මම කවුද? 🙄🙄

ම්ම්ම් කොහෙන්ද පටන් ගන්නෙ කියල හිතාගන්න බෑ. මන් අද කියන්නෙ ඇත්තටම මම ගැන. මේක අපි ස්ටීමිට් එකේ සෙල්ෆ් ඉන්ට්‍රඩක්ශන් එකේ කරපු එකට වඩා සෑහෙන්න වෙනස් කතාවක්. මම ගැන ලියන්න මම හිතන් හිටිය කාලෙක ඉදන්. ඒත් එක දෙයක් හරියටම දැනගන්නකම් මම මේ කතාව කියන්නෙ නෑ කියල මම තීරනය කරල තිබ්බෙ. ඒ දේ මම දැන් දන්නව. මෙ කතාවෙ අන්තිමට ඒ දේ මම කියන්නම්.

මම අශේන්. පොඩි කාලෙ ඉදලම මාරම කම්මැලි මනුස්සයෙක්. ඉගෙන ගන්නව කියන එක තරම් එපා කරපු වැඩක් නෑ මට.මට මතකයි මගේ අම්ම හවසට මාවත් අල්ලගෙන මට ඉස්කොලේ පාඩන් කියල දෙනව. ගනන් හදවනව. පාඩන් කියවනව. ඉස්කෝලෙදි ලියන්න දෙන රචනා ලියන හැටි කියල දෙනව.හැමදම වගේ මිස් මට හොදයි කියලත් කීනව. හැබැයි ඒත් මම හරි කම්මැලියි. බොහෝම අමාරුවෙන් තමයි අම්ම මාව අල්ලගන්නෙ පාඩන් කියල දෙන්න. ගනන් කියන්නෙ මට පේන්නම බැරි දෙයක්. අම්මත් ගේම අත් ඇරියෙම නෑ. වදෙන් පොරෙන් චාටු කරගෙන මට ඉගැන්නුව. මම අදටත් විශ්වාස කරන්නෙ ඉස්කොලෙන් මම ගත්ත දැනුමට වඩා අම්ම උගන්නපු දේවල් වලින් මම දැනුමක් ගත්ත. ඉතින් හැමෝම වගෙ ඉස්කෝලෙට ආදරේ කරද්දි මම එහෙම කෙනෙක් උනෙත් නෑ.ඉතින් ටික ටික ඉස්කෝලෙ උඩ පන්ති වලට ගියා. මම සමහ ලමයි වගේ රස්තියාදු ගැහුවෙ නෑ. ගෙදරදි උනත් මට එහෙම් යන්න දුන්නෙ නෑ. ඒ දවස් වල දුක් උනත් අද මට හිතෙනව එහෙම නොකර නිසා මෙහෙම් බේරිලා ඉන්නව කියල.

ඒත් අද වෙනකන්ම මම කිසිම මත් වෙන දෙයක් පාවිච්චි කරල නෑ. ඉස්සරහටත් ඒක එහෙමමයි. මම මට දීපු පොරොන්දුවක් ඒක. ඉස්කොලේදි උනත් මම සෙල්ලම් කරා නන් කරේ 5 වසරට වෙනකන් විතරයි.ඊට පස්සෙ මම හරිම සයිලන්ට් කෙනෙක් උනා. 6 වසරෙදි මට සෙට් උනා වෙන ඉස්කෝලෙකින් ආපු යාලුවෙක්. 6 වසරෙදි තමයි මුලින්ම අපි ගනන් පන්තියකට යන්න පටන් ගත්තෙ.ඉතින් ඒ යලුවයි තව කීප දෙනෙකුයි ඉස්සරහම පේලියෙ වාඩි උනා. ඉතින් මාත් ඒ පේලියටම සෙට් උනා. ඒත් ඉතින් ගනන් නේ..ඒ යාලුවො මට වඩා දක්සයි. ඉතින් ඒ විදිහට අපි O/L වෙනකන්ම පන්තියෙ ඉස්සරහ පේලියෙ වාඩි උනේ. ඒකෙන් මම ඉගෙන ගත්ත දෙයක් තමයි ඉස්සරහම පේලියෙ ඉද්දි ලෙඩ වැටෙනව අඩුයි. ඒ වගේම ඒ ආපු ගැම්ම නිසා අදටත් මට ඕනම තැනක ඉස්සරහම පේලියෙ ගානක් නැතුව වාඩි වෙන්න පුලුවන්.

