අජීවී ප්‍රේමය

ප්‍රේමය කියන්නෙ ගොඩක් අය කතාවෙන මාතෘකාවක්. හැබැයි මගේ මේ ප්‍රේමයනම් ඔයාලා හැමදාම කියන වර්ගීකරණයට අයිති වෙන එකක් නම් නෙමෙයි. වෙනස්ම ආදර කතාවක්. කවදාවත් වෙන් කරන්න බැරි ආදරයක්.

මේ කියන්නෙ මොකක්ද කියල හිතනවත් ඇති. අජීවී ප්‍රේමයක් කියල කිව්වෙ ඇයි කියලත් හිතනවා ඇති. මම සජීවී උනත් මම මේ කියන අනිත් පාර්ශවය අජීවී. හැබැයි ඒ අජීවී පාර්ශවයට පුලුවන් හරිම ආදරනීය සජීවී ප්‍රේමයන් නිමක් කොනක් නැති තරම් ඇති කරන්න.

මගේ ඒ ප්‍රේමය තමයි පොත්. අපේ ගෙදර අයත්, සඳු, ඉමන්ත එහෙම දන්නවා පොතක් කියවන්න ගියාම මම ජීවත් වෙන කාල රමුවෙන් ඉවත් වෙලා පොත ඇතුලෙ ජීවත් වෙන්න ගන්නවා කියල. සමහර වෙලාවට පැය ගනන් ගත වෙලා දන්නෙම නැතුව.

ඉස්කෝලෙ කාලෙ ඉඳලම මම සඳු අපි දෙන්නට ලැබුන පොත් මාරු කරගෙන කියෙව්වා. තාමත් එහෙමයි කිසි වෙනසක් නෑ 😜.

හැම අවුරුද්දෙම තියෙන පොත් ප්‍රදර්ශනය කලින් අවුරුද්දෙ කොරෝනා නිසා තිබුනෙ නැති නිසා, මේ අවුරුද්දෙත් නැති වෙවිද දන්නෙ නෑ කියල හිතුනා. හැබැයි ප්‍රදර්ශ්නය තියෙනවා කියල දැන ගත්තම හරිම සතුටක් ඇති උනා.

ඇත්තම කිව්වොත් මට පොතක් තෝරගන්න යන තරම් වෙලාවක් ඇඳුමක් තෝරන්නවත් යන්නෙ නැ. ඒ තරම් ආසාවක් දැනෙනවා පොත් අතරෙ ඉන්නකොට.

පොත් ප්‍රදර්ශනය පටන් ගත්ත සතියෙම, සති අන්තයේ යමු කියල මම ඉමන්ත සඳු දෙන්නටම කිව්වා. මොකද ඉලඟ සති අන්තය වෙද්දි ඉවර වෙන දවස නිස සෙනඟ ගොඩක් ඉඳිවි කියල හිතිම සහ, ඊටත් වඩා ඔෆිස් එකේ ට්‍රිප් එක යෙදිලා තිබුන නිසායි.

හැබැයි පටන් අරන් දවස් තුනක් උනත් අපි යන දවසෙත් කුටි අතරෙ ඇවිදින්නත් බැරි තරමට සෙනඟ හිටියා. සතියක විතර ඉඳලා හොයලා, ස්වර්ණ පුස්තක නිර්දෙශිත පොත් සහ තවත් පොත් අතරින් කැමති හිතුන ලිස්ට් එකක් එහෙම හදාගෙන ගියත් ඒකනම් ටික වෙලාවක් යද්දිම ප්‍රයෝජනයක් නැතුව ගියා.

කියවන්න ආස හිතෙන පොත් නම් ගොඩක් තිබුනා. ගත්තට වඩා ප්‍රමාණයක් අතට අරගෙන ආයෙමත් තියලා ආවෙ එයාලව කවද හරි ගන්නවා කියන පොරොන් දුවත් එක්කම. අන්තිමට මට කතා පොත් හතරකුත්, තාත්තා ගන්න හිටිය රේරුකානේ හාමුදුරුවන් ගේ පොත් කීපයකුත්, පොඩි නංගිගෙ ශිෂ්‍යත්වයට ඕන පොත් දෙකකුත්, බබාට ලොකු රූප තියෙන කතා පොතුත් අරගෙන අපි තුන් දෙනා ඒ කලබල භූමියෙන් පිටත් උනා.

පිටත් වෙලා ආවත්, තියල එන්න උන පොත් ගැන වියෝ දුක ඒ ටික ගන්නකම් හිතේ රැඳිලම තියේවි.