Onlar ancaq mənim üzümü görüblər. Baxışlarımı əsla əmanət etməmişəm. Səsimi eşidiblər, amma onlara hekayəmi danışmayacaq qədər susmuşam. Ayaqlarım onlara badalaq vura bilərdi, mən onlarla təmasdan qaçdığım üçün yan keçmişəm. Qulaqlarımın eşitdikləri isə ancaq eşitməyə icazə verdiklərimdir. Qalan haqqımda danışılanlar isə onların hekayəsidir. Əmin olmadıqları həyatın möhürlənərək danışılan əfsanələri. Mən demirəm ki, səbəb mənim yerimdə ola bilməməkdir. Sadəcə onlar kimi mən də onları hekayələşdirmişəm. Onların cəzası da heç vaxt mənim yerimdə ola bilməmək olsun. Yandırdığım yerlərdən yandıra bilmədikləri müddətcə onların cəhənnəmi mənəm deyə zəbanisi onlar olsun eybi yox. Mənim yolum düzdür. Arxadan gələn səslər sadəcə daşa ilişənlərdir. Səslərinin də gəldiyi yer daimidir- ancaq arxadan.