මම 8 වසරෙදි තමා මගේ අතිජාත මිත්‍රය මුනගැහෙන්නෙ.ඒ ඉතින් හැමෝම දන්න දමිදු කොලුවා. අපි සෙට් උනේ මෙහෙමයි. මන් හැමදාම ඉස්කොලේ ගියේ 6.30ට. අම්මයි තාත්තයි වැඩට යන නිසා එයාල යන වෙලාවටම ගියා. ඉතින් ඒ පුරුද්ද මම ඉස්කොලෙන් අස් වෙනකන්ම තිබ්බ. කොහොමත් 7 වසරෙ ඉදන් මම ඉස්කොලෙ ගියේ පුස් බයික් එකෙන්. දමිදුත් ඉතින් ඒ වෙලාවටම වගේ තමයි ඉස්කොලේට එන්නෙ.ඉතින් 8 වසරෙදි එයා හිටියෙ අපේ එහා පැත්තෙ පන්තියේ.මුලදි ඉතින් කෝමත් හිතෙනව නෙ මූ නම් පන්ඩිතය,කතාවක් නෑ,තව යාලුවො ගොඩක් ඉන්නව කියල.මටත් එහෙම් හිතුන. ඒත් දවසෙන් දවස අපි හොදම යාලුවො උනා. එකට ගනන් පන්ති ඒමත් යන්න ආව කාලයක්ම. ඉතින් අපි අදටත් හොදම යාලුවො. මට වෙන හොදම යාලුවො නෑ කොහොමත්. මන් විශ්වාස කරන්නෙත් ඉතින් එක්කෙනෙක් දෙන්නෙක් හිටියම හොදටම ඇති කියල යාලුවො.

ම්ම් ඉතින් මේ ගනන් කියන එක හරි අමාරු නිසා අම්ම අදුරන තව සර් කෙනෙක්ව ගෙදරට ගෙන්නල මට ඉගැන්නුව.මන් ඉතින් ඒත් හරි අකමැතියි ඒ සර් එනවට. මුල් දවස් වල එයා පන්ති ඉවර වෙලා යද්දි මම හිතෙන් බැන්න. ඒත් ඒ සර් මට පන්ති කරපු අන්තිම දවසෙ මට ගොඩක් දුකයි. අම්මටත් පුදුමයි. ඉතින් කොහොම හරි මට O/L වලට C පාස් එකක් හම්බෙනව. හැබයි සයන්ස් වලට S එකක්. මම හිතන් හිටියෙ උසස්පෙල බයෝ කරන්න. කොහොමත් අපු රිසාල්ට් එන්න කලින් උසස්පෙල පන්ති යනව නෙ. ඉතින් මමත් රිසාල්ට් එනකන්ම පන්ති ගියා බයෝ වලට.මාස හතරක් හෝ පහක්. ඒත් ඉස්කෝලෙන් කිව්ව ගන්නම බෑ කියල. අම්මත් නොවදිනා වැදුන් වැන්ද හැමෝම ගාව.ඒත් ගත්තෙ නෑ. ඉතින් එදාම කොමස් එකටත් ලමයි ගන්න නිසා අම්ම මාව එතන්ට එක්කන් ගියා.සර් එක්ක කතා කරා.සර් කිව්ව ගන්නම් කියල. මුල ඉදන්ම්උගන්න්නව කිව්ව.මම ඊට කලින් කොමස් ඉගෙනගෙනම නෑ. කොහොම හරි මට හොදටම යකා නැගල හිටියෙ. ඉස්කොලෙ ගෙට්ටුව්ගාවට යන ගම්න් මම හයියෙන් කෑ ගහල්කිව්ව මම කැම්පස් යනව යකෝ කියල.

