ခ်စ္တတ္ပါေစ

မိဘဆုိတာ သားသမီးေတြရဲ႕ လက္ဦးဆရာျဖစ္သလုိ

အနာဂတ္ ပန္းတုိင္အတြက္ အလင္းျပေပးတဲ့

မီး႐ူးတန္ေဆာင္ပါ။



မိဘတုိင္းက သားသမီးေတြကုိ ခ်စ္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ

ဒါေပမယ့္ ခ်စ္ပုံခ်စ္နည္းေတာ့ ကြာျခားပါတယ္

မိဘက သားသမီးကုိ တကယ္ခ်စ္ရင္ အိပ္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္မွ

ခုိးနမ္းပါဆုိတဲ့ စကားအရ ခ်စ္တာကုိသိသာေအာင္

မျပမိဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။



ကေလးတစ္ေယာက္ ငုိေနတုိင္းမုန္႔ေကြၽးရတာက

နည္းလမ္းမဟုတ္ပါဘူး။ ဖေယာင္းနဲ႔တူတဲ့ အျဖဴ ထည္ကေလးေတြကုိ

မိဘေတြက ပညာသားပါပါ ကုိင္တြယ္တတ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။



တစ္ခ်ဳိ့ေသာ မိဘေတြက သားသမီးျဖစ္ခ်င္တာေတြခ်ည္းပဲ

လုိက္ေလ်ာကာ အတၱေတြကုိ ေမြးျမဴ ေပးတတ္ၾကတယ္

ပူဆာတုိင္းရေနေတာ့ အတုိင္းအတာကုိ ကေလးက

မဆုံးျဖတ္ႏူိင္ဘဲ လုိတာမရတဲ့အခါ စိတ္ဆုိးစိတ္ေကာက္ျခင္း

အရြဲ႔တုိက္ျခင္း ၊ လူအမ်ားေ႐ွ႕မွာ မိဘကုိ အ႐ွက္ခြဲျခင္းစေသာ

အကုသိုလ္​ အထုပ္ႀကီးကုိ မိဘေတြက သားသမီးေတြကုိ

လက္ေဆာင္ေပးမွန္းမသိ ေပးလာမိတတ္ၾကတယ္။



တစ္ခ်ဳိ့ေသာမိဘေတြကေတာ့ ငါက မိဘပဲ ငါ လုပ္တာမွန္တယ္

ငါေျပာသလုိလုပ္ ငါေကြၽးတာစား ငါ ထားရာေန စေသာ

တစ္ဖက္ေစာင္းနင္း ငါ အတၱကုိ လက္ကုိင္ထားတတ္ၾကတယ္

သားသမီးေတြ အရြယ္ေရာက္လာတာ့ အသိပညာျမင့္မားလာသေလာက္

အရင္ကဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ျခယ္မူွေတြက တြန္းကန္အားျဖစ္လာပီး

ေနာက္ဆုံး မိဘကုိ ေျခရာတုိင္းလာတဲ့အဆင့္ထိ လူၾကားလုိ႔ မေကာင္းေအာင္ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။



တစ္ခ်ဳိ့ေသာမိဘေတြကေတာ့ သားသမီးေတြကုိ အရမ္းခ်စ္ေတာ့

မခုိင္းရက္ မ႐ုိက္ရက္ပဲ ဖူးဖူးမူွတ္ထားတာၾကာလာေတာ့

ဖြဲတစ္ဆုပ္ေတာင္ မသယ္ခဲ့ဖူးသူက ဆန္တစ္အိတ္ကုိ

မသယ္ႏူိင္တဲ့ ေအာက္သက္မေက် ဟုိမေရာက္ဒီမေရာက္

အႏွစ္မ႐ွိတဲ့ လူေတြျဖစ္လာတတ္တယ္။

အဲ့လုိနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ပီး ကုိယ့္ဘဝကုိ ကုိယ္႐ုန္းကန္ရတဲ့အခါမွာ

မလုပ္တတ္မကုိင္တတ္ ေအာက္သက္မေက်ခဲ့တာေတြက

​ေယာကၡမ /ထီး ၊ လင္ ၊ မယား ေတြရဲ႕ တံေတြးကြက္မွာ

ကုိယ့္သားသမီးရဲ႕ တန္ဖုိးနဲ႔ဂုဏ္သိကၡာေတြ ရက္ရက္စက္စက္

နင္းေျခခံရေတာ့တာေပါ့။



ေျခေမႊးမီးမေလာင္ လက္ေမႊးမီးမေလာင္ လက္ဖဝါးမွာ

အသားမာမတက္ခဲ့ရတဲ့ ကုိယ့္သားသမီးက ေလာကဓံလူွိင္းတံပုိးၾကားမွာ

ေခါင္းေဖာ္ႏူိင္ဖုိ႔ေနေနသာသာ အသက္႐ွင္ဖုိ႔ေတာင္

မနည္း႐ုန္းကန္ေနရေတာ့တာေပါ့

ဒါကလည္း မိဘက သားသမီးေတြကုိ ခ်စ္တာမဟုတ္ဘဲ

"နစ္"ခဲ့မိသလုိျဖစ္ခဲ့တာေတြလုိ႔ ေျပာရမွာပါပဲ။



မိဘက သားသမီးအေပၚ မခ်စ္တတ္ခဲ့မူႏွင့္ပတ္သက္၍

ၾကားဖူးတဲ့ ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္......



