Alsancak Turu

Alsancak İzmir’in en güzel yerlerinden bir tanesi ve benim de en sevdiğim mekanlardan biri. Gerek insanı gerekse kendine has ortamından dolayı öğrenciden tutun da teyzelere dedelere kadar her çeşit bireyin olduğu bir yerdir. Bir İzmirli olarak Alsancak’ı ilk ziyaretlerim lise zamanlarımda başladı. Okul bitince arkadaşlarla metroya atlayıp Konak’ta inerdik. O zamanlar yanlış hatırlamıyorsam tramvay da yoktu sahilden başlayıp Kordon boyunca salına salına gezerdik. Şimdi yine bu gezilerimden biri. Ama bu sefer okul yok ve yaşlarımız da eskisi gibi değil haliyle adımlarımız ve yorulma sürelerimiz dahi bundan etkileniyor. Bir de tramvay yapılınca aktarmayla da gidelim diyesi geliyor insanın. Bazen yürüyoruz bazen de kolaya kaçıp travmayla gidiyoruz.
Kordondan yürürken geçeceğiniz yerlerden biri Gündoğdu Meydanı. Bu fotoğrafta da Gündoğdu Meydanı’nı gösteriyor. İzmir’deki etkinliklerin çoğu bu meydanda yapılır.

Arkadaşlarla bu sefer Konak’ta değil de direkt Alsancak’ta buluşma kararı aldık. Direkt otobüsle İzmir Fuarı’nın yanındaki otobüs duraklarında indik. Buradan Sevgi Yolu’na doğru yürüdük. Birkaç kitap baktıktan sonra karnımız da konuşmaya başladığında yemek yemeğe karar verdik. Sevgi Yolu’nu geçtikten sonraki ilk sokak değil ikinci sokağın başındaki renkli sandalyeleri olan kumpirciye oturduk. Adını hatırlayamadım ama orası hem uyguna yapıyor hem de hızlı sunum ve taze malzemeler kullanıyor. Kumpirlerimizi yiyip fuarın yolunu tuttuk.

Malum Geleneksel Çim Konserleri haftası olunca ve geçen sene de pandemiden dolayı yapılamıyınca bari bu sene katılalım dedik. Fuar girişi çok kalabalıktı ve kontrollerden geçip konser alanına doğru yürüdüğümüzde insanların çok yakın olduğunu ve çoğunda maske olmadığını fark ettim. Bundan dolayı da konser alanına girmekten vazgeçip arkadaşlarla uzaktaki çimlere oturduk. Müzik arkadan geliyor olsa da bizim muhabbetler konserden daha güzeldi. Konser bitmeden ve dönüş yolunu da düşünerek otobüs duraklarına vardık. Neyse ki tam vaktinde kalkmışız aksi takdirde kalabalığa kalacaktık. Arkadaşlarla vedalaştık, herkes kendi otobüse bindi. Otobüsten inince de doğru evin yolunu tuttum. Günün sonunda yine kürkçü dükkanıma geri dönmüş oldum :)