තවත් එක රැපක් පමණක් ම නොවේ! | 5% for sl-charity

සිංහලෙන් steamit post එකක් දාන්න මගේ අදහසක් තිබුනේ නැතත් මේකේ අර්ථය හොඳින් හිත් වලට වදින විදියට ලියන්න ඕනි කියල හිතුණු නිසා මෙහෙම පටන් ගන්නම්. අද මම කියන්න යන්නේ එක්තරා විදියක ගීත විචාරයක්.හැබැයි ඔයාලා එදිනෙදා දකින විදියේ සාම්ප්‍රදායක ගීත විචාරයක් නෙවෙයි මේක. මේක රැප් විචාරයක්.🙊

රැප් විචාරයක් කිව්වගමන් සමහරවිට ඔයාලට හිනා යන්නත් ඇති. ඒ මොකද ඇත්තටම මේකෑගහලා කියන කුණුහරුප වල මොනවා විචාරයක් කරන්න ද කියලා ඔයාලත් කල්පනා කරන්න ඇති.

රැප්; රැප් කියන්නේ ලංකාවේ තරුණ පරපුර (බොහෝමයක් ගත්තොත් 2000න් පස්සෙ සෙට් එක) අතර තරමක් ජනප්‍රිය ගීත ශානරයක් (Genre). අපි දන්න රැප් කලාව කියන්නේ සාමාන්‍යයෙන් රිද්මයානුකූල කථනයක්.ඒ කියන්නේ ගීතයක් වගේම තමයි.නමුත් ඒක තුළ ගැබ්වෙලා තියෙන රිද්මය හා වචන මාලා ටිකක් වේගවත්. මේ රැප් කලාව බටහිර අප්‍රිකානු රටවල තමා මුල් කාලයේ බොහෝ ප්‍රචලිත වෙලා තිබුනේ. නමුත් කාලයාගේ ඇවෑමෙන් අද එය මුළුමහත් මහත් ලෝකය තුළම ප්‍රචලිත ගීත ශානරයක් බවට පත්වෙලා හමාරයි.

වරක් ජැක්සන් ඇන්තනී මහතා මෙහෙම කියනව. "රැප් කියන්නේ අපිට අලුත් දෙයක් නෙවෙයි. අපේ මුතුන් මිත්තො ඒ කාලේ කාලෙත් රැප් කිව්වා ඒවාට තමා සව්දම් කියන්නේ". මේ විදියට ගත්තොත් රැප් කියන්නේ අපේ ලේ වලම තියෙන දෙයක් වගේ නේද. කෙසේ වෙතත් අද කාලේ රැප් කියලා මේ තරුණ පරපුර අහන නිර්මාණ ගත්තම නම් ඒවායේ කිසිම හරයක් නෑ කියලා තමයි හිතෙන්නේ.

පෞද්ගලිකව ගත්තොත් මම සංගීතයට බොහෝ සෙයින් ඇලුම් කරන කෙනෙක්. මම ගීත නිර්මාණයක් රස විඳීමේ දී පූර්ව නිගමනවලට එළැඹෙන්නේ නෑ. ඒ මොකද කියනවා නම් මං හිතන විදියට හොඳ නිර්මාණ හෝ නරක නිර්මාණ කියලා දෙකක් නෑ. කෙනෙක්ට හොඳ නිර්මාණයක් තවත් කෙනෙක්ට නරක වෙන්නත් පුළුවන්. ඒක අපි ඒ ගීතය රස විඳින වෙලාව, ඒ වෙලාවේදී අපේ හිතේ තියෙන හැඟීම් එක්ක විචලනය වෙන්න පුළුවන් දෙයක්. මල් සින්දු, බස් සින්දු, රැප් ;මේ කියන ඕනිම නරක දෙයක අපිට මොනම හරි හොඳක් දකින්න පුළුවන්.

අද මං මේ කියන්න යන රැප් එකත් ඒ වගේ එකක්. Ravi Jay කියන්නේ ලංකාවේ මං ආදරය කරන නියම කලාකරුවෙක්.නිහතමානි මනුෂ්‍යයෙක්. ඔහු වෘත්තියෙන් graphic designer කෙනෙක්. නමුත් තරුණ පරපුර ඉතාමත් ආදරයෙන් වැලඳගත්ත රැප් බොහෝමයක් බිහිවෙන්නේ මෙන්න මේ කියන graphic designer අතින් ම තමයි. හරියටම කියනවා නම් ඔහු All Rounder කෙනෙක්.❤

අපි ගොඩක් අය දන්න සංයෝගයක් තමයි Ravi Jay,චරිත, චන්ද්‍රසේන තලන්ගම කියන්නේ. මම මේ කියන්න යන ගීතයත් මේ ත්‍රිසංයෝගය අතින් නිමැවුණු ඉතාමත් අපූරු නිර්මාණයක්. මං මේකේ ගීතය ගැන විචාරයක් කරන්න බලාපොරොත්තු වෙන්නේ නෑ . මොකද කියනවනම් චන්ද්‍රසේන තලන්ගම කියන්නේ ඉතාමත් ශ්‍රේෂ්ඨ කලාකරුවෙක්. ඔහුගේ නිර්මාණ කොහොමත් සමාජයේ පිළිගැනීමකට ලක් වෙනවා. මං කියන්න යන්නේ මේ ගීතයේ එන විචාරකයන්ගේ ඇසට අසු නො වුණු රැප් එක ගැන.

