Once Upon A Time in Myanmar - 2 (Fan Fic)

လြန္ခဲ့ေသာ(၉)ႏွစ္
၂၀၀၇ခုနွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ . . . .။

မႏၲေလးၿမိဳ႕ရွိ အ.ထ.က ေက်ာင္းတစ္ခုတြင္ စေနေန႕ျဖစ္ေသာလည္း ေက်ာင္းသားမ်ား လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖင့္ စည္ကားလ်က္ရွိ၏ ။ ၇ တန္းေက်ာင္းသားဘဝ Auro Karshine ကလည္း ေက်ာင္းထဲကို တက္ၾကြစြာေျပးဝင္လာေလ၏ ။ လူစံုေသာအခါ ကေလးမ်ားဆူညံေနေသာအသံကို ဆရာမအသံက ရေအာင္ထိုးခြင္းလိုက္သည္။
ဆရာမ။ ။ ကဲ . . သစ္ပင္စိုက္ၾကမယ္ေနာ္ . . . .။ ပ်ိဳးပင္ေလးေတြ ဆရမဆီကိုလာယူၾက။ ဆရာမပ်ိဳးပင္ေပးရင္း ဘယ္လိုစိုက္ပ်ိးရမယ္ဆိုတာေျပာျပမယ္။ ကဲ . . . Auro Karshine ဒီကိုလာျပီး ပ်ိဳးပင္လာယူပါဦး။
ဆရာမေခၚသံေၾကာင့္ Auro Karshine က ဆရာမဆီေျပးသြားလိုက္သည္။ ဆရာမပ်ိဳးပင္ေလးကို Auro Karshine ကိုေပးကာေျပာလိုက္သည္။
ဆရာမ။ ။ ကဲ . . . . သား ၊ ဒါေလးကို ဟိုဘက္ေထာင့္မွာေသခ်ာတူးျပီး စိုက္လိုက္ပါကြယ္။
Auro Karshine က အထုပ္ကိုယူရင္း အထုပ္ကုိၾကည့္ျပီးေနာက္ ရာမကိုေျပာလိုက္သည္။
Auro Karshine။ ။ ဆရာမ . . . ဒါဘာအပင္လဲဟင္ . . . ..။
ဆရာမ ။ ။ ေအာ္ . . . ဒါက ၾကက္ဆူပင္ေလ သားရဲ႕။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ။
Auro Karshine။ ။ ၾကက္ဆူပင္ . . . ဟုတ္လား ဆရာမ။ ၾကက္ဆူပင္ဆိုတာ ၿခံစည္းရိုးခတ္တဲ့အေနနဲ႕စိုက္တဲ့အပင္ေသးေလးမလား။ ပံုမွန္ဆို က်ြန္ေတာ္တို႕ စိုက္ပ်ိဳတဲ့ရက္ေတြဆို အရိပ္ရအပင္ေတြ သီးပင္ စားပင္ေတြစိုက္ၾကရတာေလ . . .။ ၾကက္ဆူပင္က ဘာလို႕ . . . .။
ဆရာမ ။ ။ ဆရာမလည္းမသိဘူး သားရယ္ . . .။ ေက်ာင္းမွာမျဖစ္မေနစို္က္ရမယ္ဆိုျပီး အထက္ကစာက်လာလို႕ေလ သားရဲ႕။
Auro Karshine။ ။ ေအာ္ . . . . ၾကက္ဆူပင္ေတြနဲ႕ ဘာလုပ္ဖို႕လမသိဘူးေနာ္ ဆရာမ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတာ့ရွိရမွာေပါ့။
ဆရာမ။ ။ ေလာင္စာဆီထြက္တယ္လို႕ေတာ့ ေျပာတာပါပဲကြယ္။ တကယ္ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူးေပါ့။
Auro Karshine။ ။ ၾကက္ဆူဆိုေတာ့ ကႀကီးနဲ႕ ဆလိမ္ေပါ့ေနာ္။ ကႀကီးနဲ႕ ဆလိမ္ဆိုေတာ့ သူ႕ရဲ႕ကတ္ကင္းက . . . . .။
ဒီစကားကေတာ့ မေျပာျဖစ္လုိက္ဘဲ စိတ္ထဲမွာတင္တန္႕သြားသည္။ ဆရာမ ၾကားလိုက္ဟန္မရွိေပမယ့္ လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ၾကက္ဆူပင္ေလးကေတာ့ ၾကားသြားဟန္တူသည္။ ၾကက္ဆူပင္ေလးရ႕ဲကိုင္းက ရုတ္တရက္ အခ်ိဳးခံလိုက္ရသလိုျဖစ္သြားျပီး အစိမ္းေရာင္အက်ိအခ်ြဲမ်ားၾကားထဲမွ ပူစီေပါင္းေလးတက္လာျပီး Auro Karshineရဲ ႕ မ်က္လံုးထဲကိုတည့္တည့္ဝင္သြားပါေတာ့သည္။ (မွတ္ခ်က္ - ၾကက္ဆူရိုးကိုခိ္်ဳးကာ သစ္စိမ္းအက်ိအခ်ြဲမွွတစ္ဆင့္ ပူစီေပါင္းမႈတ္လို႕ရသည္။)
ဆရာမ။ ။ ဟယ္ . . . . . Auro.
Auro Karshine တစ္္ေယာက္ဝိညာဥ္ႏႈတ္ခံရသူနွယ္အရုပ္ႀကိဳးျပတ္လဲက်သြားျပီးေနာက္ သူ႕နားမွာေက်ာင္းသားမ်ား ဝိုင္းလာၾကသည္။ Auro Karshine ရဲ႕ ဝိညာဥ္အျဖဴခိုးေလး ထိုေနရာကထြက္သြားတာေတာ့ ဘယ္သူမွ မျမင္နိုင္ၾကေတာ့ပါေခ်။

