Kleine Max

Sarah liep al wiegend door de kamer. Kleine Max sliep nog steeds niet, maar ze zag dat zijn ogen langzaam dicht begonnen te vallen. Ze wist dat als hij eenmaal sliep ze nog een minuut of tien door moest wiegen, dan kon ze hem neerleggen in zijn bedje. Althans, zo lukte het een paar keren in de afgelopen dagen.

Image

Ze liep al wiegend langs de spiegel. Een waanzinnig vermoeid gezicht keek naar haar terug. Hoeveel uur had ze eigenlijk geslapen de afgelopen paar dagen? Acht in totaal, tien misschien? Kleine Max kon er natuurlijk ook niet veel aan doen dat hij een huilbaby was. Hij voelde natuurlijk ook wel de woede van Sarah afkomen, daar zou iedereen eigenlijk wel van gaan huilen. Als die verdomde Christiaan toch gewoon zijn lul in zijn broek had gehouden.

Ze dacht terug aan de week voor Max zijn geboorte. 34 weken zwanger was ze. Het was een probleemloze zwangerschap geweest en haar verlof zou aan het einde van de week beginnen. De roze wolk was eigenlijk al het huis in aan het waaien tot op die maandagavond de telefoon ging. Een huilende vrouwenstem aan de andere kant van de lijn.

'Spreek ik met Sarah? Ik kan het niet meer doen, ik vind dat je het moet weten. Christian leidt een dubbelleven. Wij zijn een maand geleden getrouwd in Las Vegas. Geloof niks van wat hij zegt. Toen ik er deze week achter kwam dat jij bestond EN zwanger was heb ik hem meteen de deur uitgestuurd'

Sarah had zich gevoel gehad alsof ze ging flauwvallen. Ze was met stomheid geslagen. Was dit een zieke grap ofzo? Hoe kan dit nou? Haar Christian? Haar lieve, attente, hardwerkende Christian. Ze kon het haast niet geloven, deze man deed alles voor haar. Deze man verheugde zich zo op hun eerste kindje. Was dit allemaal dan een leugen? Getrouwd? Het kon toch bijna niet.

Met steeds meer krampende buiken had ze op hem gewacht tot hij thuiskwam. Ze had hem meteen geconfronteerd met het telefoontje. Hij was bleek geworden en was begonnen te huilen. Hij vertelde dat hij inderdaad met deze vrouw getrouwd was een maand terug, en niet op zakenreis was gegaan zoals dat hij Sarah toentertijd had verteld. Ook vertelde hij dat hij met haar getrouwd was voor zekerheid, want werk had hij al lang niet meer. Elke dag dat hij de deur uitstapte was hij meteen naar haar gegaan, en tegen haar zei hij dat hij uit zijn nachtdienst kwam.

Sarah had het allemaal niet kunnen geloven. Alsof haar leven ineens een film was geworden. 34 weken zwanger, klaar voor de stap van haar leven en dan nu ineens dit. Vol ongeloof had ze hem weggestuurd met zijn leugens en zijn bedrog. En op dat moment waren haar vliezen gebroken.

Een ambulance was de huilende Sarah komen halen en in de ambulance was kleine Max geboren. Het mooiste kind wat ze ooit had gezien in de grootste nachtmerrie. Alles was onwerkelijk aan zijn geboorte.

Sarah had geen roze wolk gehad. Alles was praktisch. Hoe kon ze ervoor zorgen dat Christian zo min mogelijk in Max zijn leven kon zijn. Er waren ook enorme schulden van Christian naar boven gekomen. Rekeningen waren al maanden niet betaald, maar hij had alle enveloppen van schuldeisers naar die andere vrouw meegenomen. Al hun spaargeld was weg. Sarah had niks meer. Alleen hem, die kleine Max.

Maar Max had vanaf het begin aangevoeld dat zijn moeder het moeilijk had. Ze zag aan hem dat wanneer zij had gehuild of een boos telefoontje had gepleegd, kleine Max ook begon te huilen. Soms wel dagen aan een stuk. En ze had niemand die haar even hiermee kon helpen. Haar ouders waren beide al jaren geleden overleden en ze was naar de andere kant van het land verhuisd voor Christian. Ze stond er alleen voor.

De slapeloosheid maakte haar labiel. Ze zag af en toe mensen in de kamer staan die er niet waren, en ze hoorde stemmen wanneer het eindelijk een keer stil was. Ze probeerde alles om kleine Max te kalmeren. Soms sprongen zelfs de kleine bloedvaatjes in zijn ogen, omdat hij zoveel kracht zette in zijn huilen. Dan voelde Sarah zich zo machteloos dat ze af en toe het bijltje er wel bij neer wilde gooien. Dit is toch geen leven voor ons allen, had ze zo vaak gedacht.

Al een tijdje waren kleine Max zijn oogjes dicht. Sarah legde hem neer op het kleed. Ze ging naast hem liggen. De wereld draaide een beetje, ze was zo moe. Ze hoorde geen stemmen en ze zag niemand lopen in de kamer. Ze zag alleen zijn perfecte gezichtje, en ze hield eventjes zijn kleine voetjes vast. Alles leek eventjes normaal. Samen gingen zij er wel komen.

Zij en kleine Max.