တစ္ခါတုန္းက.....

သားအမိႏွစ္ေယာက္႐ွိတယ္

သားျဖစ္သူက ေက်ာင္းတက္ရင္း ခဲတံ ခဲဖ်က္ေတြေကာက္ရတယ္ဆုိပီး

အေမျဖစ္သူကုိ ေျပာျပတာေပါ့။

အေမျဖစ္သူက ေကာက္ရတဲ့ပစၥည္းပဲ ဆုိပီး သားျဖစ္သူကုိ

ပုိင္႐ွင္ကုိ ႐ွာပီးမေပးခုိင္းဘဲ သေဘာက်သလုိ လက္ခံသလုိ

ေနခဲ့တာေပါ့။



ဒီလုိနဲ႔ သားျဖစ္သူက မၾကာမၾကာ ေက်ာင္းကအျပန္ဆုိရင္

စာအုပ္ ေပတံ ခဲတံေတြ ေကာက္ရတယ္ဆုိပီး အိမ္ကုိယူလာပီး

အေမျဖစ္သူကုိ ႂကြားတာေပါ့

အေမကလည္း တျပဳံးျပဳံးနဲ႔ လက္ခံထားသလုိျဖစ္ေနတာေပါ့



အတန္းေတြႀကီးလာၿပီး အရြယ္ေရာက္လာေတာ့

အရင္အတုိင္းပဲ စာအုပ္ခဲတံေတြအျပင္ ပုိက္ဆံေတြပါ

ေကာက္ရတယ္ဆုိပီး အေမကုိ ျပတာေပါ့။

အဲ့ဒီအခ်ိန္အထိလည္း အေမက သူ႔သားက ကံေကာင္းလုိက္တာဆုိပီး

ေက်နပ္အားရဂုဏ္ယူေနတာေပါ့။



ဒီလုိနဲ႔ ေကာင္ေလးက သူခုိးႀကီးျဖစ္လာခဲ့တယ္

မိခင္ျဖစ္သူက အရင္လုိေကာက္ရတာပဲဆုိပီး သားကုိ

မဆုံးမတဲ့အျပင္ သူခုိးလက္ခံ ေျမႇာက္ေပးသလုိျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။



တစ္ေန႔မွာ ရဲစခန္းက အေၾကာင္းၾကားမူွေၾကာင့္

မိခင္ျဖစ္သူ အံ့ျသတုန္လႈပ္စြာျဖင့္ အခ်ဳပ္က်ေနတဲ့သားကုိ

သြားေတြ႔တာေပါ့။



အခ်ဳပ္ထဲက သားက "အေမ" အေမ့ကုိသား

အေရးႀကီးေျပာစရာ ႐ွိတယ္ အနားတုိးပါအုံးလုိ႔ ေျပာေတာ့

မိခင္ျဖစ္သူက အနားကုိ တုိးသြားတာေပါ့

မိခင္လည္း အနားေရာက္လာေရာ မိခင္ရဲ႕ နားရြက္တစ္ဖက္ကုိ

သားျဖစ္သူက ကုိက္ျဖတ္လုိက္တယ္

အဲ့ဒီမွာ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ပီး အေမျဖစ္သူက ဝမ္းနည္းေျကကြဲနာက်င္စြာျဖင္႔ သူ႔နားကုိဘာလုိ႔ကုိက္ျဖတ္တာလဲေမးေတာ့.....



သားျဖစ္သူက ငုိေႂကြးေနာင္တရစြာျဖင့္

"ေမေမ.....သားငယ္ငယ္တုန္းက ေကာက္ရတာပါလုိ႔

လိမ္ညာပီး အေမ့ကုိ ပစၥည္းေတြ ျပတုန္းက

အေမ ဘာလုိ႔ သားကုိ မေမးျမန္းဘဲ ေက်နပ္ေနတဲ့

အမူအရာျပခဲ့တာလဲ.......?

ကြၽန္ေတာ့္ကုိ နားလည္ေအာင္မဆုံးမဘဲ

သူခုိးျဖစ္လာေအာင္ေျမႇာက္ပင့္ေပးခဲ့လု

ကုိက္ျဖတ္လုိက္တာလုိ႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။



[ပုံျပင္ေလးရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္႐ွိရင္ နားလည္ေပးပါလုိ႔ ေတာင္းပန္ပါရေစ]

 

သာဓကေလးကုိၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ မိဘဆုိတာ သားသမီးေတြကုိ

ပညာသားပါပါမခ်စ္တတ္ ၊ မဆုံးမတတ္​ရင္​

သားသမီးမေကာင္းရင္ ကုိယ့္ေခါင္းႏွင့္ ႏွလုံးသားကုိ

ဓါးျဖင့္မႊန္းသလုိ ခံစားရတတ္ပါတယ္

ငုံထားမတတ္ခ်စ္ရင္ ရင္အနာခံပီး ဆုံးမတတ္မွ

နစ္ရာမေရာက္ဘဲ ခ်စ္ရာေရာက္ပါလိမ့္မယ္။