‌ඉතින් කොහොම හරි උසස්පෙලට කොමස් කරා. ඒත් ඉතින් ඒක එච්චරම සාර්තක උනේ නෑ.කරන්න ඕන කමට කරා වගෙ එකක් උනේ. ඉතින් ඒ කරපුවගෙ ප්‍රතිපල ලැබුන. Accounting fail.අනිත් දෙකනම් පාස්.ඉතින් රිසාල්ට් එන අතරෙ මම සොෆ්ට්වෙයා ඉන්ජිනියරින්ග් කෝස් එකක් කරා. ඒ කරලා පිලියන්දල කම්පැනි එකක ඉන්ටර්න් කෙනෙක් විදිහටත් වැඩට ගියා. ඒ කෝස් එක කරන කාලෙ ඇත්තටම හොද යාලුවො ටිකක් හම්බුනා.අපි හැමෝම එකම පවුලක් වගේ වැඩ කරේ අනිත් අයට උදව් කරගෙන එහෙම. ඉතින් ඉන්ටර්න් ගිය කාලෙත් හරි සුන්දරයි කියල හිතෙන්නෙ දැන් තමයි. බෝඩිමේ ඉද්දි ඉතින් මම සතියට දෙතුන්පාරක්ම uber එකක් දාල මොනවම හරි කනව.නැත්තන් කඩෙන් කොත්තුවක් රයිස් එකක් හරි අරන් කනව. කම්පැනි එකේ නම් ඉතින් සෑහෙන වැඩ ගත්ත අපෙන්.සමහර දවසට බෝඩිමට යද්දි රෑ 10 -11 වගේ වෙනව. එහෙම නැත්තන් එලි වෙනකන් උනත් වැඩ කරනව. ඒ විදිහට මම මාස හයක් හිටිය. ඉන්ටර්න් එක ඉවර වෙනවත් එක්කම මගේ හිත වෙනස් උනා එක පාරටම. මට හිතුන ඇයි මට ආයෙ උසස් පෙල කරන්න බැරි කියල.එහෙම හිතල මම ගෙදර අය එක්කත් කතා කරල තීරනයක් ගත්ත. මම ආර්ට් වලින් උසස් පෙල කරන්න තීරනේ කරා. ඒකත් මාස හයක් වගේ පොඩි කාලයක් ඇතුලත. මම ඒ නිසා කම්පැනි එකෙන් අයින් උනා ගිය අවුරුද්දෙ පෙබරවාරි මාසෙ. අයින් වෙලා පන්ති ටිකක් හොයාගන්න මහන්සි උනා. මම කරන්න තීරනේ කරපු විශයන් තමයි සිංහල, මීඩියා සහ IT. ඉතින් IT වලට අපේ ටවුන් එකට කිට්ටු තැනක මිස් කෙනෙක් හොයාගත්ත. මට විතරක් කරපු නිසා ගාන හරි සැරයි ඉතින්. සති හතරට රුපියල් 7000ක්. හැබැයි එයා මුලු මාසෙම පන්ති කරෙත් නෑ.එක එක හේතු කියල සමහර දාට පන්ති නෑ කිව්ව. සිංහල සහ මීඩියා වලට මාස 6 න් සම්පූර්නෙන් උගන්වන පන්තියකට මම ජොයින් උනා.කළුතර තමයි ඒක තිබුනෙ. කලුතර බෝදිය ගාවම. මට මතකයි මම්පලවෙනි දවසෙම බෝදියට පඩුරක් එහෙම දාල තමයි පන්තියට ගියේ. ඕල්ඩ් සිලබස් තමා උගන්නනව කිව්වෙ. ඉතින් හැම සෙනසුරාදම උදේ 6 ට විතර ගෙදරින් පිටත් වෙනව කලුතර යන්න. ඒ කාලෙම තමයි කොරෝනා ලන්කාවෙ පැතිරෙන්න පටන් ගත්තෙ. ඒත් රජයෙ පන්ති තහනම් කරනකන්ම අපි පන්තිය්ටගියා.ටික දවසකින් යාලුවො ටිකක් හදාගත්ත.මම තමයි ඉදපු පොඩිම ලමයිඅ.අනිත ගොඩක් අය බැදල.සමහරු එන්නෙ එයාලගෙ බබාල එක්ක.ඉතින් දවසක් පොලිසියෙන් ඇවිත් පන්ති නතර කරන්න කිව්ව. ඊට පස්සෙ කාලයක්ම අපි ගෙදර. ඒ දවස් වල පන්ති කරේ zoom නෙවේ.FB online වලින්. ඒක එච්චරම සාර්තක උනේනෑ.ඒ නිසාම නිරපරාදෙ මාස දෙකක් තුනක් ගෙවිල ගියා.හැබැයි මම පන්ති යන්න පටන් ගත්ත කාලෙම අපෙ නෑදෑයෙක් වෙන මිස් කෙනෙක්ගෙ දුවෙක් ගෙ මීඩියා class එකකට යන්න පටන් ගත්ත.ඒක තිබුනේ එයාලගෙ ගෙදර.ඉතින් ඒ අක්ක එයා ලියපු නෝට් හැම දේම මට දීලා උපරිම ඉගැන්නුව.ඒකත් කොරෝන නිසා නතර උනා. IT class එකත් එහෙමයි.

