අන්තිම දවස් 💔 | 5% For SL-Charity

හායි...

එක දිගට වැඩ කරපු සති දෙකකට පස්සෙ අද තමයි ටිකක් හරියටම මහන්සි ඇරලා විවේකිව ඉන්න පුළුවන් වුණේ. කවද්ද exam ඉවර වෙන්නෙ කිය කිය බලන් ඉඳලා ඔන්න ඒකත් ඉවර වුණා. පෙබරවාරි 25 අපේ final exam එක පටන් ගත්තේ. Semesters 3ක්ම අපි online exam කරලා තිබුණ නිසා එකපාරටම physically exam එක කරන්න පුරුදුත් නෑ වගේ. ඒත් අපිට කැම්පස් එකට ගිහින් වෙනදා විදියට exam එක ලියන්න වුණා.

වෙනදා විදියටම කිව්වට පොඩි පොඩි වෙනස්කම් ටිකක් තිබ්බා. හොස්ටල් හිටපු අයට exam පටන් ගත්තෙ උදේ 9 ට. අපිට පටන් ගත්තෙ 9.30 ට. මේ සැරේ ඔක්කොම subjects වල පේපර්ස් අමාරු කරලා තිබ්බා. අන්තිමට අපිට වුණේ ඉල්ලං කෑමක් වගේ එකක්. කොහොම වුණත් ඒකෙන් වුණ එකම හොඳ දේ තමයි කැම්පස් එකට ගිහින් යාළුවෝ හම්බවෙලා කතාබහ කරන්න ලැබුණ එක. ඉතින් 7 වෙනිදායින් හැමදේම ඉවර වුණා. ඒක තමයි අපි කැම්පස් ජීවිතේ ලියපු අනතිම exam එක. දැන් අපිට තියෙන්නෙ industrial training එකයි research එකයි complete කරන්න විතරයි.

අනිත් department වලට අපිට කළින් exam ඉවර වුණා. ඒ කියන්නේ 3 වෙනිදා. එදා හැමෝමත් ඉන්න දවසක් නිසා හැමෝම කතා වෙලා පොඩි සාදයක් ලෑස්ති කරා. ඒක තිබුණේ 'වලේ'. Batch එකේ හැමෝම හම්බෙලා කතා කරලා සමු දෙන්න තමයි එදා දවස වෙන් වෙලා තිබුනේ. සිංදුවක් කියලා නටලා විනෝද වෙන්න හිතන් හිටියට ඒකටත් කාටවත් mood එකක් තිබ්බේ නෑ. එදා ඉතින් හැමෝටම හරිම හැඟීම්බර දවසක් වුණා. අවුරුදු 4කටත් වඩා කාලයක් එකට ඉඳපු යාළුවන්ගෙන් වෙන් වෙලා යන්න වෙන එක දුක හිතෙන දෙයක් තමයි. අපිට හිතා ගන්නත් බෑ මෙච්චර දවස් එකට ඉඳලා වෙන් වෙලා යන දවසත් නොදැනීම ආවා කියලා.

කැම්පස් ගියපු පළවෙනි දවසේ ඉඳන් හැමදේම දැන් film එකක් වගේ මතක් වෙනවා. ඒ කාලේ ආයේ එන්නෙ නෑ නේද කියලා දැනෙනකොට ඇතිවෙන්නෙ හරිම දුකක්. ඒත් ඉතින් මොනවා කරන්නද. හමුවීමක් තියන තැන වෙන්වීමක් තියනවමනේ. උදේ හවස ඇවිදපු පාරවල්, යාළුවෝ එනකන් වෙලාව යවාගන්න උදේ හවස හිටපු තැන් දැන් දාලා යන්න හරිම දුකයි. ඒ කාලෙදි උදේ පාන්දර ඇහැරගෙන ලෑස්ති වෙලා බස් එකේ කැම්පස් යන එක මහ කරදරයක් වගේ මට දැනුනේ. ඒ නිසා ඉක්මණට ඉවර වෙනවා නම් හොඳයි කියලා හිත හිත හිටියත් දැන් හිතෙනවා මේ අවුරුදු හතර පහ ඉක්මනට ගියා වැඩියි වගේ කියලා. 🤧 ආයේ ඉතිං කවදා කොතැනකදී හරි හමු වෙන බලාපොරොත්තුවෙන් එදා හැමෝම ඇස් වල කඳුළු පුරෝගෙන යන්න ගියා. 💔