ඔයා හරි.. මුහුද ලස්සනම හවසට තමයි..

ඉන්ටර්විව් එකට කොළඹ ගිහින් ගත කළේ ලස්සනම දවස් කිහිපයක්.. කොළඹ ඉන්න ආස නෑ.. ඒත් අද ගෙදර එද්දි දාල එන්න බැරි හැඟීමක් තිබුණ.

සිකුරාදා හවස මුලින්ම අපි ගියෙ දියත උයනට. ඒ වැක්සින් එකේ සෙකන්ඩ් ඩෝස් එක ගන්න. හැබැයි එදා වැක්සින් දෙන දවසක් නෙවෙයි කියල දැනගත්තෙ ගියාම. පුංචි පොදයක් අස්සෙ තෙමි තෙමී අපි දියතෙ පොඩ්ඩක් ඇවිද්දා. පැළ ටික දැක්කමනම් මට මතක් උනේ විශ්වගෙ අම්මව. එයා ඒ ටික දැක්කනම් ඔක්කොම අරන් යයි.

ඊළඟ දවසෙ විහාරමහාදේවි පාර්ක් එකට ගිහින් තමයි වැක්සින් එක ගත්තෙ. ඊට පස්සෙ මං පළවෙනි වතාවට seafood rice එකක රස බැලුව. ටිකක් කෑවම තමයි මතක් උනේ එදා ඉස්සො කන්න හොඳ නෑ කියල.

මං දන්නව විශ්ව ඕව අරන් දෙන්නෙ මට අපේ පැත්තෙ ඒවගේ කෑම කන්න වෙන්නෙ නැති නිසා.

ඊළඟට මං පුංචි කාලෙ ඉඳන්ම යන්න ආසම තැනකට යන්න පුළුවන් උනා. උදේ ඉඳන්ම යං යං කියල කරදර කළත් විශ්ව මාව බීච් එකට එක්කන් ගියෙ හවස. අව්ව සැරයි කියල. ඒ පැය ගානට හිතට දැනුන නිදහස සැනසීම ගැන නම් කියන්න වචන නෑ.

අපි ඉර බහිනකන්ම හිටිය. වැඩි කතාබහක් නැතුව වෙරළෙ ඉඳගෙන ඈත මුහුද දිහාම බලන් හිටිය.. ඇහුණෙ මුහුදෙ හෝ හෝ සද්දෙ විතරයි. ඒ විනාඩි ගාන මට හරි වටිනව.

ඊයෙ ඉන්ටර්විව් එක ඉක්මනට ඉවරවුණ නිසා එයා මාව එක්කන් ගියා One Galle Face Shopping centre එකට. මගේ නම් පළවෙනි වතාව. එයා මාව කියලමයි එක්කන් ගියෙ ඒකෙ තියෙන බඩු අපි වගේ අයට බලන්න විතරයි පුලුවන් කියල. ඔව් ඒව හරි ගණන්. 😀

හවස අපි පන්සල් ගියා.. මගේ ආසාවට අපි ආයෙම බීච් එකට ගියා.. අද තමයි මං එච්චර සිප්පිකටු ගොඩක් දැක්කෙ.. එතන රැල්ලත් එක්ක සිප්පි කටු පොදියක් සර සර සද්දෙට ඇවිත් කකුලෙ වදිනව. වෙරළට ඇවිත් ආපහු යන රැල්ලට යටින් ටයිල් කරල වගේ සිප්පි කටු පේනව. හරි ලස්සන ඒව තිබුණ. කලින් දවසෙ තැන තැන තිබ්බ ඒව ඇහිලුවෙ අපරාදෙ කියල හිතුණ.

ඉතින් මං අද එන්න ආව.. ඒ එනගමන් කඳුලු පිහදදා නෝට්බුක් එකේ ටයිප් කළේ මේක තමයි.

නුහුරු නුපුරුදු
කොළඹ අහස යට
නොදන්න පාරවල් වල
මහ වැස්සෙ උනත්..
එකම තැන කැරකි කැරකි
ඔයාගෙ රතු ස්කූටියෙ
එහෙ මෙහෙ ගියෙ හරිම ආසාවෙන්

අතින් අල්ලගෙන ගිහින්
තාත්තෙක් වගේ
ඔයා මට පෙන්නුවෙ
මං නොදැකපු ලෝකෙ

අපි දෙන්න ඇවිදපු සලකුණු
දැන් නම් වැල්ලෙ නැතුව ඇති
රැල්ලට මකන්න පුලුවන්
අඩි සලකුණු විතරයි..

තෙමි තෙමී වැටි වැටී
සිප්පි කටු අහුලද්දි
මං නෙවෙයි ඒ හිටියෙ ඔයා ළඟ..
ඒ මට මගඇරුණ පුංචි කාලෙ..
ඔයා හරි.. මුහුද ලස්සනම හවසට තමයි..

චූටිගෙ බාරෙ ඔප්පු කරල එනකොට
නාග විහාරෙදි..
ඔයා දන්නව මං කරපු ප්‍රාර්ථනාව..
මං අද තනියෙන් ගමට යනකොට
පොදි බැඳගෙන යන ඒ මතක
හරි බරයි..