ငယ္စဥ္က (၇)တန္းတြင္အတန္းတူ သူငယ္ခ်င္း စုိးဦးဆိုသူရွိပါသည္။ စိုးဦးကို အတန္းေဖၚသူငယ္ခ်င္းမ်ားကနားထိုင္း၍ အဘိုးေလး ဟုေခၚပါသည္။ အခ်ိဳ႕ အဘိုးေလးစိုးဦး၊ စိုးဦးနံမည္ေပ်ာက္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ အဘိုးေလးအမည္ရေတာ့သည္။
ေနာက္ပိုင္း စိုးဦးႏွင့္ျုပန္ေတြ႔ခ်ိန္တြင္ စိုးဦး႒ာနတစ္ခုတြင္ ဦးစီးအရာရွိတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီး နားမေလးေတာ့ပါ ဟုဆိုပါသည္။
ေၾကာင္လ်ာ၏အသီး၊အပြင့္ႏွင့္ အရြက္နုကို မၾကာမဏေၾကာ္စားျခင္း၊သုပ္စားျခင္း၊အတို႔အျမွဳပ္လုပ္စားျခင္း
ႏွင့္ ရြက္က်ပင္ေပါက္ကို မီးကင္ျပီး နားႏွစ္ဖက္အတြင္းသို႔ ႏွစ္ရက္တစ္ၾကိမ္ေလာက္ အရည္ညွစ္ထည္႔ေပးျခင္း
ျဖစ္သည္ဟုဆိုပါသည္။
အဂၤလိပ္ေဆး သံုးစဲြျခင္းမရွိပါဟုဆိုပါသည္။(၆)လေလာက္လုပ္ရသည္ဟုဆိုပါသည္။
အသက္(၈၉)ႏွစ္ နားမထိ္ုင္းေသာအဘိုးအို
ကံစမ္းလိုေသာစိတ္ျဖင့္ ထီးထိုးရန္ ထီးဆိုင္သို႔အ၀င္ ထီလက္မွတ္ေရာင္းေနေသာ အဖိုးအိုကိုေတြ႔ေလသည္။
အဘိုးအို ထံမွ ထီလက္မွတ္(၅)ေစာင္၀ယ္ယူရာ မိမိေျပာေသာစကားသံကိုတိုးတိုးေျပာရံုျဖင့္ ၾကားေလသည္။
အဘိုး အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီးလဲ
(၈၉)ႏွစ္ကဲြ႕......။
အဘိုးနားေတြ ေကာင္းေနတုန္းပဲေနာ္…။
ဟုတ္တယ္ကဲြ႕..။
အဘိုးနားအတြက္ ဘာေဆးစားလဲ…ေမးမိရာ
ေၾကာင္ရွာသီးသည္ နားကို အလြန္ျပဳေၾကာင္း၊ငယ္စဥ္ကပင္ နားျပည္ယို၊နားကိုက္လွ်င္ ေၾကာင္ရွာသီး၊ေၾကာင္ရွာရြက္ကို သုပ္စား၊ေၾကာ္စားနဲ႔ အျမဲလိုေပ်ာက္ကင္းေၾကာင္းႏွင့္ မၾကာခဏရြက္္က်ပင္ေပါက္ သတၱဳရည္ေလးကို နားတြင္ မီးေလးကင္ျပီးနားထဲသို႔ထည္႔၍ နားေကာင္းသည္ဟု
ထင္သည္ဟုဆိုပါသည္။
ထိုျပင္ အဘိုးအို၏ အိမ္အတြင္းတြင္ ပန္းအိုးႏွင့္စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ရြက္က်ပင္ေပါက္ပင္အား လက္ညွိဳးထိုးကာ ျပလိုပါေတာ့သည္။