဒီလိုေတြပင္ပင္ပန္းပန္းသယ္လာရတယ္ဆိုတာလဲ
မ်က္ႏွာရေအာင္ မေျပာဘူး
ေျပာခ်င္တာက ကိုယ့္အေဖရဲ့ ေစတနာဟာ
ျကီးလာတဲ့အခါျပန္ေတြးေတာ့ အေဖ့ရဲ႕အဲဒီအျပဳအမူေလးက
အင္မတန္ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္
နယ္မွာတုန္းက အေဖဟာ ဘယ္သြားသြား
သူသြားတဲ့ေနရာကို လက္ေဆာင္မပါရင္မသြားတတ္သေလာက္ကို
သူႏိုင္သေလာက္သယ္တာ...
အဲဒီအက်င့္ေလးက ကိုယ္တို႔ဆီပါလာတယ္
နယ္ျပန္တိုင္း ရန္ကုန္က ကိုယ္ခင္တဲ့သူေတြကို
လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ အျမဲတမ္းမ႐ွိ႐ွိတာ ရေအာင္သယ္ခဲ့တယ္ ကိုယ္ရန္ကုန္ေရာက္စတုန္းကဆို နယ္ကျပန္လာတိုင္း အဲအထုပ္အပိုးေတြတေလွႀကီးသယ္ရမွာ အရမ္းစိတ္ပ်က္တယ္
လူငယ္ပီပီ အထုပ္ကေလးနဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးစတိုင္ေလးနဲ႔ျပန္လာခ်င္တာေပါ့
နယ္ကအမ်ိဳးေတြ ေပးလိုက္တိုင္း သယ္ရမွာေလးလို႔ မယူဘူး
အဲစိတ္က ရန္ကုန္ေရာက္ပီးလပိုင္းေလာက္ထိမေျပာင္းဘူး
ဒါမဲ့အၾကာႀကီးေတာ့ မေနပါဘူး ေနာက္ပိုင္းမွာ
အဲဒီတလြဲ႐ွက္စိတ္ေတြေဖ်ာက္ပီး
နယ္ျပန္တဲ့အခါတိုင္း ေပးသမ်ွအကုန္သယ္တယ္
႐ွာဝယ္သင့္တာ႐ွာဝယ္တယ္ ရန္ကုန္ထက္နယ္မွာက အမ်ားႀကီးေစ်းသက္သာတယ္ ပစၥည္းလဲ လတ္တယ္ သယ္ရတာအလုပ္႐ႈပ္တာက လြဲရင္ နယ္မွာက က်န္တာအကုန္အဆင္ေျပတယ္
ကိုယ္ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေလးေတြကို
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြ သေဘာက်ၾကေတာ့
ကိုယ္လဲပီတိစားရတာေပါ့ေလ....
Credit###
Excellent article. I learned a lot of interesting and cognitive. I'm screwed up with you, I'll be glad to reciprocal subscription))
Downvoting a post can decrease pending rewards and make it less visible. Common reasons:
Submit
Thanks
Downvoting a post can decrease pending rewards and make it less visible. Common reasons:
Submit