Bir Cuma vakti cemaat tek tük camiye girmekte. Meşhur İmam
Abdürrezzak Hoca kürsüde.. Girenlerin arasında Hızır (a.s) da var. Hz. Hızır
genç ihtiyar arasında onlardan biri gibi gidiyor, bir köşede oturuyor.
Kürsüde imam sohbete başlıyor, çok feyizli bir sohbet oluyor. Hızır (a.s)`ın
yanına kırklarında bir adam gelip oturuyor. Cami yavaş yavaş dolmakta.
Adam, bir müddet sonra uyuklar bir vaziyette sallanıyor, ha uyudu ha
uyuyacak.. Hızır (a.s) adamı dürtükleyip: “Bu sohbet kaçmaz,
uyuyacaksın.”der. Adam: “Uyumam, beni rahat bırak.”diye cevap verir.
Hızır (a.s) ses etmez; ancak sohbet de çok feyizlidir. Adam ha uyudu, ha
uyuyacak bir durumdayken, Hz. Hızır bir daha dürtükleyerek: “Uyuyacaksın,
dedim!” Adam: “Ben de sana uyumam, beni rahat bırak, dedim!” der ve
ekler: “Biz feyzimizi Abdürrezzaktan değil, Rezzak olan Allahtan alıyoruz.
Rahat bırak beni. Yoksa, senin Hızır olduğunu söylersem, bu cemaatten
yakanı zor kurtarırsın. “Hızır (a.s) susar ve gözlerini kapar, boynunu büker
Allah`a yönelerek: “Ya Rabbi! Bu nasıl iştir, bendeki listede bu zatın ismi
yok! “ Cenab-ı Hak lisan-ı münasiple cevap verir: “Ya Hızır! Sana verdiğim
liste beni sevenlerin listesidir. Bir de bende bir liste var ki, o da benim
sevdiklerimin listesidir.”