මම උසස් පෙල පටන් ගත්ත කාලෙ ඉදලම බාදක ගොඩයි. හැබැයි මම ඉගෙන ගත්ත ටිකෙන් පාස්ට් පේපර්ස් කරා පුලුවන් තරමක්. IT එහෙම අක්ක කියල දුන්න. ඊට පස්සෙ ආයෙ පන්ති යන්න පුලුවන් උනා. ඉතින් කොහොම හරි උසස් පෙල මාස දෙකක් වගෙ කල් ගියා.ඒත් හරියටම ඉගෙන ගන්න ලැබුනෙ මාස 5 ක් වගේ තමයි. ඉතින් විබාගෙට යද්දි මම පාස්ට් පේපර්ස් පොත් තුන් පාරක් විතර කරල තිබුනෙ. අලුතින්ම පොත් අරන් ආයෙ ආයෙ කරා. ඒ වගේම මම ලොකූ හීනයක් තියාගත්ත .කිව්වට හිනා වෙන්න එපා.මම හීන දැක්ක island first වෙන්න.මොකද මම විශ්වාස කරා අහස අල්ලන්න උඩ පැන්නොත් අඩුම තරමෙ ගෙදර වහල හරි අල්ලගන්න පුලුවන් කියන කතාව. ඉතින් ඒ විශ්වාසෙන් මම විබාගෙ ලිව්ව. IT තමයි අමාරු උනේ.මොකද විබාගෙට යන්න මාසෙකට කලින් විතරම ඒ මිස් පන්ති නිකන්ම නතර කරා.මට හිතාගන්නත් බෑ.ඉතින් විබාගෙ ඉවර උනාම පුදුම සැනසීමක් දැනුනෙ. ඒ දවස් වලම තමයි තාත්තට පපුවෙ අමාරුව හැදුනෙන්ත්. අපි හිතුවෙ ගෑස් කියල. ඉතින් විබාගෙ ඉවර වෙනකොටම මම graphic designing ඉගෙන ගන්න පටන් ගත්ත.මුලින් එක එක වීඩියෝ බැලුව.පස්සෙ විජය එකේ කෝර්ස් එකක් කරන්න ගත්ත.තාමත් ඒක කරනව.මම තාත්ත එක්ක හොස්පිටල් ඉදල එයාගෙ ටිකට් කපපු දවසෙ හයිවේ එකේ ගෙදර එද්දි තමයි රිසාල්ට් ආව කියල දැනගන්න ලැබුනෙ.ඉතින් එසැනින් මම ප්‍රතිපල බැලුව.

