බෝධිය | 10% for SL Charity

සමහර වෙලාවට, සමහර පුංචි දේවල් නිසා දැනෙන සියුම් සතුටක් තියෙනවා වෙන කිසිම දෙයක් එක්ක සසදන්න බැරි. ඒක හරිම පුංචි දෙයක් නිසා ඇතිවෙන හැගීමක්, හරියට වචනෙන් විස්තර කරන්න බැරි දෙයක්.

ඒ වගේ දැනෙන එක හැගීමක් තමයි බෝධිය දිහා බලාගෙන ඉන්න එක. ඒක පුංචි සතුටක්. අපි මොනවා හරි දෙයක් ලබා ගත්තම වගෙ සතුටක් නෙමෙයි. ඊට එහා ගිය හිතේ පතුලෙන්ම දැනෙන අහිංසක සතුටක්. ඒ හැගීමත් එක්ක වරු ගානක් උනත් බෝධිය දිහා බලාගෙන ඉන්න පුලුවන්.

මම ගොඩක් කැමති දෙයක් තමයි පංසලේ බෝ මලුවට වෙලා නිදහසේ ඉන්න එක. අනිත් හැමෝම පෝයට පන්සල් යද්දී, මම පෝයට නැතුව වෙන දවසකට යන්න කැමති. මිනිස්සු නැති දවසටමයි බෝ මලුව ලස්සන, මිනිස්සු නැති දවසටමයි බෝ මලුව නිදහස්. බෝ සමිදුගෙ සාමකාමී තේජස සෙවනේ මොහොතක් රැදෙන්න නම්, කවුරුත් නැති වෙලාවක්මයි හොද.

ඉස්සර අපි A\L කාලේ, ඊට පස්සේ කාලේ එක එක හේතූන් මත, අම්බලංගොඩ මහ පන්සලට ගිහින් තියෙනවා. මම කැමතිම ඒ ප්‍රතාපවත් බෝධීන් වහන්සේගෙ සෙවනට. මහා අතු පතර විහිදිලා, බෝ කොල සමූහයක් දරාගෙන ඉන්න බෝ සමිදුගෙ මලුව වටේම හරි සිසිලසයි. ඒ සිසිලසේ, වැලි මලුවෙ ඉදගෙන පැයගානක් උනත් කිසිම දෙයක් නොහිතා, හරිම සංසුන් මනසකින් ඉන්න පුලුවන්. ඒ විතරන් නෙමෙයි, බෝ පත් සෙලවෙන සිරි සිරි හඩ හිතේ ඇතුලේ, අමුතුම හැගීමක් ඇති කරනවා. ඒක අපි අනිත් දේවල් වෙනුවෙන් ඇති කරගන්න බොලද බැදීමක ආසාවක්වත් සතුටක්වත් නෙමෙයි. අවිහිංසක සැබෑ සතුටක්, ක්ලේශයක් නැති භක්තිමක් හැගීමක්.

මගේ විභාග ඉවර වෙලා, job එක ලැබුනාම, අපි පන්සල් ගියා. සමහර පන්සල් වල, බෝ මලුවට යන්න දුන්නට, බෝධිය ලගට යන්න කාන්තාවන්ට අවසර නෑ. ඒත් මම නම් ගිහින් තියෙනවා, මගේ තාත්තාත් එක්කමයි. එදානම් අම්මායි, මායි විතරයි, බෝධිය වටේ පිරිසිදු නොකර මොන වැදුම් පිදුම් කරත් මොකටද. මම ගිහින් පිරිසිදු කරලා ආවා. ඒ අතරේ මම දැක්කා රෝස පැහැයෙන් දලු දමාගෙන වැඩෙන බෝ සමිදු. මට මතක් උනේ, රන්වන් පාටින් දලු ලන බෝධිය කියලා අපි කියන බෝධි පූජා කවිය. ඇත්තට ඒ රන්වන් පාට බෝධින් වහන්සේ පාමුලදි මට දැනුන සැහැල්ලුව, සතුටට හදවතින්ම හැමදාමත් බැදිලා ඉන්නවා.

රන්වන් පාටින් දලුලන බෝධිය
නිල්වන් පාටින් කොලලන බෝධිය
ගෞතම මුණිදුන් පිටදුන් බෝධිය
අපිත් වඳිමු ජයසිරිමහ බෝධිය

මේ බෝධි පූජා කවිය දැන් තාලෙට​ කියවුනේ නැත්නම් තමයි පුදුමෙ