අනේ තව ටිකක් ඉවසන්න පුළුවන් වුණා නම්

_{Image source}

එදා හොදටම වැස්ස දවසක්, මම පුතාලව පාසල් ඇරියේ නැහැ වැස්සට තෙමිලා ලෙඩ හදා ගනියි කියල. ඒ වුණාට ඒ මහා වැස්සේ මම කුස්සියේ උය උයා ඉද්දි පුතාල දෙන්න මහ වැස්සේ තෙමි තෙමී සෙල්ලම් බත් උයල. මම දන්නේ නැහැ. මොකද මම දෙන්නට ගෙට වෙලා සෙල්ලම් කරන්න කියල අවවාද කරල තමා කුස්සියට ගියේ. ඒ අතරේ දෙන්න හෙමින් සැරේ එළියට පැනල මඩ නාගෙන සෙල්ලම් බත් උයල සෙල්ලම් ගෙයක් දාල.

මම කුස්සියේ වැඩ ඉවර වෙලා ගෙට ගියේ මගේ පැටව් දෙන්න මොකද කරන්නේ බලන්න. කාමරේ දෙන්නම හිටියේ නැහැ. මම සාලෙත් බැලුව අනෙක් කාමර වලත් බැලුවා දෙන්නම නැහැ. මට හිතුණා දෙන්නම හොදට නිදි ඇති කියල ගියා ඇදේ බලන්න. ඒත් නැහැ මම පුතා පුතා කියල කතා කලා කිසිම ශබ්දයක් නැහැ. මම දොර ඇරගෙන එළියට ගියේ මේ ළමයි කොහේ ගිහින්ද බලන්න. දෙන්න මිදුලේ අඹ ගහ යටට වෙලා වැස්සේ තෙමී ගෙන, මඩ නාගෙන සෙල්ලම් බත් උයනවා. මට ආපු තරහ මෙතකැයි කියන්න බැහැ. මම කෑ ගහල දෙන්නටම ගෙට එන්න කීව. දෙන්නම දැන ගත්ත මට තරහ ගිහින් තියන තරම. දෙන්න හොර පූසෝ දෙන්න වගේ පිටිපස්ස දොරෙන් ගෙට රිංග ගත්ත.

Image source

මගේ තරහ ඉව වහා ගිහින්, මම දෙන්නව පාසල් ඇරියේ නැත්තෙත් තෙමිලා ලෙඩ හදා ගනියි කියල. දැන් මොකද වෙලා තියෙන්නේ. මම හීන් ඉරටුවක් අරන් කාමරයට ගියේ දරා ගන්න බැරි කෝපයකින්. ඉරටුව අරන් දෙන්නටම හොදටම ගැහුවේ බැන බැන. මම ඉස්කෝලේ ඇරියේ නැත්තෙත් ලෙඩ හදා ගනියි කියල නේද? ඇයි දෙන්න වැස්සට තෙමෙන්න ගියේ කිය කියා මම දෙන්නටම හොදටම ගැහුවා.

පුතාල කෑගැහුවා අනේ අම්මේ ගහන්න එපා ආයේ එහෙම කරන්නේ නැහැ කියල. ඒත් මම තරහට දෙන්නටම ගුටි කීපයක්ම දීල ඉවරයි. මගේ තරහ නිමුණ, මම ගියා කුස්සියට. මට දරා ගන්න බැහැ. මගේ ඇස් දෙකෙන් කදුළු බේරෙනවා. මගේ තරහ නිමුණට මොකද හිත හොදටෝම ලෙඩ වෙලා. දරුවෝ දෙන්නට ගැහුවට මොකද රිදෙන්නේ මට. දරා ගන්න බැහැ ඒ වේදනාව. ඇතිවෙන්න කදුළු වලට පිට වෙන්න දීල ඇස් දෙක හොදට හෝදගෙන මම ගියා මගේ පැටව් ළගට. දෙන්න බයට ගුලි වෙලා ඇදේ නිදි. ඇදට පැන්න මම පොඩි දෙන්න බදාගෙන ඉඹගෙන ඉඹගෙන ගියේ මට සමාවෙයල්ලා කියල කියා ගන්න බැරුව. උන් කොච්චර ගුටි කාල හිටියත් මට ගුළි උනේ උන්ගේ මුළු ආරක්ෂාවම මගේ අතේ තියන බව දනනවා වගේ.

මට හිතුණ ඇයි මට ඉවසන්න බැරි වුණේ කියල. මම තව ටිකක් ඉවසුව නම් මගේ පැටව් දෙන්නට පුංචිම හෝ වේදනාවක් එන්නේ නැහැනේ. දරුවන්ගේ තාත්ත ගෙදර හිටිය නම් කවදාවත් දරෝවෝ ගුටි කන්නේ නැහැ. ආදරෙන් කතා කරලා ගෙට අරන් ආයේ එහෙම තෙමෙන්න එපා කියයි. ඒත් අම්මල වන අපිට බැරි එහෙම ඉවසන්න. මම හිතන්නේ අපේ ජිවිත වල අපිට තියන වගකීම් එක්ක අපි හොදටම පීඩනයට පත් වෙලා ඉන්නේ. ආයේ නම් දරුවන්ට මේ වගේ තරවටු කරන්නේ නැහැ කියල මම මට පොරොන්දු වෙලා උන් දෙන්නව දෑතට වඩාගෙන කුස්සියට ගියේ බත් කටක් කවන්න. බයෙන් වුණත් මගේ ඇග බදා ගෙන කදුළු අතරින් හිනා වෙන උන් දෙන්නගේ සුරතල් මුහුණ මට ගෙනාවේ පුදුම පසු තැවිල්ලක්. දෙන්න මගේ ඔඩොක්කුවේ තියාන එකින් එක බත් කට කට කැව්වේ ආයේ නම් ඉක්මන් වෙලා පැටව් දෙන්නට ගහන්නේ නැහැ කියන සිතිවිල්ල හඳ පතුලේ තද කරගෙන. මට සමාවෙයල්ලා මගේ පුතේ.

ස්තුතියි