ေတြ႕သမ်ွကူးခ်.၁၄.

အခန္း.၂.၇.
ထိုညက ရန္ ေတာ္ေတာ္နွင့္ အိပ္မေပ်ာ္...
အေတာ္ညဥ့္နက္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္သည့္တိုင္ အိပ္ရာထဲ
တြင္ မ်က္လံုးကေျကာင္ေနသည္..ခါတိုင္းရက္မ်ားကဲ႕သို ့
အိပ္ရာဝင္ပီး ခဏအျကာ၌ ေမ့ကနဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္သြားျခင္း
မျဖစ္...
မ်က္လံုးထဲတြင္ လင္းလင္း၏ မ်က္နွာအမူအယာ..လင္း
လင္း၏အျပံဳးေလးမ်ား ထင္ထင္လင္းလင္းျဖစ္ေနသည္
နားထဲတြင္လည္း လင္းလင္း၏ အသံေလးမ်ား ပဲ႕တင္
ထပ္ေန၏...
အျဖစ္အပ်က္က ထူးေတာ့ အေတာ္ထူးဆန္းသည္ဟု
စိတ္ထဲ အံ႕ျသမိသည္..ဒီမ်က္နွာေလးက ျမင္ေနက်မ်က္
နွာ..ဒီအမူအယာ ဒီအေျပာေတြက အစိမ္းျကီးမဟုတ္..
တိုက္ခန္းခ်င္းက မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ အေပါ ္ထပ္ခ်င္းတူတူ
မို ့ အိမ္တြင္ရွိေနျကခ်ိန္တြင္လည္း ေသခ်ာသာ ေစာင့္မ
ျကည့္ျဖစ္ေပမယ့္လည္း သူ ့လႈပ္ရွားမႈ ကိုယ့္လႈပ္ရွားမႈ
မ်ားကို ရိပ္ကနဲ ရိပ္ကနဲ ျမင္ေတြ႕ေနက်... https://goo.gl/images/UoTjbs
ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းသြားေတာ့လည္း အတူတူ ေက်ာင္းျပန္
ေတာ့လည္းအတူတူ..ေက်ာင္းမွာလည္း တစ္ခန္းတည္း
သည္လိုေနလာေသာ သူတို ့နွစ္ေယာက္ျကားမွာ ဒီလိုျဖစ္
လာသည့္အတြက္ ရန္ လံုးဝ အေျဖရွာမရ...
ေစာေစာက ကပြဲက ျပန္လာေတာ့ ညကိုးနာရီေက်ာ္ေန
ေပပီ..ေက်ာင္းအုပ္ျကီးက ကေလးမ်ားကို အိမ္ျပန္ေနာက္
က်ေနမည္ စိုးသျဖင့္ ကပြဲ ကို ညနက္ထိ အလုပ္မခံ..ေနမ
က် ညမက် ပြဲျကည့္ေကာင္းခ်ိန္ေလးျဖစ္ေအာင္ ညေန
ေလးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္က စခိုင္းသည္..ညရွစ္နာရီခြဲ ထက္
ေနာက္မက်ပဲ ပြဲကိုပီးေအာင္စီစဥ္ ခိုင္း၏...
ညက ကပြဲ ရွစ္နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွ ျပီးသြားသည္..
အေသးစိတ္သိမ္းျခင္းကိုေတာ့ ေနာက္ေန ့မနက္မွ လုပ္
ရန္ စီစဥ္ပီး မသိမ္းမျဖစ္ ပစၥည္းမ်ားသိမ္း..မပို ့မျဖစ္ေသာ
ပစၥည္းမ်ားကို ျပန္ပို ့ပီး သူတို ့တသိုက္ ျပန္လာျကေတာ့
ညကိုးနာရီ ေက်ာ္ေနပီျဖစ္သည္...
တိုက္ခန္းရိပ္သာထိပ္ အေရာက္တြင္ လင္းလင္းနွင့္ ရန္
တို ့က ေနခဲ႕သည္..ရိပ္သာအတြင္း ဝင္လာေတာ့ နွစ္
ေယာက္ထည္း...ထိုညက တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ခါနီး
ရက္မို ့ လ ကလည္း ဝင္းဝင္းထိန္ထိန္ေလး ရွိေနသည္...
