Ağrı, sevgi, qəzəb, nifrət, kin və hiss etdiyin hər şey sənin beynindədir. Əgər sinirlərini yox etsən bütün duyğuların yoxa çıxacaq. Ağrısız, duyğusuz bir varlıq. Bəzən oturub əşyalarımızın varlığı üçün şükr edirik, duyğularımızdan da giley. Bir dəfə duyğularımızın varlığına şükr edib onlardan ləzzət alsaq bəlkə də onların ağrısını və varlıqlarının şiddətini bu qədər dərin hiss etmərik. "Yaxşı ki, əziyyət çəkə bilirəm, yaxşı ki, ağlaya bilirəm, incinirəm və bu məni insan hiss etdirir" deyə bilməliyik. Beyin zamanla yaşanmışlıqları silir və onun əbədiliyi söz bəhsi belə ola bilməz. O zaman bu qədər içinə batıb ağrımaq niyə?
