කොහෙවත් සැපක් නෑ - තරමට ගෙදර ඇඳ

ඉතින් කොහොමද යාලුවනේ. ගොඩ දවසකින් මේ පැත්තට එන්න බැරි වුනා. හුස්මක් ගන්න බැරි වෙන තරමටම වැඩ. ඒ නිසා කාලෙකින් අකුරු ටිකක් අපේ කොමියුනිටියෙ කොටන්න බැරි වුනා. ඉතින් මම පහුගිය අවුරුද්දෙ හිටියෙ අධ්‍යාපන කටයුක්තක් සඳහා ඉන්දියාවට ගිහිල්ලා. ඉතින් පහුගිය මාසෙ අන්තිම මට පුළුවන් වුනා ආයෙත් ලංකාවට ගොඩ බහින්න. ඉතින් මම අද මේ කියන්න යන්නෙ ඒ ප්‍රීති ජනක අත්දැකීම කොච්චර ලස්සනද කියලා. අවුරුදු මාස ගනනාවක් රටින් පිට ඉඳලා කටුනායක ගුවන් පථය දකිද්දි දැනෙන සතුට වචන කරන්න අමාරුයි. මං මීට කලින් මුහුණු පොතේ ලියැවෙච්ච වදනක් දැකලා තිබුනා. "ලෝකෙ කොහේ ඉඳලා ආවත් කටුනායක ගුවන් තොට දකිද්දි දැනෙන හැඟීම විස්තර කරන්න බෑ " කියලා තමයි ඒකේ තිබුනෙ. ඒක ඇත්තම කතාවක් කියලා මට දැනුනෙ එදා මගේ රටට නැවත එද්දි. ඉතින් ඒ හැඟීමත් එක්ක මේ කවි කිහිපය ඔබේ රසවින්දනයට ඉදිරිපත් කරමි.

හිටියත් කුමන ලෝකෙක යස ඉසුරු විඳ
කොහෙවත් සැපක් නෑ තරමට ගෙදර ඇඳ
මතකය හදවතේ පමනක් කොනක බැඳ
ආවෙමි නැවත භාරත දේසයේ හිඳ

ඔන්න ඔය විදිහට අවුරුදු විස්සක් විසිපහක් මතක පිරුණු මගේ නිවසට මම ආයෙත් ආවා.පරම්පරා තුනක් හතරක් පරන උනාට එයා තාමත් අපිව පරිස්සම් කරනවා. එයා තවමත් එදා වගේම ආදරෙන් මාව බාරගන්න බලන් හිටියා වගේ හැඟීමක් මට දැනුනා. අම්මා තාත්තගෙ ආදරය , සහෝදර සහෝදරියන්ගෙ ආදරය එක්ක දුරස් වෙලා තිබුනු නෑදෑ මිත්‍රකම් ආයෙත් අලුත් කරගන්න මට පුළුවන් වුනා. හැමදේම වෙනස් වෙලා. ඒත් පරන මතකයන් තාමත් එහෙමයි. ආයෙත් අම්මගෙ අතින් බත් කටක් කවා ගන්නකොට දැනෙන සතුට කන්නත් කලින් බඩ පිරෙව්වා.

මුත්තගෙ කාලයේ හැදු රට උලු හෙව්ව
මේ කැනි මඩල යට නොදැනුනි වැසි අව්ව
ආදරෙ පුරවලා දෙවියන් මට මැව්ව
හැම මොහොතක්ම සතුටකි සෙනෙහෙන් ගෙව්ව

මගේ ගමත් එක්ක බැඳිච්ච තවත් විශේෂ දෙයක් තියෙනවා. ඒ තමයි සුන්දර ගිං ගඟ. පුංචි කාලයේදි නම් අපි ඕකේ පැනලා එහෙට මෙහෙට පීනනවා. ඒත් කාලයත් එක්ක රස්සාව , වගකීම් අපිව ඒ හැමදේකින්ම දුරස් කරා. පසුගිය අවුරුද්දක් එකහමාරක් විතර මට මේ හැම දෙයක්ම දකින්නවත් ලැබුණේ නැහැ.ඉතින් ගෙදර ආවහම මට ගඟේ පැනලා නාන්න හිතුනා. ඒ වගේම මට පුංචි බෝට්ටු සවාරියකුත් යන්න ලැබුණා. ඉස්සර නම් ටියුබ් එකක්, බැරල් එකක්, උණ බට පාරුවක් එහෙම හදාගෙන මේ ගඟේ පාවෙලා ගියපු තරම් ගණන් කරන්නවත් බෑ. ඒ මතකයත් එක්ක මම මේ බෝට්ටුවට ගොඩ වුණා.

කොටු වී බිත්ති හතරක බොත්තමට ඇන
නෑවෙමි වතුර මල යට වැඩ කරපු තැන
නානවා වගේ රිසි සේ ගිං ගඟට පැන
එය ඒ තරම් නෑ දෙන්නේ හිතට ගුන

ඔන්න ඔය විදිහට තමයි ගෙදර ඇවිත් නිවාඩු දවස් ටික ගෙවිලා ගියේ. ආයෙත් ඉතින් සුපුරුදු පරිදි රස්සාවත් එක්ක කාර්‍යබහුල වුනු නිසා මේ පැත්තට මාස ගානකින් එන්න බැරි වුනා. ඉතින් ආයෙත් ලියන්න පටන් ගන්න හිතුවා. එහෙනම් දිගටම කවි රස විඳිමු. සුබ දවසක් හැමෝටම.