နွစ္ေယာက္ထည္းက်န္ခဲ႕၍ မျကာမီပင္ ရန္က သူ ့စိတ္ထဲ
အလြန္ေျပာခ်င္ေနေသာ စကားတစ္ခြန္းကို မေအာင့္နိုင္
မအည္းနိုင္ေတာ့ဘဲ ေျပာေတာ့သည္... https://goo.gl/images/iKso6V
လင္းလင္း´´ဟင္..ဘာလဲ ရန္´´
ရန္က ရွက္တက္တက္ျဖင့္ အရင္ျပံဳးလိုက္ပီးမွ...
နင္ ဒီေန ့ အရမ္းလွတာပဲဟာ...´´ လင္းလင္းမ်က္နွာမွာ ေက်နပ္ျပံဳးေလးတစ္ခု ဝင္းကနဲ လက္သြားသည္...သြားပါ...ဟုတ္လည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႕...´´
ဟုတ္တယ္ လင္းလင္း တကယ္ေျပာတာ..နင္ ကေနတာကို ငါ တေလ်ွာက္လံုး ေငးျကည့္ေနရတယ္.. စင္ေပါ ္မွာ နင္က တအားလွေနတာပဲ´´ လင္းလင္းက အသံေလးထြက္၍ ရယ္သည္...ဒါျဖင့္ စင္ေပါ ္မွာ ကေနတဲ႕အခ်ိန္ မဟုတ္ရင္
ငါက မလွဘူးေပါ့´´
ရန္က ေခါင္းခါရင္း...
အဲ႕လိုမဟုတ္ဖူး လင္းလင္းရ... ခါတိုင္းက ေတာ့ ဒီလိုပဲ ျမင္ေနက်ဆိုေတာ့ နင္ ဒီေလာက္လွေနမွန္း ငါ သိပ္သတိမထားမိဘူး..ဒီေန ့က်မွ သတိထားမိတာ.. ခုက်ေတာ့ ဒီိတိုင္းလည္း နင္က လွေနတာပါပဲ´´ လင္းလင္းက ရယ္ပီး...ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ရန္...နင္ ဘာေျပာစရာရွိ
ေနလို ့လဲ...မုန္ ့ေက်ြးခိုင္းမလို ့လား´´
ရန္က ရယ္၍...
မဟုတ္ပါဘူးဟာ...ငါ့စိတ္ထဲမွာ အဲလို ျဖစ္ သြားတယ္ဆိုတာ ေျပာျပတာပါ´´ဒါပဲလား...´´
ေအးေပါ့...´´ဒါမ်ား ရန္ရာ...တကူးတက ေျပာေနရေသး
လား..နင့္စိတ္ထဲရွိရင္ ဒီတိုင္းပဲထားလိုက္ပီးေရာ..ငါက
ဘာမ်ားေျပာမလဲလို ့..ငါလွတာကေတာ့ နင္ေျပာမွလား
နင္က ခုမွေျပာတာ..ငါကို အဲ႕လိုေျပာတဲ႕သူေတြမွ အမ်ား
ျကီးပဲ´´
ဟင္...အမ်ားျကီး ဟုတ္လား...လင္းလင္း´´အင္းေလ...မဟုတ္ပဲငါက ေျပာမလား´´
ရန္ ့ရင္ထဲ ထိတ္သြားသည္...
ဘယ္သူေတြက ေျပာတာလဲ လင္းလင္း´´ဘယ္သူေတြကမလဲ အမ်ားျကီးပါဆို...
ဆယ္တန္းက အကိုျကီးေတြကေတာင္ ငါျဖတ္သြားရင္
မျကားတျကားလွမ္းလွမ္းေျပာတယ္ သိပ္လွတာပဲတို ့ ခ်စ္
စရာေကာင္းတယ္တို ့ေပါ့ဟ..´´
အဲ႕ဒီေတာ့ နင္က ဘာျပန္ေျပာလိုက္လဲ´´အို ...ဘာေျပာရမလည္းဟ..သူတို ့ဟာသူ
တို ့ေျပာတာ ငါက မျကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာေပါ့..
သူတို ့ေျပာတာ ဂရုစိုက္မေနပါဘူး´´
ရန္ ေတာ္ေတာ္နွင့္စကားမျပန္ျဖစ္ေတာ့ပဲ ျဖစ္သြားသည္
ထူးထူးေထြေထြ သိပ္မေျပာျဖစ္ျကေတာ့ပဲ ကိုယ့္အိမ္ေပါ ္
ကိုယ္တက္ပီး ျပန္လာခဲ႕ျကသည္...
အိပ္ရာထဲေရာက္မွ ထိုစကားမ်ားကို ျပန္စဥ္းစားမိရင္း ရင္
ထဲတြင္ ပူသလိုလိုျဖစ္လာမိသည္။
@zayarminkhant
mso.29