සුබ නින්දක්! | 5% to SL Charity

ඒ දවස හරිම අඳුරු දවසක්. මම හිටියෙ ක්ලිනිකල් ප්‍රැක්ටිසස් වල. හදිසියෙ නංගිගෙන් කෝල් එකක් ආවා. මම හොරෙන් සාක්කුවට අත දාල ඒක කට් කළා. ඒත් එක්කම ආව msge එකත් මං හොරෙන්ම කියෙව්වා. මට කඳුලු නවත්තගන්න බැරි වුණා. මට හයියෙන් අඬන්න ඕනෙ වුණා.

source

පස්සෙ මම යුනිට් එකෙන් එළියට ආවා. මාව දැක්ක සීනියර් තෙරපිස්ට් බයවෙලා මං ළඟට දුවන් ආවා. කඳුලු අස්සෙන් මං කිව්වා

"මගෙ බල්ලා නැති වෙලා!"

"අනේ පොඩි දෙයක්නෙ"! එයා එහෙම කිව්වා. එයා කවදාවත් බල්ලෙක්ව හදලා නැතිව ඇති. එයා නැතිවෙලා තිබුණෙ ඇක්සිඩන්ට් එකකින්. එයාව හප්පපු කෙනා නොබලම යන්න ගිහිනුත් තිබුණා. සමහර විට අවුරුදු විසි හයක ගෑණු ළමයෙක් ඒ විදියට අඬන එක ගැන කෙනෙක්ට පුදුම හිතෙන්න පුලුවන්. ඒත් මං දිගටම හිටියෙ අඬමින්.

මට මතක ඇති කාලෙක බල්ලෙක් ඕනෙමයි කියලා හිතලා අපි බල්ලො ගෙනාවෙ නෑ. හැමදාම අපිට හිටියෙ පාරෙන් ඇහිඳන් ආව බල්ලෙක් නැත්නම් කාගෙ හරි ගෙදරකින් සංක්‍රමණය වුණ බල්ලෙක් නැත්නම් කවුරුහරි ගේ ඉස්සරහින් තියල ගිය බල්ලෙක්. මට ඔය කොයි කවුරුත් එකයි. ඒත් මගෙ ගමේ ගොඩාක් මිනිස්සු හිතනවා ඒ ගම, ඒ ගමේ පාරවල්, අයිති මිනිස්සුන්ට විතරයි කියලා.

හවස් වෙද්දි බෝඩිමට ආවත් මට මතක් වුණේම එයා අපේ ගෙදර ආ දා පටන් දේවල්. ඇත්තටම එයා අහිංසකම අහිංසක බැල්ලියක්. එයා නැතිවුණාට පස්සෙ අපේ ගෙදර ඉන්න අනෙක් කෙනා "මගෙ බලූ" හැසිරුණු විදිය ඇහුවම සාංකාමය ගතිය වැඩි වුණා. මං කවියක් වත් ලියලා තියන්න උත්සාහ කළා.

අපි ආයෙ කවදාවත් හමු වුණේ නැතත් ඔයාට සුබ නින්දක් බව්වෝ. සමහර විට ඔයා හොඳ තැනකින් ඇහැරේවි!

නාන්න බෑමයි කියල නොනා
ඉන්න එක
ගෙට පැන්නොත් මොකක් හරි
උස්සන් යන එක..
බෙහෙත් විදින්න යනකොට
බෙරිහන් දෙනකොට
බොරුවටත් බය වෙන එක..(අපි දෙන්නාම එකයි)

ඒ දවස් වල නම් හරි වදේ..!

ඒත් අද උදේ..
අපි ආයෙ හම්බවෙන්නෑ කියලා
සහතිකේටම දැක්කම
මට පෙනුණෙ කලු පාට විතරමයි...

කී වතාවක් බැන්නද?
කී වතාවක් හිත රිදෙන්නත් ඇත්ද?
මං වදේ කිව්ව එක ඔයාට තේරෙන්නත් ඇත්ද?
එයාගෙ මහ ලොකු කතන්දර නම් තියෙනවා
ඒ වුණාට එයත් මට ආදරේ නෑ..
කියලා හිතෙන්නත් ඇද්ද??

බව්වෝ..
මට බයයි. හිත බරයි..
අපි ආයෙ හමුවෙන් නෑම හිතුණම

අහසටත් වැඩියෙන් දුකයි!