မနက္ျဖန္ကိုရွာေဖြျခင္း
ယေန႔ မိုးေရာေလပါက်သည္။ ထို႔ေၾကာင့္မီးလိုင္းေတြျပတ္သြားသည္။
မီးျပန္လာရန္ အေၾကာင္းမရွိ။ လမ္းထိပ္က ဓာတ္တိုင္ႀကီး လဲေနသည္။ အိမ္တြင္လည္း ဖေယာင္းတိုင္မရွိ။ အေရးကလည္း ႀကီးေနသည္။ မနက္ျဖန္ သတင္း စာတိုက္ကို ေပးရမည့္ ေဆာင္းပါးတစ္ေစာင္ကို ေရးေနရသည္။ မနက္ျဖန္မၿပီးလွ်င္ မနက္ျဖန္အတြက္ ေန႔လယ္စာမရွိျဖစ္သြားမည္။
အိမ္ထဲတြင္ ပိုက္ဆံလိုက္ရွာသည္။ လိုလိုမယ္မယ္ ေဆာင္ထားသည့္ က်ပ္ျပားေစ့ေလးတစ္ေစ့ကို ဘုရားစင္ ေညာင္ေရအိုးေအာက္က ထုတ္ၿပီး ေဈးဆိုင္ကို ထြက္ခဲ့သည္။ လမ္းထိပ္က ေဈးဆိုင္က ပိတ္သြားၿပီ။
ေနာက္ေဈးဆိုင္က ေနာက္ထပ္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္မွ ေရာက္မည့္ ေနရာတြင္ ရွိေနသည္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဖေယာင္းတိုင္က အေရးႀကီးသည္။ ေလွ်ာက္ရေတာ့မည္။
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေခၽြးေတြျပန္လာသည္။ ဆိုင္ကပိတ္ေတာ့မည္။ ေတာ္ေသးသည္
“ဖေယာင္းတိုင္ တစ္တိုင္ ဘယ္ေလာက္လဲ”
“တစ္မတ္”
“ႏွစ္တိုင္ေပးပါ”
သူက က်ပ္ျပားေစ့ကို ေပးလိုက္သည္။ ဆိုင္ရွင္က ဖေယာင္းတိုင္ ႏွစ္တိုင္ႏွင့္အတူ ငါးမူးေစ့ တစ္ေစ့ ျပန္အမ္းသည္။
ငါးမူးေစ့ေလးကို ေပ်ာက္မွာ စိုးရိမ္သျဖင့္ အိတ္ထဲေသေသခ်ာခ်ာထည့္ၿပီး အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေအာက္ ေလွ်ာက္လာရသည္။
အိမ္ေရာက္သည့္အခါတြင္ ဖေယာင္းတိုင္ကိုထြန္းၿပီး စာေရးခံုနားခ်လိုက္သည္။ အိတ္ထဲက ငါးမူးေစ့ကိုထုတ္ၿပီး ဘုရားစင္ေပၚကိုျပန္ထားလိုက္စဥ္ ငါးမူးေစ့က လက္ထဲမွ လြတ္က်ၿပီး ၾကမ္းေပါက္ကတစ္ဆင့္ အိမ္ေအာက္ကို က်သြားသည္။
“ဟာ”
သူ႔အတြက္က ယခုအခ်ိန္သည္ ငါးမူးလည္း အေရးႀကီးသည္။
အိမ္ေအာက္ကို ဖေယာင္းတိုင္ယူၿပီး ဆင္းသြားသည္။ ေခါင္းငံု႔ကာ ဝင္စဥ္ ေခါင္းႏွင့္ဆင့္တိုက္မိၿပီး ေခါင္းဖုသြား သည္။ ပိုက္ဆံက်ႏိုင္မည္ထင္သည့္ ေနရာေတြကို ရွာသည္။ မေတြ႔။ အမႈိက္ေတြကိုလက္ႏွင့္ဖယ္ၿပီး ရွာသည္။ မေတြ႔။ ဖေယာင္းတိုင္ တစ္တိုင္ကုန္သြားသည္မေတြ႔။
ေနာက္တစ္တိုင္ကို အိမ္ေပၚတက္ယူသည္။ ပိုက္ဆံငါးမူးကို ထပ္ရွာသည္။ ေလကတိုက္ေနသျဖင့္ ဖေယာင္းတိုင္က အကုန္ျမန္ေနသည္။ ႂကြက္တြင္းေတြထဲၾကည့္သည္၊ ေျမႀကီးအက္ေၾကာင္းေတြၾကားရွာသည္။ ဘယ္မွာမွမေတြ႔။ ဖေယာင္းတိုင္ ေနာက္တစ္တိုင္ ကုန္သြားသည္။
သူစိတ္ေမာစြာ အိမ္ေပၚကို ျပန္တက္လာသည္။ ဖေယာင္းတိုင္လည္း တစ္တိုင္မွ မရွိေတာ့။ ပိုက္ဆံလည္း မေတြ႔။ ဆိုင္ကလည္းပိတ္ၿပီ။
သူက ပက္လက္ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး စိတ္ေမာစြာျဖင့္ သက္ျပင္းအခါခါခ်ေနမိသည္။
စိတ္တည္ၿငိမ္သြားမွာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္သည္
“ဟာ တံုးလိုက္တဲ့ငါ”
သူက သူ႔ကိုယ္သူ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ပိုက္ဆံငါးမူးက အေရးႀကီးသလား၊ စာကအေရးႀကီးသလား။ အကယ္၍ ပိုက္ဆံငါးမူးကို မနက္မွာရွာမည္ဆိုၿပီး စာဆက္ေရးလိုက္လွ်င္ မနက္ျဖန္ စာမူခရၿပီး စားဖို႔ ေျပလည္သြားမည္။
သို႔ေသာ္ သူက မနက္ျဖန္အတြက္ ဖေယာင္းတိုင္ ဝယ္လာေသာ္လည္း မနက္ျဖန္ကိုထည့္မတြက္။ လတ္တေလာ ေပ်ာက္သြားသည့္ ငါးမူးက သူ႔အတြက္ အေရးႀကီးသြားသည္။
ေပ်ာက္သြားသည့္ ငါးမူးကိုရွာရင္း ငါးမူးဖိုးဝယ္လာသည့္ ဖေယာင္းတိုင္ေတြလည္း ေလထဲေပ်ာက္သြားရသည္။
ဘဝကဤသို႔ႏွယ္တည္း
ေပ်ာက္တာကိုရွာၿပီး မထင္မွတ္တာေတြထပ္ေပ်ာက္ေနရသည္။
ရွာရင္း ရွာရင္း ထပ္ေပ်ာက္ေနၾကသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ အေရးႀကီးတာေတြ မလုပ္မိေတာ့။
(တစ္ေခတ္က မတ္ေစ့၊ ငါးမူးေစ့၊ က်ပ္ေစ့သံုးပါသည္။ ယခုေခတ္ကေလးေတြ နားလည္အံ့မထင္)
တင္ညြန္႔
photo : facebook
