بیماری‌های تیروئید در حاملگی

بیماری‌های تیروئید به طور کلی به دو دسته عمده کمکاری تیروئید یا ‌هیپوتیروئیدی و پرکاری تیروئید یا هیپرتیروئیدی طبقه‌بندی می‌شوند. هر کدام از این دو گروه بر اساس علائم آن و بر اساس معیار‌های آزمایشگاهی مشخص می‌شود.

بهتر است که هر فرد قبل از اقدام به بارداری در آزمایشات چکاپ انجام شده تست‌های تیروئیدی نیز انجام دهد. در صورتی که کم کاری تیروئید به صورت تحت بالینی وجود داشته باشد، با توجه به خطراتی که برای جنین در حاملگی دارد، باید حتما قبل از اقدام به بارداری درمان شود.

در سه ماهه اول بارداری تیروئید جنین عمل خود را که تولید هورمون تیروئید می‌باشد، آغاز نکرده است. بنابراین در این دوران هورمون تیروئید مورد نیاز برای رشد و تکامل جنین از طریق خون بند ناف از تیروئید مادری است. بنابراین در صورتی که کمبود هورمون تیروئید در بدن مادر وجود داشته باشد، عوارض آن برای جنین جبران‌ناپذیر خواهد بود.

بعد از سه ماه اول بارداری، تیروئید جنین تا حدودی فعالیت تولید هورمون را برعهده می‌گیرد و در این زمان است که باید ید که برای ساخت هورمون تیروئید لازم است، از بدن مادر و از طریق جفت به جنین برسد، تا اینکه تیروئید جنین بتواند هورمون لازم را تولید کند. در طول دوره بارداری، به دلیل تغییرات ناشی از هورمون‌های حاملگی بر روی تمام قسمت‌های بدن، تاثیراتی بر روی تیروئید نیز اتفاق می‌افتد، که باعث می‌شود که هورمون تیروئید تنظیمات جدیدی را برای بدن انجام دهد. بنابراین در اوایل بارداری انجام آزمایشات تیروئید برای زن باردار لازم است.

معمولاً در دوران بارداری نیاز بدن به هورمون تیروئید نسبت به دوران قبل از بارداری افزایش پیدا می‌کند. به همین دلیل، ممکن است فردی که قبل از حاملگی از نظر تیروئید مشکلی نداشته است، در دوران حاملگی دچار علائم کم کاری تیروئید شود. پرکاری تیروئید در دوران بارداری می‌تواند باعث زایمان زودرس، افزایش خطر سقط، افزایش احتمال ابتلا به مرگ داخل رحمی جنین، تولد نوزاد با وزن کم، یا تولد نوزاد نارس شود. همچنین احتمال ابتلا به مسمومیت حاملگی و فشار خون بارداری نیز در این افراد افزایش می‌یابد.

همچنین احتمال بروز بیماری تیروئید در جنین و نوزاد و احتمال بیماری قلبی در جنین و نوزاد در مادرانی که دچار پرکاری تیروئید هستند، شایع‌تر است.

کم کاری تیروئید نیز در دوران بارداری علائم عوارض خاص خود را دارد. احتمال ابتلا به زایمان زودرس، سقط جنین، دکولمان یا جدا شدن زودرس جفت، افزایش احتمال مرگ جنین درون رحم، و احتمال تولد نوزاد نارس یا تولد نوزاد با وزن کم در مادرانی که مبتلا به کم کاری تیروئید درمان شده هستند، بیشتر دیده می‌شود. همچنین در افراد مبتلا به کم کاری تیروئید ممکن است میزان نیاز به سزارین افزایش داشته باشد.

افزایش بروز ناهنجاری‌ها و اختلال شناختی و عصبی در جنین و خونریزی بعد از زایمان در این افراد بیشتر است. این افراد به طور شایع‌تری ممکن است دچار بیماری‌های تیروئید در جنین و نوزاد خود شوند، و همچنین پاره شدن زودرس کیسه آب در این افراد نسبت به افراد معمولی بیشتر است.