ඔහ් මට හිතාගන්නත් බෑ. B දෙකයි C එකයි. මම නම් හිතාගෙන්හිටියෙ IT වලට එස් එකක් වගෙ එයි කියලා.ඉතින් ඒ සතුටත් එක්ක නිකමට් වගෙ කැම්පස් පොතත් පුරවල දැම්මා. ඉතින් ඒකත් දාලා කෝස් එකත් කරන ගමන් aptitude ටෙස්ට් වලටත් මුහුන් දුන්නා. ඉතින් ගිය මාසෙ විශ්වවිද්‍යාල වලට ලමයි බදවගන්න ප්‍රතිශත නිකුත් උනා. හැබැයි ඒකෙන් මට තිබ්බ අන්තිම බලාපොරොත්තුව සුන් උනා. පරන සිලබස් එකෙන් ආර්ට් ලමයි ගන්නෙ 7% ක වගේ ප්‍රමානයක්.ඉතින් ගනන් හදල බැලුවම අයිලන්ඩ් රෑන්ක් වලින් අහු වෙන්නෙ ලමයි 600 වගේ ප්‍රමානයක්.මගේ රෑන්ක් එක 830. ඉතින් 98% ක්ම බලාපොරොත්තු සුන් කරන් මේ මාසෙ අන්තිම සතියෙ කටෝෆ් එනකන් බලන් හිටියා.ඒ අතර කැම්පස් සිලෙක්ට් නොවුනොත් මොකද් කරන්නෙ කියන ප්‍රශ්නෙ නිතරම ඔලුවෙ තිබුනා. ඉතින් ඊයෙ උදේ කටෝෆ් ආව කියන ආරන්චියට මම පොඩ්ඩක් බැලුව. හ්ම්ම් මම හිතන් ඉදපු විදිහ වැරදියි. මම කැම්පස් සිලෙක්ට් වෙලා. කැලනිය කැම්පස් එකේ ෆිල්ම් ඇන්ඩ් ටෙලිවිශන් කියන කෝර්ස් එකට තමයි සිලෙක්ට් වෙලා තියෙන්නෙ.මට හිතාගන්නත් බැරි උනා.

ඉතින් ඔන්න ඔහොමයි එක එක බාදක ගොඩක් මැද්දෙ මම මෙතනට ආවෙ.ඇත්තටම 2020 පෙබරවාරි වෙනකන් මම ආයෙ උසස්පෙල කරන්නවත් කැම්පස් සිලෙක්ට් වෙයි කියලවත් හිතුවෙ නෑ. මට කියන්න තියෙන්නෙ නිතරම අහස අල්ලන්න උත්සහ කරමු. මේක ටිකක් දිග ආටිකල් එකක් කරාට සමාවෙන්න. ආයෙ එහෙම නරක වැඩ කරන් නෑ..ඕ යෑස්. තැන්කූ.බායි.
මේ වෙද්ද්දි උසස් පෙල විශයන් තුනක් ඉගෙන ගෙන තියෙනව.බයෝ කොමස් ආර්ට්. රස්සාවකුත් කරල තියෙනව. අනේ මන්දා.ආ මම සන්ගීතෙත් කරා කාලයක්. කරන්න තීන එක එක දේවල් කරා.හරි පොට අහු වෙනකන් ඉතින් try and try කියල තමා මම කියන්නෙ.