මට මේ ගීතය ගැන ලොකුම උනන්දුවක් එන්නේ පොඩි Batch එකට අපි තියපු "Civil Nite" එකේ මට මේ ගීතය ගායනා කරන්න කියලා ආරාධනාවක් ආපු වෙලාවේ. මම සාමාන්‍යයෙන් ඉද්දි රැප් එහෙම කියන නිසා මේ ගීතය සිවිල් නයිට් එකේ කියන්න කියලා යෝජනාවක් ආවා. ඊට පස්සේ තමා මං මේකෙ තේරුම කල්පනා කරන්න ගත්තේ. ඒ මොකද මං මේක වේදිකාවක් උඩ කියනවා කියන්නේ ඊට කලින් මං මේකෙ තේරුම දැනගෙන ඉන්න ඕන කියන එකයි.

සංක්ෂිප්තයක් විදිහට ගත්තොත් මේකෙ අන්තර්ගත වෙලා තියෙන්නේ බෞද්ධ දෘෂ්ටිය. බෞද්ධ දර්ශනයට අනුව අපි මේ විදින ලෝකෝත්තර සැප කියන්නෙ නිසැකවම අපේ භව කතර දික් කර ගැනීමක්. අපි ලෞකික සැප විඳින සෑම මොහොතකම අපි ප්‍රමාද වෙනවා,ඒ කියන්නේ සරලවම කිව්වොත් අපි කාලය කා දමනවා. ඉතින් මේ දිරන කුණු කයෙහි අස්ථිර බව මෙනෙහි කර කර තාපසයෙක් විදියට ඒවායෙන් මිදෙන්න හිතන් ඉන්න තරුණයාට හමුවන මේ ස්ත්‍රිය නිසා ඔහු රාගයෙන් මත් වෙනවා.

ළපටි, තඹරවන් දෙකොපුලක් ගන අන්ධකාරයක පින්නෙන් තෙත්වෙලා දිලිසෙනවා කියන්නේ මේ දෙදෙනා රාත්‍රියක කවුරුත් නැති පාළු පෙතක එක් වෙලා කියලා අපිට හිතන්න පුළුවන්. රැප් එකක උනත් මේ සිදුවීම හරිම සදාචාරාත්මකව අපූරුවට ගලපලා තියෙනවා. බුදුරදුන් වදාළ ධර්මයට අනුව රාග ගින්න කියන්නේ මිදෙන්න ඉතාමත් අසීරු චෛතසිකයක්. රාගයෙන් වෙලුණු තැන ගින්නක්මයි. ඉතින් අපේ කතාවේ එන තරුණයාත් ඇසට නොපෙනෙන සමාධියකට ඇවිල්ලා මේ අස්ථිර දිවිය තේරුම් ගන්නට වෙර දරුවා පමණයි මේ කාන්තා රූපයේ සුන්දරත්වයට වහවැටිලා ඔහුගේ මනස යළි ව්‍යාකූල වෙනවා. සම්මා දිට්ඨිය නැති වෙලා ගිහින් රාග ගින්නෙන් ඔහු දවා ගන්නවා. ඉතින් ඔහු ගන්ධ කුටියෙන් එළියට බැහැලා තම සීලය අත ඇරලා සසර මග එතෙර වෙන්න ගිය ගමනට තාවකාලික සමුදීමක් තියෙනවා. එතෙක් කල් සිල් සුවය විඳපු ඔහුට හමු වුණු මේ ස්ත්‍රිය කෙරේ ඇති ඇතිවුණු තෘෂ්ණාව නිසා සසර ගමන තවත් දික් කර ගන්නවා.

ඔන්න ඔය විදියට තමයි තරමක් සංකීර්ණ රාගය හා ස්ත්‍රිය ගැන කෙරෙන ධාර්මික විග්‍රහයක් අවසන් වෙන්නේ .

ඔබත් ඇත්තටම හිතනවා ඇති මේ තරම් ගම්භීර ධර්ම කාරණා කොහොමද රැප් එකක් ඇතුලට ගැබ් කළේ කියලා. ඒ තමයි රවී ravi jay ගෙ විශේෂත්වය.මේක ඔහුගේ තවත් එක් රැප් එකක් පමණයි. තව ගොඩක් සාකච්ඡාවට බඳුන් කළ හැකි සාහිත්‍යමය වටිනාකමක් තියෙන රැප් රාශියක් ඔහු සතුයි. ඉදිරියේදී තවත් රැප් විචාරයකින් හමුවන බලාපොරොත්තුවෙන් මම මෙතනින් නවතින්නම්.🥰

නවතින්න පෙර අවසාන වශයෙන් කියන්න තියෙන්නේ ඕනෑම දෙයක් දිහා අපි බලන කෝණය වෙනස් කළොත් , එහෙමත් නැත්නම් අපි පලඳන් ඉන්න පාට කන්නාඩි ඉවත් කරලා බැලුවොත් අපිට ඒ සෑම දෙයකම හොඳක් දකින්න පුළුවන්. අනිත් දේවල් වෙනස් කරන්න අපිට අමාරුයි. ඒත් අපි ඒ දේවල් ගැන හිතන විදිය වෙනස් කරන්න හරිම ලේසියි . හැම නරකක ම හොඳක් දකින්න. මේ corona කාලය ගැන වුණත් හිතන්න තියෙන්නෙ ඒ විදියට.😇