တစ္ေန႔မွာ သူေဌးတစ္ဦးက သူ႔ရဲသားကုိ ဆင္းရဲတဲ့ ေက်းလက္ရြာေလးတစ္ရြာကို ခရီးတစ္ခုအေနနဲ႔ ေခၚသြားခဲ့တယ္။
ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဆင္းရဲသားေတြက ဘယ္လိုေနထိုင္ရလဲဆိုတာ သားျဖစ္သူ သိျမင္လာေစၿပီး သူ႔ရဲ႕ ခ်မ္းသာမႈကံကို ေက်းဇူးတင္မိေစဖို႔ေပါ့။
သူတို႔က ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာ အဲ့ဒီဆင္းရဲသားလယ္သမားမိသားစုအိမ္မွာ ေနခဲ့ၿပီး အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။
အျပန္လမ္းမွာ သူေဌးႀကီးက သူ႔သားကို ေမးတယ္ _
"ကဲ ... ဘယ္လိုလဲသား ... ဒီခရီးက ဘယ္ႏွယ့္လဲ"
"အရမ္းေကာင္းပါတယ္ အေဖ" လို႔ သားျဖစ္သူက ျပန္ေျဖတယ္။
"ဆင္းရဲရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ ေတြ႔ၿပီမလား" လို႔ သူေဌးႀကီးက ဆက္ေမးလိုက္တယ္။
သားျဖစ္သူက _
"ဟုတ္ကဲ့ အေဖ" လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
"ဒါျဖင့္ ဒီခရီးမွာ မင္း ဘာေတြ အသိတရားရခဲ့လဲ ငါ့သား" လို႔ သူေဌးႀကီးက ထပ္ေမးတယ္။
သားျဖစ္သူက _
"ကြၽန္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့တာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ေခြး၁ေကာင္ပဲရိွတယ္၊ သူတို႔မွာေတာ့ ၄ေကာင္ေတာင္ရိွတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ျခံဝန္းရဲ႕ အလယ္နားထိပဲေရာက္တဲ့ ေရကူးကန္ရိွတယ္၊ သူတို႔မွာေတာ့ အစအဆံုးမျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ က်ယ္ေျပာတဲ့ ေရကူးဖို႔ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးရိွတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ႏိုင္ငံျခားကေန ဝယ္လာတဲ့ မီးတိုင္ေတြ ျခံထဲထြန္းထားတာရိွတယ္၊ သူတို႔မွာေတာ့ မီတာခအပိုမကုန္ရဘဲ အလင္းေပးမဲ့ ေကာင္းကင္ေပၚကၾကယ္ေတြရိွတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေပၚတီကိုက အိမ္ေ႐ွ႕ျခံအစပ္ထိပဲဆိုေပမဲ့ သူတို႔မွာေတာ့ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းစြန္းထိ အစအဆံုးမဲ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ေနစရာေနရာ အကန္႔အသတ္နဲ႔ရိွေပမဲ့ သူတို႔မွာေတာ့ ျမင္ျမင္ရာ လဲအိပ္ၿပီးေနလို႔ရေအာင္ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားလို႔ရေအာင္ သဘာဝေျမလြတ္ေျမ႐ိုင္းေတြ ရိွတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ျပဳစုေပးမဲ့ အိမ္အကူေတြရိွေပမဲ့ သူတို႔မွာ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ျပဳစုေပးတဲ့ အေလ့အက်င့္ရိွတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔က စားဖို႔ ဝယ္ရတယ္၊ သူတို႔ကေတာ့ စားဖို႔ ကိုယ္တိုင္ စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ နံရံေတြ အကာအကြယ္ေတနဲ႔ ရတက္မေအး ကြၽန္ေတာ္တို႔ေနရတယ္၊ သူတို႔ကေတာ့ သူတို႔ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြက ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးၾကတယ္" လို႔ ေျဖလိုက္တယ္။
သူေဌးၿကီးက ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ပဲ ၿငိမ္က်သြားခဲ့တယ္။
သားျဖစ္သူက ေနာက္ထပ္ စကားတစ္ခြန္းထပ္ေျပာလိုက္တယ္။
"ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္ဆင္းရဲေနသလဲ သိခြင့္ေပးလို႔ ေက်းဇူးပါအေဖ"
ခ်မ္းသာျခင္း အစစ္အမွန္ကို ႐ွာေဖြေတြ႔ရိွၿပီး ပိုင္ဆိုင္ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစ ဆုေတာင္းေပးရင္း ...
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ...
Yadanar Poekyuu