ေရာက္တတ္႐ာရာ(၂ )

စာေရးဖို ့အခ်ိန္မေပးနိုင္တာထက္ ဘာေရးဖို ့စဥ္းစားမရႏိုင္ေအာင္ စိတ္ရႈပ္စရာေတြက မ်ားေနတယ္ေျပာရမွာပဲ...လူျဖစ္ရတာလည္း အေတာ္ကိစၥမ်ားသား...ကိုယ့္အေရး သူ ့အေရး မိသားစုအေရး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းအေရး ဘာမွန္းမသိတဲ႕ေရးေပါင္းမ်ားစြာ...ျဖစ္ေနတဲ႕အခ်ိန္ေလးအတြင္းေတာ့ အသည္းအသန္...ကိုယ့္ေလာက္ ဒုကၡမ်ားတဲ႕သူရွိမွ ရွိပါေတာ့မလား ေအာက္ေမ့ရ...ကိစၥပီးလို ့လြန္သြားေတာ့လည္း ဘာမွမဟုတ္သလို...တခါတေလမ်ား အဲ႕အခ်ိန္က ျဖစ္ခဲ႕တာေလးေတြစားျမံဳ ႕ျပန္ေျပာရင္း ရီစရာေတာင္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနေသး...အသဲကြဲလို ့ ခဲ( ဂဲ ) ဆြဲပီး ျမစ္ထဲပဲ ခုန္ခ် ျခင္သလိုလို ( ..ျဖစ္ခဲ႕ဘူးတာေျပာပါတယ္..)...မရဲတရဲနဲ႕ စမ္းတဝါး လုပ္ခဲ႕မိလို ့ အလဲအကြဲ ခံခဲ႕ရတာေလးေတြ...ခုခ်ိန္ၾကေတာ့လည္း သူတို ့ ဘာမွမလုပ္ခဲ႕ၾကသလိုေလး...ကိုယ္မွာေတာ့ သူတို ့ ့ေပးသမ်ွ တေပြ႕တပိုက္ၾကီး ခံခဲ႕ရတာေလ...ဒါေပမယ့္အမွတ္ ရွိသလားေတာ့မေမးနဲ႕...ေနာက္ထပ္ ေျပာျပစရာေလးေတြရွိေအာင္ လို ့ကို လိုက္ရွာေနေသးေျပာရမွာပဲ...တခါတေလ ေရွာင္လို ့ရသား နဲ႕ကို ဝင္တိုးခ်င္ေနတာေလ (..စိတ္ကိုေျပာပါတယ္..)...ပူပူေလးနဲ႕ေကာင္းမွၾကိဳက္တတ္တာမ်ိဳးေပါ့...သိခ်င္ရင္ေတာ့ ျငဳပ္သီးေထာင္းပီးသားစားၾကည့္လိုက္...က်ြန္ေတာ္ေျပာ ျပတာထက္ကို ထင္းကနဲ လင္းသြားလိမ့္မယ္...စာဖတ္ပီးေတာ့ ေရးတဲ႕သူစိတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားေတာ့ comment မေပးနဲ႕ေနာ္...ပုတုဇေနာ ဥမၼတေကာ တဲ႕ၾကားဖူးလားေတာ့မသိ...ရူးတယ္ထင္ ရူးလို ့ ့ပဲေပါ့ေလေနာ္...။
အားလံုးပဲ...ေရးခ်င္ရာေရးလိုက္ပါသည္...အဆင္ေျပသလိုသာ ဗုတ္ လိုက္ၾကပါကုန္...။မွတ္ခ်က္...ညီအငယ္ဆံုးက အရင္ဆံုးမိန္းမခိုးေျပး၍ အသဲေပါက္ေနသည္...ဟီးးးး..။