အျဖဴေရာင္အခိုးေငြ႕ေလးကေတာ့ ခန္းမေဆာင္ႀကီးတစ္ခုေရွ႕ကုိေရာက္သြားျပီးေနာက္ လူႀကီးတစ္ဦးေရွ႕တြင္က်သြားေလသည္။ Auro Karshine ဝိညာဥ္ကေတာ့ ထုိလူႀကီးကိုေမာ္ၾကည့္လိုက္ရင္းေျပာလိုက္သည္။
Auro Karshine။ ။ ခင္ . . . ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ . . . .။
လူႀကီး ။ ။ ငါဘယ္သူလဲဆိုတာထက္ မင္းကို ငါေဟာကိန္းတစ္ခုျပျပီး အလုပ္တစ္ခုအပ္မယ္။ မင္းအတြက္ထိုက္ထိုက္တန္တန္ရေစရပါမယ္။
Auro Karshine။ ။ ဘာအလုပ္လဲ က်ြန္ေတာ့္လို ၁၄ နွစ္အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္က ဘာမွလုပ္ေပးႏိုင္မယ္မထင္ဘူး။
လူႀကီး။ ။ ေဟာကိန္း အရျမန္မာျပည္မွာ ငါတို႕ရဲ႕ Happy endingေတြ ေပ်ာက္ဆံုးရေတာ့မယ္။ ဒါကိုမင္းက ျပန္အဖတ္ဆယ္ေပးရမယ္။ မင္းဒါေတြရဲ႕ အေျဖကိုသိေအာင္အရင္လုပ္ပါ။
လူႀကီးက ေျပာရင္းဆုိရင္းနဲ႕ပဲ စာရြက္လိပ္တစ္ခုကို Auro ေရွ႕ပစ္ခ်ေပးလိုက္သည္။ စာရြက္ေလးမွာေတာ့ Moe Kyal Zin, KAM, Remple, Storybrooke, Regina ဆိုေသာ အဆက္စပ္မရွိစာစုေလးမ်ားသာေရးထားေလသည္။ ထုိ႕ေနာက္လူႀကီးက သူ႕နားမွ ေဆးလိပ္ကို မီးညွိျပီးဖြာလိုက္ရာ မီးခိုးေငြ႕မ်ားနွင့္ေရာျပီး Auro ဝိညာဥ္ပါ လြင့္ျပယ္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။
Auro သတိျပန္ရလာေတာ့ ညသန္းေခါင္ခ်ိန္ေလာက္ရွိေနျပီ။ သူ႕လက္ထဲမွာလည္း စကၠဴလိပ္ေလး ရွိေနဆဲ . . .။ အိပ္မက္လုိအျဖစ္အပ်က္ကို မွတ္မိေနဆဲ . . . . စကၠဴလိပ္ေလးကိုျဖန္႕ၾကည့္ေတာ့ သူ႕အိပ္မက္ထဲကအတိုင္း -
Moe Kyal Zin, KAM, Remple, Storybrooke, Regina
ဆိုတဲ့ စာသားေပၚေနဆဲ . . . . . . .။

Part-3 ေမ်ွာ္

@AuroKarshine